Je bent geregeld onderweg, maar hebt graag op elk moment toegang tot je thuiscomputer. Of je bent het toevluchtsoord van kennissen met pc-problemen en wilt hun computer op afstand kunnen overnemen om alles weer vlot te trekken. Wist je dat Windows ingebouwde tools heeft voor hulp op afstand? Quick Assist en Extern Bureaublad helpen je uit de brand.

We beginnen met een relatief eenvoudig scenario. Iemand heeft je hulp nodig en je helpt hem graag uit het slop, maar als het even kan wel zonder de deur uit te gaan. Hiervoor heeft Windows eigenlijk standaard alles in huis, ook Windows Home. De benodigde app, voorheen nog ‘Hulp op afstand’ geheten, luistert tegenwoordig naar de naam Quick Assist. We beginnen aan de kant van de hulpverlener: in dit scenario is dat dus je eigen pc.

Open het Windows Startmenu en start de app Quick Assist. In het dialoogvenster dat wordt geopend, klik je bij Ondersteuning geven op de knop Iemand anders helpen. Even later verschijnt een beveiligingscode van zes cijfers, met een geldigheidsduur van 10 minuten.

De bedoeling is duidelijk: je moet deze code binnen dit tijdsbestek bij de hulpvrager zien te krijgen. Dit doe je bij voorkeur op een relatief veilige manier: via telefoon bijvoorbeeld of via een chat- of e-mailbericht.

©PXimport

Quick Assist-sessie

Ook de hulpvrager dient nu op zijn beurt de app Quick Assist op te starten. De ontvangen code vult hij in bij Code van assistent, waarna hij ter bevestiging op Scherm delen klikt. Vervolgens verschijnen op het scherm van de hulpverlener twee mogelijke opties: Volledig beheer en Scherm bekijken. Deze laatste optie zorgt ervoor dat je het scherm van de hulpvrager kunt bekijken, maar hij behoudt dus wel de controle. Kies je hier voor de eerste optie, dan kun je de pc van de hulpvrager op afstand overnemen en daadwerkelijk besturen.

Zodra je je keuze bevestigt met Ga verder en de andere partij op Toestaan klikt, is de verbinding een feit en kun je het scherm bekijken of de computer bedienen. In een knoppenbalk vind je diverse tools, zoals Beeldscherm selecteren (als er meerdere monitors zijn aangesloten), Aantekeningen maken (voor eenvoudige annotaties), Ware grootte en Instructiekanaal wisselen. Dit laatste blijkt om een simpel chatkanaal te gaan. 

Er is ook een knop om de externe pc te herstarten en het spreekt voor zich dat beide partijen op elk moment de verbinding kunnen verbreken.

©PXimport

Extern bureaublad

Windows beschikt zelf nog over een andere, meer krachtige functie voor het overnemen van een computer, maar helaas tref je deze niet in Windows Home aan. Het gaat om Extern bureaublad. Technisch is dat niets anders dan een toepassing van het RDP-protocol (remote desktop) dat door Microsoft specifiek voor Windows-omgevingen werd ontwikkeld. Meer informatie vind je via https://kwikr.nl/externb.

Heb je Windows Pro of hoger, dan schakel je deze functie als volgt in (in Windows 11). We beginnen aan de kant van de hulpvrager. Open de Windows-instellingen, ga naar Systeem, klik in het rechterpaneel op Extern bureaublad en druk op de knop Bevestigen.

Toegegeven, het RDP-protocol is niet bepaald het veiligste, maar je maakt het wel iets veiliger door op het pijlknopje bij Aan te klikken en te zorgen dat er een vinkje staat bij Van apparaten eisen authenticatie op netwerkniveau te gebruiken om verbinding te maken (aanbevolen). Dit maakt dat je je met een Windows-gebruikersaccount moet authenticeren op het netwerk, voordat je op afstand toegang tot de pc krijgt. 

Eventueel klik je hier ook op Gebruikers met toegang tot Extern bureaublad en bepaal je via Toevoegen welke accounts hiervan gebruik mogen maken. Let wel, leden van de Administrators-groep krijgen in elk geval toegang.

©PXimport

Interne client

Over naar de clientzijde: dat is dus de pc die verbinding moet maken met het externe bureaublad. We gaan er eerst van uit dat je dit wilt doen vanaf een andere pc in je eigen netwerk, bijvoorbeeld om een pc te bedienen die zich op een wat onhandige plek bevindt.

Zo’n verbinding kun je rechtstreeks vanuit Windows opzetten, ook met Windows Home als client. Druk op de Windows-toets en typ verbinding in de zoekbalk. Selecteer Verbinding maken met extern bureaublad en vul in het dialoogvenster het ip-adres of de computernaam in van de beoogde pc. Je vindt deze laatste via de sneltoets Windows-toets+Pause; het (interne) ip-adres lees je af via Instellingen / Netwerk en internet / Ethernet of Wi-Fi / <naam_netwerkverbinding>, bij IPv4-adres.

Bevestig met Verbinden en vul een geldig Windows-account in – eventueel via de optie Meer keuzes / Ander account gebruiken. Als het goed is, krijg je meteen de controle over de pc. Deze laatste laat zich helaas niet tegelijk lokaal en via de RDP-client bedienen: je wordt automatisch afgemeld zolang de verbinding actief is.

Wanneer je in het verbindingsvenster op Opties weergeven klikt, verschijnen er aanvullende tabbladen met handige extra’s. Zo kun je de verbindingsinstellingen (in een .rdp-bestand) bewaren voor een snelle herverbinding, kun je op het tabblad Weergave de beeldkwaliteit instellen (hoe hoger, hoe meer bandbreedte uiteraard) en geef je op het tabblad Lokale bronnen aan of ook de printer, het klembord en bepaalde stations van de client-pc beschikbaar moeten zijn binnen de overnamesessie.

©PXimport

Externe client

Het is in principe ook mogelijk om van buitenaf toegang te krijgen tot de pc met Extern bureaublad, maar zo’n verbinding heeft wel wat voeten in de aarde. Als veiligheid niet je allerhoogste prioriteit is, kun je op je router een doorlusregel definiëren naar de RDP-poort (tcp/udp 3389) met het interne ip-adres van de pc. Dit doe je in een routerrubriek als Port forwarding. Op www.portforward.com/router.htm vind je instructies voor diverse routermodellen. 

Aan clientzijde vul je in het verbindingsvenster van Extern bureaublad deze keer niet het interne ip-adres van de pc in, maar het externe ip-adres van je router (netwerk). Dit adres kom je te weten wanneer je binnen je netwerk surft naar bijvoorbeeld www.whatismyip.com.

De kans is helaas reëel dat je externe ip-adres dynamisch wordt toegekend door je provider, wat maakt dat je voor elke sessie over het actuele ip-adres moet beschikken. Een DDNS-service (dynamisch DNS) biedt hiervoor een uitweg. Deze koppelt namelijk een vaste hostnaam aan het ip-adres, waarbij een clienttool elke wijziging aan dit adres doorgeeft aan de DDNS-server. In de clientmodule hoef je dan maar de hostnaam in te vullen en niet langer het (wisselende) ip-adres. Een voorbeeld van zo’n gratis service is www.dynu.com.

©PXimport

Alternatieve poort

Het wordt wat RDP betreft wel iets veiliger als je de standaardpoort 3389 vooraf wijzigt. Dit kan via een registeringreep op de pc. Druk op Windows-toets+R en voer Regedit uit. Navigeer naar Computer\HKEY_LOCAL_MACHINE\SYSTEM\CurrentControlSet\Control\Terminal Server\WinStations\RDP-Tcp. Dubbelklik in het rechterpaneel op PortNumber en wijzig 3389 (Decimaal) in een ander vrij (hoger) poortnummer. Je moet deze aanpassing ook aan clientzijde doorgeven: <ip-adres/hostnaam>:<poortnummer>.

Lukt de verbinding niet, dan zit er ongetwijfeld een firewall tussen en moet je hier extra regels creëren voor de nieuwe poort. Druk op Windows-toets+R en voer wf.msc uit, zodat je in het venster van Windows Defender Firewall met geavanceerde beveiliging belandt. In de rubriek Regels voor binnenkomende verbinding tref je bij Extern bureaublad enkele regels aan die nog steeds zijn afgestemd op standaardpoort 3389. Je moet dus zelf vergelijkbare regels creëren voor het alternatieve poortnummer.

©PXimport

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!

Bij ID.nl zijn we gek op producten waar je niet de hoofdprijs voor betaalt of die zijn voorzien van bijzondere eigenschappen. Met een robotstofzuiger wordt de vloer schoongehouden, terwijl je er niet bij hoeft te zijn. En stofzuigen is dan wel het minste dat ze kunnen, want ook dweilen is voor veel modellen geen proleem. We vonden vijf geavanceerde exemplaren.

Philips HomeRun 7000 Series XU7100/01

De Philips HomeRun 7000 Series XU7100/01 is ontworpen om grote ruimtes aan te kunnen. Het apparaat heeft een stofzak van 3 liter en een werktijd tot 180 minuten in de laagste stand. In tegenstelling tot veel kleinere robots is deze HomeRun uitgerust met een stille motor; de opgave van 66 dB maakt hem relatief stil.

Er zit een dweilfunctie in zodat je de robot na het stofzuigen ook direct kunt laten dweilen. Via de app kies je voor een van de modi of plan je een schoonmaakprogramma in. De robot kan zichzelf navigeren, obstakels omzeilen en keert na gebruik terug naar het laadstation. Omdat de opvangbak groot is hoef je niet vaak te legen en dankzij de Li‑ion‑accu is hij geschikt voor grotere woningen. Het apparaat is van recente datum en daarom nog volop verkrijgbaar.

Dreame L10s Pro Ultra Heat

Deze robot combineert een groot stofreservoir van 3,2 liter met een lange werktijd van ongeveer 220 minuten. Dankzij de geïntegreerde dweilfunctie verwijdert hij niet alleen stof maar kan hij ook nat reinigen. De L10s Pro Ultra Heat gebruikt een zak in het basisstation, waardoor je het reservoir minder vaak hoeft te legen.

De Dreame is voorzien van een Li‑ion‑batterij aanwezig en de robot keert automatisch terug naar het station voor opladen en legen. De sensortechnologie helpt bij het vermijden van obstakels en het nauwkeurig schoonmaken van zowel harde vloeren als tapijt. Dankzij de meegeleverde app stuur je de schoonmaak aan, stel je no‑go‑zones in of plan je een dweilrondje.

Philips HomeRun 3000 Series Aqua XU3100/01

Deze Philips‑robot is bedoeld voor wie minder vaak handmatig wil schoonmaken. Hij beschikt over een gecombineerde stofzuig‑ en dweilfunctie en kan zichzelf legen via het automatische station. Met een gebruiksduur tot 200 minuten in de laagste stand en een geluidsniveau van 66 dB kan hij urenlang zijn werk doen zonder al te veel herrie. De stofcontainer van 35 cl is kleiner dan bij de HomeRun 7000, maar door het automatische leegmechanisme is dat geen probleem.

Je bedient het apparaat via de app en kunt daar zowel een schema programmeren als zones instellen. De Aqua XU3100/01 is een model uit de recente 3000‑serie en doordat hij een mop‑pad heeft kan hij zowel droog als nat reinigen, wat handig is voor harde vloeren zoals tegels en laminaat.

iRobot Roomba Combo j9+

De Roomba Combo j9+ is een model dat je vloeren zowel kan stofzuigen als dweilen. De Combo j9 beschikt over een opvangbak van 31 cl en hij kan zelf zijn inhoud legen in het automatische basisstation dat bij de set hoort. De Li‑ion‑accu zorgt voor een lange gebruiksduur en de robot maakt een routeplanning zodat elke ruimte efficiënt wordt schoongemaakt.

Via de app kun je zones instellen waar de robot niet mag komen en het dweilelement in‑ of uitschakelen. In de basis maakt de Combo j9+ zelfstandig een kaart van je woning en keert terug naar het station wanneer de accu moet opladen of de stofcontainer vol is. De robot is bedoeld voor huishoudens die gemak belangrijk vinden en biedt naast stofzuigen ook een dweilfunctie voor hardere vloeren.

MOVA Tech P50 Ultra

De MOVA Tech P50 Ultra is een forse robotstofzuiger met een basisstation. Het apparaat heeft een stofreservoir van 30 cl en wordt geleverd met een basisstation waarin je het stof eenvoudig kunt verwijderen. De robot produceert een geluidsniveau van 74 dB, iets hoger dan de Philips‑modellen, en weegt inclusief station ruim 13 kg.

Hij kan uiteraard ook automatisch terugkeren naar het station om op te laden of te legen. In de specificaties staat dat de MOVA is voorzien van een Li‑ion‑batterij en dat hij zowel kan stofzuigen als dweilen. De meegeleverde app maakt het mogelijk om routes in te stellen en zones te blokkeren. Met een vermogen van 700 W is hij krachtig genoeg voor tapijten en harde vloeren. Het is geschikt voor mensen die een uitgebreid station met automatische functies willen.