Kun je niet meer bij je bestanden? Daar kunnen verschillende oorzaken voor zijn. Je pc of Windows start niet meer (correct) op of je hebt per ongeluk de verkeerde partitie of bestanden verwijderd. In alle gevallen is het zaak kalm te blijven. Met je juiste tools kun je namelijk nog best vaak je bestanden terughalen.

Het is gebeurd... en Murphy lacht over je schouder mee (wegens geen recente back-ups): je kunt niet meer bij belangrijke data op je schijf! Hoe je het herstel van je gegevens aanpakt, hangt nauw samen met de oorzaak. We noemen eerst een aantal oorzaken en vertellen je daarna op welke manieren je kunt proberen je bestanden terug te krijgen. Lees ook:Dit zijn de 12 beste back-up-programma's voor Windows 10.

01 Systeemprobleem

Er is een kans dat je niet meer bij je bestanden kunt omdat je pc domweg niet meer opstart. Probeer eerst de oorzaak van je niet-werkende computer te achterhalen. Merk je helemaal geen teken van leven wanneer je de startknop indrukt? Dat lijkt erg, maar de kans is groot dat je voeding het begeven heeft en dat je die alleen maar hoeft te vervangen. Krijg je bij het indrukken van de aan-uitkop wat piepgeluiden te horen of knipperen er een paar led’s, dan protesteert het systeem-BIOS waarschijnlijk om een of andere reden. In zo’n geval doe je er goed aan te googelen naar de BIOS beep codes voor jouw specifieke toestel: dan heb je al meteen een idee van de mogelijke dader. Wellicht veroorzaakt het RAM problemen (een ‘reseat’ – even uithalen en weer inpluggen – doet vaak wonderen), of werkt de CPU-fan niet meer. Blijkt het moederbord van je computer defect, dan nog zijn je bestanden niet verloren, je kunt de schijf aan een andere pc koppelen.

©PXimport

02 Schijfprobleem

Start je systeem op, maar maakt je harde schijf een schurend of ratelend geluid, waarna het systeem afhaakt? Dan zit er helaas weinig anders op dan een professioneel dataherstelbedrijf aan te spreken om de data te proberen te herstellen. Heb je uitgevogeld dat de schijfcontroller defect is en overweeg je die te vervangen door een controller van een identieke schijf? Ook al zou jij dat technisch misschien wel aandurven, dan nog is het géén goed idee. Immers, haast alle moderne schijven zijn voorzien van een controller met adaptieve data die heel specifiek zijn voor die bepaalde schijf, zodat een controller verwisselen zelden of nooit een oplossing zal bieden. Ook in dit geval kun je het best voor een professioneel dataherstelbedrijf kiezen.

©PXimport

03 Windows-probleem

Het kan natuurlijk ook zijn dat je pc wel opstart, maar dat je niet in Windows komt. Je bent bijvoorbeeld je wachtwoord vergeten en je kent of hebt geen ander account. Dan zijn er technieken om alsnog tot bij je gegevens te komen, maar er is ook een sluw achterdeurtje: je kunt via een omweg een nieuw Windows-administratoraccount creëren (zoals hier beschreven).

Weigert Windows om een of andere reden door te starten, dan kun je het systeem in eerste instantie aan de praat proberen te krijgen in veilige modus of vanuit de herstelomgeving van Windows. Let er tijdens deze pogingen wel op dat je geen data overschrijft. Wellicht verstandig om de schijf eerst via een andere weg te benaderen en je gegevens veilig te stellen (via een live-medium of aangekoppeld aan een ander systeem).

04 Dataprobleem

De oorzaak kan natuurlijk ook dichter bij de data zelf liggen: malware heeft bepaalde bestanden of schijfgebieden besmet. In dit geval verbreek je eerst de netwerkverbinding en probeer je zo veel mogelijk data te herstellen met een opstartmedium zoals usb-stick of dvd. Of misschien ben je zelf wel de oorzaak van het dataverlies: je hebt per ongeluk het verkeerde volume verwijderd of de foute partitie geformatteerd, of je hebt bestanden gewist of vervangen die je nog nodig had. Zaak is dan in elk geval niets meer te schrijven naar die schijf, dat verkleint immers de kansen op succesvol dataherstel!

Uit het voorgaande kun je al afleiden dat hoe je het dataherstel aanpakt nauw samenhangt met de (vermoedelijke) oorzaak van het probleem. In dit artikel focussen we ons op situaties waarbij je systeem of Windows om een of andere reden weigert op te starten en je dus niet meer aan je gegevens kan. Dan zijn er in feite twee mogelijke uitwegen: je krijgt het systeem alsnog aan de praat vanaf een opstartbaar (dataherstel)medium of je koppelt desnoods de schijf aan een andere computer. We bekijken beide opties.

05 Live-medium met Linux

Is het er je slechts om te doen om je gegevens te kunnen benaderen op een schijf die je via de normale weg – lees: in Windows – niet meer kunt bereiken, dan kom je vaak al een heel eind met een live-Linux-medium, met bijvoorbeeld Ubuntu of de Ubuntu-variant Linux Mint. Een opstartbare dvd branden kan vanaf een Windows-computer (7 of hoger) eenvoudigweg door het iso-bestand met de rechtermuisknop in de Verkenner aan te klikken en Schijfkopiebestand branden te selecteren.

Een opstartbare usb-stick werkt wellicht makkelijker. Die kan je creëren met een gratis tool als Rufus. Plug een geschikte stick in en start Rufus op. Verwijs bij Apparaat naar de stick, laat de standaardwaarden ongemoeid en klik het knopje aan bij Creëer een opstartbare disk met ISO image om naar je iso-bestand te verwijzen. Druk op Start. Bevestig desgevraagd bijkomende downloads en aanvaard de voorgestelde standaardwaarden.

Start vervolgens je pc met de stick op. Wellicht moet je daarvoor eerst een speciaal bootmenu oproepen (via een toets als F9 of F12). Krijg je de keuze tussen uitproberen of installeren, kies dan voor het eerste. Je belandt dan in de desktopomgeving van de Linux-distributie. Als het goed is heeft de Linux-distributie de herkende schijven automatisch gekoppeld en kun je ook je dataschijf openen. Koppel nu een externe (usb-)schijf die wel goed werkt aan je pc. Ook die wordt door de distributie opgepikt, waarna je alle gewenste data van de ene schijf naar de andere schijf kunt kopiëren.

Het kan gebeuren dat de distributie je bronschijf niet wil openen en erover klaagt dat de Windows-installatie op die schijf ‘hibernated’ is. Hoe je dat kunt oplossen lees je onder meer hier, of je leest verder in dit artikel.

©PXimport

06 Hiren’s BootCD

Er zijn natuurlijk ook Linux-distrubuties die zich speciaal hebben toegelegd op dataherstel-scenario’s, zoals Ultimate Boot CD en SystemRescueCD. Heel wat van dat soort datahersteltools laten zich vanuit een Spartaanse console bedienen. Er zijn echter ook live-systemen die op Windows zijn gebaseerd, waaronder Hiren’s BootCD (HBCD). We bekijken HBCD van naderbij, temeer omdat die tevens een aantal nuttige tools bevat die speciaal op dataherstel zijn gericht. Om de tool op een usb-stick te krijgen, kun je weer gebruikmaken van Rufus, waarbij je bij Partitie-indeling en type doelsysteem de optie MBR partitie-indeling voor BIOS of UEFI-CSM instelt. Wil je meerdere distributies op één usb-stick krijgen, maak dan gebruik van de gratis tool YUMI.

Start je systeem op van de gemaakte HBCD-stick. In het opstartmenu kies je voor Mini Windows Xp – inderdaad, een gestripte versie van de goeie ouwe Windows XP. Even later kom je dan in een (wellicht nog vertrouwd) bureaublad terecht.

Vanuit de HBCD-omgeving kun je data van je bronschijf veiligstellen naar een extern medium. Dat doe je eenvoudigweg vanuit de ingebouwde verkenner: Start / Programs / Windows Explorer. Van hieruit kun je naar je bronschijf navigeren – HBCD blijkt trouwens ongevoelig te zijn voor wat Linux-distributies “hibernated Windows” noemen (zie stap 5). De gewenste bestanden kun je nu simpelweg kopiëren (vanuit het contextmenu) naar een aangesloten (externe) doelschijf.

©PXimport

Windows-installatieschijf

©PXimport

07 Image maken

Er is een gulden regel bij datahersteloperaties: je kunt beter niet rechtstreeks op de schijf werken waarop zich de te herstellen bestanden bevinden. Het achterliggende idee mag duidelijk zijn: een verstrooidheid of een foute schrijfoperatie kan volstaan om de kostbare data helemaal naar de Filistijnen te jagen. Idealiter maak je dus eerst een schijfkopie. Dat kan een fysieke operatie worden (naar een tweede schijf), maar het kan ook naar een schijfkopiebestand. Hiervoor heeft HBCD de nodige tools aan boord. Open het startmenu en kies HBCD Menu / Programs / Backup.

Hier kun je dan Macrium Reflect (From MiniXp) kiezen. Start de tool en kies Create an Image. Bevestig met Next en plaats een vinkje bij de gewenste bronschijf of -partitie. Druk nogmaals op Next. Laat de optie Local Hard Disk geselecteerd en kies Browse for Folder. Verwijs naar een geschikte doelschijf met voldoende vrije ruimte. Bevestig met Next. Klik in het volgende venster op Advanced. Open de rubriek Compression, je kunt nu kiezen tussen Intelligent Sector Copy en Make an exact copy (clone) of the partition(s). Wanneer je denkt nog data te moeten herstellen die mogelijk al op de bronschijf waren gewist, moet je zeker deze laatste optie kiezen, zodat ook ‘lege’ sectoren gekopieerd worden. Bevestig met OK en Finish. Het kopiebestand wordt gecreëerd. Mocht de bronschijf echter beschadigd lijken, dan kun je nog de hulp van een andere HBCD-tool inroepen (zie kader ‘Weerbarstige schijf’).

©PXimport

Weerbarstige schijf

©PXimport

08 Image analyseren

Als het goed is beschik je nu over een mrimg-bestand (Macrium Reflect Image). Heb je dat op een verwisselbaar medium gezet, dan kun je dat gerust meenemen naar een andere computer. Op die andere computer installeer je dan het gratis Macrium Reflect. Tijdens de installatie kun je via Options instellen dat je alleen de Reflect Installer wilt downloaden, wat voor onze doeleinden kan volstaan. Koppel in Macrium Reflect het mrimg-bestand als een virtuele schijf via het menu Restore / Browse for an image to restore, waarna je naar het mrimg-bestand verwijst. Je kunt nu de inhoud bekijken (en kopiëren) via Browse Image. Als je dat wilt, kun je deze schijfkopie zelfs overplaatsen naar een andere schijf(partitie) met Restore Image. Je kunt de schijfkopie trouwens ook prima analyseren en kopiëren vanuit je HBCD-omgeving: open hier opnieuw Macrium Reflect (From MiniXp) en kies Explore an Image (of Restore an Image om het kopiebestand ‘uit te pakken’ naar een ander medium), waarna je naar het mrimg-bestand verwijst.

©PXimport

09 Schijf aan andere computer koppelen

Wil of kun je om een of andere reden de schijf op je pc niet benaderen vanuit een live-medium (wellicht omdat de pc geen kik meer geeft en je niet wilt wachten op hardwarematig herstel), dan kun je de schijf fysiek overplaatsen naar een andere computer waarop bijvoorbeeld Windows draait.

Op een laptop kan het uitbouwen van de schijf iets lastiger zijn – soms verlies je daardoor zelfs de garantie op het apparaat – maar met enige handigheid en desnoods wat hulp van Google (zoek op ‘how to remove hard disk on <je laptopmodel>’) kom je er wel. Verwijder altijd eerst de stroomkabel en eventueel de accu. Haal vervolgens de kabels van je schijf weg en draai de schroeven los. Verwijder daarna voorzichtig de schijf. Die kun je vervolgens aan een ander toestel koppelen. Dat werkt wellicht nog het makkelijkste – zeker op een laptop – wanneer je de schijf in een externe schijfbehuizing stopt, bij voorkeur via een snelle (usb3-)verbinding. Weet je niet precies hoe je een schijf verwijdert en weer aankoppelt, dan vind je hier bijvoorbeeld de nodige Engelstalige instructies.

Ook als je de schijf aan een andere computer hebt gekoppeld, geldt het adagium: je werkt bij voorkeur niet op een probleemschijf waarop je dataherstel wilt uitvoeren, laat staan dat je daarop schrijfoperaties zou uitvoeren! Het is dus geen slecht idee van de probleemschijf eerst een schijfkopie te maken, die je vervolgens als een virtueel station kunt koppelen. Of je maakt er een fysieke kloon van naar een andere, derde schijf. Beide opties zijn mogelijk met het al eerder vermelde Macrium Reflect (selecteer de schijf en klik er net onder op Clone this disk). Het kan ook met het gratis EaseUS Todo Backup Free. Klik daar op Clone bovenaan in het startscherm.

©PXimport

10 Machtigingen

Wanneer je vanuit de verkenner van een andere Windows-installatie de data op je bronschijf benadert, kan het gebeuren dat je tot bepaalde mappen geen toegang krijgt. Dat zijn de NTFS-machtigingen die je parten spelen. Dat kun je oplossen door vanuit je administrator-account het eigenaarschap van die mappen over te nemen. Rechtsklik op de betreffende map en kies Eigenschappen. Open het tabblad Beveiliging en klik op Geavanceerd. Klik boven in bij Eigenaar op Wijzigen. Vul je accountnaam in, check met Namen controleren en bevestig met OK. Plaats een vinkje bij Eigenaar van onderliggende containers en objecten vervangen en druk op OK / Ja / OK.

©PXimport

Extra hersteltools

©PXimport

Inloggen met enkel een wachtwoord blijft riskant. Steeds vaker stappen diensten daarom over op tweestapsverificatie of op volledig wachtwoordloos inloggen. In combinatie met een fysieke beveiligingssleutel leveren beide een nog robuustere bescherming op. Hoe werkt dit precies en wat zijn enkele concrete mogelijkheden?

We hoeven je niet meer uit te leggen dat inloggen met alleen een wachtwoord niet veilig is, zeker niet als je hetzelfde eenvoudige wachtwoord bij meerdere diensten gebruikt. Een wachtwoordbeheerder als Bitwarden helpt je wel complexere en verschillende wachtwoorden te gebruiken, maar de zwakheden blijven: wachtwoorden kunnen via phishing worden onderschept, bij een datalek buitgemaakt of met brute-force achterhaald. Daarom winnen alternatieve loginmethodes aan populariteit. Denk aan tweestapsverificatie, waarbij je naast je wachtwoord nog een extra factor gebruikt, zoals een code of biometrie, en aan wachtwoordloos inloggen, een methode op basis van een cryptografisch sleutelpaar. Beide methoden verhogen de beveiliging, maar met een fysieke beveiligingssleutel kun je het nog veiliger maken.

Fysieke sleutel

Zo’n fysieke sleutel is een stukje hardware van doorgaans zo’n 4 cm lang en 2 cm breed, enkele mm dik en met een gewicht van circa 4 gram. Er bestaan ook wel kleinere sleutels in de vorm van een usb-c-dongel, die nauwelijks uitsteken uit de poort van een computer. Verderop bekijken we enkele concrete, uiteenlopende toepassingen, maar hoe werkt zo’n sleutel eigenlijk?

Wanneer je een sleutel voor het eerst koppelt aan een dienst of account, wordt er een cryptografisch sleutelpaar aangemaakt. De private sleutel blijft altijd veilig in een aparte chip van de beveiligingssleutel, terwijl de publieke sleutel naar de server van de betreffende dienst wordt doorgestuurd. Wanneer je vervolgens inlogt op de site, vraagt de server via je browser de sleutel om een cryptografische handtekening te zetten.

Veiligheid

De sleutel checkt daarbij welke domeinnaam in de browser actief is, bijvoorbeeld account.google.com, en zet de handtekening alleen als dit overeenkomt met het domein waarvoor je de sleutel eerder hebt geregistreerd. Daardoor is het systeem nagenoeg phishing-bestendig, in tegenstelling tot bijvoorbeeld sms- of OTP-codes. Zo’n code kun je immers ook op een valse site intypen, waarna een aanvaller deze meteen kan doorsturen naar de echte site. Bij wachtwoorden, sms en OTP bestaan bovendien gedeelde geheimen, zoals codes of hashes, die bij een datalek gestolen kunnen worden, terwijl er bij een fysieke sleutel zelfs bij een serverdatalek niets bruikbaars te halen valt. Een smartphone kan bovendien malware bevatten of gestolen worden, waardoor een aanvaller toegang kan forceren; een fysieke sleutel daarentegen bewaart de geheime sleutel veilig in een niet-uitleesbare chip.

Nadelen

Zo’n fysieke sleutel geldt dus als een van de veiligste methoden, al zijn er ook enkele praktische nadelen. Zo moet je de sleutel bij je hebben tijdens het inloggen en bij verlies of diefstal riskeer je buitengesloten te raken als je geen back-up hebt, bijvoorbeeld in de vorm van back-upcodes of een tweede, veilig bewaarde sleutel. Bovendien ondersteunen nog niet alle sites of diensten zo’n sleutel. Op onder meer www.kwikr.nl/f2sup en www.kwikr.nl/yubisup vind je wel lijsten met diensten die via een of ander protocol inloggen met een fysieke sleutel ondersteunen. Tot slot kost een sleutel ook wel iets: tussen de 30 en 80 euro, afhankelijk van de ondersteunde functies en standaarden.

Inloggen via 2FA

We weten nu hoe een sleutel eruitziet, hoe die werkt en waarom die zo veilig is. Dat volstaat om er zelf mee aan de slag te gaan, in verschillende scenario’s en met diverse protocollen. In dit artikel gebruiken we een YubiKey 5(C) NFC die ongeveer 65 euro kost, maar je kunt ook andere sleutels inzetten zolang ze de vereiste protocollen ondersteunen. Sleutels die enkel FIDO U2F en FIDO2 ondersteunen, zijn al verkrijgbaar vanaf 15 euro.

Laten we als voorbeeld starten met de sleutel als tweede factor bij een Facebook-account. Hiervoor volstaat een sleutel met FIDO U2F, al accepteren niet alle diensten U2F. Zo vereisen Apple en Microsoft in dit geval een FIDO2-sleutel.

Meld je aan bij je Facebook-account via https://accountscenter.facebook.com. Ga in Accountinstellingen naar Wachtwoord en beveiliging. Open Tweestapsverificatie en selecteer je Facebook-account. Na het invullen van een verificatiecode via mail kies je de gewenste methode. Klik op Beveiligingssleutels en bevestig met Doorgaan. Na de controle van de beveiligingscode klik je op Beveiligingssleutel registreren. Selecteer Beveiligingssleutel, druk op Volgende en OK. Plaats de sleutel, raak deze even aan en klik opnieuw op OK. Bevestig ten slotte met je wachtwoord zodat de sleutel als tweede factor wordt toegevoegd.

2FA in Bitwarden

Zolang je nog met wachtwoorden werkt, is een wachtwoordbeheerder sterk aan te raden. Een degelijke en gratis te gebruiken tool is Bitwarden. We gaan ervan uit dat je deze hebt gedownload en geïnstalleerd (via www.kwikr.nl/bwpers; beschikbaar voor Windows, macOS en Linux) en dat je een Bitwarden-account hebt aangemaakt. Handig is ook de Bitwarden-browserextensie, die automatisch invullen en opslaan van wachtwoorden in je browser veel eenvoudiger maakt, maar daar gaan we hier niet verder op in. We bekijken hier namelijk vooral het koppelen van je fysieke sleutel aan je Bitwarden-account.

Meld je aan op https://vault.bitwarden.com. Open Instellingen en kies Beveiliging. Ga naar het tabblad Tweestapsaanmelding en klik op Beheren bij FIDO2 WebAuthn. Vul je Bitwarden-hoofdwachtwoord in en voer bij Naam een korte beschrijving van de sleutel in. Plaats je sleutel (via usb of NFC) en klik op Sleutel lezen. Als de sleutel om een pincode vraagt, vul je die in en raak je de sleutel kort aan. Bevestig met OK en klik op Opslaan zodat de sleutel wordt toegevoegd. Op dezelfde manier kun je ook een andere sleutel als reserve koppelen (zie ook verderop ‘10 Voorzorgsmaatregelen’). Bij het inloggen, ook via de Bitwarden-app, moet je nu naast je wachtwoord ook je sleutel gebruiken.

Inloggen met passkey

Steeds meer diensten ondersteunen wachtwoordloze aanmeldingen via toegangssleutels, oftewel passkeys. Wil je hiervoor je fysieke sleutel gebruiken, dan moet deze FIDO2/WebAuthn ondersteunen, waarbij de private sleutel van het cryptografische sleutelpaar op de sleutel zelf wordt bewaard. Om in te loggen hoef je de sleutel enkel te plaatsen of via NFC op je smartphone te gebruiken, als dit wordt ondersteund, en daarna te bevestigen met pincode en aanraaksensor. Kortom, je sleutel wordt je loginmiddel. We tonen dit met een Google-account.

Log in via https://myaccount.google.com. Ga naar Beveiliging en klik bij Inloggen bij Google op Tweestapsverificatie. Klik indien nodig op Tweestapsverificatie aanzetten. Voeg desgewenst een telefoonnummer toe en klik bij Toegangssleutels en beveiligingssleutels op Beveiligingssleutel toevoegen. Klik vervolgens op + Toegangssleutel maken en kies Ander apparaat gebruiken. Selecteer in het pop-upvenster Beveiligingssleutel. Druk op Volgende en daarna tweemaal op OK. Plaats nu de sleutel en voer de pincode in, of maak een nieuwe aan als de sleutel nieuw of gereset is. Bevestig met OK en raak de sleutel kort aan. De sleutel staat nu in de lijst met toegangssleutels in je Google-account.

Wanneer je je daarna bij Google afmeldt en opnieuw aanmeldt, zul je merken dat je je wachtwoord – op ondersteunde browsers en platformen – niet meer hoeft in te geven en met de sleutel kunt aanmelden. Google acht deze methode namelijk veilig genoeg. Wil je dit toch niet, open dan opnieuw Beveiliging, klik bij Inloggen bij Google op Wachtwoord overslaan als dat mogelijk is en schakel deze optie uit. Je sleutel fungeert dan enkel nog als tweede factor, waarvoor in principe FIDO U2F volstaat.

Passkey bij Microsoft

Bij veel diensten werkt het koppelen vergelijkbaar als bij Google. We tonen je wel kort hoe je een beveiligingssleutel inzet in een wachtwoordloze oplossing bij Microsoft, die hiervoor een wat eigenzinnige werkwijze en terminologie hanteert.

Meld je aan via https://account.microsoft.comen open Beveiliging. Klik op Beheren hoe ik me aanmeld en kies Een methode voor aanmelden of verifiëren kiezen. Selecteer Gezicht, vingerafdruk, pincode of beveiligingssleutel en kies Beveiligingssleutel. Druk op Volgende en daarna tweemaal op OK, plaats de sleutel, voer desgevraagd de pincode in en raak de sleutel aan. Klik opnieuw op OK, geef de sleutel een naam en bevestig met Volgende en OK. De sleutel verschijnt nu in de lijst bij Een wachtwoordcode gebruiken (waar je hem ook kunt hernoemen of verwijderen). Je kunt de sleutel vanaf nu als tweede inlogfactor inzetten, ook op andere apparaten.

Wil je de sleutel volledig wachtwoordloos gebruiken, dan verplicht Microsoft je eerst de Microsoft Authenticator-app te installeren en hier via de plusknop je Microsoft-account toe te voegen. Klik daarna op je accountpagina in de rubriek Beveiliging op Inschakelen bij Account zonder wachtwoord en druk op Volgende. In de Authenticator-app verschijnt nu een melding die je bevestigt met Goedkeuren, waarna op de website wordt gemeld dat je wachtwoord is verwijderd. Voortaan kun je ook zonder wachtwoord inloggen, met je beveiligingssleutel.

Lokaal Windows-account

Het leek veelbelovend: open je in Windows de Instellingen en ga je naar Accounts / Aanmeldingsopties, dan zie je wellicht Beveiligingssleutel staan. Voor lokale of persoonlijke Microsoft-accounts werkt dit helaas niet. Dit blijkt enkel mogelijk bij zakelijke Active Directory- of Entra ID-accounts.

Heb je een compatibele Yubico-sleutel, zoals de YubiKey 5(C) NFC, dan kun je deze wel als tweede inlogfactor gebruiken voor een lokaal Windows-account. Hiervoor heb je de gratis tool Yubico Login for Windows nodig (www.kwikr.nl/yubilogin). Zorg wel dat je de gebruikersnaam en het wachtwoord van het lokale account kent. Installeer de tool en herstart Windows. Meld je daarna aan met je lokale account via de optie Yubico Login en start de app Login Configuration als administrator. Gemakshalve kun je Express configuration kiezen. Plaats de sleutel en volg de instructies (zie ook www.kwikr.nl/yubiwin). Bewaar de herstelcode zorgvuldig. Voor de gekozen gebruiker is voortaan naast gebruikersnaam en wachtwoord ook de beveiligingssleutel vereist.

Je kunt een YubiKey ook als tweede factor inzetten voor je Windows-login.

Inloggen met TOTP

Als je beveiligingssleutel ook OATH-TOTP ondersteunt (Initiative for Open AuTHentication - Time-based One-Time Password), kun je die gebruiken om een eenmalige code te genereren, net als met authenticator-apps van Google, Microsoft, Proton of Authy. Veel apps en diensten ondersteunen deze 2FA-methode.

We nemen Dropbox als voorbeeld. Meld je aan op www.dropbox.com, klik op je profielicoon rechtsboven, kies Instellingen en open het tabblad Beveiliging. Schakel Tweestapsverificatie in, selecteer Authenticatie-app en druk op Verzenden. Je ziet nu een QR-code en de bijbehorende geheime sleutel.

Download en installeer vervolgens de gratis app Yubico Authenticator (www.kwikr.nl/yubiauth). Start de app, plaats je beveiligingssleutel en open Accounts. Klik op Add account en kies Scan QR code als je een camera hebt, of voer de geheime code handmatig in bij Secret Key. Vul bij Issuer bijvoorbeeld Dropbox in en bij Account name het e-mailadres van je Dropbox-account. Bevestig met Save. In de app verschijnt een cijfercode die je op de Dropbox-site invult bij Bevestigingscode. Noteer de herstelcodes, bewaar ze goed en rond af met Voltooien.

Bij het aanmelden op Dropbox tik je eerst je wachtwoord in en daarna de actuele eenmalige code die je in Yubico Authenticator bij je Dropbox-account ziet.

Challenge/Response

Tot slot tonen we je nog de challenge-response-methode. Hierbij genereert een dienst of app een willekeurige wiskundige vraag (challenge) in de vorm van een bitreeks. Deze gaat naar je beveiligingssleutel, die de overeenkomstige cryptografische response berekent en terugstuurt. Als de codes overeenkomen, krijg je toegang. We lichten dit kort toe voor de gratis wachtwoordbeheerder KeePassXC (www.keepassxc.org; Windows, macOS, Linux) om een lokaal bewaarde wachtwoordkluis te openen.

Verschillende sleutels ondersteunen deze methode, waaronder de meeste YubiKeys. Download en installeer voor zo’n sleutel eerst de gratis YubiKey Manager (zie kader ‘Sleutelbeheer’). Start de app, ga naar Applications/OTP en klik op Configure bij een vrij slot. Kies Challenge-response, klik op Generate voor de geheime sleutel, zet eventueel een vinkje bij Require touch voor extra veiligheid en sluit af met Finish.

Open vervolgens KeePassXC en laad je database. Ga naar Database / Database beveiliging, kies Aanvullende bescherming toevoegen / Challenge-Response toevoegen, selecteer het juiste slot van je geplaatste sleutel en bevestig met OK. Voortaan is je wachtwoordkluis enkel toegankelijk met je wachtwoord en je beveiligingssleutel.

Sleutelbeheer

Beschik je over een beveiligingssleutel, dan zul je vroeg of laat de beheertool van de producent nodig hebben. Als voorbeeld nemen we de YubiKey Manager (www.kwikr.nl/yuman), die je het best als administrator opstart. Hiermee kun je functies of interfaces uitschakelen (OTP, FIDO U2F, FIDO2, OpenPGP, PIV en OATH), een pincode instellen of resetten voor FIDO2 of PIV, statische wachtwoorden of OTP-slots programmeren en certificaten beheren in PIV-modus (smartcardfunctie).

In de beheertool kun je ook specifieke protocollen uitschakelen, mocht je dat willen (hier: YubiKey Manager).

Voorzorgsmaatregelen

In het artikel hebben we al, ook tussen de regels door, enkele tips gegeven om (veiligheids)problemen te vermijden. We sommen ze kort nog even op.

Zo registreer je best altijd twee fysieke sleutels bij elke dienst, zodat je bij verlies of diefstal via de back-upsleutel toegang behoudt. Bewaar deze op een veilige plaats en test af en toe of de sleutel nog werkt. Activeer daarnaast bij elke dienst een alternatieve 2FA- of noodmethode, zoals TOTP-toegang via een authenticator-app, en druk back-upcodes af die je veilig bewaart. Zo kun je ook zonder sleutel nog aanmelden, al is dit wat minder robuust. Tot slot, ook al beschermt een beveiligingssleutel je technisch goed tegen phishing, blijf alert. Krijg je bijvoorbeeld een onverwachte vraag om de PIN-code van je sleutel in te voeren, wees dan op je hoede.

Tefal lanceert een compact model tosti-ijzer dat met allerlei extra platensets te gebruiken is voor allerlei gerechten: van panini's en wafels in allerlei vormen en maten tot aan donuts en madeleines. Is de Snack Collection echt zo veelzijdig? ID.nl ging ermee aan de slag.

Tafelgrills en tosti-apparaten zijn in bijna elk huishouden te vinden. Vaak gaat het om apparaten met een geribbelde grillplaat boven en onder, waar je je tosti tussen legt om die een paar minuten erna bruin en krokant uit te halen, met een lekker warme vulling. Het zijn eenvoudige apparaten die goed zijn in waarvoor ze ontwikkeld zijn. Meer dan je tosti erin maken kan vaak niet. Tefal komt nu met de compacte Snack Collection, een apparaat dat je koopt met twee bijgeleverde typen grillplaten en nog eens kunt uitbreiden door losse sets erbij te kopen.

©Saskia van Weert

Testexemplaar en meegeleverde platen

Ter review ontving de redactie een blauw testmodel, voorzien van twee grill/panini-platen (één boven, één onder in het apparaat) en twee platen om Brusselse wafels mee te maken. De Snack Collection is met zijn 28,5 centimeter breedte, 20,6 centimeter lengte en 34,5 centimeter hoogte een betrekkelijk klein apparaat dat makkelijk op te bergen is. Het snoer is aan de onderkant op te bergen, er zit een aan-uitknop aan de voorzijde, net als een vergrendeling om het ijzer op slot te zetten. Ook zit er een lampje aan de voorzijde dat groen oplicht als het apparaat is voorverwarmd. Hij heeft een vermogen van 700 watt en een maximale temperatuur van 230 graden. De temperatuur is niet handmatig in te stellen.

©Saskia van Weert

Inhoud van de doos en wisselen van platen

In de machine zit al een set grillplaten. Verder vind je in de doos twee verpakkingen die nog het meest doen denken aan videobandhoezen van vroeger. Ze zijn van harde kunststof en gaan wat lastig open. De ene doos is uiteraard leeg, want daar zaten de panini-platen in, maar we vinden er wel een receptenboekje in. In de andere doos zit de uitbreiding; in ons testexemplaar zijn dat de wafelplaten. De platen zijn los te halen uit de machine via een knopje boven en onder, en de platen kunnen er op maar één manier in vastklikken. Je kunt ze dus niet verkeerd bevestigen. Ze mogen in de vaatwasser; de machine zelf uiteraard niet.

©Saskia van Weert

Gebruik en bediening

Zoals wel vaker bij dit type apparaten is de werking enorm simpel. Je bevestigt de gewenste platen in de machine, doet de stekker in het stopcontact en zet hem aan. Dan wacht je tot het groene lampje aangaat, open je de machine, doe je je gerecht erin, sluit je alles weer netjes en wacht je tot je eten klaar is. Eet smakelijk!

©Saskia van Weert

Test: tosti's

De bijgeleverde grill/panini-plaat is net wat te klein voor een reguliere tosti van boterhammen uit de supermarkt; het korstje steekt net wat boven de plaat uit. Maar dat bleek voor het resultaat niet uit te maken: alle geteste tosti’s kwamen prima uit de Tefal. Opwarmen duurde wel wat lang, ongeveer 4 minuten.

Lees ook: Gezonde tosti’s om de hele middag op door te gaan

Test: panini

De test met een panini had wat voeten in de aarde. De supermarkten in onze woonplaats verkochten geen panini-broodjes, maar een XL-shop in een andere plaats wel. Panini-broodjes zijn hoger dan normale afbakbroodjes en standaard voorzien van grillstrepen. Het deksel van de Snack Collection moest wel wat worden aangedrukt om de machine te kunnen sluiten met de vergrendeling, maar ook dat verliep verder prima.

Schoonmaken en opbergen 

De platen komen weer brandschoon uit de vaatwasser en klikken makkelijk vast in het apparaat. Door de betrekkelijk kleine afmetingen van dit keukenapparaat is het makkelijk op te bergen.

©Tefal

Uitbreidingssets (assortiment)

Dan de uitbreidingssets. Deze hebben we niet kunnen testen, maar zijn uiteraard te bekijken via de site van Tefal. Er is een aantal platen voor tosti’s in bijzondere vormen, zoals een schelpvorm of juist meteen als driehoek. Verder zijn er onder meer vormen voor bagels te verkrijgen. Tefal mikt duidelijk op een internationaal publiek, want er is ook een vorm voor madeleines (Franse zoete cakejes) verkrijgbaar.

Conclusie

De Tefal Snack Collection is een compact tosti-apparaat met verwisselbare platen, bedoeld voor wie met één toestel meerdere snacks wil maken. In de test leverde het apparaat nette resultaten op: tosti's kwamen goed uit de grill en panini's lukten eveneens prima na het sluiten met de vergrendeling. De platen klikken stevig vast, zijn uitneembaar en kunnen in de vaatwasser. Dankzij het kleine formaat en het opbergsysteem voor het snoer is het toestel eenvoudig weg te zetten. Het apparaat heeft een vermogen van 700 watt, een maximale temperatuur van 230 graden en een indicatielampje dat aangeeft wanneer voorverwarmen is voltooid.

Aandachtspunten: het grillvlak is aan de krappe kant voor standaardboterhammen, de opwarmtijd ligt rond de 4 minuten en de temperatuur is niet handmatig regelbaar. De uitbreidingsmogelijkheden zijn groot (onder meer wafels, donuts, madeleines en bagels), maar deze extra platen zijn in deze test niet inhoudelijk beoordeeld.

Per saldo is de Snack Collection een praktisch en ruimtebesparend apparaat voor de liefhebbers van tosti's die ook graag eens experimenteren met andere bereidingen.