Een eigen website bouwen dat kun je in de basis zelf gemakkelijk doen in WordPress. Tegenwoordig geeft de website zelfs in het begin al alle stappen aan om je naar een bepaalde look en feel van je site te leiden. Dankzij de verschillende thema’s is het enige dat jij hoeft te doen om de site te vullen. Maar, hoe kies je nou zo’n thema?

Bedenk eerst goed wat je wil

Dit lijkt een beetje een suf advies, maar er is zoveel keuze in thema’s in WordPress, dat je jezelf enorm veel tijd kunt besparen door simpelweg van tevoren te bedenken wat je er precies mee wil. Het gaat dan vooral om het type website: wil je een website maken die vooral om tekst draait of juist om fotografie? Moet het een weblog worden waarbij je nieuwste blog op de voorpagina komt, of is het juist de bedoeling dat het een statische pagina wordt die altijd hetzelfde artikel of dezelfde informatie toont? En wil je dat er links een menu is of bovenaan de pagina? Als je vooraf vast scherp hebt wat je uit je WordPress-site wilt halen, dan kun je veel gerichter op zoek.

©PXimport

Selecteer alleen gratis thema’s als je het goedkoop wilt houden

Je kunt bij WordPress gemakkelijk geld uitgeven. Wil je dat je .nl wordt doorverwezen naar je WordPress? Dan kost dat geld. Wil je geen advertenties op je site via WordPress? Neem dan een maandabonnement. Datzelfde doet de website-aanbieder in de thema-sectie. Er zijn thema’s die een paar tientjes kosten, maar er zijn ook duurdere exemplaren. Nu is het geen ramp om er wat geld in te steken, maar dat is niet nodig. Er zijn namelijk voldoende leuke thema’s van prima kwaliteit die je gratis kunt gebruiken. Het nadeel is wel dat deze soms niet meer worden geüpdate en dat er vaak geen ondersteuning is. Ook zijn de mogelijkheden om deze te personaliseren vaak erg gelimiteerd. Over het algemeen kunnen de meeste websites prima draaien op een gratis thema, zeker als je het simpel wilt houden.

Kies je voor een thema of een heel raamwerk?

Er zit in WordPress nog een verschil in thema’s, en dat is er eentje die iets minder duidelijk zichtbaar is. Er is een verschil tussen thema’s en raamwerken. Die laatste worden ook wel ‘child themes’ genoemd en die zijn vaak gebaseerd op grotere thema’s. Je kunt er meer in aanpassen en je kunt ook rekenenen op meer support en online hulp van anderen, juist omdat meer mensen er gebruik van maken. Een paar van die raamwerken zijn Genesis, Thesis en Gantry. Vaak zijn dit goede tussenwegen om een WordPress-site te maken die ingewikkelder in elkaar zit, zonder daar meteen een websitebouwer bij te moeten vragen.

Bekijk eerst een voorbeeld van hoe jouw site eruit ziet op een specifiek thema

Bij alle thema’s kun je een demo bekijken, maar beter nog is het gebruiken van de optie om het thema alvast te zien met jouw content en website, zodat je kunt zien in hoeverre het thema met jouw content overweg kan. Vaak is dit namelijk erg anders dan je zou verwachten als je het plaatje van het thema ziet. Omdat je het thema niet meteen hoeft te installeren, krijg je een mooi kijkje van wat je kunt verwachten. Het is wel aan te raden alvast een paar proefblogjes op je site te zetten (of proeffoto’s, of een combinatie hiervan), zodat je ziet hoe content ook daadwerkelijk toont op dat specifieke thema.

©PXimport

Check de specs

Over het algemeen heeft WordPress niet veel thema’s die bijvoorbeeld niet goed op mobiel werken, niet in bepaalde browsers functioneren of die heel zwaar zijn waardoor ze lang laden en niet goed ranken op Google. Toch kan het geen kwaad om dit allemaal te testen, zodat je zeker weet dat je thema het succes van je website niet in de weg staat. Ook het controleren of een thema wel regelmatig wordt geüpdate is essentieel: een heleboel websites werken niet meer naar behoren nadat het gebruikte thema geen aandacht (en dus ook geen updates) meer kreeg. Kijk in het verlengde daarvan meteen of de ontwikkelaar mogelijkheden tot ondersteuning biedt, zodat je met iemand kunt sparren als je thema niet naar behoren werkt of als je andere vragen of verzoeken hebt.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.