Teenage Mutant Ninja Turtles heeft de tand des tijds doorstaan. Tekenfilms, films, speelgoed en natuurlijk videogames: in de afgelopen decennia is het allemaal voorbijgekomen. De Turtles hebben veel veranderingen doorgemaakt om relevant te blijven, maar in de basis zijn ze altijd hetzelfde gebleven. Dat geldt ook voor hun nieuwste game, Shredder’s Revenge.

Het is een cliché om te claimen dat vroeger alles beter was, maar op het gebied van Turtles-games is er zeker draagvlak. Veel oudere gamers hebben warme herinneringen aan de door Konami ontwikkelde TMNT-games die uitkwamen op de NES en SNES, waaronder natuurlijk Turtles in Time. De aankleding, animaties, combo’s en persoonlijkheden: gevoelsmatig klopte alles gewoon.

Konami heeft al eeuwen niet meer omgekeken naar de franchise en andere ontwikkelaars hebben de afgelopen jaren met wisselende resultaten nieuwe spellen afgeleverd. Het toepasselijke genaamde Tribute Games neemt nu het stokje over en krijgt daarvoor hulp van Streets of Rage 4-uitgever Dotemu, die zich voornamelijk richt op het uitbrengen van nieuwe iteraties van titels van weleer. Windjammers, Metal Slug, Wonder Boy en zelfs King of Fighters; het lijkt erop dat Dotemu weet wat gamers willen.

Ouderwetse gameplay

Wat veel gamers willen is namelijk ouderwetse, authentieke gameplay. Shredder’s Revenge is een side-scrolling beat ‘em up die dan ook rechtstreeks uit de jaren 90 lijkt te komen. Dat merk je aan de felle kleuren, de pixelstijl van de personages en de omgeving, de ‘stoere’ muziek en vormgeving en de stemacteurs uit de tekenfilmserie uit 1987 die hun rollen voortzetten.

Spelers krijgen de optie om als Leonardo, Donatello, Michelangelo, Raphael, April O'Neil en Master Splinter te spelen. Met die personages dien je veertien levels te voltooien, waarin je het opneemt tegen allerlei gespuis van de Foot Clan. De Clan-leden onderscheiden zich door verschillende outfitkleuren, waardoor je ze meteen herkent en weet wat je te doen staat. Elke kleur heeft zo zijn eigen vaardigheid: sommigen hebben zwaarden, anderen zijn echte ninja’s en dan heb je ook nog de vijanden die van een afstandje kunnen schieten. Uiteindelijk blijkt er verrassend veel diepgang en variatie qua vijanden te zijn, zonder dat het te ingewikkeld wordt.

Verder zijn er natuurlijk nog allerlei eindbazen, die je waarschijnlijk herkent uit de tekenfilms of andere games die mettertijd verschenen. Denk aan Krang, Bebop en Rocksteady, met als kers op de taart verschillende versies van opperbaas Shredder. Het verhaal in de Story- en Arcade-modi stelt weinig voor en dient slechts als rode draad om spelers een reden te geven te blijven spelen. Let er vooral niet teveel op en concentreer je lekker op de uiteenlopende gevechten. De variatie zit hem namelijk niet alleen in de vele vijanden die je soms om de oren vliegen.

©PXimport

Turtle power!

Alle Turtles (en mensen en ratten) hebben namelijk hun eigen sterke en zwakke punten. De ene Turtle heeft een groter bereik, terwijl April net even wat sneller is. Hoewel de verschillen niet immens groot zijn, moet je wel rekening houden met de mindere kanten van een personage. De unieke, sterke punten van elk personage houden het spel gevarieerd en zelfs leuk om meerdere keren te doorlopen. Je bereikt waarschijnlijk binnen twee à drie uur de aftiteling. Door de simpele arcadegameplay leent Shredder’s Revenge zich perfect voor meerdere speelsessies.

Bovendien biedt de Story-modus nog wat geheimen en collectables waar je naar kunt zoeken en dien je voor het behalen van alle Achievements of Trophies de game met alle personages uit te spelen. Ook een extra uitdagende moeilijkheidsgraad draagt bij aan het feit dat je flink wat uren in Shredder’s Revenge kunt steken. Je kunt dit natuurlijk in je eentje doen, maar ook met maximaal vijf andere vrienden (lokaal of online) in de coöperatieve stand. Wanneer je met z’n zessen speelt maakt de chaos op het scherm het spel soms onoverzichtelijk, maar dat is tegelijk ook wel weer onderdeel van de charme van de game.

Wat Shredder’s Revenge verder zo tof maakt, is dat het spel op zichzelf staat. De game heeft – ondanks de vele verwijzingen – een eigen smoelwerk, loopt ontzettend soepel en voelt dankzij de vele combo’s en aanvallen modern aan. De levels zijn grotendeels uniek en nieuw, maar zo nu en dan kan Tribute Games het toch niet laten een level te presenteren dat rechtstreeks uit een andere game lijkt te komen (zoals een prehistorisch level uit Turtles in Time). Deze mix van oud en nieuw zorgt voor een gevarieerde selectie aan levels.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Verwijzingen naar andere titels

Niet alleen bepaalde levels verwijzen naar oudere titels, ook sommige moves doen dat. Zo kun je vijanden vastgrijpen en op verschillende manieren door het level gooien. Je werpt ze naar de camera en je pakt ze op alsof je de Hulk bent die Loki rondsmijt. Daarnaast valt op dat de one-liners die de Turtles gedurende de game gebruiken soms direct uit andere games vandaan komen, bijvoorbeeld wanneer je in een put valt. Niet alle spelers zullen deze verwijzigingen meekrijgen meekrijgen, maar de oudere spelers kunnen dit des te meer waarderen.

Zet je de nostalgische bril af, dan komen de minpunten wat duidelijker naar voren. De audiokwaliteit laat soms wat te wensen over en soms kan het lastig zijn om je positie te bepalen ten opzichte van de vijand. Ook lastig is dat je jezelf op het scherm kunt verliezen in de chaotische multiplayer voor zes mensen. Verder stuwt Shredder’s Revenge het genre nergens vooruit, maar dat is in dit geval ook alles behalve noodzaak. Het spel is – of je het nou alleen of met vrienden in de huiskamer of op de headset speelt – simpelweg te leuk.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!

Bij ID.nl zijn we gek op producten waar je niet de hoofdprijs voor betaalt of die zijn voorzien van bijzondere eigenschappen. Met een robotstofzuiger wordt de vloer schoongehouden, terwijl je er niet bij hoeft te zijn. En stofzuigen is dan wel het minste dat ze kunnen, want ook dweilen is voor veel modellen geen proleem. We vonden vijf geavanceerde exemplaren.

Philips HomeRun 7000 Series XU7100/01

De Philips HomeRun 7000 Series XU7100/01 is ontworpen om grote ruimtes aan te kunnen. Het apparaat heeft een stofzak van 3 liter en een werktijd tot 180 minuten in de laagste stand. In tegenstelling tot veel kleinere robots is deze HomeRun uitgerust met een stille motor; de opgave van 66 dB maakt hem relatief stil.

Er zit een dweilfunctie in zodat je de robot na het stofzuigen ook direct kunt laten dweilen. Via de app kies je voor een van de modi of plan je een schoonmaakprogramma in. De robot kan zichzelf navigeren, obstakels omzeilen en keert na gebruik terug naar het laadstation. Omdat de opvangbak groot is hoef je niet vaak te legen en dankzij de Li‑ion‑accu is hij geschikt voor grotere woningen. Het apparaat is van recente datum en daarom nog volop verkrijgbaar.

Dreame L10s Pro Ultra Heat

Deze robot combineert een groot stofreservoir van 3,2 liter met een lange werktijd van ongeveer 220 minuten. Dankzij de geïntegreerde dweilfunctie verwijdert hij niet alleen stof maar kan hij ook nat reinigen. De L10s Pro Ultra Heat gebruikt een zak in het basisstation, waardoor je het reservoir minder vaak hoeft te legen.

De Dreame is voorzien van een Li‑ion‑batterij aanwezig en de robot keert automatisch terug naar het station voor opladen en legen. De sensortechnologie helpt bij het vermijden van obstakels en het nauwkeurig schoonmaken van zowel harde vloeren als tapijt. Dankzij de meegeleverde app stuur je de schoonmaak aan, stel je no‑go‑zones in of plan je een dweilrondje.

Philips HomeRun 3000 Series Aqua XU3100/01

Deze Philips‑robot is bedoeld voor wie minder vaak handmatig wil schoonmaken. Hij beschikt over een gecombineerde stofzuig‑ en dweilfunctie en kan zichzelf legen via het automatische station. Met een gebruiksduur tot 200 minuten in de laagste stand en een geluidsniveau van 66 dB kan hij urenlang zijn werk doen zonder al te veel herrie. De stofcontainer van 35 cl is kleiner dan bij de HomeRun 7000, maar door het automatische leegmechanisme is dat geen probleem.

Je bedient het apparaat via de app en kunt daar zowel een schema programmeren als zones instellen. De Aqua XU3100/01 is een model uit de recente 3000‑serie en doordat hij een mop‑pad heeft kan hij zowel droog als nat reinigen, wat handig is voor harde vloeren zoals tegels en laminaat.

iRobot Roomba Combo j9+

De Roomba Combo j9+ is een model dat je vloeren zowel kan stofzuigen als dweilen. De Combo j9 beschikt over een opvangbak van 31 cl en hij kan zelf zijn inhoud legen in het automatische basisstation dat bij de set hoort. De Li‑ion‑accu zorgt voor een lange gebruiksduur en de robot maakt een routeplanning zodat elke ruimte efficiënt wordt schoongemaakt.

Via de app kun je zones instellen waar de robot niet mag komen en het dweilelement in‑ of uitschakelen. In de basis maakt de Combo j9+ zelfstandig een kaart van je woning en keert terug naar het station wanneer de accu moet opladen of de stofcontainer vol is. De robot is bedoeld voor huishoudens die gemak belangrijk vinden en biedt naast stofzuigen ook een dweilfunctie voor hardere vloeren.

MOVA Tech P50 Ultra

De MOVA Tech P50 Ultra is een forse robotstofzuiger met een basisstation. Het apparaat heeft een stofreservoir van 30 cl en wordt geleverd met een basisstation waarin je het stof eenvoudig kunt verwijderen. De robot produceert een geluidsniveau van 74 dB, iets hoger dan de Philips‑modellen, en weegt inclusief station ruim 13 kg.

Hij kan uiteraard ook automatisch terugkeren naar het station om op te laden of te legen. In de specificaties staat dat de MOVA is voorzien van een Li‑ion‑batterij en dat hij zowel kan stofzuigen als dweilen. De meegeleverde app maakt het mogelijk om routes in te stellen en zones te blokkeren. Met een vermogen van 700 W is hij krachtig genoeg voor tapijten en harde vloeren. Het is geschikt voor mensen die een uitgebreid station met automatische functies willen.