Oledtelevisies heb je in verschillende prijscategorieën. Als je op zoek bent naar een televisie in een lagere prijsklasse, moet je wat inleveren op de prestaties. Toch bewijst de LG OLED65B4 dat dat helemaal niet erg hoeft te zijn.

Een beetje inboeten op design is onvermijdelijk als je wat goedkoper wilt shoppen, maar bij deze televisie hoef je je daar niet druk om te maken: de B4 profileert zich nog steeds als een typische oled-tv. Het superslanke scherm springt in het oog. Met de behuizing voor elektronica en aansluitingen is hij nog steeds maar 46mm dik. De donkergrijze achterzijde heeft een lichte textuur. De centrale voet van de C4 is vervangen door twee kleine V-vormige voetjes aan het uiteinde van het scherm. 

Aansluitingen

De B4 moet het doen met twee usb-poorten in plaats van drie, en de IR-blaster voor het versterken van het infraroodsignaal ontbreekt, maar verder heeft hij dezelfde selectie aansluitingen als de C4. Dat is goed nieuws, want dat betekent dat hij nu vier HDMI 2.1-poorten heeft die de maximale 48Gbit/s-bandbreedte kunnen leveren. Daarmee wordt hij ineens erg interessant voor gamers die een eARC-soundbar willen gebruiken, maar de duurdere LG C4 te duur vinden.

Op vorige versies van dit model hield je dan maar één HDMI 2.1-poort over, nu zijn dat er maar liefst drie. Ruimte genoeg dus voor high-end gameconsoles en een game-pc. Er is ondersteuning voor ALLM, 4K120 en VRR (AMD FreeSync en NVIDIA G-Sync). De B4 is wel beperkt tot 4K120 in plaats van 4K144 zoals de C4, maar als je een spelconsole gebruikt, is dat geen gemis: die zijn eveneens beperkt tot 4K120. En met een input-lag van 10,2 ms bij 4K60 en 5,7 ms bij 2K120 is een uitstekende game-ervaring gegarandeerd. Het toestel ondersteunt bovendien het WiSA-protocol (Wireless Speaker and Audio Association) voor een draadloze 2.1-luidsprekeropstelling. 

WebOS 24 en WebOS Re:New

WebOS 24 heeft heel wat te bieden. Een bijzonder volledig app-aanbod bijvoorbeeld, met een ruime selectie internationale en lokale streaming-apps, AirPlay2, Google Cast, een dashboard voor alle slimme apparaten in huis, een multiview-optie, en zelfs functies die thuiswerken op dit grote scherm vergemakkelijken. Lees meer info over webOS in dit overzichtsartikel. Het behandelt webOS 23, maar de meeste wijzigingen zijn cosmetisch. Quick Cards zijn bijvoorbeeld iets compacter op het Home-scherm, maar blijven wel een handige groepering van allerlei functies (Games, Muziek, Thuis-hub, Thuiskantoor, Sport, Leren en Toegankelijkheid). De lay-out van het Home-scherm is prima, al is LG wat afgeweken van zijn oorspronkelijk idee om minder rijen met aanbevelingen aan te bieden.

De rij 'Life is Good Hub' vinden we nutteloos, en de Prime Video-rij lijkt een nutteloos duplicaat van de aanbevelingen die je in de ‘Nu aan het streamen’-rij vindt. Gelukkig kun je de rijen van volgorde wijzigen, zodat de nutteloze zaken onderaan uit het zicht kunnen worden geplaatst.

Het gebruiksgemak is prima en blijft ten dele te wijten aan de Magic Remote, waarmee je alleen maar naar het scherm hoeft te wijzen om de cursor op het scherm te bewegen. LG vindt het jammer genoeg wel noodzakelijk om het Home-scherm (en de screensaver) te besmeuren met niet-content gerelateerde advertenties. Gelukkig kun je het wel uitschakelen (lees in dit artikel hoe je reclame verwijdert).

Dankzij het webOS Re:New-programma krijgt elke LG tv gedurende vijf jaar de meest recente versie van webOS. Dat betekent dat je nog vier nieuwe versies van webOS zult zien; webOS 25 mag je verwachten tegen het najaar van 2025.

Uitstekende beeldverwerking

Qua gebruiksgemak lever je dus niets in, en ook op het gebied van beeldverwerking sluit de B4 erg nauw aan bij de C4. Al moet de Alpha 8-processor het hier doen zonder de Brightness Booster, het algoritme dat de C4 aan zijn hogere piekhelderheid helpt (zie verderop). En hoewel dat het enige verschil is in de specificaties, merkten we dat de Alpha 8 nog op een ander vlak terrein prijs moest geven. In zachte kleurgradiënten kun je soms duidelijke kleurstroken zien. Het filter dat dat effect tegengaat (onder de instelling ‘Soepele Gradatie’) was duidelijk minder efficiënt op de B4. Waar we op de C4 vaak genoeg hadden aan de stand Laag, moesten we hier steevast uitwijken naar de Midden-stand en ging er iets meer detail verloren. Bij erg moeilijke gevallen, zoals onze vaste Game of Thrones-scène, bleef er duidelijke flikkering in het beeld zichtbaar.

Toch zijn we erg tevreden over de resultaten van de B4, want op alle andere vlakken leek hij niet te onder te doen voor de C4. Dat betekent dat je erg mooie upscaling krijgt, met uitstekende ruisonderdrukking. De tv herkent alle film- en videoframerates, ook al gebeurt dat een fractie trager dan op de C4. Dat zal in de praktijk echter zelden of nooit een probleem zijn.

De functie Trumotion zorgt voor mooie resultaten. De B4 heeft een uitstekende bewegingsscherpte, die het toestel dankt aan het oledpaneel, maar dus ook aan prima motion interpolation. Camerabewegingen die anders duidelijk zouden stotteren, kan hij mooi vloeiend maken, al introduceert dat soms kleine beeldfouten. Trumotion is in te stellen naar smaak; je kunt zelf bepalen wat je het aangenaamst vindt.

Lees ook: Zo testen we tv's voor ID.nl

Standaard piekhelderheid

De B4 is uitgerust met een standaard oledpaneel, en dat merken we direct aan de piekhelderheid. Die komt uit op 682 nits op het 10%-venster en 131 nits op het volledig witte scherm. Een duidelijk verschil met de C4, die op een volledig wit scherm tot 198 nits kwam en op het 10%-venster zelfs tot 1060 nits. Dat verschil merk je ook effectief. In SDR-content, toch nog een heel groot deel van het aanbod, is die beperkte piekhelderheid zichtbaar bij erg heldere content, maar valt het in de meeste andere gevallen erg mee. De grootste verschillen zie je wanneer je HDR-content bekijkt.

Op het gebied van kleurbereik moet de B4 niet onderdoen, en met 98% P3 scoort hij prima. Intense lichtaccenten zijn echter duidelijk minder helder dan op de C4. In zeer helder gemasterde content is het bovendien onvermijdelijk dat de B4 de helderheid van het beeld meer in lijn moet brengen met zijn eigen piekhelderheid. Dat proces (tone mapping) doet hij wel bijzonder goed, maar hij kan niet vermijden dat beelden iets donkerder worden. In ruil daarvoor krijg je wel wat meer contrast en punch. De B4 ondersteunt net als de C4 Dolby Vision IQ en zeker voor een toestel als dit – met een ietwat beperktere piekhelderheid – is dat een uitstekende troef.

De Filmmaker-modus is in HDR zeer goed gekalibreerd, met zeer veel schaduwnuances en goede kleurweergave. In SDR hebben de helderste witnuances een iets te rode tint. Die is op witte tinten wel zichtbaar, maar de meeste andere kleuren en in het bijzonder huidskleuren blijven gespaard, zodat het algemene resultaat nog steeds erg goed is. Het scherm heeft een zeer goede uniformiteit en prima kijkhoek. Reflecties zijn wel duidelijker zichtbaar dan op de C4. De B4 levert zijn beste prestaties wanneer er niet overmatig veel omgevingslicht is en je reflecties in het scherm vermijdt. 

Dolby Atmos en DTS:X, maar geen hoogvlieger

De B4 moet het doen met een 2x 20watt-audioconfiguratie. Uitstekende prestaties mag je daarvan niet verwachten en vooral het ontbreken van een woofermodule is hoorbaar; de bas is relatief zwak. Bij hoge volumes hoor je vervorming en kan het chassis wat trillen. Toch is de audio niet helemaal zonder verdienste. De klank is warm, zoals we dat van LG kennen, en is het goed gebalanceerd met duidelijke dialogen. Hij ondersteunt Dolby Atmos en DTS:X, en de surroundklank is al al op laag volume vrij goed, maar van een echte Dolby Atmos-ervaring is geen sprake. Wil je de tv ook gebruiken voor muziek of wil je krachtige filmsoundtracks, dan is een soundbar onmisbaar.

Conclusie

Dat je voor deze prijs een 65-inch oled-tv kunt scoren die ook nog eens prima beeldkwaliteit levert, toont aan hoe snel tv-technologie vooruitgang boekt. De minpunten zijn beperkt. In zachte kleurovergangen kun je soms wat kleurstroken zien, en de B4 kan deze niet zo goed wegpoetsen als de C4. De hinderlijke advertenties op het Home-scherm schakel je uit via de instellingen. Ondersteuning voor HDR10+ zou deze televisie echt compleet maken.

Toch hebben we flink wat pluspunten weten te noteren. Uitstekend contrast, goede piekhelderheid, prima kleuren, goede kalibratie en mooie beeldverwerking zorgen voor mooie beelden. Ten opzichte van de LG C4 is hij iets minder helder, maar dat is eigenlijk alleen zichtbaar in HDR en bij heel heldere SDR-content. Vermijd daarom veel omgevingslicht. Met zijn vier HDMI 2.1-poorten en ruime gamingfeatures is de LG OLED65B4 een goed keuze voor fervente gamers. WebOS 24, nu met vijf jaar updates gegarandeerd, biedt enorm veel functionaliteit en alle belangrijke apps. Scherp geprijsd bovendien, de B4 is een aanrader!

Samen met vier nieuwe smartphones en nog een ander setje oordoppen kondigde de Chinese fabrikant Oppo aan dat de Enco Air 4 Pro officieel naar Europa komt. Het is een licht aangepaste versie van de OnePlus Nord Buds 3 Pro en kost 99 euro.

Ooit stond het merk Oppo bekend als leverancier van hoogwaardige audio- en videoproducten. We kennen mensen die nog altijd dankbaar gebruikmaken van dure premium speakers van dit merk, of de bekende blu-rayspeler waarmee de gigant Europa overheerste. Dat de focus nu volledig ligt op het uitbrengen van midrange smartphones en betaalbare oordopjes moet een doorn in het oog zijn van iedereen die het merk altijd een warm hart toedroeg.

Tot overmaat van ramp treedt Oppo ook nog vaak in de voetsporen van OnePlus als het om oordoppen gaat. Of tenminste, in Europa. Meestal brengt de fabrikant een setje goedkopere earbuds uit in Azië, en hevelt zustermerk OnePlus alles over onder zijn eigen merknaam in Europa. En daar blijft het dan bij. Maar nu is de situatie anders. De Enco Air 4 Pro-oortjes kwamen eerst uit in Azië en als OnePlus Nord Buds 3 Pro uit in Europa. En nu is de 4 Pro ook hier te koop.

©Wesley Akkerman

Hogere prijs, maar…

Ondanks de gelijke basis zijn er toch wat verschillen tussen de OnePlus- en de Oppo-oortjes. Die hebben we reeds benadrukt in de recensie over de Nord Buds 3 Pro, maar nemen we voor dit stuk nog even snel met je door. De Oppo Enco Air 4 Pro heeft een hogere adviesprijs van 99 euro (ten opzichte van 79 euro voor die van OnePlus), maar heeft daarentegen wel de beschikking over een high-res audioformaat in de vorm van de minder bekende LHDC-audiocodec.

LHDC is qua kwaliteit vergelijkbaar met LDAC van Sony, en scoort op het gebied van low-latency-audio net wat beter. Daardoor past die technologie beter bij de gamers onder ons, die meer profijt hebben van een snelle audioverbinding dan mensen die alleen naar muziek luisteren. Je toestel moet LHDC wel ondersteunen; aangezien de codec direct in de Android-basis gebouwd zit, kun je denken dat het wel goed zit. Het blijft helaas bij denken, want bevestiging krijg je niet.

©Wesley Akkerman

Minder aantrekkelijk

We hebben zowel de standaard Android-instellingen als de app overhoop gehaald, maar hebben nergens een optie zien staan waarmee we van audiocodec kunnen wisselen. Ook hebben we geen informatie over de verbinding zien staan, waardoor we dus niet met zekerheid kunnen zeggen of we LHDC hebben gebruikt. Totdat we in de ontwikkelaarsopties zagen dat we ‘gewoon’ via AAC hebben zitten luisteren. LHDC was nergens te bekennen.

Zoiets kan aan de smartphone liggen, en dat is in ons geval ook zo. Het toestel waarmee we de Oppo Enco Air 4 Pro testen, is de Pixel 9 Pro XL. Om toch toegang te krijgen tot de genoemde codec, dien je een Oppo-smartphone te gebruiken. Die ondersteunen LHDC wel. We snappen het: Oppo is niet het enige bedrijf dat bepaalde opties liever binnen het eigen ecosysteem houdt, maar dat maakt zo’n setje wel veel minder aantrekkelijk voor mensen daarbuiten.

©Wesley Akkerman

Verder precies hetzelfde

Verder is de Oppo Enco Air 4 Pro op het ontwerp na (dat voor de gelegenheid is ontdaan van die gekke spikkeltjes) precies hetzelfde als de OnePlus Nord Buds 3 Pro. Dat betekent dat de oordopjes over steeltjes beschikken, die uit je oren kunnen vliegen zodra je je haar goed wilt doen. Dit design heeft voor sommige mensen het voordeel dat ze juist wel goed in de gehoorgang blijven zitten, maar dat zal dus per gebruiker verschillen. Ze zitten in elk geval redelijk strak.

Verder zijn ze voorzien van een IP55-certificaat, bluetooth 5.4, Google Fast Pair en een batterijduur van 5,5 tot 12 uur. Dat is afhankelijk van of je de ruisonderdrukking gebruikt. Het doosje kan de accuduur oprekken tot 20 met of 44 uur zonder ANC. Dat is niet verkeerd, maar ook niet uitmuntend. De ruisonderdrukking is bovendien zeer redelijk en past zich steeds aan je omgeving aan. Hoge tonen hoor je meestal nog wel, maar lage tonen worden gelukkig netjes weg gefilterd.

©Wesley Akkerman

Warm maar blikkerig

De drivers van deze oortjes zijn 12,4 millimeter groot en bieden zowel AAC- als SBC-codecs (naast LHDC). Dat is voldoende voor vrijwel alle Android-, iOS- en Windows-apparaten. Verder kun je met twee apparaten tegelijkertijd verbinding maken dankzij multipoint-ondersteuning. De belkwaliteit laat verder iets te wensen over. Soms kun je iemand lastig verstaan, maar andersom hebben we geen negatieve feedback ontvangen.

Over het algemeen zijn we gematigd positief over de audiokwaliteit. Hoewel de verplichte HeyMelody-app geen uitgebreide equalizer aanbiedt, zijn er toch wat opties beschikbaar waarmee je het geluid kunt personaliseren. Zo kun je wat meer nadruk op de basgeluiden leggen, waardoor de sound warmer en dieper klinkt. Daar staat tegenover dat het in de hoogte wat blikkerig klinkt en dat instrumenten in de volle breedte weinig ruimte krijgen. Maar voor popmuziek is het prima.

Oppo Enco Air 4 Pro kopen?

We snappen best waarom je een setje oordoppen van Oppo overweegt voor minder dan 100 euro. Het kan fijn zijn als al je draagbare producten zich in hetzelfde ecosysteem bevinden. Maar in dit geval doe je er beter aan om verder te kijken. Voor 99 euro kun je betere producten vinden, zoals de Audio-Technica ATH-CKS30TW+ of de Teufel Airy TWS 2. Toegegeven, die hebben hun eigen problemen, maar ze bieden dezelfde ervaring voor alle gebruikers.

Het belangrijkste verschil tussen de Oppo Enco Air 4 Pro en OnePlus Nord Buds 3 Pro, die vrijwel identiek aan elkaar zijn, zit verstopt achter een grote betaalmuur in de vorm van een smartphone. Zonder Oppo-telefoon krijg je geen toegang tot audio in hogere resolutie en heb je dus een ondermaatse muziekervaring. De oortjes klinken an sich warm, maar zonder de juiste support ook blikkerig en smal genoeg om bepaalde muziekinstrumenten in de breedte te missen.

Windows Verkenner gaat al jaren mee. Toch kent deze een aantal beperkingen, zoals de aanpasbaarheid en functies voor gevorderde gebruikers. Gelukkig hoef je geen genoegen te nemen met de standaardverkenner. Slimme ontwikkelaars hebben interessante alternatieven op de markt gebracht waarmee je je voordeel kunt doen. Ruil je verkenner in voor een alternatief.

XYplorer

Aanpasbare verkenner

De makers van XYplorer bieden een alternatieve bestandsverkenner die vooral op het gebied van aanpasbaarheid opvalt. Je mag het programma een maand proberen, daarna betaal je eenmalig ongeveer 13,50 euro. Met XYplorer pas je snel een grote hoeveelheid bestanden aan, bijvoorbeeld door ze een andere naam te geven of specifieke gedeelten van een bestandsnaam te veranderen.

Selecteer de bestanden die je wilt aanpassen. Kies daarna voor File / Rename Special. Via Batch Rename pas je in een keer de bestandsnaam van de volledige set aan. Wil je op zoek gaan naar een specifiek deel van een bestandsnaam en dat aanpassen? Kies dan voor Search and Replace. Geef de term op en klik op Preview. XYplorer toont de resultaten. Klik op het informatiepictogram (herkenbaar aan de I) om te zien hoe je de bestanden kunt aanpassen. Tevreden? Bevestig met een klik op OK.

Xyplorer valt op door de grote mate van aanpasbaarheid.

Mappen vergelijken

Heb je meerdere mappen die op het eerste gezicht qua inhoud wel erg op elkaar lijken? Je kunt de mappen met elkaar vergelijken, zodat je geen kostbare fouten maakt door het onterecht verwijderen van dubbele mappen. Druk op F10: hiermee open je een tweede venster. Open in elk venster de map die je met de andere map wilt vergelijken. Kies hierna voor Panes / Sync Scroll. Vervolgens scrol je eenvoudig door de mappen en de inhoud en kun je op regelniveau vergelijken.

XYplorer is ook te gebruiken om dubbele bestanden en mappen op te sporen. Open de map die je wilt onderzoeken en druk op F12. Open vervolgens de tab Find Files. Hier vind je een onderliggend tabblad: Dupes. Open de tab en geef aan hoe je wilt zoeken naar duplicaten. Zo kun je onder meer zoeken op naam en hierbij aangeven of er ook moet worden gekeken naar de bestandsextensie. Daarnaast is het mogelijk om te zoeken op gelijke datums, bestandsgroottes en inhoud. Wil je op zoek naar dubbele afbeeldingen, dan plaats je een vinkje bij Image.

Op zoek naar dubbele bestanden en mappen.

Nóg meer orde

Behoefte aan meer overzicht in je bestanden en mappen? Met XYplorer geef je mappen een eigen kleur, zodat je ze eenvoudig herkent. Open het eerdergenoemde informatievenster met een druk op F12. Klik op de tab Tags. Bij Label geef je de map een eigen kleur. Je kunt de map ook voorzien van tags. Geef deze op in het vak Tags. Tot slot is het mogelijk om via het vak Comment de map te voorzien van extra informatie. Bevestig met een klik op Apply.

Over mappen gesproken: je kunt de alternatieve bestandsverkenner ook goed inzetten om lege mappen op te sporen. Kies voor Tools / Customize List. Klik op Show Folder Sizes. Je ziet nu goed welke mappen leeg zijn: ga op zoek naar de vermeldingen Empty. Heb je deze mappen gevonden en weet je zeker dat je ze niet nodig hebt? Verwijder ze dan voor meer overzicht. Omgekeerd geldt dit natuurlijk ook: dankzij de kolom met mapgrootte zie je nu snel welke mappen veel ruimte op de computer innemen.

Meer overzicht dankzij labels en kleurcoderingen.

Q-Dir

Verkenner met overzicht

Werk je vaak met meerdere mappen tegelijkertijd en besteed je veel tijd aan bestandsbeheer, dan mag Q-Dir niet ontbreken op je lijst. Handig aan deze bestandsverkenner is de mogelijkheid om meerdere mappen tegelijkertijd op het scherm te plaatsen: je kunt de weergave van een kwadrant activeren en hiermee vier individuele maplocaties openen. De geopende mappen zijn ook te bewaren, zodat je deze een volgende keer in dezelfde weergave snel kan oproepen.

Wil je Q-Dir eerst proberen? Kies dan tijdens het installeren voor Portable installatie. Hiermee gebruik je het programma zonder het in Windows te installeren.

Om een samenstelling van mappen te bewaren, kies je voor Favorieten / Toevoegen aan favorieten. Om de exacte weergave te bewaren, plaats je een vinkje bij Met de huidige weergave en venstergrootte. Heb je een specifieke kolomindeling, dan kun je de optie Instellingen kolommen en weergave selecteren. Met de optie Q-Dir Hoofdvensterplaatsing zorg je ervoor dat het hoofdvenster van Q-Dir ook op de oorspronkelijke positie wordt geopend.

Met Q-Dir breng je eenvoudig meerdere mappen in beeld.

Werkomgeving bewaren

Het kost mogelijk wat tijd, maar eenmaal ingesteld beloont Q-Dir je met een persoonlijke werkomgeving. Sla deze op. Kies voor Bestand / Sla huidige instelling op. Verder loont het om een blik te werpen op de instellingen van de bestandsverkenner. Kies voor Extra’s / Meer opties.

Als je Q-Dir vaak gebruikt, voeg je de bestandsverkenner toe aan het menu van de rechtermuisknop. Op de tab Algemeen plaats je een vinkje bij Voeg Q-Dir toe aan contextmenu. Via de tab Kleuren breng je meer overzicht aan door de verschillende bestanden een eigen kleur te geven. Op deze manier onderscheid je bijvoorbeeld sneller een zip- en een html-bestand. Gebruik je meerdere computers en wil je hierop dezelfde instellingen hanteren? Exporteer de kleureninstellingen dan via de knop Export.

De meeste opties van Q-Dir vind je direct via de menubalk. Klik op Extra’s. Via het menu kun je het uiterlijk van de bestandsverkenner aanpassen (onder meer via Kleur en weergave) en bepalen welke werkbalken in de omgeving zichtbaar zijn (via Titelbalk, Adresbalk en Statusbalk). In het menu vinden we ook de sectie Q-Dir altijd. Klik hierop en geef aan wat er altijd moet gebeuren zodra je Q-Dir opent. Zo kun je hier aangeven dat het venster altijd wordt gemaximaliseerd of dat juist de vensterpositie van de vorige sessie moet worden hersteld.

Zet de werkomgeving van Q-Dir naar jouw hand.

Ondersteuning voor tabbladen

Prettig is dat Q-Dir ook tabbladen ondersteunt, zoals we inmiddels kennen van de verkenner in Windows 11. In Q-Dir is deze mogelijkheid wel minder zichtbaar. Klik op een leeg gedeelte direct naast een bestaande tab. Q-Dir opent vervolgens een nieuwe tab (met als standaardlocatie Deze pc) naast de bestaande. Dit kun je oneindig herhalen. De aanvullende instellingen voor tabbladen vind je via het menu Extra’s / Tabbladen. Daar bepaal je bijvoorbeeld of je de tabbladen met een muisklik wilt sluiten en welke map je als standaard wilt gebruiken bij het openen van nieuwe tabs.

Geef de aanvullende instellingen voor de tabbladen op.

Explorer++

Compacte verkenner

Ben je op zoek naar een compacte en lichte bestandsverkenner, dan is Explorer++ de moeite waard. Je hoeft de bestandsverkenner bovendien niet te installeren, maar kunt deze als portable uitvoering gebruiken. Maak je nog gebruik van Windows 10, dan haal je met Explorer++ meteen een aantal features in huis die in Windows 11 standaard zijn. Een goed voorbeeld hiervan is de ondersteuning voor tabbladen.

Ben je tevreden over Explorer++, dan kun je deze bestandsverkenner als standaard instellen. Kies Tools / Options. Op de tab General ga je in het vak Default File Manager naar Replace Explorer for all folders. In plaats hiervan kun je Explorer++ ook alleen gebruiken voor het werken met systeembestanden: dan kies je voor Replace Explorer for filesystem folders. In hetzelfde optievenster vind je aanvullende instelmogelijkheden. Zo kun je onder meer via Tabs opgeven of het openen van een nieuwe map altijd moet plaatsvinden in een nieuwe tab. Via de tab Window pas je de standaardindeling van Explorer++ aan.

Explorer++ is compact en een echte lichtgewicht.

Total Commander

Veel functionaliteiten

Als het gaat om alternatieve bestandsverkenners, mag Total Commander niet ontbreken in de lijst. Dat is ook niet zo vreemd als je bedenkt dat het programma alweer ruim dertig jaar meegaat. Het programma zelf biedt al een complete set functies, maar minstens even interessant is de mogelijkheid om extra functies toe te voegen met behulp van plug-ins.

De eerste keer dat je de bestandsverkenner opent, is het even wennen aan de grote hoeveelheid opties. Je doet er verstandig aan wat tijd te steken in het aanpassen van de omgeving aan je eigen wensen. Kies voor Configuratie / Opties en stel het uiterlijk van het programma in via het onderdeel Weergave. Total Commander beschikt ook over een donkere modus, die je activeert via Configuratie / Donker.

Extra functionaliteit in Total Commander voeg je toe via plug-ins. Een overzicht hiervan vind je op de website van de makers: www.ghisler.com/plugins.htm. Er bestaan verschillende soorten uitbreidingssets. Zo zijn er plug-ins waarmee je exotische bestandsformaten bekijkt of opent. Bovendien kun je plug-ins installeren waarmee je aanvullende informatie over bestanden en mappen opvraagt. Let bij het selecteren en proberen van plug-ins wel goed op de versie van Total Commander waarvoor de plug-in is ontwikkeld: die informatie vind je op de website.

Inhoud vergelijken

Net als XYplorer biedt Total Commander een handige functie waarmee je verschillende mappen met elkaar kunt vergelijken. Zo ontdek je relatief snel of de vaste schijf dubbele bestanden heeft en kun je op een veilige manier je omgeving opschonen. Kies in het hoofdvenster van Total Commander voor Bestand / Vergelijken op inhoud. Het venster bestaat uit twee gedeelten. Blader voor zowel de linker- als rechterhelft naar de map die je met elkaar wilt vergelijken. Rechts in het venster geef je aan met welke criteria wordt vergeleken, bijvoorbeeld Hoofdlettergevoelig of Herhaalde spaties negeren.

WinDirStat

Serieus bestandsbeheer

Ga je serieus aan de slag met bestandsbeheer, dan is het nuttig om te zien hoe de schijf wordt gebruikt en de ruimte wordt verdeeld. Je kunt hiervoor gebruikmaken van WinDirStat. Het venster toont een verzameling van gekleurde vlakken. Hiermee zie je snel welke bestandssoorten aanwezig zijn en welke grootte ze hebben. Het bovenste gedeelte van het venster toont een tekstuele weergave van de bestanden, vergelijkbaar met de (alternatieve) bestandsverkenners die we in dit artikel bespreken. Je mag WinDirStat gratis gebruiken.

De eerste keer dat je WinDirStat opent, vraagt het programma welke stations je wilt bekijken. Voor een totaaloverzicht kies je voor Alle lokale stations. Ook kun je kiezen voor Afzonderlijke stations en vervolgens de individuele stations selecteren. Het hoofdvenster toont de resultaten. Voor het beoordelen van de gekleurde vlakken kun je gebruikmaken van de legenda: deze wordt rechts in het venster getoond. WinDirStat maakt bijvoorbeeld onderscheid tussen systeembestanden, programma’s en gebruikersbestanden. Het programma kan ook laten zien welke bestanden dubbel op het systeem aanwezig zijn. Open hiervoor de tab Duplicaatbestanden.

Hoe is jouw vaste schijf ingedeeld?

Everything

Alles gevonden

Over het zoekmechanisme in Windows (en daarmee in de verkenner) zijn de meningen verdeeld. Eerlijk is eerlijk: Windows lijkt lang niet altijd de gezochte bestanden te kunnen vinden. Stap je over op een alternatieve bestandsverkenner, dan is het ook de moeite waard om het zoekmechanisme onder handen te nemen.

Een interessant alternatief voor de standaard zoekmethode is Everything. Het programma is compact, snel en pakt het anders aan dan Windows. Allereerst maakt het in korte tijd een index van de inhoud van de vaste schijf. Alle bestanden worden vervolgens getoond. Pas zodra je de bestandsnaam in het vak typt, slinkt de lijst met treffers en houd je uiteindelijk de relevantste over. Ook prettig: naast een installeerbare versie van Everything kun je ook de portable versie gebruiken. Deze hoef je niet te installeren en gebruik je meteen.