Oledtelevisies heb je in verschillende prijscategorieën. Als je op zoek bent naar een televisie in een lagere prijsklasse, moet je wat inleveren op de prestaties. Toch bewijst de LG OLED65B4 dat dat helemaal niet erg hoeft te zijn.

Een beetje inboeten op design is onvermijdelijk als je wat goedkoper wilt shoppen, maar bij deze televisie hoef je je daar niet druk om te maken: de B4 profileert zich nog steeds als een typische oled-tv. Het superslanke scherm springt in het oog. Met de behuizing voor elektronica en aansluitingen is hij nog steeds maar 46mm dik. De donkergrijze achterzijde heeft een lichte textuur. De centrale voet van de C4 is vervangen door twee kleine V-vormige voetjes aan het uiteinde van het scherm. 

Aansluitingen

De B4 moet het doen met twee usb-poorten in plaats van drie, en de IR-blaster voor het versterken van het infraroodsignaal ontbreekt, maar verder heeft hij dezelfde selectie aansluitingen als de C4. Dat is goed nieuws, want dat betekent dat hij nu vier HDMI 2.1-poorten heeft die de maximale 48Gbit/s-bandbreedte kunnen leveren. Daarmee wordt hij ineens erg interessant voor gamers die een eARC-soundbar willen gebruiken, maar de duurdere LG C4 te duur vinden.

Op vorige versies van dit model hield je dan maar één HDMI 2.1-poort over, nu zijn dat er maar liefst drie. Ruimte genoeg dus voor high-end gameconsoles en een game-pc. Er is ondersteuning voor ALLM, 4K120 en VRR (AMD FreeSync en NVIDIA G-Sync). De B4 is wel beperkt tot 4K120 in plaats van 4K144 zoals de C4, maar als je een spelconsole gebruikt, is dat geen gemis: die zijn eveneens beperkt tot 4K120. En met een input-lag van 10,2 ms bij 4K60 en 5,7 ms bij 2K120 is een uitstekende game-ervaring gegarandeerd. Het toestel ondersteunt bovendien het WiSA-protocol (Wireless Speaker and Audio Association) voor een draadloze 2.1-luidsprekeropstelling. 

WebOS 24 en WebOS Re:New

WebOS 24 heeft heel wat te bieden. Een bijzonder volledig app-aanbod bijvoorbeeld, met een ruime selectie internationale en lokale streaming-apps, AirPlay2, Google Cast, een dashboard voor alle slimme apparaten in huis, een multiview-optie, en zelfs functies die thuiswerken op dit grote scherm vergemakkelijken. Lees meer info over webOS in dit overzichtsartikel. Het behandelt webOS 23, maar de meeste wijzigingen zijn cosmetisch. Quick Cards zijn bijvoorbeeld iets compacter op het Home-scherm, maar blijven wel een handige groepering van allerlei functies (Games, Muziek, Thuis-hub, Thuiskantoor, Sport, Leren en Toegankelijkheid). De lay-out van het Home-scherm is prima, al is LG wat afgeweken van zijn oorspronkelijk idee om minder rijen met aanbevelingen aan te bieden.

De rij 'Life is Good Hub' vinden we nutteloos, en de Prime Video-rij lijkt een nutteloos duplicaat van de aanbevelingen die je in de ‘Nu aan het streamen’-rij vindt. Gelukkig kun je de rijen van volgorde wijzigen, zodat de nutteloze zaken onderaan uit het zicht kunnen worden geplaatst.

Het gebruiksgemak is prima en blijft ten dele te wijten aan de Magic Remote, waarmee je alleen maar naar het scherm hoeft te wijzen om de cursor op het scherm te bewegen. LG vindt het jammer genoeg wel noodzakelijk om het Home-scherm (en de screensaver) te besmeuren met niet-content gerelateerde advertenties. Gelukkig kun je het wel uitschakelen (lees in dit artikel hoe je reclame verwijdert).

Dankzij het webOS Re:New-programma krijgt elke LG tv gedurende vijf jaar de meest recente versie van webOS. Dat betekent dat je nog vier nieuwe versies van webOS zult zien; webOS 25 mag je verwachten tegen het najaar van 2025.

Uitstekende beeldverwerking

Qua gebruiksgemak lever je dus niets in, en ook op het gebied van beeldverwerking sluit de B4 erg nauw aan bij de C4. Al moet de Alpha 8-processor het hier doen zonder de Brightness Booster, het algoritme dat de C4 aan zijn hogere piekhelderheid helpt (zie verderop). En hoewel dat het enige verschil is in de specificaties, merkten we dat de Alpha 8 nog op een ander vlak terrein prijs moest geven. In zachte kleurgradiënten kun je soms duidelijke kleurstroken zien. Het filter dat dat effect tegengaat (onder de instelling ‘Soepele Gradatie’) was duidelijk minder efficiënt op de B4. Waar we op de C4 vaak genoeg hadden aan de stand Laag, moesten we hier steevast uitwijken naar de Midden-stand en ging er iets meer detail verloren. Bij erg moeilijke gevallen, zoals onze vaste Game of Thrones-scène, bleef er duidelijke flikkering in het beeld zichtbaar.

Toch zijn we erg tevreden over de resultaten van de B4, want op alle andere vlakken leek hij niet te onder te doen voor de C4. Dat betekent dat je erg mooie upscaling krijgt, met uitstekende ruisonderdrukking. De tv herkent alle film- en videoframerates, ook al gebeurt dat een fractie trager dan op de C4. Dat zal in de praktijk echter zelden of nooit een probleem zijn.

De functie Trumotion zorgt voor mooie resultaten. De B4 heeft een uitstekende bewegingsscherpte, die het toestel dankt aan het oledpaneel, maar dus ook aan prima motion interpolation. Camerabewegingen die anders duidelijk zouden stotteren, kan hij mooi vloeiend maken, al introduceert dat soms kleine beeldfouten. Trumotion is in te stellen naar smaak; je kunt zelf bepalen wat je het aangenaamst vindt.

Lees ook: Zo testen we tv's voor ID.nl

Standaard piekhelderheid

De B4 is uitgerust met een standaard oledpaneel, en dat merken we direct aan de piekhelderheid. Die komt uit op 682 nits op het 10%-venster en 131 nits op het volledig witte scherm. Een duidelijk verschil met de C4, die op een volledig wit scherm tot 198 nits kwam en op het 10%-venster zelfs tot 1060 nits. Dat verschil merk je ook effectief. In SDR-content, toch nog een heel groot deel van het aanbod, is die beperkte piekhelderheid zichtbaar bij erg heldere content, maar valt het in de meeste andere gevallen erg mee. De grootste verschillen zie je wanneer je HDR-content bekijkt.

Op het gebied van kleurbereik moet de B4 niet onderdoen, en met 98% P3 scoort hij prima. Intense lichtaccenten zijn echter duidelijk minder helder dan op de C4. In zeer helder gemasterde content is het bovendien onvermijdelijk dat de B4 de helderheid van het beeld meer in lijn moet brengen met zijn eigen piekhelderheid. Dat proces (tone mapping) doet hij wel bijzonder goed, maar hij kan niet vermijden dat beelden iets donkerder worden. In ruil daarvoor krijg je wel wat meer contrast en punch. De B4 ondersteunt net als de C4 Dolby Vision IQ en zeker voor een toestel als dit – met een ietwat beperktere piekhelderheid – is dat een uitstekende troef.

De Filmmaker-modus is in HDR zeer goed gekalibreerd, met zeer veel schaduwnuances en goede kleurweergave. In SDR hebben de helderste witnuances een iets te rode tint. Die is op witte tinten wel zichtbaar, maar de meeste andere kleuren en in het bijzonder huidskleuren blijven gespaard, zodat het algemene resultaat nog steeds erg goed is. Het scherm heeft een zeer goede uniformiteit en prima kijkhoek. Reflecties zijn wel duidelijker zichtbaar dan op de C4. De B4 levert zijn beste prestaties wanneer er niet overmatig veel omgevingslicht is en je reflecties in het scherm vermijdt. 

Dolby Atmos en DTS:X, maar geen hoogvlieger

De B4 moet het doen met een 2x 20watt-audioconfiguratie. Uitstekende prestaties mag je daarvan niet verwachten en vooral het ontbreken van een woofermodule is hoorbaar; de bas is relatief zwak. Bij hoge volumes hoor je vervorming en kan het chassis wat trillen. Toch is de audio niet helemaal zonder verdienste. De klank is warm, zoals we dat van LG kennen, en is het goed gebalanceerd met duidelijke dialogen. Hij ondersteunt Dolby Atmos en DTS:X, en de surroundklank is al al op laag volume vrij goed, maar van een echte Dolby Atmos-ervaring is geen sprake. Wil je de tv ook gebruiken voor muziek of wil je krachtige filmsoundtracks, dan is een soundbar onmisbaar.

Conclusie

Dat je voor deze prijs een 65-inch oled-tv kunt scoren die ook nog eens prima beeldkwaliteit levert, toont aan hoe snel tv-technologie vooruitgang boekt. De minpunten zijn beperkt. In zachte kleurovergangen kun je soms wat kleurstroken zien, en de B4 kan deze niet zo goed wegpoetsen als de C4. De hinderlijke advertenties op het Home-scherm schakel je uit via de instellingen. Ondersteuning voor HDR10+ zou deze televisie echt compleet maken.

Toch hebben we flink wat pluspunten weten te noteren. Uitstekend contrast, goede piekhelderheid, prima kleuren, goede kalibratie en mooie beeldverwerking zorgen voor mooie beelden. Ten opzichte van de LG C4 is hij iets minder helder, maar dat is eigenlijk alleen zichtbaar in HDR en bij heel heldere SDR-content. Vermijd daarom veel omgevingslicht. Met zijn vier HDMI 2.1-poorten en ruime gamingfeatures is de LG OLED65B4 een goed keuze voor fervente gamers. WebOS 24, nu met vijf jaar updates gegarandeerd, biedt enorm veel functionaliteit en alle belangrijke apps. Scherp geprijsd bovendien, de B4 is een aanrader!

Je hebt een airfryer aangeschaft om gezonder en met minder vet te koken. Maar vetarm betekent gelukkig niet smaakloos of zompig! Sterker nog: in je airfryer maak je de lekkerste krokante gerechten, zonder dat ze in een plas olie liggen. Je moet alleen even weten hoe.

Zo werkt een airfryer (en waarom dat belangrijk is)

Een airfryer is in de basis een compacte heteluchtoven waarin hete lucht snel circuleert. Je legt je eten meestal in een mandje of op een rekje. Dankzij het krachtige verwarmingselement is het apparaat razendsnel op temperatuur. Omdat de binnenruimte klein is, blijft de warmte goed behouden en is je maaltijd sneller klaar dan in een gewone oven. Dit maakt het niet alleen energiezuiniger, maar ook ideaal voor snelle, krokante resultaten.

©Hazal

Krokante snacks uit de airfryer: zo lukt het wél

Natuurlijk wil je friet en snacks kunnen maken in je airfryer. Gelukkig zijn er volop diepvriesproducten speciaal ontwikkeld voor dit apparaat. Volg voor het beste resultaat de aanwijzingen op de verpakking. En: altijd voorverwarmen, ook al staat in de handleiding van je apparaat dat het niet nodig is! Zet je airfryer zo'n vier minuten op de gewenste temperatuur voordat je begint.

Leg snacks zoals kroketten niet in een koude airfryer, net zoals je ze niet in koude olie zou leggen. Controleer aan het einde van de bereiding of je snack er mooi goudbruin uitziet. Elke airfryer is net even anders, dus sommige snacks hebben iets meer tijd nodig.

Groenten met een krokant jasje? Zo doe je dat

Wil je groenten met een lekkere bite? Dan is paneren je geheime wapen. Niet met een beslagje, maar met ei en paneermeel of panko. Snijd bijvoorbeeld bloemkoolroosjes klein, meng wat bloem met specerijen naar smaak en klop een eitje los. Haal de bloemkoolroosjes eerst door het bloemmengsel, dan door het ei, en druk ze daarna stevig in de panko. Twintig minuten op 190 graden en je hebt heerlijke krokante bloemkool.

Dit trucje werkt ook goed met andere groenten zoals courgette, aubergine (in repen) of wortel. In plaats van bloem en ei kun je ook een papje maken van bloem, kruiden en water, en dat gebruiken om je paneerlaag vast te laten plakken.

©Igor Ploskin

De truc met maizena voor perfect krokante aardappels

Maak je graag verse aardappels in de airfryer? Het kan lastig zijn om die goed krokant te krijgen. Dat komt door het zetmeel in aardappels, dat per ras en seizoen verschilt. Sommige aardappels bevatten veel suikers en worden daardoor snel bruin, zelfs als ze nog niet gaar zijn.

De oplossing? Week de aardappelpartjes of -schijfjes minstens een half uur in koud water om het overtollige zetmeel te verwijderen. Dep ze daarna goed droog. Meng per 500 gram aardappel één eetlepel maizena of aardappelzetmeel door de aardappels. Spray ze licht in met olie (bijvoorbeeld met zo'n handige flacon van de supermarkt) en bak ze 25 tot 30 minuten op 180 graden in een voorverwarmde airfryer. Controleer met een mes of ze gaar zijn, en serveer meteen: ze worden tijdens het afkoelen minder knapperig.

Algemene tips voor het beste bakresultaat

Veel mensen gebruiken bakvormen of leggen bakpapier onder hun eten om de airfryer schoon te houden. Prima, maar let erop dat de lucht vrij moet kunnen circuleren. Sluit je de mand te veel af, dan wordt je eten ongelijkmatig gaar.

Je hebt niet veel olie nodig voor een goed resultaat, maar wel een beetje. Voorgepaneerde producten, zoals een schnitzel uit de supermarkt, worden pas echt bruin en krokant als je de buitenzijde licht insprayt met olie. Invetten met een kwastje kan ook, maar dat geeft vaak een minder gelijkmatig resultaat.

Lukt het niet ondanks alle tips? Controleer dan de temperatuur van je airfryer met een oventhermometer. Verwarm je apparaat vijf minuten voor, zet de thermometer erin, en laat hem nog vijf minuten draaien op de gewenste temperatuur. Zo zie je snel of de ingestelde temperatuur overeenkomt met de werkelijke waarde. 

Er zijn veel diensten voor dataopslag en bestandssynchronisatie, maar ze hebben één ding gemeen: je data worden in de cloud opgeslagen. Vind je dit geen prettige gedachte, dan kun je je eigen server hosten, voor volledige controle over je gegevens. Met Seafile kan dit ook nog helemaal gratis.

Dropbox, OneDrive en Google Drive zijn populaire opslagdiensten die je vast kent. Je kunt er veel data in de cloud opslaan, gratis of tegen een kleine vergoeding. Bij Google Drive bijvoorbeeld kost 200 GB 3 euro per maand. Je hebt op elk moment en via vrijwel elk apparaat toegang, via een browser of een losse app. De meeste diensten bieden bovendien handige opties om data te delen met specifieke machtigingen.

Waarom zou je dan de moeite nemen om zelf cloudopslag- en synchronisatiesoftware te installeren en te hosten? Omdat jij dan de volledige controle over je data behoudt, zonder afhankelijk te zijn van derde partijen. Voor wie privacy belangrijk vindt, is dit een groot pluspunt. En geef toe: het opzetten van een eigen server blijft altijd een leuke uitdaging, zeker als die ook nog eens nuttig blijkt te zijn.

Lees ook: Exit-strategie: zo verlaat je Google, Microsoft, Apple of Meta

1 Waarom Seafile?

In dit artikel laten we je kennismaken met de applicatie Seafile. Dit is een platform voor cloudopslag, delen en synchronisatie, vergelijkbaar met diensten als Nextcloud, ownCloud, Syncthing en Resilio Sync.

Seafile is wellicht iets minder bekend, maar dit is niet helemaal terecht. Het is namelijk niet alleen opensource, maar je kunt het ook gratis gebruiken. Verder biedt het een robuuste client-serveropzet, met een lichte en efficiënte architectuur, waardoor het minder serverbronnen gebruikt dan de meeste andere diensten.

Seafile ondersteunt ook standaard client-side-encryptie, zodat data versleuteld worden voordat ze de server bereiken. Daarnaast biedt de server sterke toegangscontrole-opties voor nauwgezet beheer van rechten en gedeelde toegang (zij het iets minder in de gratis editie).

Seafile heeft tevens een ingebouwd versiebeheersysteem, waarmee gebruikers snel eerdere bestandsversies kunnen herstellen. Voldoende redenen, zo lijkt ons, om Seafile nader te verkennen. Voor wie koudwatervrees heeft: op https://demo.seafile.com/demo kun je veilig aan de slag met een online demo-installatie.

Wil je snel weten of Seafile handig is? Probeer dan de demo-omgeving.

2 Installatie

Seafile is te vinden op www.seafile.com. De Community Edition is volledig gratis en geschikt om zelf te hosten. Op de website vind je bij Download de desktop-synchronisatieclients voor Windows, macOS en Linux, desktop-drive-clients (zonder synchronisatie) voor dezelfde besturingssystemen, en mobiele clients voor Android en iOS/iPadOS. In de laatste paragraaf komen we nog terug op die clients, maar eerst hebben we de servermodule nodig.

Klik hiervoor bij Server for generic Linux op Server Manual en selecteer in het menu links Seafile Community Setup on Linux – niet de Professional Setup, die niet gratis is en vanaf 4 tot 9 gebruikers jaarlijks 100 dollar (ca. 95 euro) kost. Als je op het kopje Outline klikt, lees je dat er twee installatiemethodes zijn. Handmatig, waarbij je zelf de nodige modules configureert, zoals database (MariaDB), geheugencaching (memcached) en webserver (Nginx/Apache). Of deels geautomatiseerd met Docker. Deze tweede methode is handigst en wordt aanbevolen, die volgen we hier.

Seafile bevat heel wat clientmodules, maar eerst hebben we een server nodig.

3 Windows Subsysteem voor Linux

In dit artikel bekijken we een deels geautomatiseerde installatie vanuit Linux. Dat kan een aparte Linux-machine zijn, maar je kunt ook ongeveer dezelfde methode via Docker gebruiken (zie volgende paragraaf) voor de installatie op een Windows-machine. Een native Linux-omgeving heeft wel de voorkeur, omdat er voor een Windows-omgeving extra voorbereiding en andere ingrepen nodig kunnen zijn (zie ook paragraaf 9).

Zo heb je, om Seafile op Windows te draaien, het Windows Subsysteem voor Linux (WSL) nodig. Op recente Windows-edities is het installeren van WSL of WSL 2 gelukkig eenvoudig: open de Opdrachtprompt als administrator en voer de opdracht wsl --install uit. Indien nodig kun je WSL ook downloaden via de Microsoft Store. Bijwerken van een bestaande WSL-installatie kan op elk moment met de opdracht wsl --update.

Controleer voor alle zekerheid het volgende: druk op Windows-toets+R, voer optionalfeatures uit, en controleer in het venster Windows-onderdelen in- of uitschakelen dat zowel de opties Virtual Machine Platform als Windows-subsysteem voor Linux zijn aangevinkt. Bevestig met OK en herstart je systeem indien nodig.

Het Windows Subsysteem voor Linux laat zich doorgaans snel en probleemloos installeren.

4 Docker-voorbereiding

We gaan ervan uit dat je de Linux-terminal hebt opgestart en commando’s kunt invoeren. In Windows met WSL volstaat het om Ubuntu op te starten via het startmenu (Ubuntu wordt namelijk standaard met WSL 2 geïnstalleerd. In Ubuntu kun je de terminal openen met Ctrl+Alt+T.

Omdat we met de Docker-container voor Seafile gaan werken, moet Docker eerst worden geïnstalleerd. Om conflicten met eventuele restanten van eerdere Docker- (of Podman-)installaties te voorkomen, voer je voor alle zekerheid het volgende commando uit:

Na deze opschoning voeg je de officiële GPG-sleutel van Docker toe met de volgende commando’s:

Dit zorgt ervoor dat je Docker zonder problemen kunt installeren en dat de pakketbronnen correct geverifieerd worden.

Voor alle zekerheid gooi je eventuele restanten van oudere Docker-installaties eerst overboord.

5 Docker-installatie

Vervolgens voeg je de Docker-repository toe, waar de benodigde Docker-softwarepakketten en componenten worden bewaard, met deze twee commando’s:

Daarna installeer je Docker zelf met:

Om Docker-commando’s ook zonder rootrechten uit te kunnen voeren, voer je de volgende drie commando’s uit (waarbij het eerste wellicht overbodig is):

Zoals gebruikelijk bij programmeurs kun je nu even de wereld gedag zeggen met:

Ook zonder sudo zou dit commando nu moeten werken:

Je bent nu klaar om met Seafile aan de slag te gaan.

De melding ‘Hello from Docker’ is de bevestiging dat die software goed draait.

6 Downloaden yml-configuratiebestand

Voor het draaien van Seafile gebruik je een bestand genaamd docker-compose.yml. Zo’n bestand haalt de nodige Docker-images op, stelt omgevingsvariabelen in, koppelt volumes en netwerken, en definieert eventuele afhankelijkheden. Het zet deze onderdelen om naar containers die binnen een gedefinieerd netwerk samenwerken.

Maak eerst een submap aan (bijvoorbeeld /seafile) in je actuele gebruikersmap in Ubuntu/WSL. Gebruik hiervoor het commando mkdir seafile. Controleer de mapinhoud met de opdracht ls. Navigeer naar deze map met cd seafile en download het yml-bestand voor Seafile met het commando:

Hiermee haal je dus versie 11.0 van de Community Edition (CE) binnen.

Haal het juiste yml-bestand op en plaats het bij voorkeur in een aparte map.

7 Aanpassen yml-configuratiebestand

Het gedownloade bestand docker-compose.yml is bijna klaar voor gebruik, er zijn nog enkele aanpassingen nodig. Je past dit aan met de ingebouwde teksteditor Nano in Ubuntu (gebruik de pijltjestoetsen om te navigeren), vanuit de map /home/<gebruiker>/seafile. Gebruik dit commando:

Pas bij het kopje volumes: de regel /opt/seafile-mysql/[…] aan naar de submap die je eerder hebt gemaakt: /home/<gebruikersnaam>/seafile/mysql/[…].

Met het commando whoami kun je eventueel je gebruikersnaam opvragen. De submap /mysql wordt bij het uitvoeren van het yml-bestand (zie volgende paragraaf) automatisch aangemaakt.

Pas verder bij het kopje volumes: de regel /opt/seafile-data:/shared aan naar: /home/<gebruikersnaam>/seafile/data:/shared.

Vervang het standaardwachtwoord db_dev bij MYSQL_ROOT_PASSWORD= en DB_ROOT_PASSWD= door een eigen sterk wachtwoord.

Bij het kopje ports: kun je het poortnummer wijzigen waarop de webinterface van je Seafile-server bereikbaar is (standaard is dit 80). Wil je bijvoorbeeld poort 8001 gebruiken, pas dan "80:80" aan naar "8001:80".

Wijzig TIME_ZONE=Etc/UTC in TIME_ZONE=Europe/Amsterdam (of Europe/Brussels), vul je eigen e-mailadres in achter SEAFILE_ADMIN_EMAIL= en wijzig het standaard wachtwoord ascret van de beheerder achter SEAFILE_ADMIN_PASSWORD= in een sterk wachtwoord.

Voeg de regel restart: always toe om ervoor te zorgen dat de container automatisch opnieuw start, ook bij een herstart van de host. Dit kun je bijvoorbeeld doen net voor de twee onderste regels:

Sla het bestand op met Ctrl+O, bevestig met Enter en sluit af met Ctrl+X.

Alle wijzigingen in het yml-bestand in één oogopslag binnen Nano. 

8 Seafile starten

Om het yml-configuratiebestand uit te voeren, heb je Docker Compose nodig. Dit is gelukkig al meegekomen met de Docker-installatie van paragraaf 5. Vanuit de map /home/<gebruikersnaam>/seafile voer je deze opdracht uit:

Je ziet nu de logs van de containers, wat handig is om foutmeldingen in dit stadium op te sporen. Ongeveer een halve minuut later verschijnt, als het goed is, onderaan de melding Seahub is started. Done.

Open een browser op dit systeem en tik het adres localhost in, of localhost:<poortnummer> als je een andere poort hebt ingesteld in het yml-configuratiebestand. Het inlogvenster van Seafile verschijnt (gebruik het e-mailadres en wachtwoord van de Seafile-admin, zoals in het yml-configuratiebestand aangegeven). Na je aanmelding verschijnt een welkomstvenster en beland je in je dashboard (zie ook paragraaf 10).

Als alles naar behoren werkt, kun je voor volgende sessies deze opdracht gebruiken om meldingen te onderdrukken en de containers op de achtergrond te laten draaien:

Met dit commando kun je op elk moment de status van de draaiende containers bekijken:

Het grote moment: de webinterface van Seafile met inlogvenster verschijnt.

9 Extra stappen in WSL 2

We testten Seafile tevens uit in een WSL2-omgeving in Windows en stuitten daarbij op twee onverwachte problemen. De eerste foutmelding was dat het bestand docker-credential-desktop.exe niet gevonden werd. Dit konden we oplossen door het bestand config.json in de map ~/.docker leeg te maken, vermoedelijk was dit een gevolg van een eerdere Docker Desktop-installatie.

Een vervelender probleem is dat WSL 2 standaard een gevirtualiseerde netwerkadapter gebruikt die niet direct bereikbaar is vanaf andere apparaten op het thuisnetwerk. Door een poortproxy (portforwarding) in te stellen, kun je de Seafile-webserver wel vanaf andere apparaten benaderen via <LAN-ip-adres>:<poortnummer>.

Start op het systeem met de WSL2-Seafile-server de Windows Opdrachtprompt als administrator en voer het commando wsl hostname -I uit. Dit levert drie interne WSL-ip-adressen op, waarbij het eerste adres reageert op een ping-commando:

Dit adres correspondeert met de Seafile-webserver. Met het volgende commando wordt verkeer naar de ingestelde poort op een van de fysieke netwerkinterfaces (0.0.0.0) doorgestuurd naar de poort op het interne ip-adres van de Seafile-server:

In ons voorbeeld werd dit:

Hiermee was de Seafile-webserver bereikbaar via <LAN-ip-adres-Windows-pc>, bij ons: 192.168.0.164, op de standaardpoort 80.

We zetten een ‘poortproxy’ op om de WSL2-interne Seafile-server via het netwerk te kunnen bereiken.

10 Systeembeheer

Voordat we overgaan naar de synchronisatie met de clients, is het nuttig om enkele opties in het Seafile-serverdashboard te bekijken. Rechtsboven bevindt zich een profielknop waarmee je via de optie Instellingen onder meer de taal, het wachtwoord en de notificatiefrequentie kunt aanpassen. Hier vind je ook de opties Uitloggen en Systeembeheerder. Met de laatste optie open je een uitgebreid menu met systeemopties. De rubriek Statistic biedt bijvoorbeeld inzicht in opslaggebruik, gebruikers en verkeer, en maakt het genereren van rapporten mogelijk.

Het onderdeel Apparaten toont een overzicht van verbonden toestellen. Belangrijk is ook de sectie Instellingen. Hier moet je namelijk de velden SERVICE_URL en zeker ook FILE_SERVER_ROOT wijzigen van de standaard-url (http://docs.seafile.com) in die van je eigen server. In onze testopstelling was dat bijvoorbeeld respectievelijk http://192.168.0.164 en http://192.168.0.164/seafhttp (de submap /seafhttp is standaard bij gebruik van Nginx/Apache). Bevestig deze wijzigingen telkens door op het vinkje te klikken. Verder vind je hier nog opties om voorwaarden voor nieuwe gebruikers in te stellen, zoals wachtwoordvereisten of een activatiemail.

In de rubriek Gebruikers beheer je eenvoudig gebruikers, inclusief importeren en exporteren van gegevens van en naar Excel. Bij Groepen kun je gebruikersgroepen en de bijbehorende bibliotheken beheren.

We raden je aan om alle rubrieken en opties een keer zorgvuldig door te nemen.

Vergeet niet om de url’s op die van je eigen Seafile-server af te stemmen.

Ook interessant: Weg van big tech, dit is het fediverse 

11 Databeheer

Bij Seafile draait alles om data, waarbij bibliotheken het centrale concept vormen. Klik linksboven op het logo om naar je dashboard te gaan en open Mijn bibliotheken. Met de knop Nieuwe Bibliotheek maak je eenvoudig extra bibliotheken aan en kun je door een vinkje bij Versleutel de toegang beveiligen met een wachtwoord. Bovenaan kun je via Upload en Nieuw bestanden toevoegen aan een geopende bibliotheek. Geselecteerde bestanden kun je kopiëren, verplaatsen, verwijderen en naar je systeem downloaden.

Als je met de muis over een bibliotheek, map of bestand beweegt, verschijnen enkele pictogrammen. Naast Downloaden en Verwijderen zie je het pictogram Meer handelingen voor een extra optiemenu. Bij Bestanden biedt dit menu onder meer Tags (labels toevoegen om data sneller te herkennen), Openen via programma (je kiest zelf de gewenste applicatie voor dat bestandstype) en Geschiedenis. Deze laatste optie geeft toegang tot versiebeheer, zodat je oudere versies kunt terughalen via Downloaden. De opties Tags en Geschiedenis vind je trouwens ook op bibliotheekniveau, via knopjes rechts boven de bibliotheekinhoud.

Seafile biedt ook een krachtig versiebeheer aan.

12 Delen

In de sectie Bibliotheken vind je bovenaan en bij een geselecteerd item de optie Delen. Kies je het pictogram Delen naast een geselecteerd bestand, dan verschijnt een venster met de opties Deellink en Interne link.

We richten ons hier op de eerste optie (Interne link is alleen voor gebruikers met specifieke leesrechten). Klik op Generate Link of op Generate links in batch voor meerdere links tegelijk. Na het klikken op Genereer verschijnen twee links: één waarmee de gebruiker een bestand kan previewen (indien beschikbaar) en dan beslissen om te downloaden, en één voor een directe download. Beide links bieden een QR-code. Je kunt ook een wachtwoord instellen (via Wachtwoord beveiliging toevoegen) en een vervaldatum voor je link meegeven (via Voeg automatische vervaldatum toe).

Als je Delen kiest op bibliotheekniveau, heb je extra opties: Upload Link (voor gebruikers om bestanden in je bibliotheek te uploaden), Delen met gebruiker en Delen met een groep, waarbij je telkens machtigingen instelt op Alleen lezen of Lezen/schrijven. In je dashboard vind je linksonder de optie Delen beheer, waarmee je gedeelde bibliotheken, mappen en links nog sneller kunt beheren.

Gedeelde links, inclusief QR-code.

13 Clients

Een Seafile-server is pas nuttig als je over clients beschikt die daarmee kunnen samenwerken. Seafile biedt hiervoor verschillende apps, zowel desktop als mobiel, voor diverse besturingssystemen. We richten ons hier op de Windows-client, maar de werking van de verschillende clients is vergelijkbaar.

Start na installatie de app en kies een lokale hoofdmap voor je bewaren van je Seafile-bibliotheken. Meld je aan bij de Seafile-server met hostnaam of ip-adres, e-mail, wachtwoord en computernaam. Na het inloggen verschijnen de bibliotheken. Klik op Ja om de standaardbibliotheek direct te downloaden.

In het appvenster kun je via het contextmenu van een bibliotheek de optie Synchroniseer deze bibliotheek selecteren om de inhoud met je desktop te synchroniseren. Je kunt hiervoor ook een alternatieve map kiezen. Klik met rechts op de gesynchroniseerde bibliotheek voor opties als Set sync Interval en Uitschakelen auto sync.

Je kunt zo’n bibliotheek nu ook lokaal openen om bestanden en mappen toe te voegen of te verwijderen. De gewijzigde data worden daarna gesynchroniseerd met de cloud, zoals jij hebt ingesteld. Via het tandwielpictogram pas je nog allerlei andere instellingen aan, zoals eventuele download- en uploadlimieten, notificaties en taal.

Je bepaalt zelf of en hoe vaak je data worden gesynchroniseerd.