“Jij hoeft niet alles in je eentje op te lossen, Lara.” Haar vriend Jonah zegt deze zin tegen onze heldin aan het begin van de game, vlak nadat ze per ongeluk de apocalyps in gang heeft gezet in Shadow of the Tomb Raider. Ze wil gelijk achter de kwaadaardige organisatie Trinity aan voordat de zaken nog erger worden, maar Jonah waarschuwt haar om ook aan anderen te denken: “Niet alles draait om jou.”

Het lijkt het begin van een interessant verhaal, waarin Lara moet leren om op anderen te vertrouwen en de gevolgen van haar acties moet accepteren. Zij moest zo nodig snel een eeuwenoude schat grijpen zonder na te denken over de rampen die ze daarmee mogelijk zou activeren. Maar omdat dit een triple A-actietitel is, is het uiteindelijk toch Lara die met aan superkrachten grenzende acties de wereld moet redden.

Superheld

Wat belooft een boeiende deconstructie van het personage te worden, mondt zo weer uit in een actievolle achtbaan vol bovennatuurlijke tintjes, net als de vorige delen dus. Niet dat dat heel erg is - het is best vermakelijk zelfs - maar ook een beetje onopmerkelijk. We zijn nu al vergeten waarom we in het tweede deel ook alweer in Siberië rondliepen, en dat zal bij deze game niet anders zijn.

Dat gezegd hebbende: buiten het verhaal waarin Lara de wereld probeert te redden zijn er wel degelijk impactvolle momenten te beleven. De groei die de avonturier doormaakt wordt sterk weergegeven en de verkenning van haar persoonlijke geschiedenis komt goed uit de verf. Er waren absoluut een paar scènes waarin we wel konden schreeuwen van blijdschap.

©PXimport

Lekker sluipen

Het verhaal is natuurlijk nooit echt de belangrijkste reden geweest om deze reboot-serie te spelen. De combat is hier net zo sterk als in eerdere delen. Sterker zelfs, omdat je de vuurgevechten vaker dan ooit kunt ontwijken. De mogelijkheden om alles met stealth op te lossen zijn namelijk een stuk uitgebreider. Lara smeert zich in met modder om gecamoufleerd te blijven, sneakt langs bosjes op de muren, klautert een boom in en hangt dan een vijand op aan haar touwpijlen.

Het is een bijzonder krachtig gevoel om zo door de jungles van Peru te sluipen en hele kampen aan soldaten één voor één om te leggen. De meeste arena’s waar deze gevechten in plaatsvinden, bieden je ook genoeg mogelijkheden om op je eigen manier te werk te gaan. Zwem je onderwater en verras je een vijand op een brug, blijf je in de bosjes wachten tot er iemand langskomt, of pak je toch maar gewoon je geweer en knal je iedereen aan gort?

Schiettent

Als je voor die laatste optie gaat, ontdek je wel dat Shadow of the Tomb Raider geenszins een briljante shooter is. Het is dezelfde middelmatige warboel als in de vorige delen, waarin je met moeite achter cover schuilt, nooit echt de controle lijkt te hebben over waar Lara heen loopt en geen goed overzicht hebt over het slagveld.

Nou hoeft dat niet zo’n probleem te zijn, in stealth is de game namelijk wel fantastisch leuk. Alleen zijn er als vanouds ook secties waarin je gedwongen wordt om een vuurwapen te hanteren. Het zijn stukken waar je even doorheen moet, om daarna weer verder te kunnen met sluipen.

©PXimport

Alles bij het oude

Vaardigheden en wapens werken net zoals in de eerdere delen. Bij kampvuren kunnen vergaarde skill points worden ingewisseld voor nieuwe trucjes, zoals het raken van meerdere doelwitten met de boog of de mogelijkheid om twee soldaten tegelijk uit te schakelen met een stealth-aanval. Ook het upgraden van wapens gebeurt op de bekende manier: met verzamelde grondstoffen kan elk wapen op meerdere punten worden verbeterd.

Shadow maakt het reizen in de wereld wel iets afwisselender, bijvoorbeeld door je wat vaker in het water te laten plonzen. Regelmatig moet Lara lange stukken onderwater zwemmen, wat soms extreem claustrofobisch aanvoelt. Daarnaast heeft de avonturier wat meer opties tijdens het klimmen, in de vorm van een touw waarmee ze kan abseilen. Dat maakt de klautersecties iets interessanter, al zijn die nog altijd lineair van opzet. Je kunt niet ineens je eigen route langs een berg uitstippelen.

©PXimport

Lekker kleurtje

Waar het vorige deel vooral uitblonk in witte, besneeuwde landschappen, gooit Shadow er een stuk meer kleur in met haar bosrijke omgevingen. Vooral de dorpjes die Lara bezoekt zijn subliem vormgegeven. Deze plekken zijn levendig en laten een geloofwaardige gemeenschap zien die middenin Moeder Natuur een bestaansrecht heeft opgebouwd. Ze doen dienst als hubwerelden, waar Lara kan zoeken naar verborgen schatten en documenten, of kan speuren naar optionele tombes. Die zitten vol met puzzels die op zich leuk zijn om op te lossen, maar wel weer dezelfde trucjes gebruiken als in de vorige games. Je bent dus vooral bezig om bijvoorbeeld het waterpeil te laten stijgen en dalen, of om platformen met touw aan elkaar te verbinden.

Ook zijn er zijmissies te vinden bij de vele inwoners, al zijn die vaak niet bijster interessant en een beetje repetitief. Denk aan het bevrijden van een familielid door soldaten af te slachten, of het bevrijden van een familielid door soldaten af te slachten… Door de uitstekende stealth-combat is dat gelukkig geen straf om te doen. Zo breid je het twaalf à vijftien uur durende hoofdverhaal toch uit naar een game van zo’n 25 uur.

Dat is ook fijn omdat Shadow, in tegenstelling tot vorige delen, geen online component heeft. Niet dat die onderdelen nou zo interessant waren, maar voor mensen die graag het laatste beetje content uit hun games persen, is het toch goed om te weten. Wel is er een New Game +-modus, die je motiveert om de game nogmaals te spelen met behoud van je skills en wapens. Je krijgt zelfs wat nieuwe vaardigheden om mee te beginnen. Daarnaast kun je de moeilijkheidsgraad modulair instellen. Zo kun je er voor kiezen om alleen de puzzels op Hard te zetten, zodat Lara niet de hele tijd hints geeft, maar de combat op Easy. Het is een fijne uitvinding waarmee je het spel kunt aanpassen aan je eigen speelstijl.

Aan het eind van de game is Lara mentaal een stapje verder gekomen. Eidos Montreal beloofde om te laten zien hoe onze heldin de Tomb Raider wordt die we allemaal kennen, al werd dat voor ons gevoel in de vorige delen ook al getoond. Het is echter niet zo dat alle verhaalelementen uit de vorige delen hier glorieus samenkomen om een mooi einde te breien aan de serie. Shadow of the Tomb Raider voelt daardoor niet als het beloofde sluitstuk van een trilogie. Het is gewoon weer een stevig nieuw deel in de serie, en daar is helemaal niets mis mee.

©PXimport

Shadow of the Tomb Raider is vanaf 14 september beschikbaar voor Xbox One, PlayStation 4 en pc. De game is voor deze recensie getest op een PlayStation 4 Pro.

Bij ID.nl zijn we gek op producten met een mooie prijs of die iets bijzonders te bieden hebben. Daarom gaan we een paar keer per week op zoek naar zulke deals. Een tablet is ideaal om op de bank of in bed een film of serie te kijken, juist vanwege het goede scherm en de lange accuduur. Wij vonden vijf grote tablets voor je met een 11-inch scherm en groter.

Met een tablet kun je tegenwoordig eigenlijk net zoveel doen als op een laptop, behalve dan misschien veel en snel typen, alhoewel je daar ook wel losse toetsenbordjes voor hebt. Maar voor het kijken van films of series is zo'n tablet ook uitstekend te gebruiken. Wij vonden vijf grote modellen voor je met minstens een 11-inch scherm en 256GB opslag, die in veel gevallen ook nog eens is uit te breiden met een extra opslagkaartje.

Honor Pad X9

Bij de Honor Pad X9 is de aandrijving in handen van een Qualcomm Snapdragon 6 Gen 1 chipset. Deze processor zorgt er in combinatie met 8 GB aan werkgeheugen voor dat je soepel kunt werken en van entertainment kunt genieten. Het scherm is 12,1 inch groot, geschikt voor allerlei taken dus. De resolutie van het display is 2000 bij 1200 pixels. Een uniek kenmerk van deze tablet is het audiosysteem met maar liefst zes luidsprekers, wat een ruimtelijk geluid kan produceren. De interne opslagruimte is 128 GB, wat je niet verder kunt uitbreiden. De batterij heeft een capaciteit van 7250 mAh.

Xiaomi Pad 6

Als een iets compacter scherm geen bezwaar is, kun je de Xiaomi Pad 6 overwegen. Deze tablet heeft een 11-inch display, maar onderscheidt zich met een krachtige Qualcomm Snapdragon 870-processor. Deze chipset was oorspronkelijk bedoeld voor duurdere apparaten en biedt daardoor veel rekenkracht voor zwaardere taken en games. Een ander sterk punt van het scherm is de zeer hoge verversingssnelheid van 144 Hz, wat zorgt voor uitzonderlijk vloeiende animaties. De resolutie is 2880 bij 1800 pixels. Je krijgt de beschikking over 256 GB opslag en 8 GB aan werkgeheugen. De stroom wordt geleverd door een 8840 mAh accu. Verder beschikt de tablet over vier luidsprekers met Dolby Atmos-ondersteuning en draait het op MIUI 14, een software-omgeving die is gebouwd op Android 13.

TCL NXTPAPER 11

TCL is bij de meesten vooral bekend vanwege hun televisies, maar ze maken ook al enige tijd tablets. Deze tablet heeft het speciale NXTPAPER 2.0-scherm. Dit 11,0-inch IPS-display met een 2000 x 1200 resolutie is ontworpen om licht te verspreiden en reflecties tegen te gaan, waardoor het meer op papier lijkt en rustiger is voor de ogen, vooral bij langdurig lezen. Binnenin wordt de tablet aangestuurd door een 8-core MediaTek-processor, gecombineerd met 4 GB aan werkgeheugen. Dit zorgt voor voldoende snelheid voor alledaagse taken en multitasking. Je hebt 128 GB aan opslagruimte tot je beschikking, die je verder kunt uitbreiden met een microSD-kaartje tot 1 TB. De tablet is uitgerust met vier luidsprekers voor een stereo geluidsbeeld en de accu heeft een capaciteit van 8000 mAh.

ssss

Samsung Galaxy Tab A9+

Wanneer je kijkt naar een alternatief dat zich meer richt op een combinatie van software-ervaring en betrouwbare hardware, is de Samsung Galaxy Tab A9+ een interessante kandidaat. Deze tablet beschikt over een 11-inch TFT LCD-scherm met een resolutie van 1920 bij 1200 pixels. De verversingssnelheid van 90 Hz zorgt voor een vloeiende weergave van bewegende beelden. Onder de motorkap zit de Qualcomm Snapdragon 695-processor, die wordt bijgestaan door 8 GB aan werkgeheugen. De interne opslagcapaciteit van 128 GB is, net als bij de andere modellen, uitbreidbaar met een microSD-kaart tot maximaal 1 TB. Voor de audio heeft Samsung de tablet voorzien van vier luidsprekers en ondersteuning voor Dolby Atmos. De stroomvoorziening wordt verzorgd door een 7.040 mAh accu. De tablet draait op Android 13 met Samsung's eigen One UI-interface, die bekend staat om zijn extra functies zoals DeX, waarmee je een desktop-achtige omgeving op je tablet kunt gebruiken.

Lenovo Tab P12

De Lenovo Tab P12 valt direct op door zijn forse beeldscherm van 12,7 inch. Dit scherm heeft een LTPS-techniek en een 3K-resolutie van 2944 bij 1840 pixels, wat zorgt voor een gedetailleerde weergave. Binnenin de tablet vind je de MediaTek Dimensity 7050, een processor met acht kernen die wordt ondersteund door 8 GB aan werkgeheugen. De opslagcapaciteit bedraagt 256 GB, ruim voldoende voor een grote verzameling apps en media, en mocht je toch meer nodig hebben, dan kun je een microSD-kaartje toevoegen. Voor de geluidsweergave zijn er vier speakers van JBL aanwezig, die overweg kunnen met Dolby Atmos. De energie wordt geleverd door een accu met een capaciteit van 10.200 mAh. Een handige extra is de meegeleverde Lenovo Tab Pen Plus, waarmee je direct op het scherm kunt schrijven of tekenen. De tablet draait op het Android 13 besturingssysteem.

TP-Link heeft met succes de eerste wifi 8-verbinding tot stand gebracht. Tijdens een test met een prototype-apparaat wist het bedrijf stabiele gegevensoverdracht te realiseren volgens de nieuwe 802.11bn-standaard. Daarmee is de haalbaarheid van wifi 8 officieel aangetoond, een belangrijke stap richting de volgende generatie draadloze netwerken.

Wifi 8, ook bekend als IEEE 802.11bn, richt zich niet op hogere pieksnelheden maar op betrouwbaarheid en stabiliteit. De nieuwe standaard is ontworpen om meer apparaten tegelijk te ondersteunen zonder dat de verbinding hapert, ook als je verder van de router zit of door het huis beweegt. Dat maakt de technologie interessant voor drukke huishoudens met veel slimme apparaten of voor toepassingen zoals videogesprekken, gaming en 8K-streaming.

Een van de belangrijkste verbeteringen is de manier waarop wifi 8 met signaalsterkte en kanaalgebruik omgaat. Met functies als Distributed Resource Units (DRU) en Enhanced Long Range (ELR) blijft de verbinding stabiel, zelfs aan de grenzen van het bereik. Unequal Modulation (UEQM) zorgt dat elk apparaat op zijn optimale snelheid werkt, waardoor één zwakke verbinding de rest niet meer vertraagt. Ook Dynamic Sub-band Operation (DSO) en Non-Primary Channel Access (NPCA) helpen drukte op het netwerk te voorkomen door kanalen slimmer te verdelen.

Hoewel wifi 8 de maximale snelheid van wifi 7 niet verder verhoogt – beide halen theoretisch tot 23 Gbit/s – ligt de nadruk nu op constante prestaties en lage vertraging (latentie). Dat moet merkbaar zijn bij taken die gevoelig zijn voor onderbrekingen, zoals videobellen of online gamen.

TP-Link zegt samen met partners te werken aan verdere ontwikkeling van wifi 8 en verwacht dat de eerste compatibele producten verschijnen zodra de standaard officieel wordt goedgekeurd. Een exacte releasedatum is nog niet bekend; dat hangt af van certificering en regionale regelgeving. Tot die tijd blijven wifi 7-routers de snelste optie voor consumenten.

©TP-Link