De laatste belangrijke Mac-versie van iPhoto – iPhoto ’11 – kwam uit in oktober 2010. Sindsdien is me opgevallen dat ik steeds minder tijd besteed aan het bewerken van gezinsfoto’s en juist meer tijd verspil aan het mompelen van gezinsonvriendelijke woorden. Het is tijd voor een aantal grote verbeteringen!

Maar iPhoto is geen volledig verloren zaak. Als ik zo naar iPhoto voor iOS kijk, vermoed ik dat Apple met een grondige herziening van de Mac-applicatie bezig is. Dit zou de vertraging in de ontwikkeling kunnen verklaren. Ik moet overigens wel eerlijk blijven, de kleine updates van de afgelopen twee jaar hebben gelukkig wel voor compatibiliteit met iCloud en Photo Stream gezorgd; een goed begin.

Totdat de volgende grote nieuwe versie van de software verschijnt, zijn er vier manieren waarop Apple op korte termijn iPhoto ’11 zou kunnen verbeteren, zodat het programma weer bruikbaar wordt. Ik zet ze hieronder voor je uiteen:

1. De mogelijkheid om Faces uit te schakelen

iPhoto is het enige programma waardoor de ventilatoren van mijn MacBook Pro enorm hard gaan draaien. Dat komt doordat het programma op de achtergrond naar mensen op zoek lijkt te zijn om ze te identificeren voor de Faces-functie. In het zijpaneel verschijnt regelmatig de draaiende voortgangsindicator aan de rechterkant van het Faces-item.

Ik denk dat Faces een prima functie is. Nadat je enige tijd besteed hebt aan het identificeren van mensen in verschillende opnames, kan iPhoto ze namelijk goed in foto’s vinden. Maar ik gebruik de functie niet vaak genoeg om er het grootste deel van de rekenkracht van mijn Mac aan te willen besteden. Aperture heeft in het Preferences venster een selectievakje om Faces uit te schakelen (deze functie is op verzoek van professionele fotografen toegevoegd); iPhoto heeft die functie ook nodig.

2. Betere omgang met offline afbeeldingen

De meeste mensen die iPhoto al enkele jaren gebruiken, hebben waarschijnlijk tientallen tot honderden gigabytes aan foto’s op hun Mac staan. Wat maakt het uit? Opslag is niet duur!

Nou ja, het is niet duur als je gebruik maakt van traditionele harde schijven. Als ik een MacBook Air of MacBook Pro met een SSD van 256 GB aan wil schaffen, wil ik niet de helft van mijn opslagruimte (of meer) vullen met foto’s die jaren oud zijn.

©PXimport

Het importeren van afbeeldingen is zeer gelimiteerd.

Tegelijkertijd wil ik mijn fotobibliotheek niet in kleinere bibliotheken opdelen. Het zou daarom mogelijk moeten zijn om foto’s op een externe schijf op te slaan. Zelfs wanneer de schijf niet is aangesloten, zou ik de voorbeelden van en informatie over de foto’s kunnen bekijken – ik zou ze alleen niet kunnen bewerken. Op deze manier gaan Aperture, Lightroom, en Photoshop Elements te werk.

De wijze waarop iPhoto ’11 hier momenteel mee omgaat, is ingewikkeld en beperkt. De app biedt wel een voorkeursinstelling om alleen naar afbeeldingen te linken in plaats van foto’s naar je iPhoto Library te kopiëren. Dit is één enkel bestand waarin alles wordt opgeslagen. Deze voorkeursinstelling geldt echter alleen voor foto’s die vanaf de schijf geïmporteerd worden; afbeeldingen die je via de camera of geheugenkaart importeert worden automatisch in de iPhoto Library opgeslagen.

Als ik de externe schijf loskoppel kan ik nog steeds thumbnails zien van de foto’s die staan opgeslagen. Maar wanneer ik een foto probeer te openen – om deze beter te bekijken – laat iPhoto een dialoogvenster zien om te proberen het bestand te lokaliseren. Als je op Cancel klikt, krijg je een enorme zwarte afbeelding te zien met een waarschuwingssymbool in het midden.

3. Photo Stream-afbeeldingen naar de Finder kopiëren

Nu we het toch hebben over het kiezen van waar je afbeeldingen opslaat… Als je de Photo Stream-functie van iCloud ingeschakeld hebt, moet je per se iPhoto of Aperture kiezen als bestemming voor de foto’s op je Mac. Dat is prima als je één van deze applicaties regelmatig opent, maar hoe zit het met iemand die Adobe Photoshop Lightroom als primaire fotobibliotheek gebruikt? Het zou niet moeten dat je iPhoto of Aperture – je kunt er slechts één tegelijk als Photo Stream bestemming selecteren – moet openen, alleen maar om je Photo Stream-afbeeldingen binnen te halen.

In plaats daarvan zou ik in de Finder een map moeten kunnen kiezen waarin mijn Photo Stream-foto’s terechtkomen, net zoals Dropbox bestanden tussen computers updatet. Onder Windows is dit zelfs de enige manier om Photo Stream-afbeeldingen te ontvangen.

©PXimport

Dit wil je niet zien als je door je foto's bladert.

Als ik de foto’s in Finder-mappen kan laten zetten, kan ik meteen ook kiezen hoe de foto’s georganiseerd worden. Als ik uiteindelijk besluit om voornamelijk iPhoto te gebruiken, kan het programma de foto’s automatisch naar mijn bibliotheek importeren – maar niet kopiëren, zoals ik hierboven al zei.

4. Metadata exporteren

Ik weet dat dit ons een beetje uit de “consumentenruimte” haalt, maar toch is het belangrijk. Momenteel kun je niet eenvoudig foto’s exporteren met behoud van metadata zoals trefwoorden, titels, beschrijvingen, en waarderingen. Het is mogelijk om een JPEG-afbeelding te exporteren met behoud van trefwoorden en titels, maar daarbij gaat de kwaliteit achteruit (omdat JPEG zowel een lossy compressie-algoritme als een bestandsformaat is). Ratings gaan helemaal verloren.

Waarom is dit van belang? Als je van Aperture naar een andere tool wilt migreren is alle tijd die je besteed hebt aan het toekennen van de metadata voor niets geweest. Je hebt de foto’s nog steeds – die, toegegeven, het belangrijkste onderdeel zijn – maar de informatie is weg, alsof iemand alle informatie die achterop de fotoafdrukken van je grootouders staat gekrabbeld heeft uitgegumd.

©PXimport

Je kunt je foto-data niet langer exporteren.

Er is een overvloed aan oplossingen. De data zou in een XMP (Extensible Metadata Platform) “zijspan”-bestand kunnen worden opgeslagen dat met het originele afbeeldingsbestand meereist. Dan hoeft de data niet langer in de afbeeldingsbestanden zelf opgeslagen te worden. Of Apple zou ontwikkelaars toegang tot de data kunnen verlenen, een mogelijkheid die schijnbaar vorig jaar verloren is gegaan toen iPhoto en Aperture van dezelfde database-architectuur gebruik begonnen te maken.

Bonustip: Niet iedereen heeft de nieuwste Mac-hardware

Ik vermoed dat iPhoto het op een gloednieuwe MacBook Pro met een SSD en Retina Display prima doet. Maar daar hebben niet-professionele mensen (die waarschijnlijk de voornaamste gebruikers van iPhoto zijn) niets aan. Mijn MacBook Pro is een model uit 2010, en iPhoto is regelmatig traag – zelfs nadat ik de interne harde schijf heb vervangen door een SSD. Ik weet dat het optimaliseren van code lastig is, maar het lijkt erop dat Apple iPhoto niet met oudere – en nog steeds vrij populaire – Macs test.

Ik begrijp dat Apple iPhoto simpel wil houden, maar ik vraag niet om pro-level-functies (het exporteren van metadata uitgezonderd). Misschien zullen deze kwesties in de volgende grote revisie worden behandeld, maar na een frustrerende tweeënhalf jaar, wie weet hoe lang we daarop zullen moeten wachten? Ondertussen kunnen deze suggesties iPhoto zoals we het kennen flink verbeteren.

Dit is een vrij vertaald artikel van onze Amerikaanse zustersite Macworld.com, geschreven door Jeff Carlson (@jeffcarlson). De mening van de auteur komt niet per definitie overeen met die van Macworld.nl.

Bij ID.nl zijn we dol op kwaliteitsproducten waar je niet de hoofdprijs voor betaalt. Daarom speuren we een paar keer per week binnen een bepaald thema naar zulke deals. Een smartphone met een dunne schermrand was jaren geleden nogal prijzig, tegenwoordig vind je ze voor een schappelijke prijs. Wij hebben vijf randloze telefoons voor minder dan 350 euro voor je weten te vinden.

Ramdloze smartphones, ook wel toestellen met een zogeheten full-screen- of edge-to-edge- display genoemd, winnen de laatste jaren steeds meer aan populariteit – en dat is niet zonder reden. Door het minimaliseren van de schermranden hebben deze telefoons een strak en modern design, waarbij het scherm nagenoeg de volledige voorkant van het toestel beslaat. Dit zorgt voor een luxe uitstraling. Bovendien maken fabrikanten optimaal gebruik van de beschikbare ruimte, waardoor zelfs compacte toestellen een groter schermoppervlak kunnen bieden. Voor gebruikers betekent dit een betere balans tussen draagbaarheid en functionaliteit. Daarnaast zijn veel randloze smartphones uitgerust met moderne technologieën zoals in-display vingerafdrukscanners en geavanceerde gezichtsscanners.

Samsung Galaxy A35 5G

De Galaxy A35 5G is een middenklasse smartphone met een helder 6,6-inch Super AMOLED-scherm, een 50 MP hoofdcamera en een krachtige Exynos 1380-processor. Het toestel biedt 5G-connectiviteit en een batterijduur die gemakkelijk een dag meegaat. Met Samsung's One UI 6.1 en een strakke ontwerp is dit een uitstekende keuze voor gebruikers die op zoek zijn naar een betrouwbare en stijlvolle smartphone.

Motorola Edge 40

De Motorola Edge 40 beschikt over een 6,55-inch pOLED-scherm met een verversingssnelheid van 144 Hz, wat zorgt voor vloeiende beelden. Het toestel is uitgerust met een MediaTek Dimensity 8020-processor en een 50 MP hoofdcamera met optische beeldstabilisatie. Dankzij de 68W TurboPower-snellader is de 4400 mAh-batterij snel opgeladen. Het slanke, randloze ontwerp met afgeronde hoeken maakt dit een toestel met een premium uiterlijk.

Nothing Phone (2a)

De Nothing Phone (2a) valt op door zijn unieke, transparante ontwerp en LED-notificatieverlichting en de mogelijkheid om afzonderlijke onderdelen makkelijk te vervangen. Het toestel heeft een 6,7-inch AMOLED-scherm, een MediaTek Dimensity 7200 Pro-processor en een dubbele 50 MP camera-opstelling. Met een batterijcapaciteit van 5000 mAh en ondersteuning voor 45W snelladen biedt deze smartphone goede preraties.

Xiaomi Redmi Note 13 Pro+ 5G

De Redmi Note 13 Pro+ 5G van Xiaomi is uitgerust met een 6,67-inch AMOLED-scherm met een verversingssnelheid van 120 Hz en een resolutie van 1,5K. Het toestel beschikt over een 200 MP hoofdcamera, een MediaTek Dimensity 7200-Ultra-processor en een 5000 mAh-batterij die 120W snelladen ondersteunt. Door het randloze ontwerp en de krachtige specificaties is deze telefoon een uitstekende keuze voor fotografie-enthousiastelingen.

Google Pixel 7a

De Google Pixel 7a biedt een prettige Android-ervaring met regelmatige updates en een uitstekende camera. Het toestel heeft een 6,1-inch OLED-scherm, een Google Tensor G2-processor en een 64 MP hoofdcamera. Met functies zoals Real Tone en Night Sight levert de Pixel 7a indrukwekkende foto's, zelfs bij weinig licht. De telefoon heeft vooral aan de bovenzijde een smalle rand en de cameralens zit daarbij mooi in het display verwerkt. De compacte vormfactor maakt dit toestel ideaal voor gebruikers die een handzame smartphone zoeken.

Automatisch wasmiddel doseren is een functie die steeds vaker voorkomt op moderne wasmachines. Handig, want je hoeft niet meer zelf af te meten hoeveel wasmiddel je nodig hebt. Maar hoe werkt het precies, wat zijn de voordelen en waar moet je op letten?

Lees ook: Dit wil je weten over de wasprogramma's van je wasmachine

Wat is automatisch wasmiddel doseren?

Automatisch doseren betekent dat de wasmachine zelf bepaalt hoeveel wasmiddel en wasverzachter nodig is voor elke wasbeurt. Dit gebeurt met behulp van sensoren die onder meer kijken naar het gewicht van de was, de textielsoort en soms ook hoe vuil het wasgoed is. Je vult de reservoirs één keer met vloeibaar wasmiddel en eventueel wasverzachter. De machine gebruikt bij elke wasbeurt precies de hoeveelheid die nodig is. Je hoeft dus niet meer voor elke wasbeurt te meten of te gokken of met wasmiddel te knoeien.

Hoe goed werkt automatisch doseren?

In de praktijk werkt automatische dosering over het algemeen goed. Vooral bij normaal bevuilde was levert het een schone was op zonder overdosering. De sensoren stemmen de hoeveelheid nauwkeurig af op de lading. Wel zijn er verschillen tussen systemen. Bij sommige merken kun je bijvoorbeeld zelf de dosering nog bijstellen als je merkt dat de was niet fris genoeg wordt of dat er juist zeepresten achterblijven. Bij sterk bevuilde was of speciale stoffen (zoals sportkleding of babykleding) kan het zijn dat je alsnog handmatig wilt doseren of een ander type wasmiddel nodig hebt.

©AEG

AutoDose van AEG.

Voordelen van automatische dosering

Het grootste voordeel is gemak: je vult één keer het reservoir en daarna hoef je er wekenlang niet naar om te kijken. Daarnaast helpt automatische dosering bij het besparen van wasmiddel. Veel mensen gebruiken onbewust te veel, wat niet alleen slecht is voor het milieu, maar ook zorgt voor zeepresten in kleding en de machine. Verder voorkom je slijtage aan je kleding. Te veel wasmiddel kan stoffen aantasten en zorgt ervoor dat kleding minder lang mooi blijft.

Nadelen van automatische dosering

Niet alles is positief. Automatisch doseren werkt alleen met vloeibaar wasmiddel. Waspoeder of capsules kun je niet gebruiken. Daarnaast moet je erop letten dat je de juiste soort wasmiddel kiest. Sommige systemen werken niet goed met dikkere of schuimende middelen.

Een ander aandachtspunt is geur: omdat je het reservoir lang gebruikt, kan dat na verloop van tijd een muffe geur afgeven. Regelmatig schoonmaken en niet te lang wachten met bijvullen helpt dat voorkomen.

Bij sommige systemen kun je niet zelf bepalen welk vak je voor welk type wasmiddel gebruikt, of kun je geen speciaal wasmiddel apart instellen (bijvoorbeeld voor witte was of wol). Dat maakt je wat beperkter in je mogelijkheden.

©AEG

Hoe vaak moet je bijvullen?

Dat hangt af van de capaciteit van het reservoir en hoe vaak je wast. Gemiddeld gaat een volle tank tussen de 20 en 40 wasbeurten mee. Sommige machines geven een seintje als het wasmiddel bijna op is, bij andere moet je het zelf in de gaten houden.

Welk wasmiddel werkt het best?

Gebruik altijd vloeibaar wasmiddel. Veel fabrikanten raden hun eigen merk aan (zoals bijvoorbeeld Miele UltraPhase). In de praktijk werken veel gangbare A-merken ook goed, zolang ze niet te dik of sterk schuimend zijn. Vermijd ecologische of geconcentreerde wasmiddelen die speciaal zijn ontwikkeld voor handmatige dosering, tenzij het systeem ze aankan. Bij sommige merken slimme wasmachines (zoals Bosch en Siemens) kun je met de app de barcode op je eigen wasmiddelen scannen. De app stuurt dan informatie over de concentratie van je wasmiddel en de waterhardheid automatisch door naar de wasmachine, zodat echt altijd de juiste dosering wordt gebruikt.

Test een wasmiddel een tijdje en kijk hoe de machine reageert: blijft er schuim achter, wordt de was goed schoon, ruikt het fris? Zo ontdek je wat het beste werkt voor jouw situatie.

©Miele

Miele UltraPhase-flacons.

Van i-DOS tot SmartDosing

In onderstaande tabel zie je wat de benaming voor het automatisch-doseersysteem is bij de grootste wasmachine-merken.

Conclusie

Automatische dosering maakt wassen makkelijker en voorkomt verspilling van wasmiddel. Vooral bij regelmatig gebruik is het een handige functie die tijd bespaart en je kleding beschermt. De werking hangt af van het merk en type wasmiddel dat je gebruikt. Kies daarom een machine die bij jouw wasgedrag past (tip: bij (web)winkels die wasmachines verkopen kun je modellen makkelijk met elkaar vergelijken) en experimenteer met verschillende vloeibare wasmiddelen om de beste combinatie te vinden.