Geef in Google of eBay de zoekopdracht Arduino en je wordt al snel overspoeld door een vrijwel oneindig lijkend aanbod aan bordjes. Welke Arduino-bordjes zijn voor beginners het meest interessant? Wij zetten ze voor je op een rij.

Arduino Uno

Prijs
€ 6,- (kloon), € 24,- (officieel)

De Arduino Uno is te beschouwen als hét beginnersbordje. Een kloon kun je voor een paar euro kopen. De Uno bevat headeraansluitingen waarop je componenten kunt aansluiten. Een breadboard is natuurlijk nog steeds handig om je projectjes op te bouwen. Behalve draadjes zijn er ook allerlei uitbreidingsbordjes (shields) die je direct op deze headeraansluitingen kunt prikken. Je kunt door middel van een shield bijvoorbeeld een netwerkaansluiting of wifi toevoegen, maar ook een verzameling componentjes op een bordje. Zo is er bijvoorbeeld een gamecontroller-shield waarmee je Arduino een joystick en knoppen krijgt. De Uno is er als uitvoering met een ATmega328P met pootjes in een socket of met een kleinere SMD-variant van de chip op het bordje gesoldeerd. Lees ook: Wat is Arduino en waarom is het zo leuk?

©PXimport

Arduino Mega 2560 R3

Prijs
€ 8,- (kloon), € 42,- (officieel)

De Arduino Mega is een bord gebaseerd op de ATmega2560. Deze microcontroller biedt veel meer aansluitingen dan de in de Uno gebruikte ATmega328P. Het bord van de Arduino Mega heeft dan ook veel meer headeraansluitingen dan de Uno en is hierdoor een stuk langer. Je kunt de Mega gebruiken voor projecten waarbij je op de Uno te weinig aansluitingen hebt. Je kunt bijvoorbeeld veel meer schakelaars, leds en sensoren aansluiten. Het bord wordt bijvoorbeeld gebruikt voor 3D-printers of robotica. De Mega is compatibel met alle shields van de Uno R3. Behalve in een officiële variant, is de Mega net als de Uno ook in veel goedkopere kloonuitvoeringen te krijgen.

©PXimport

Arduino Leonardo

Prijs
€ 6,- (kloon), € 24,- (officieel)

De Arduino Leonardo lijkt veel op een SMD-variant van de Arduino Uno. Toch maakt het bordje in de vorm van de ATmega32U4 gebruik van een andere microcontroller. Sneller dan de ATmega328P is deze microcontroller niet. Wel is de usb-functionaliteit ingebouwd waardoor er geen extra chip meer nodig is voor de usb-poort. Voor de meeste toepassingen is dat niet zo spannend, maar de Leonardo kan wel zelf via usb communiceren. Hierdoor kan de Leonardo dienst doen als toetsenbord of muis voor je pc en kun je dus projectjes maken waarmee je je pc aanstuurt. Arduino.cc is officieel overigens gestopt met de Leonardo, terwijl Arduino.org hem nog wel voert. Dat is geen probleem, je kunt hem in een goedkope kloonuitvoering nog volop kopen.

©PXimport

Arduino 101

Prijs
€ 35,-

Als je naar de Arduino 101 kijkt, zul je waarschijnlijk direct het Intel-logo opvallen. Dat is niet voor niets, de 101 bevat een Intel Curie als microcontroller. Deze Curie bevat twee processors: een heuse x86-processor in de vorm van de Quark en een ARM-processor. Beide processors draaien op een kloksnelheid van 32 MHz. De Curie heeft een inbouwde versnellingsmeter en gyroscoop en kan dus beweging detecteren. Daarnaast is ook bluetooth LE ingebouwd wat de geïntegreerde antenne verklaard. De Arduino 101 kun je dankzij bluetooth verbinden met bijvoorbeeld je smartphone. De 101 heeft dezelfde headeraansluitingen als een Uno en zou hierdoor compatibel moeten zijn met de meeste shields.

©PXimport

Arduino Nano

Prijs
€ 3,- (kloon)

De Nano is gebaseerd op een voorloper van de Arduino Uno, de Arduino Duemilanove. Veel verschil is er niet, er wordt een andere chip gebruikt voor de usb-aansluiting. Qua programmeren werkt de Nano hetzelfde als de Uno. Het grote voordeel van de Nano is dat je hem op een breadboard kunt prikken. Daardoor is hij erg geschikt om in te zetten voor semipermanente projecten. Een Arduino Nano is behalve erg compact ook lekker goedkoop. Het is dus helemaal niet erg om er een paar semipermanent voor projectjes in gebruik te hebben. Het gebruik van de oudere mini-usb-aansluiting begint wellicht een nadeel te worden, maar er zijn inmiddels ook kloonvarianten van de Nano te vinden met een micro-usb-poort.

©PXimport

Arduino Micro

Prijs
€ 10,- (kloon) € 22,- (officieel)

De Arduino Micro is een klein bordje dat je net als de Nano direct op een breadboard prikt. Wel wordt gebruik gemaakt van de modernere micro-usb-aansluiting. Een minder in het oog springend verschil is dat er net als bij de Arduino Leonardo gebruik wordt gemaakt van een ATmega32U4-microcontroller. Omdat het usb-gedeelte is ingebouwd in de microcontroller kan de Arduino Micro de usb-poort aansturen. Hierdoor kan de Micro een usb-toetsenbord of -muis simuleren en kun je de Arduino dus gebruiken om een pc via usb te besturen. Een kloon kun je vinden door te zoeken op de naam van de micro-controller. Een bordje dat veel lijkt op de Arduino Micro is de Arduino Pro Micro waarvan je ook klonen kunt vinden.

©PXimport

NodeMCU

Prijs
€ 4,-

De NodeMCU is geen Arduino, maar een ontwikkelbordje gebaseerd op de ESP8266 wifi-module. Je kunt deze wifi-module overigens ook los kopen en koppelen met een Arduino. De chip is echter zo krachtig dat hij ook functioneert als een complete microcontroller. Het grote voordeel is dan dat je voor vier euro een compleet bordje met ingebouwde wifi-radio hebt. De NodeMCU heeft wel nadelen. Zo moet je wat moeite doen om hem te laten werken met de Arduino-ontwikkelomgeving. Ook heeft de NodeMCU minder pinnen dan een echte Arduino en maar één analoge pin. Wil je er een NodeMCU aanschaffen, koop er dan één die wordt aangeduid met v1.0 of v2.0. De v3.0 (ook aangeduid als LoLin) past niet goed op een breadboard.

©PXimport

Arduino’s zonder usb

©PXimport

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.