Lekker snel zo’n ssd, vindt u niet? De eerste paar maanden dat u er mee werkt, loopt uw pc als een zonnetje. Datzelfde zonnetje verdwijnt opeens achter een paar stapelwolken als die ssd voller en voller wordt. Als u dit herkent, dan is het tijd voor gepaste maatregelen! Uw FAQman gaat samen met u aan de slag.

De ssd oftewel de solid state drive is de razendsnelle opvolger van de hdd, oftewel de hard disk drive. Een ssd heeft geen draaiende onderdelen en onder andere dát zorgt ervoor dat dit type opslagapparaat snel, betrouwbaar en zuinig is, en ook nog eens temperatuurtechnisch koel blijft. Helaas is de ssd nog wat aan de dure kant en relatief klein wat betreft aantal GB’s. Waar u een 1 TB-hdd voor nog geen 70 euro koopt, kost een 120 GB-ssd al snel meer dan 100 euro! Maakt dat de ssd minder interessant? Nee, zeker niet...

©CIDimport

Zoals gezegd, is de ssd razendsnel en dát is dan ook de voornaamste reden waarom u ermee wilt werken. Het is dan ook de eenvoudige (...) truc om ervoor te zorgen dat alleen de snelheidsgevoelige gegevens op de ssd komen te staan. Met het besturingssysteem als eerste natuurlijk! Immers, hoe sneller het besturingssysteem kan worden overgeheveld van ssd naar ram-geheugen, des te sneller start de computer door naar het Bureaublad. Dát is snelheid die telt, want pas als u compleet bent doorgestart naar het Bureaublad, dan pas kunt u écht werken met de pc.

Naast het besturingssysteem wilt u ook uw favoriete programma’s op de ssd hebben staan; dat alles uiteraard in de bekende map C:\Program Files. Houdt u dit even vast... Voor andere onderdelen is het even wikken en wegen. Neem bijvoorbeeld de tijdelijke internetbestanden. Die kunt u ook elders neerzetten, maar als u van een supersnelle internetbeleving wilt blijven genieten, dan is het wel zo prettig als de browser die tijdelijke internetbestanden evenzo supersnel kan benaderen. Wikken en wegen dus...

Oorzaak en gevolg(en)

Goed, de oorzaak van een volle ssd is de relatief geringe opslagcapaciteit ervan in combinatie met een gebruiker die een poosje lekker met z’n computer heeft gewerkt. U bent bij deze verontschuldigd, want bij normaal gebruik ontkomt u niet aan het feit dat de systeemschijf langzaam maar zeker voller en voller loopt. Het gevolg, pardon, de gevolgen daarvan dienen zich aan in vormen van vertragingen, meldingen en – uiteindelijk – opstoppingen. En als u alle waarschuwingen halsstarrig blijft negeren, dan valt er uiteindelijk niet meer te werken met die voorheen zo snelle computer.

©CIDimport

1. Diagnose

U bent in het bezit van een computer met een ssd en uw FAQman heeft u zo onderhand de stuipen op uw lijf gejaagd? Mooi! Dan wordt het de hoogste tijd om actie te ondernemen en natuurlijk beginnen we dan met het stellen van de juiste diagnose, om aan de hand daarvan de juiste en oplossende stappen te kunnen bedenken. Als eerste gaan we natuurlijk naar de Windows Verkenner, maar het venster Computer (afbeelding 1). Daar krijgt u namelijk het eerste overzicht te zien. Uw FAQman heeft – net als een televisiekok – alvast wat voorwerk gepleegd, dus dat hieronder op een rijtje:

In eerste instantie is te zien dat C: de systeemschijf is, dat het om een ssd gaat en dat er nog slechts 20 GB vrije opslagruimte is. Op korte termijn gaat het dus krap worden!

Verder ziet u dat er op deze computer al een D: bestaat, die nog helemaal leeg is. Deze harde schijf gaan we gebruiken om gegevens over te halen vanaf de systeemschijf.

Als u nog geen extra harde schijf hebt, dan kunt u die – laten – inbouwen in uw computer. Daarna is nog wel het Schijfbeheer nodig om die extra harde schijf actief te maken; geformatteerd met ntfs uiteraard.

2. Gebruikersgegevens overhevelen

Goed, we gaan meteen aan de slag en dat doen we door wat gebruikersgegevens over te hevelen. Dat kan op diverse manieren, maar we kiezen voor een methode die u per afzonderlijk gebruikersaccount kunt toepassen. Een veilige en duidelijke methode die, omdat een pc vaak maar één gebruiker heeft, in de meeste gevallen prima rendeert. En als er tóch meerdere mensen op de pc werken, dan hoeft u de getoonde stappen slechts te herhalen...

©CIDimport

Uw persoonlijke gegevens zijn te vinden in de map C:\Gebruikers en daarbinnen in de submap die de naam van uw gebruikersaccount draagt. Neemt u een kijkje in deze map, om te zien hoe het een en ander is georganiseerd (afbeelding 2).

U herkent meteen de bewaarplekken voor de diverse soorten gegevens. Afhankelijk van de manier waarop u uw pc gebruikt, zullen de submappen Downloads, Mijn afbeeldingen, Mijn documenten, Mijn muziek en Mijn video’s goed gevuld zijn. De volgende stap is dat u van deze mappen de Eigenschappen opvraagt om te zien om hoeveel GB’s het precies gaat. Dit met als doel de grootste ‘boosdoeners’ te vinden...

©CIDimport

Voor die grootste boosdoeners gaat u vervolgens bijpassende en gelijknamige mappen aanmaken op de D-schijf. Eerst de hoofdmap Gebruikers, dan de submap met uw accountnaam en daarbinnen dan weer de submappen die u straks wilt gaan verplaatsen (afbeelding 3).

©CIDimport

Vervolgens gaat u terug naar de Eigenschappen van de goed gevulde gebruikersmappen, nu evenwel om het tabblad Locatie te raadplegen. Daar klikt u op de knop Verplaatsen en met behulp van het dialoogvenster Selecteer een locatie geeft u aan waar – op D: natuurlijk – de gegevens moeten worden neergezet (afbeelding 4).

[afbeelding 5]

Tenslotte een druk op de knop OK en (uiteraard) de bevestiging dat u het eens bent met deze gang van zaken (afbeelding 5). Het verplaatsen van de bestanden zal daarna gebeuren en het resultaat ervan is een ssd die alweer flink wat meer bewegingsruimte heeft gekregen.

©CIDimport

©CIDimport

3. Schijfopruiming

Meteen na de bovenstaande actie(s) zult u ervaren dat u nogal wat opslagruimte op de ssd hebt teruggewonnen. Als u de Eigenschappen van die ssd opvraagt, krijgt u al wat cijfers te zien en u maakt van de gelegenheid gebruik om de Schijfopruiming aan te spreken (afbeelding 6). Dit om te zien dat er sowieso nog veel meer opslagruimte op de ssd kan worden vrijgemaakt. En met een scheef oog kijkt u meteen even naar de Prullenbak die – standaard ingesteld – nogal wat GB’s opslokt... Van de Prullenbak vraagt u meteen de Eigenschappen op, waarbij u vooral kijkt naar de instellingen voor de systeemschijf C:. U kunt een aangepaste grootte instellen en graag zien we dat u de Prullenbak een heel stuk kleiner maakt, want dat mag best (afbeelding 7).

©CIDimport

©CIDimport

4. Systeembeveiliging

En van de Prullenbak gaan we meteen door naar de Systeemeigenschappen. Het gaat dan om het tabblad Systeembeveiliging dat de herstelpunten en de vorige versies in beheer heeft. Ook nu concentreren we ons op de systeemschijf C: en ook nu gaan we wat minder opslagruimte toebedelen (afbeelding 8) – met als direct gevolg dat weer extra GB’s op de ssd zijn vrijgemaakt (afbeelding 9)!

©CIDimport

©CIDimport

©CIDimport

5. CCleaner

Uw FAQman zou uw FAQman niet zijn als CCleaner (www.ccleaner.com) niet ter sprake zou komen... In dit geval om allereerstte laten zien dat u uw programma’s ook op de D-schijf kunt installeren (afbeelding 10) en vervolgens om te laten zien dat er nog wel wat extra rommel van de ssd kan worden afgehaald (afbeelding 11)! En voor wat betreft de geïnstalleerde programma’s, moet u de Eigenschappen van de map C:\Program Files opvragen. En dan is het misschien een idee om sommige programma’s te verwijderen, waarna u ze opnieuw – maar dan op D: in de map D:\Program Files – gaat installeren. Ook daarmee wint u weer extra ruimte terug op de ssd (afbeelding 12).

Nóg dieper graven

En natuurlijk kunt u nóg dieper graven! Zo kan de map met tijdelijke internetbestanden – van Internet Explorer – eveneens naar D: worden verplaatst. Datzelfde kan gelden voor de bestanden die uw e-mailclient in beheer heeft. Sterker nog, eigenlijk moet u één voor één de geïnstalleerde programma’s maar eens nalopen om (via de bijbehorende instellingen) te zien waar ze hun – tijdelijke – gegevens neerzetten. En overal waar u dan een C: ziet staan, daar gaat u een D: van maken. En kijk dan zeker naar de cloud –bijvoorbeeld naar toepassingen als SkyDrive en Dropbox!

Enige terughoudendheid is wel op z’n plaats, want er kunnen zomaar gekke dingen gebeuren als programma’s zien dat er iets vreemds is gebeurd... Dat is dan ook de reden dat uw FAQman liever kiest voor oplossingen die geen enkel gevaar voor het systeem opleveren. En vooruit, als gebruiker Administrator mag u best de dos-achtige opdracht POWERCFG –H OFF <ENTER> geven om de Slaapstand uit te schakelen – die daarvoor een bestand in gebruik heeft dat ook weer meerdere GB’s groot is. Hoe dan ook, al met al hebt u structureel meer dan 50-60 GB teruggepakt en dat staat garant voor een lekker en soepel draaiend besturingssysteem!

Tekst: John Vanderaart

Deze workshop komt uit Computer Idee nummer 24, jaargang 2012.

Je inloggegevens alleen met een wachtwoord beveiligen is vragen om problemen. Steeds meer diensten en apps bieden daarom tweefactorauthenticatie (2FA) aan, of ze verplichten dit zelfs. Naast een wachtwoord heb je dan een tweede factor nodig. Vaak gebruik je hiervoor je smartphone, maar wat doe je als je (tijdelijk) geen telefoon hebt?

Wachtwoorden kun je vergeten, of ze worden gehackt. Daarom is het niet handig om de toegang tot een dienst of app alleen met een wachtwoord te beveiligen. Voor meer veiligheid voeg je daar een tweede authenticatiemethode aan toe. We hebben het over het aanmelden via 2FA (tweefactorauthenticatie oftewel tweestapsverificatie).

Bij 2FA heb je naast iets wat je weet, meestal een wachtwoord, ook iets wat je 'hebt' of 'bent' nodig om in te loggen. Zo'n tweede factor is vaak een unieke, eenmalige code via een authenticator-app op je smartphone. Het kan ook een sms-code, pushmelding, hardwaresleutel of een biometrische beveiliging zijn. Zo kan een aanvaller met je wachtwoord niet binnendringen, want hij heeft ook die tweede factor nodig. Een geraden of gelekt wachtwoord is dus niet meer voldoende, wat de veiligheid verhoogt.

Smartphone

Veel 2FA-oplossingen werken via een smartphone, bijvoorbeeld met de authenticator-app van Authy, Google of Microsoft, of via sms-berichten naar je telefoon. Dit is handig, maar er zijn ook nadelen. Je hebt altijd je telefoon nodig en bij een lege batterij, verlies of diefstal kom je mogelijk niet bij je accounts. Ook al je je in een gebied zonder mobiel bereik bevindt, is het lastig of onmogelijk om een sms te ontvangen.

2FA via sms is bovendien kwetsbaar voor praktijken als sim-swapping. Hierbij zet een aanvaller jouw telefoonnummer om naar een eigen simkaart om zo sms-codes te ontvangen. Je smartphone kan ook besmet raken (via phishing) met malware. Ook daarmee kan een aanvaller andere 2FA-codes onderscheppen.

Het kan ook zijn dat je geen smartphone voor je werk hebt en dat je je privételefoon liever niet gebruikt voor werkgerelateerde 2FA-authenticaties. Je kunt er natuurlijk ook nog bewust voor kiezen om geen eigen smartphone te hebben.

Gelukkig bestaan er veilige alternatieven om je ook zonder smartphone via 2FA aan te kunnen melden, zoals de rest van dit artikel duidelijk maakt.

Lees ook: Waarom je beter geen sms voor tweestapsverificatie kunt gebruiken

Desktop-authenticator

Veel mensen gebruiken als tweede factor een eenmalige code via een authenticator-app. Daarvoor bestaan verschillende gratis mobiele apps, maar je kunt ook je desktop of laptop inzetten. Je hoeft geen virtuele Android-omgeving op te zetten met een tool als BlueStacks om zo bijvoorbeeld de mobiele Android-authenticator van Google of Microsoft te kunnen draaien. Installeer gewoon de desktopversies, zoals het Zwitserse Proton of het Zweedse Yubico.

We vertellen je in het kort hoe je hiermee bij Google aanmeldt. De procedure bij andere diensten en apps gaat op een vergelijkbare manier. Surf naar https://myaccount.google.com en open Beveiliging. Kies Tweestapsverificatie en zorg dat deze is ingeschakeld. Klik bij tweede stap op Authenticator en daarna op Authenticator instellen. Er verschijnt een QR-code, maar voor je desktop-app klik je op Kun je de code niet scannen. Je krijgt nu de nodige gegevens om de geheime sleutel (zie kader Werking digitale token) handmatig in te voeren.

Als je dit in je authenticator-app hebt ingesteld (zie de alineaProton Authenticator), klik je op Volgende en voer je de code in die de app genereert. Je kunt nu definitief tweestapsverificatie bij Google aanzetten. Bij de volgende aanmeldingen voer je nu voortaan naast je wachtwoord ook de gevraagde code in.

Proton Authenticator

We nemen Proton Authenticator voor Windows als voorbeeld (ook beschikbaar voor macOS en Linux). De installatie bedraagt slechts enkele muisklikken. Start daarna de app start op en klik op Create new code. Vul bij Title bijvoorbeeld Google account in en plak de sleutel van 32 tekens in het veld Secret.

Bij Issuer kun je Google opgeven. Via Advanced options pas je eventueel instellingen aan als de dienst specifieke eisen heeft voor het aantal cijfers (standaard 6), tijdsinterval (standaard 30 seconden), algoritme (standaard SHA1) of type (standaard TOTP, maar kies STEAM voor het Steam-gameplatform van Valve). Klik op Save code om de code toe te voegen.

Via het tandwielpictogram kun je onder meer je codes back-uppen, exporteren, importeren en ook synchroniseren tussen apparaten via een gratis Proton-account. Na het aanmaken verschijnt de code in het hoofdvenster, met een geanimeerd pictogram dat de resterende geldigheidsduur toont. Je hoeft deze code nu maar bij de juiste dienst in te vullen als tweede factor, naast je wachtwoord.

©TvD | ID.nl

TOTP-wachtwoordmanager

Wachtwoorden zijn vooralsnog niet verdwenen (zie ook kader Zonder wachtwoord) en daarom is een wachtwoordmanager aan te raden. Zo hoef je al je wachtwoorden niet zelf te onthouden, voorkom je dat je ze achteloos noteert en vermijd je te veel dezelfde of simpele varianten.

Enkele wachtwoordmanagers ondersteunen ook TOTP-codes voor 2FA, zodat je geen aparte authenticator-app nodig hebt. Gratis opties voor Windows-desktop zijn onder meer Bitwarden en KeePassXC.

We nemen KeePassXC als voorbeeld, dat ook voor macOS en Linux beschikbaar is. Je installeert de tool met enkele muisklikken. Bij de eerste start klik je op Database aanmaken, voer je een naam en eventueel een omschrijving in. Klik daarna op Doorgaan. Laat de instellingen gerust ongewijzigd en klik op Doorgaan. Geef een sterk hoofdwachtwoord in (twee keer) en bevestig met Gereed. Kies een locatie voor de database en klik op Opslaan.

Voer in het hoofdvenster de accountgegevens in, zoals Titel, Gebruikersnaam, Wachtwoord en URL, en bevestig met OK. Het item wordt toegevoegd. Klik er met de rechtermuisknop op, kies TOTP / TOTP instellen en vul de Geheime sleutel in. Pas via Aangepaste instellingen eventueel de parameters aan en bevestig met OK. Om de TOTP-code te zien, kies je TOTP / TOTP (QR code) weergeven in het contextmenu.

Je kunt ook de KeePassXC-browserextensie downloaden en installeren om je online wachtwoorden en TOTP-codes automatisch in de browser in te vullen.

Hardwaresleutel

In plaats van een digitale sleutel kun je ook een fysieke hardwaresleutel gebruiken als tweede factor. Zo'n sleutel is extra veilig omdat deze via internet niet kan worden gekopieerd of gestolen. Ook phishers maken nauwelijks kans, want de sleutel is gekoppeld aan de originele website-url van de dienst. Zelfs als iemand je sleutel heeft, blijft je wachtwoord nodig en vaak ook een pincode of biometrie om de sleutel te gebruiken. Bij verlies rest meestal alleen een alternatieve tweede factor, zoals een TOTP-code of back-upcodes (zie hieronder), tenzij je een reservesleutel hebt.

We nemen als voorbeeld een YubiKey 5 NFC USB-A van Yubico (circa 60 euro). Dit kan ook een ander merk of type zijn, zoals Feitian, Nitrokey of SoloKeys. Ga in Windows 11 naar Instellingen, kies Accounts / Aanmeldingsopties en selecteer Beveiligingssleutel / Beheren. Plaats de sleutel in de pc en activeer deze. Klik op Toevoegen bij Pincode voor beveiligingssleutel. Je kunt ook de Yubico Authenticator downloaden die ook beschikbaar is voor macOS en Linux. Ga door met installeren en start als administrator op. Open nu Passkeys, klik op Set PIN, voer tweemaal een pincode in en klik op Save.

We nemen opnieuw Google als voorbeeld, waar je inmiddels tweestapsverificatie hebt ingeschakeld. Op de webpagina van je Google-account open je Beveiliging en klik je op Toegangssleutels en beveiligingssleutels. Kies + Toegangssleutel maken, klik op Ander apparaat gebruiken, selecteer Beveiligingssleutel en klik op Volgende en daarna op OK (twee keer). Voer de pincode van de sleutel in, bevestig met OK en activeer de sleutel. Deze is nu bruikbaar als tweede factor.

Back-upcodes

We hebben nu al twee methoden om ons via een desktop-pc of laptop bij 2FA aan te melden: digitale TOTP-codes en een hardwaresleutel. Heb je ook een toegangssleutel, bijvoorbeeld gekoppeld aan je Windows Hello-inlogmethode, dan zijn het er zelfs drie opties. Al is dit eigenlijk geen klassieke 2FA maar een methode zonder wachtwoord (zie kader Zonder wachtwoord).

De meeste diensten die 2FA ondersteunen, bieden ook back-upcodes aan, hoewel deze eigenlijk bedoeld zijn als noodingreep. We raden je in elk geval aan deze te genereren of te downloaden en offline te bewaren, bijvoorbeeld in een kluis of andere water- en brandveilige plek. Laat ze zeker niet rondslingeren en deel ze nooit digitaal.

Voor je Google-account bijvoorbeeld werkt dit als volgt. Meld je opnieuw aan op je accountpagina, open Beveiliging, scrol naar beneden en klik op Back-upcodes en daarna op Back-upcodes genereren. Google maakt direct tien codes aan die je kunt downloaden en/of afdrukken. Dit is meestal voldoende om problematische aanmeldingen op te lossen. Je kunt op elk moment weer tien nieuwe codes aanmaken, waarmee de vorige tien codes automatisch ongeldig worden.

Je kent het wel: je wil iets online bestellen of even het saldo op je rekening checken. En dan komt het: je moet inloggen. Maar, wat was ook al weer het wachtwoord? De geboortedatum van je partner, de laatste twee cijfers van je postcode in combinatie met je lengte? Voor je het weet druk je weer op de knop 'Wachtwoord vergeten'... Dat kan makkelijker.

Partnerbijdrage - in samenwerking met Bitdefender

Ons brein is er niet voor gemaakt om voor vijftig verschillende sites unieke codes te onthouden. En juist daarom zijn wachtwoordmanagers de laatste jaren zo populair geworden. In dit artikel kijken we eens goed naar de oplossing van Bitdefender. Ze zijn wereldberoemd om hun antivirus, maar kunnen ze ook zorgen dat jij nooit meer buitengesloten wordt bij je eigen accounts?

Waarom een wachtwoordmanager?

Laten we eerlijk zijn, de meeste mensen gebruiken nog steeds overal hetzelfde wachtwoord, of een kleine variatie daarop. Of ze schrijven het ergens op. Dat voelt misschien wel veilig, tot je beseft hoe lek het internet soms kan zijn of dat je net dat boekje kwijtraakt.

Met een wachtwoordmanager zoals Bitdefender SecurePass password manager los je dat probleem voor een groot deel op. Die fungeert als een onzichtbare butler die je helpt met de wachtwoorden invullen, ook al is het misschien lastig of spannend om alles zomaar uit handen te geven. Je installeert de software op je eigen computer en je telefoon, en je bedenkt één heel sterk hoofdwachtwoord. Dat is de enige die je nog hoeft te onthouden.

Zodra je die invoert, gaat de kluis open en regelt Bitdefender de rest. Als je dan naar Facebook of je favoriete webshop gaat, ziet het programma dat je wil inloggen en vult het de velden voor je in. Je hoeft niet meer te typen, niet meer te denken en vooral niet meer te stressen. Het mooie is dat het programma je ook meteen helpt bij het aanmaken van wachtwoorden voor nieuwe accounts. In plaats van dat jij weer moet gaan nadenken over een code met een uitroepteken en een cijfer, genereert de software gewoon een onmogelijk te kraken reeks tekens uit en slaat deze direct op. En jij ziet het wachtwoord niet eens, en dat hoeft ook niet, want de software onthoudt het voor je.

En ben je bang dat je misschien ook het hoofdwachtwoord niet meer weet? SecurePass genereert ook nog een digitale herstelsleutel die je in het allerergste geval dan kunt inzetten om in te loggen. Die herstelsleutel bewaar je bij voorkeur op een andere plek dan je smartphone of computer, of print je uit en sla je op in een kluis.

Lokaal opgeslagen: veilig!

Het blijft een raar idee: al je wachtwoorden bij één bedrijf parkeren. Wat als zij gehackt worden? Dan ligt alles op straat, toch? Nou, gelukkig zit dat bij Bitdefender wel goed in elkaar. De versleuteling van je wachtwoorden gebeurt namelijk lokaal op jouw eigen apparaat, nog voordat het via het internet naar hun servers wordt gestuurd. Jouw hoofdwachtwoord is de sleutel die die versleuteling ongedaan maakt. Omdat Bitdefender jouw hoofdwachtwoord niet heeft (en ook nergens opslaat), kan niemand bij jouw gegevens; ook niet in geval van een lek of hack.

Maar omdat Bitdefender jouw wachtwoord nergens hebben opgeslagen, niet hebben, kunnen ze je ook niet helpen als je het vergeet. Er is geen "wachtwoord vergeten" optie voor je hoofdwachtwoord. Je krijgt bij het installeren alleen die speciale herstelcode. Die moet je echt uitprinten of op een veilige plek bewaren, want als je je hoofdwachtwoord kwijt bent én die herstelcode, dan ben je echt de pineut en kom je je kluis nooit meer in.

Hoe werkt het in de praktijk?

Bitdefender SecurePass installeer je als app op een Android- of iOS-toestel, en is beschikbaar als browser-add-on voor de Windows- en MacOS-versies van Chrome, Edge, Firefox en Safari.

Veiligheid is leuk, maar als de software lastig is in gebruik, gooi je het er na een week weer vanaf. Gelukkig heeft Bitdefender goed gekeken naar hoe mensen surfen en software gebruiken. De interface oogt fris voor zowel de browser-extensie als de app op je telefoon. Wat vooral fijn is, is de synchronisatie. We leven in een tijd waarin je 's ochtends op je telefoon zit, overdag op een laptop werkt en 's avonds misschien met een tablet op de bank hangt. Als je op je laptop een nieuw wachtwoord aanmaakt voor Netflix, wil je niet op je telefoon die hele rits tekens moeten overtypen.

Je hebt daardoor toegang tot alle accounts zonder dat je overal moet nadenken over wat de gebruikersnaam of het wachtwoord ook echt precies was: makkelijk en handig dus!

Het meeste werk gebeurt via een extensie in je browser (via het icoontje rechtsboven in de browser) of via de app op je telefoon. Bitdefender synchroniseert dit razendsnel. Zodra je iets opslaat op het ene apparaat, is het vrijwel meteen beschikbaar op het andere. Daarnaast doet het meer dan alleen wachtwoorden. Je kunt er ook notities in kwijt die niemand mag zien

Ook is het handig dat je een of meerdere betaalkaarten en creditcards kunt toevoegen. Iedere keer dat je op een betaalpagina komt, laat Bitdefender je een scherm zien waarop je kunt aangeven welke opgeslagen creditcard je wil gebruiken. Na de selectie vult Bitdefender automatisch alle creditcardgegevens in en kun je de bestelling afmaken.

Gebruik je slechte of makkelijk te raden wachtwoorden, dan is er een beveiligingsscan die ten eerst kijkt of je geen zwakke wachtwoorden hebt gebruikt, maar ook op het dark web op de achtergrond scant naar gelekte gegevens. Je krijgt dan direct de tip om je wachtwoord direct aan te passen.

Tot slot

Als we alles op een rijtje zetten, is Bitdefender SecurePass een goede keuzae als je geen zin hebt in een lastig te beheren omgeving . Voor de gemiddelde gebruiker is dit precies wat je zoekt. Het doet wat het moet doen: het beveiligt je gegevens muurvast en haalt de frustratie van het inloggen weg. Vooral als je al gebruikmaakt van de antivirus van Bitdefender, is dit een logische toevoeging die naadloos in je bestaande pakket past. Het is misschien even wennen om de controle uit handen te geven, maar als je eenmaal gewend bent aan het feit dat je nooit meer een wachtwoord hoeft te onthouden, wil je nooit meer terug.