Het internetprotocol is een van de bouwblokken van het internet. Het regelt dat er wereldwijd gecommuniceerd kan worden tussen apparaten die elk een uniek ip-adres hebben. Die ip-adressen zijn hun identificatie, maar vormen ook meteen de reden dat we nu over moeten van IPv4 naar IPv6: de adressen zijn namelijk op. Maar wat is IPv6 precies en wat betekent het voor het thuisnetwerk?

Het internet is een ongekend succes geworden, veel groter dan de ontwerpers ooit hebben voorzien. De meeste van hun ontwerpbeslissingen staan dan ook nog fier overeind, op één na: de keuze om 32 bit te gebruiken voor de adressen van alle systemen in het netwerk.

Met 32 bit zijn er maximaal 232 (4.294.967.296) unieke ip-adressen mogelijk. Dat lijkt veel, maar is minder dan er mensen op aarde zijn en nog veel minder dan het aantal apparaten dat verbinding met het internet wil maken. De oplossing zit in het vergroten van de adresruimte van 32 bit bij versie 4 van het internetprotocol (IPv4) naar 128 bit bij versie 6 (IPv6). 

Het beschikbare aantal ip-adressen neemt hierdoor toe van 232 naar 2128, oftewel van ruim 4 miljard bij IPv4 naar 4 miljard × 4 miljard × 4 miljard × 4 miljard bij IPv6. Dat zijn 340.282.366.920.938.463.463.374.607.431.768.211.456 (of kortweg 340 sextiljoen) unieke adressen.

©PXimport

Hoe belangrijk is het internetprotocol?

Het OSI-model is een schematische weergave van datacommunicatie. Het onderscheidt zeven lagen met elk eigen functionaliteit. De onderste twee lagen zijn het fysieke netwerk en de datalinklaag, zeg maar de kabels en het signaal dat daarover gaat. Op dit niveau handelen netwerkswitches het verkeer af op basis van het MAC-adres van elke netwerkkaart. Deze adressen zijn door de hardware bepaald en alleen bekend binnen het eigen netwerk.

Om data over meerdere netwerken te versturen, is een logische adressering nodig met zelf te configureren, wereldwijd unieke adressen. Deze functionaliteit levert het internetprotocol op laag 3. Het maakt netwerkverkeer routeerbaar, wat wil zeggen dat informatie naar elk ander ip-adres gestuurd kan worden én terug. De router, een ‘laag3-apparaat’, speelt hierbij een belangrijke rol.

Hexadecimaal

Zo eenvoudig als het klinkt, zo ingrijpend is het vergroten van de adresruimte in werkelijkheid. Niet alleen alle apparaten moeten leren om te gaan met IPv6-adressen, zelf zijn we ook zeer vertrouwd geraakt met IPv4-adressen. De 32 bits van een IPv4-adres worden doorgaans geschreven als vier blokken van elk 8 bit. En omdat je met 8 bit 256 verschillende waarden kunt aanduiden, levert dat vier keer een reeks op van 0 tot 255. In de doc-decimaal-notatie zijn dat alle combinaties tussen 000.000.000.000 en 255.255.255.255. Bijvoorbeeld 8.8.8.8 van de DNS-server van Google en 104.110.191.58 van nieuwssite Nu.nl.

Een IPv6-adres van 128 bit uitschrijven, zoals we van IPv4 gewend zijn, is praktisch onmogelijk. IPv6-adressen worden daarom niet decimaal, maar hexadecimaal genoteerd als 8 blokken van elk 16 bit (vier tekens), en tussen elk blok een dubbele punt. Hexadecimaal betekent dat we van de decimale tien cijfers (0 tot en met 9) overgaan naar zestien cijfers. Hexadecimaal voegt er ‘a’ (= 10) tot en met ‘f’ (= 15) aan toe. Zo is 2001:0db8:0000:0000:34f4:0000:0000:f3dd dus een geldig IPv6-adres, maar niet makkelijk te onthouden of even te pingen.

©PXimport

Eigenlijk nog minder adressen

Het tekort aan IPv4-adressen wordt versterkt doordat 7 procent van de 4,5 miljard mogelijke adressen in gebruik is voor specifieke doelen. Zo werken de 20 miljoen ip-adressen in de reeksen 10.0.0.0 – 10.255.255.255, 172.16.0.0 – 172.16.255.255 en 192.168.0.0 – 192.168.255.255 alleen binnen een lokaal netwerk. Deze adressen, bekend van thuisnetwerken, worden niet op internet gerouteerd.

Dit geldt ook voor 0.0.0.0 – 0.255.255.255 en 127.0.0.0 – 127.255.255.255, die voor interne communicatie worden gebruikt, en de maar liefst 268 miljoen adressen in de reeks 224.0.0.0 – 239.255.255.255, die in gebruik zijn voor multicast-communicatie zoals streamingdiensten, waarbij netwerkverkeer van één naar velen gaat.

Versimpelde notatie

Om de IPv6-notatie te vergemakkelijken, is een aantal regels afgesproken om vooral het aantal nullen te beperken. Allereerst worden in elk blok de voorloopnullen weggelaten. Het blok :0db8: wordt dus geschreven als :db8:.

Voor blokken met alleen nullen gelden nog verdere regels. Staan er vanaf links gezien meerdere blokken met alleen nullen, dan worden deze helemaal weggelaten. Er worden dan alleen twee dubbele punten genoteerd, ook wanneer het dus drie of vier blokken met nullen betreft. Dat lijkt verwarrend, maar omdat het totaal aantal blokken altijd acht is, zie je direct hoeveel blokken met alleen nullen zijn weggelaten. 

Dit samenvoegen en weglaten gebeurt enkel met de eerste aansluitende blokken met alleen nullen. Staan er verder naar rechts ook nog blokken met alleen nullen, dan wordt elk daarvan apart genoteerd als :0:.

©PXimport

Het eerdergenoemde IPv6-adres 2001:0db8:0000:0000:34f4:0000:0000:f3dd wordt dus uiteindelijk geschreven als 2001:db8::34f4:0:0:f3dd. De nullen aan het begin van elk blok zijn weggelaten, het derde en vierde blok met alleen nullen zijn geschreven als twee keer een dubbele punt, en de blokken zes en zeven die ook alleen nullen bevatten, zijn elk geschreven als :0:.

Omgekeerd werkt het precies zo. Blokken met minder dan vier tekens worden aangevuld met nullen. Van 2001:db8::34f4:0:0:f3dd heeft het tweede blok maar drie tekens, daar moet dus een 0 voor. Dan staan er twee dubbele punten. Omdat het adres uit acht blokken bestaat en er hier maar zeven staan, weet je dat de :: staat voor twee blokken met elk vier nullen. 

Dan volgt er nog twee keer :0: en ook daarvan weet je dat er alleen nullen zijn weggelaten. Elk daarvan vervang je door een blok met vier nullen. En zo levert 2001:db8::34f4:0:0:f3dd toch weer het adres 2001:0db8:0000:0000:34f4:0000:0000:f3dd op.

©PXimport

Maar we hebben toch NAT?

Network Address Translation (NAT) is een verzameling technieken om adresinformatie in datapakketjes te veranderen. De router gebruikt NAT wanneer die de niet-routeerbare ip-adressen van het thuisnetwerk bij uitgaande verbindingen vervangt door het publieke ip-adres dat je van de internetprovider krijgt. Veel systemen delen dan één IPv4-adres.

Toch is NAT geen oplossing voor het tekort aan IPv4-adressen, want daarvoor heeft NAT te veel beperkingen. Zo kan niet elke netwerktoepassing er even goed mee overweg en is er ook geen echte end-to-end-verbinding tussen systemen. NAT maakt internet ook onveiliger, doordat individuele gebruikers niet meer te onderscheiden zijn. Dat maakt het opsporen en blokkeren van bijvoorbeeld fraudeurs en overlastgevers onmogelijk.

Kiest een internetprovider er vanwege de schaarste aan IPv4-adressen voor om zelf NAT toe te passen, dan verdwijnen grote groepen gebruikers achter één ip-adres. De kwaliteit en snelheid van de internetverbinding zullen hierdoor drastisch afnemen, terwijl de provider de kosten die hij hiervoor maakt alleen maar kan doorberekenen aan de klanten. Dit maakt IPv6 de enige echte oplossing voor de beperkingen van IPv4.

©PXimport

Het subnetmasker

In het geval van IPv4 hoort bij elk adres een netwerkmasker. Dit ligt als het ware over het IPv4-adres heen en laat zien welk deel daarvan het netwerk aanduidt en welk deel het apparaat. Veel thuisnetwerken hebben subnetmasker 255.255.255.0. Daarbij geven de eerste 24 bits van het IPv4-adres het netwerk aan en blijven er 256 ip-adressen over voor het netwerk. In plaats van het subnetmasker uit te schrijven, wordt ook wel het aantal bits genoemd. 255.255.255.0 is dan /24, terwijl /8 betekent dat alleen het eerste groepje van drie cijfers het netwerkdeel aanduidt.

IPv6 gebruikt dezelfde CIDR-notatie. Daarbij wordt alleen niet van een subnetmasker gesproken, maar van een prefix. Krijg je nu bij een internetverbinding doorgaans één IPv4-adres, met IPv6 verandert dit radicaal. De internetprovider geeft elke IPv6-klant een prefix van doorgaans /48 (KPN) of /56 (Ziggo). Dit levert enorme aantallen IPv6-adressen op. Bij /48 zijn het alleen al 65.536 lan-segmenten, waarbij elk segment /64 oftewel 18.446.744.073.709.551.616 IPv6-adressen groot is. En al deze IPv6-adressen zijn routeerbaar en kunnen dus zonder NAT met elk ander systeem op het internet communiceren.

©PXimport

IPv6 op het thuisnetwerk

Bij IPv6 stopt de router met NAT. Naast andere belangrijke taken, zoals het controleren van de communicatie middels de firewallfunctie, gaat het apparaat voortaan daadwerkelijk routeren. Omdat de communicatie nu echt end-to-end wordt, betekent dit ook dat in de logging van de server op het internet voortaan het IPv6-adres van de pc of tablet op het thuisnetwerk staat, in plaats van dat ene publieke ip-adres waarachter alle thuisnetwerkapparaten schuilgingen.

Wil je zelf juist een service aanbieden vanaf het thuisnetwerk, dan gebeurt dit bij IPv4 en NAT middels portforwarding. Op de router wordt een netwerkpoort aangewezen waarop een binnenkomende netwerkstroom zich moet melden. Die wordt vervolgens doorverwezen naar een ip-adres (op het thuisnetwerk) dat aan die portforwarding gekoppeld is.

Met IPv6 vervalt portforwarding, maar dit wil niet zeggen dat er niets geconfigureerd moet worden. Op een goede router wordt net als bij IPv4 ook al het binnenkomend IPv6-verkeer standaard geblokkeerd. Om een service op het thuisnetwerk toegankelijk te maken vanaf het internet, moet je deze actie dus nog steeds expliciet toestaan. Alleen gebeurt dit bij IPv6 niet door portforwarding, maar door deze mogelijkheid rechtstreeks in de firewall te configureren en de verbinding naar het IPv6-adres van het betreffende systeem te openen. 

Dat alle systemen met de komst van IPv6 onbeschermd toegankelijk zijn, is een van de hardnekkige sprookjes rond het nieuwe internetprotocol.

©PXimport

Hoe ver zijn de providers?

Voor de internetproviders is de overgang naar IPv6 een enorm project. De uitrol naar eindgebruikers is daarvan de laatste fase. KPN biedt nagenoeg al zijn klanten inmiddels IPv6 en doet dat naast IPv4: dit wordt ‘dual-stack’ genoemd en is momenteel de meest toekomstvaste configuratie.

In vergelijking met KPN loopt Vodafone/Ziggo nog wat achter. Inmiddels is IPv6 in de helft van het vaste netwerk beschikbaar, al zijn er nog wel verschillen tussen de voormalige Ziggo- en UPC-gebieden. Actuele gegevens over IPv6 in Nederland en de mate van ondersteuning door de providers vind je via https://kwikr.nl/ipv6nl.

Meerdere adressen

Anders dan bij IPv4 heeft bij IPv6 elk systeem in het netwerk bijna standaard niet één, maar meerdere IPv6-adressen. Het eerste IPv6-adres is er zelfs al voordat IPv6 op het netwerk is geactiveerd. Dit is het link-lokaal-adres en dit begint altijd met fe80:. Het fe80-adresblok is gereserveerd voor link-lokaal unicast-netwerkadressering, niet-routeerbaar netwerkverkeer binnen het eigen netwerk.

Als er verder niets is geconfigureerd, wordt het deel van het ip-adres achter het eerste blok afgeleid van het MAC-adres van de netwerkkaart. De methode waarmee dit gebeurt, heet EUI-64 (Extended Unique Identifier). Het komt er in het kort op neer dat het MAC-adres van 48 bit in twee delen wordt opgeknipt, er wordt een extra blok FFFE ingevoegd en tot slot wordt de 7de bit van het MAC-adres omgedraaid. Deze bit staat bij een MAC-adres altijd op 0 en wordt nu dus veranderd in een 1.

Het hebben van een link-lokaal-adres is een vereiste voor IPv6 op elke netwerkverbinding. Dat geldt niet voor het tweede veelvoorkomende IPv6-adres, het Unique Local Address (ULA). Deze adressen lijken nog het meest op de private adressen van IPv4. Ze mogen vrij gebruikt worden en zijn niet centraal geregistreerd. Ze zijn routeerbaar, maar alleen binnen eigen netwerkomgevingen, niet op het grote internet.

Het derde adres is het global IPv6-adres en dit is het adres dat komt uit de prefix die wordt toegewezen door de internetprovider. Dit is het ‘echte’ IPv6-adres. Dit is er minimaal één, maar het kunnen er ook heel goed meer zijn.

De ULA-adressen zorgen ervoor dat communicatie binnen het netwerk blijft werken, ook als de global-adressering, die afhankelijk is van de toewijzing door de provider, faalt of niet beschikbaar is.

©PXimport

Ook DHCP verandert

De overgang naar IPv6 verandert ook de manier waarop systemen een ip-adres krijgen. Bij IPv4 worden in bedrijfsnetwerken ip-adressen meestal per systeem handmatig uitgegeven, terwijl thuis en op kleinere netwerken DHCP wordt gebruikt. Hierbij is er in het netwerk een DHCP-server actief, vaak een nevenfunctie van de router, die elk systeem dat verbinding maakt een ip-adres en het adres van de router geeft.

Omdat IPv6-netwerken veel groter zijn, is het handmatig toewijzen van ip-adressen praktisch ondoenlijk en zelfs ongewenst. Voor het thuisnetwerk wordt DHCPv6-PD de nieuwe standaard, waarbij de letters PD staan voor ‘prefix delegation’. De router in het thuisnetwerk vraagt aan de IPv6-DHCP-server van de internetprovider niet om een volledig adres, maar om een prefix. Zodra hij die heeft ontvangen, kan de thuisrouter uit die adresruimte van doorgaans 48 of 56 bit IPv6-adressen uitgeven aan de systemen op het thuisnetwerk, maar kan hij deze ook opdelen in meerdere kleinere IPv6-netwerken.

Hiervoor zijn in IPv6 meerdere technieken beschikbaar. Stateful Address Autoconfiguration lijkt nog het meest op DHCP zoals we dat nu kennen. De configuratie wordt verricht door een DHCPv6-server die behalve IPv6-adressen ook prefixen en zelfs adressen van DNS-servers kan meesturen.

Een tweede techniek is Stateless Address Autoconfiguration (SLAAC). Deze ligt bij thuisnetwerken meer voor de hand. De thuisrouter is dan niet meer een eigen DHCP-server, maar een DHCP-client van de DHCPv6-server van de internetprovider. De thuisrouter geeft geen IPv6-adressen uit, maar geeft slechts de prefix door die hij heeft ontvangen. Elk netwerkapparaat vult de prefix vervolgens aan volgens de EUI-64-methode.

De configuratie gebeurt dus voor een groot deel automatisch en er is geen centraal systeem dat bijhoudt welk systeem welk adres gebruikt. Een nadeel van SLAAC is dat er geen DNS-serveradressen mee worden gestuurd. De oplossing ligt vooral in combinaties van DHCP-technieken, maar dit is afhankelijk van de mogelijkheden van de router.

©PXimport

Apparatuur

Om gebruik te maken van IPv6 in het thuisnetwerk, moeten de apparaten in dat netwerk het natuurlijk ondersteunen. Voor een pc of notebook is dat geen probleem, net zomin als voor de meeste tablets en smartphones.

Het grootste probleem zijn apparaten met embedded software, zoals veel ‘slimme’ en IoT-apparaten. Zeker wanneer deze al wat ouder zijn, is de kans groot dat er geen nieuwe firmware of software is die eventueel ontbrekende IPv6-ondersteuning toevoegt. Dat is best ironisch, want juist de komst van grote aantallen van deze apparaten zorgden ervoor dat de IPv4-adressen opraakten.

Voorlopig blijft het probleem beperkt, doordat IPv4 en IPv6 nog lange tijd naast elkaar gebruikt zullen worden. Het naast elkaar gebruiken van twee verschillende netwerken wordt ook wel ‘dual-stack’ genoemd (zie kader: ‘Hoe ver zijn de providers?’). NAT blijft onverminderd actief voor al het IPv4-verkeer. Dit is eigenlijk de minst gunstige van alle mogelijke vormen van dual-stack.

©PXimport

Tijd om te beginnen

De meeste gebruikers zullen weinig merken van de overgang naar IPv6. Het is niet zoals met 5G dat het internet ineens sneller wordt en er nieuwe toepassingen ontstaan. IPv6 biedt niet echt nieuwe mogelijkheden, het is meer een noodzakelijke aanpassing van het internet om te blijven functioneren en te kunnen blijven groeien.

Technische gebruikers hebben baat bij IPv6 wanneer ze apparaten op het eigen netwerk, zoals een eigen NAS, webcam of IoT-apparaat, direct willen kunnen benaderen. Doordat IPv6 zonder NAT werkt, kan de firewall specifieker hiervoor worden geopend. Biedt de internetprovider inmiddels IPv6, dan is het tijd ermee aan de slag te gaan en te leren. Want IPv6 maakt vooral duidelijk hoezeer we verknocht zijn geraakt aan zijn voorganger.

Bij ID.nl zijn we dol op kwaliteitsproducten waar je niet de hoofdprijs voor betaalt. Een paar keer per week speuren we binnen een bepaald thema naar zulke deals. Ben je op zoek naar een goede combimagnetron met veel kookopties? Vandaag hebben we vijf interessante modellen voor je gespot.

Disclaimer: op het moment van schrijven zijn de besproken combimagnetrons bij de goedkoopste webwinkels niet duurder dan 450 euro. De prijzen kunnen schommelen.

Panasonic NN-DF38PB

Voor kleine huishoudens is de Panasonic NN-DF38PB zeer geschikt. Het is namelijk een oven, grill en magnetron ineen. Vanwege het compacte formaat kun je hem vast wel ergens in een hoekje van de keuken kwijt. Houd rekening met een bescheiden inhoud van 23 liter. Met deze keukenhulp maak je gerechten voor enkele personen klaar. Een pluspunt is het maximale magnetronvermogen van duizend watt. Het kost dan ook weinig tijd om maaltijden op te warmen.

Vrijwel elke combimagnetron heeft een bedieningspaneel met pictogrammen, maar dit model bevat daarnaast ook tekstaanduidingen. Handig, want het is zo direct duidelijk welke functie bij welke aanraaktoets hoort. Een interessante optie is de zogenoemde Eco Combi-modus. Het apparaat gebruikt hierbij tegelijk grill- en magnetronvermogen, waardoor je volgens Panasonic tijd en energie bespaart. Je kunt in totaal uit zestien automatische programma's kiezen. Na afloop start je de geïntegreerde schoonmaakcyclus om de boel te reinigen. De fabrikant levert een draadrek en geëmailleerde plaat mee.

Sharp R-971INW

Zoek je een grote vrijstaande combimagnetron? Dit model van Sharp is beslist een goede keuze. Niet voor niks kreeg dit product al eens het Beste Uit De Test-predicaat van de Consumentenbond. Een groot voordeel is de riante inhoud van veertig liter. Kortom, maak gerust een grote pastaschotel, flinke pizza of hele kip klaar. Met de zogenoemde invertertechniek wordt het vermogen geleidelijk op- en afgebouwd. Zeker tijdens het verwarmen en ontdooien voorkom je zo dat het voedsel uitdroogt. Het maximale magnetronvermogen bedraagt 1050 watt, terwijl de oven tot hoogstens 250 graden kan verwarmen.

Het kiezen van de juiste kookinstellingen is een fluitje van een cent. Tik gewoon op de afbeelding van het gerecht dat je wilt klaarmaken. Nadat je het juiste gewicht hebt ingevoerd, kiest de Sharp R-971INW een optimale bereidingstijd. Je kunt in totaal uit 24 programma's kiezen. Vanzelfsprekend staat het je ook vrij om de kookinstellingen handmatig te selecteren. De R-971INW leent zich goed voor het bereiden van eten voor een groot gezelschap. De twee bijgesloten bakplaten en ovenrekken plaats je in deze combimagnetron namelijk op verschillende niveaus.

Samsung MC35R8058CG/EN

Heb je een fraaie (design)keuken, dan zal de stijlvol vormgegeven Samsung MC35R8058CG zeker niet misstaan. Veel modellen hebben alleen een afgewerkte voorkant, maar dit model heeft ook nette zijkanten. Je bedient diverse magnetronfuncties via het gelikte aanraakpaneel. Behalve de hendel is de voorzijde helemaal vlak. Hierdoor kun je deze combimagnetron makkelijk afnemen. De keramische binnenwanden zijn glad en laten zich eveneens eenvoudig reinigen. Bovendien is dit materiaal goed bestand tegen krassen. Met een inhoud van 35 liter is de MC35R8058CG/EN geschikt voor meerpersoonshuishoudens.

Via het bedieningspaneel kies je tussen diverse automatische programma's. Met name de zogeheten AirFry-modus is het vermelden waard. Door de magnetronfunctie, grill en oven te combineren, ontstaat er een soort 'frituurfunctie'. Op deze manier maak je gerechten extra knapperig. Samsung levert hiervoor een speciale crusty-plaat mee. Verder kun je onder andere ook grillen, bakken, ontdooien en stomen. De magnetronfunctie ondersteunt een maximaal vermogen van 900 watt. Gebruik je de oven, dan kies je een temperatuur van hoogstens van 230 graden.

Lees ook: Herontdek je magnetron: je kunt er veel meer mee dan je denkt!

Whirlpool MWSC 833 SX

Deze uitgebreide combimagnetron van Whirlpool heeft een handige crisp- én CrispFry-functie. Maak daarmee bijvoorbeeld ovenfriet, een pizza en bittergarnituur extra knapperig. In combinatie met de bijgesloten crispplaat krijgen de hapjes een krokant laagje. Als je maaltijden graag in de vriezer bewaart, komt de zogenoemde Jet Defrost-functie goed van pas. Daarmee kun je voedsel snel en gelijkmatig ontdooien zonder dat de smaak hierbij verloren gaat. Je kiest op het duidelijke bedieningspaneel tussen maar liefst veertig(!) voorgeprogrammeerde recepten.

De Whirlpool MWSC 833 SX heeft een binnenruimte van 33 liter. Met een magnetronvermogen van maximaal 900 watt kun je alle kanten op. Is na uitgebreid kokerellen de binnenkant nogal vies? Zet dan een glas water in de combimagnetron en activeer het reinigingsprogramma. Dankzij de ontstane stoom laten de vet- en voedingsresten vanzelf los. Je hoeft de wanden daarna alleen maar even af te nemen. Kortom, laat die schoonmaakmiddelen voortaan in de kast staan!

LG MJ3965BIB

De betaalbare LG MJ3965BIB heeft een ruime inhoud van 39 liter. Ideaal voor wie bijvoorbeeld een grote lasagneschotel of flink wat warme kaiserbroodjes wil klaarmaken. Dankzij een gevoelige temperatuurregeling kan deze combimagnetron gelijkmatig verwarmen en ontdooien. Dat komt de smaak van het gerecht ten goede! Een opvallende eigenschap is het houtskool-verwarmingselement. Volgens de fabrikant optimaliseert dit onderdeel de hitteopname, zodat de oorspronkelijke smaak behouden blijft.

Ten opzichte van de meeste andere modellen in deze prijsklasse is het riante maximale magnetronvermogen van 1100 watt een pluspunt. Het eenvoudige bedieningspaneel telt weliswaar slechts enkele toetsen, maar toch kun je tussen allerlei automatische programma's kiezen. Gebruik daarvoor de draaiknop. Nuttig is de felle ledlamp, want hierdoor houd je de voortgang van het gerecht goed in de gaten. De binnenzijde heeft een speciale coating waarop etens- en vetresten zich niet goed kunnen hechten. Het afnemen van de wanden is dan ook voldoende om de volgende kooksessie weer schoon te beginnen.

Het is weer die tijd van het jaar: de dagen zijn korter, de kou neemt toe, en er is niets zo gezellig als met een warme chocolademelk op de bank kruipen om een goede (Kerst)film of serie te kijken. De meeste streamingdiensten hebben rond de feestdagen extra aanbod van Kerstgerelateerde films en series. Maar soms is de verleiding groot om films en series op een andere manier binnen te halen, vooral wanneer ze niet direct beschikbaar zijn in jouw land of op jouw favoriete platform. Maar wat zijn eigenlijk de gevaren hiervan?

Partnerbijdrage - in samenwerking met Bitdefender

Streamingdiensten staan rond de feestdagen vol met aan Kerst gerelateerde content, zowel nieuwe, speciaal voor streamingdiensten gemaakte films als de bekende klassiekers. Maar lang niet al die klassiekers vind je terug op iedere streamingdienst. En om nou voor die paar weken meerdere streamingabonnementen af te sluiten is natuurlijk ook niet voor iedereen een optie, zeker niet nu de abonnementsprijzen steeds vaker worden verhoogd.

Gratis streamen

Heeft jouw streamingdienst niet die klassieke Kerstfilm beschikbaar en heb je zelf ook nergens een dvd'je van zo'n klassieker? Als je geluk hebt - en de filmstudio heeft zijn speurwerk niet goed gedaan, of laat het oogluikend toe - dan kan het soms zo zijn dat je je favoriete film terugvindt op YouTube.

Het probleem is daar vaak dat de kwaliteit relatief laag is, de films soms zelfs in spiegelbeeld is om zo onder de auteursrechten uit te kunnen komen en dat je tijdens het kijken van een film met regelmaat wordt bestookt door reclames. Dat komt het kijkplezier natuurlijk niet ten goede.

Downloaden

Het downloaden van films was jaren geleden een populaire bezigheid en de streamingdiensten hebben dat voor een groot deel weten terug te dringen door het beschikbaar stellen van oudere films in hun uitgebreide database. Toch worden er nog steeds op verschillende plekken films aangeboden, bijvoorbeeld via torrent-sites en in nieuwsgroepen, maar ook gewoon op diverse fora. Je moet er tegenwoordig wel snel bij zijn, want zo'n post of site kan tegenwoordig redelijk snel offline worden gehaald.

Gevaar

Het downloaden van films en series gaat echter gepaard met verschillende gevaren. Dat heeft vooral te maken met de manier waarop deze worden aangeboden. Wat je bijvoorbeeld heel vaak ziet is dat je een archiefbestand in de vorm van een rar- of zip-bestand moet downloaden en deze moet uitpakken. Soms zijn die bestanden beveiligd met een wachtwoord, die je dan terugvindt in het forumbericht waar de film of serie werd aangeboden.

Het feit dat er een wachtwoord op zit, is eigenlijk al een slecht teken. Waarom? Een goed beveiligingspakket scant altijd alle inhoud van archiefbestanden, maar omdat te doen, pakt zo'n pakket op de achtergrond alle bestanden in het archief uit naar een beveiligde locatie, om zo de afzonderlijke bestanden te controleren op de aanwezigheid van malware. Wanneer zo'n zipbestand echter is beveiligd met een wachtwoord, kan een beveiligingsprogramma dat bestand niet uitpakken, omdat het wachtwoord niet bekend is.

Realtime beveiliging

Een malafide uploader kan op deze manier heel makkelijk malware verspreiden, omdat er een extra beveiligingscontrole ontbreekt. Soms zie je ook dat je eerst een exe-bestand moet uitvoeren om 'zogenaamd' een ander bestand weer uit te pakken, maar ook dat is geen goed idee.

Je beschermt je computer en je smartphone - want ook op die manier wordt steeds vaker gedownload - dan ook het beste met een realtime beveiligingspakket. Niet alleen wordt malware direct herkend en tegengehouden, maar ook worden downloads al geblokkeerd voordat ze überhaupt zijn begonnen, puur door de url van de bezochte website te checken.

Bitdefender biedt met Ultimate Security voor iedere gebruiker de beste oplossing als het aankomt op die realtime beveiliging. Je krijgt met deze versie bescherming voor al je apparaten, of het nu Android, Windows, Mac of iOS is. Bovendien krijg je naast de bekende malware- en virusscanner ook extra beveiliging voor al je bankzaken, een uitgebreid spamfilter, VPN-toegang (handig om zo anoniem te kunnen downloaden) en digitale identiteitsbescherming. En het AI-gestuurde Scam Copilot kan je helpen tegen oplichting op internet.