Kritische gegevens moeten beveiligd kunnen worden, maar niet alle maatregelen zijn even afdoende. iStorage heeft een externe harde schijf die is beveiligd met een fysieke pincode die je op het apparaat via een numeriek toetsenbord moet invoeren. Maar hoe veilig is dat?

De eerste keer dat je de iStorage DiskAshur PRO2 opstart, moet je als eerst een standaard 'administrator' pincode invoeren. Die code staat vermeld in de handleiding, en is dus voor iedere nieuw aangeschafte disk dus gelijk. Men raadt ook aan om de pincode direct te wijzigen, en dat is eenvoudig uitgelegd via de instructies. De pincode moet een minimale lengte hebben van 7 cijfers en maximaal 15, de code mag geen opeenvolgende getallen bevatten, bijvoorbeeld '1234789', en ook niet bestaan uit allemaal gelijke getallen, zoals '444444444'.

Code wijzigen

Het is ook mogelijk om een tweede pincode voor een andere gebruiker aan te maken. De eerste code is namelijk een 'master code', die bedoeld is voor administrators of de hoofdeigenaar van de externe schijf. Je kan iemand anders die de schijf dus even wil gebruiken, een andere pincode geven.

De administratorcode wordt ingevoerd zonder een eerste druk op het slotjes-knopje. Als een andere gebruiker de schijf wil gebruiken, moet dat op een andere manier. Het opgeven van een andere code kan door eerst het slotjes-knopje in te drukken en dan de pincode op te geven, gevolgd door weer een druk op het slotjes-knopje. Alleen een administrator kan een tweede code aanmaken. Om in de admin-mode voor het wijzigen van de pincode te komen, moet je op het numerieke pad een aantal combinaties uitvoeren. Aan de hand van de kleuren van de LED' jes op de externe schijf, kun je zien wat je moet doen; in de handleiding staat exact uitgelegd welke stappen je moet ondernemen. Het proces spreekt dan ook voor zich. De ingevoerde nieuwe pincode moet eenmaal bevestigd worden, en na een druk op het slotje is de nieuwe pincode toegevoegd.

Aansluiten

De iStorage is een externe schijf met een stevige behuizing en de usb 3.0-kabel is in het kastje verwerkt. Deze haal je eenvoudig los, maar het kabeltje blijkt wel erg kort; nog geen 10 centimeter. Dat hoeft geen probleem te zijn voor een laptop, maar je moet wel een verlengkabel gebruiken als je 'm op een computer waarbij de usb-poorten op een wat lastigere plek zitten. Belangrijk is ook dat zo'n kabel overweg kan met usb 3.0 en deze kabel ook stroom kan voeren; de iStorage wordt namelijk via de usb-poort gevoed, een netadapter zit er niet bij.

Besturingssystemen

De iStorage DiskAshur PRO2 werkt met Windows, Linux en MacOS. De schijfpartitie is echter wel NTFS-geformatteerd, waardoor de disk niet zonder meer werkt op die laatstgenoemde twee besturingssystemen. Je moet de schijf dan formatteren conform het gebruikte besturingssysteem, dus voor Mac OS is dat OS X Extended en bij Linux moet je 'm als FAT formatteren.

Meerdere gebruikers, zelfde data

Je zou denken dat door het aanmaken van een tweede pincode, de gebruiker van die code een eigen deel van de partitie op de DiskAshur kan gebruiken en de admin-partitie is afgeschermd. Maar dat is niet zo: zowel de admin-code als de 'gast'-code geven - zodra de schijf is aangesloten op de pc en de code is ingevoerd - toegang tot dezelfde data. De iStorage DiskAshur is dan ook voorzien van één grote partitie (in dit testexemplaar 1TB), maar binnenin Windows kunnen naargelang de behoefte is, meerdere partities worden toegevoegd.

Als extra beveiliging kun je ervoor kiezen om de disk read only te maken. Door middel van een combinatie van toetsen beveilig je de schijf tegen het per ongeluk wissen van data. Het nadeel is echter weer dat die read only-functie dan geldt voor alle gebruikers, dus ook als je de disk gebruikt met je admin-pincode.

This device will self-destruct...

Een andere ingebouwde beveiliging is de zogeheten 'self-distruct'-code. Als je deze pincode invoert - je moet hem wel eerst zelf aanmaken vanuit de administrator-modus - wordt alle data op de schijf gewist en overschreven. De schijf is dan nog wel bruikbaar, maar alle gegevens zijn weg, inclusief de partities. De aangemaakte gebruikerspincodes zijn dan ook weg, alsmede de pincode voor de administrator. Je kan de schijf dan alleen nog gebruiken door als een gewone gebruiker in te loggen met de aangemaakte self-destruct-pincode. De iStorage wordt namelijk ook gelocked, en ook als administrator inloggen is dan niet meer mogelijk. Je moet vervolgens dan een reset uitvoeren van de drive en dat omvat nogal wat stappen.

Die stappen moet je overigens ook uitvoeren als jij (of iemand anders) vijf keer een verkeerde pincode hebt ingetoetst, want ook dan wordt er een self-destruct uitgevoerd en ben je ook al je gegevens kwijt.

Conclusie

De iStorage DiskAshur PRO2 biedt een goede beveiliging tegen ongeoorloofd gebruik. Het is handig dat je twee gebruikers toegang kunt geven, maar die functionaliteit is niet goed uitgewerkt. Vooral omdat je niet een bepaald deel van de schijf kunt afschermen voor andere gebruikers, alle data is of juist wel of juist niet toegankelijk, maar een tussenweg is er niet. Voor het gebruik door een enkele persoon is de DiskAshure echter prima.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.