Op ID.nl vind je regelmatig reviews van de nieuwste televisies. Om zulke tv's uitgebreid te kunnen testen, wordt gebruik gemaakt van specifieke testapparatuur en metingen. In dit artikel vertellen we je hoe we te werk gaan.

Bij het testen van televisies kijken we naar een aantal belangrijke punten. Denk hierbij aan het uiterlijk van de televisie, het aantal en type aansluitingen, de functies en het besturingssysteem.

Gaan we kijken naar de prestaties en de kwaliteit van het beeldscherm van de televisie, dan gebruiken we daar specifieke apparatuur voor. Voor alle tests gebruiken we een Jeti Spectraval 1501 HiRes spectrofotometer, een Portrait Displays C6 HDR2000 colorimeter, Portrait Displays Videoforge Pro patroongenerator en de Portrait Displays Calman-software.

Het contrast

Contrast is de verhouding tussen het helderste wit en het donkerste zwart. Dit is belangrijk omdat het veel invloed heeft op de kijkervaring. Hoe hoger het contrast, hoe meer diepte je in het beeld ziet en hoe meer detail je waarneemt. Hoewel zowel wit als zwart invloed hebben, zorgt vooral een uitstekende zwartwaarde voor een natuurlijk beeld. Bij een slechte zwartwaarde ziet zwart er eerder grijs uit en dat valt erg op. Vooral wanneer je in het donker kijkt voor een echte filmervaring. Een goede zwartwaarde zorgt er ook voor dat we kleuren levendiger waarnemen.

De meest bekende meetmethode is het ANSI-contrast. We maken hiervoor gebruik van een meetpatroon, dat bestaat uit een schaakbord van 4 bij 4 velden. We meten de gemiddelde waarde van de witte velden en de gemiddelde waarde van de zwarte velden. Het contrast is de verhouding tussen beide. Bij een lcd-scherm voeren we deze meting twee keer uit: één keer met alle local dimming uitgeschakeld en een tweede keer met local dimming ingeschakeld. Zo bepalen we het eigen contrast van het lcd-paneel en het effect van de local dimming.

Het contrast meten we door middel van een schaakbord van 4 bij 4 velden.

Een tweede meetmethode meet eerst een volledig wit scherm, en daarna een volledig zwart scherm. Het contrast is ook nu weer de verhouding tussen beide. Deze meting geeft over het algemeen betere resultaten (hoger contrast), maar is minder representatief voor de prestaties van de televisie. OLED-tv's hebben een oneindig contrast omdat ze een perfecte zwartwaarde (0) hebben. Om zwart weer te geven gaan die pixels namelijk helemaal uit. Voor LCD-tv's hanteren we 5.000:1 als een goede referentie.

De helderheid

Helderheid is de meetwaarde van het meest intense wit. Hoe hoger de helderheid, des te beter is het beeld te zien bij veel omgevingslicht. Voor SDR-beelden volstaat een helderheid van ongeveer 300 nits, maar wie graag bij veel omgevingslicht kijkt zoals op een zonnige namiddag is gebaat bij 500 nits om mooie resultaten te bereiken. Voor HDR-beelden is het anders. Daar willen we minimaal 500 nits zien, en liefst 1000 nits om een uitgesproken HDR-effect te zien.

Maximale helderheid kan wijzigen afhankelijk van de APL (average picture level), de gemiddelde witwaarde van het beeld. Daarom wordt helderheid gemeten op verschillende testvensters. De meest gebruikelijke meting is een 10%-venster. Dat is een zwart beeld, met in het centrum een witte rechthoek die 10% van het schermoppervlak in beslag neemt.

Daarnaast meten we ook een volledig wit scherm. Die laatste meting is vaak (aanzienlijk) lager. Dat betekent dat een tv in een beeld met een beperkte hoeveelheid heldere pixels het wit helderder kan weergeven dan beelden met veel heldere pixels. OLED-tv’s zijn daar het beste voorbeeld van. In een sneeuwlandschap is het wit veel donkerder dan bijvoorbeeld in een donker beeld waarin één witte lamp zichtbaar is. Ideaal is de piekhelderheid identiek over alle testvensters, maar dat gebeurt zelden.

Kleurbereik

Een televisie kan niet alle kleuren weergeven die je in de wereld rondom je ziet. Wat een tv ideaal moet kunnen weergeven, ligt vast in een aantal normen. Voor SDR-beelden is dat Rec.709, en de meeste tv’s vandaag kunnen dat nagenoeg volledig weergeven.

Als het om de weergave van HDR-beelden gaat, licht de lat veel hoger. De geldende norm is dan Rec.2020. De meeste tv’s halen slechts 60-70% van dat kleurbereik. De meeste HDR-content wordt daarom gemaakt voor het P3-kleurbereik, dat ook in de bioscoop gebruikt wordt, en waar tv’s 85-99% van kunnen weergeven.

Deze illustratie toont in de hoefijzervorm alle kleuren die het menselijk oog kan zien. De drie driehoeken geven respectievelijk Rec709, P3, en Rec2020 aan.

Kleurbereik meten we door puur rood, groen en blauw te meten, en de overlap tussen de resulterende driehoek en de geldende norm te bepalen. Voor goede HDR-beelden willen we minimaal 90% van het P3-kleurbereik.

Samen met vier nieuwe smartphones en nog een ander setje oordoppen kondigde de Chinese fabrikant Oppo aan dat de Enco Air 4 Pro officieel naar Europa komt. Het is een licht aangepaste versie van de OnePlus Nord Buds 3 Pro en kost 99 euro.

Ooit stond het merk Oppo bekend als leverancier van hoogwaardige audio- en videoproducten. We kennen mensen die nog altijd dankbaar gebruikmaken van dure premium speakers van dit merk, of de bekende blu-rayspeler waarmee de gigant Europa overheerste. Dat de focus nu volledig ligt op het uitbrengen van midrange smartphones en betaalbare oordopjes moet een doorn in het oog zijn van iedereen die het merk altijd een warm hart toedroeg.

Tot overmaat van ramp treedt Oppo ook nog vaak in de voetsporen van OnePlus als het om oordoppen gaat. Of tenminste, in Europa. Meestal brengt de fabrikant een setje goedkopere earbuds uit in Azië, en hevelt zustermerk OnePlus alles over onder zijn eigen merknaam in Europa. En daar blijft het dan bij. Maar nu is de situatie anders. De Enco Air 4 Pro-oortjes kwamen eerst uit in Azië en als OnePlus Nord Buds 3 Pro uit in Europa. En nu is de 4 Pro ook hier te koop.

©Wesley Akkerman

Hogere prijs, maar…

Ondanks de gelijke basis zijn er toch wat verschillen tussen de OnePlus- en de Oppo-oortjes. Die hebben we reeds benadrukt in de recensie over de Nord Buds 3 Pro, maar nemen we voor dit stuk nog even snel met je door. De Oppo Enco Air 4 Pro heeft een hogere adviesprijs van 99 euro (ten opzichte van 79 euro voor die van OnePlus), maar heeft daarentegen wel de beschikking over een high-res audioformaat in de vorm van de minder bekende LHDC-audiocodec.

LHDC is qua kwaliteit vergelijkbaar met LDAC van Sony, en scoort op het gebied van low-latency-audio net wat beter. Daardoor past die technologie beter bij de gamers onder ons, die meer profijt hebben van een snelle audioverbinding dan mensen die alleen naar muziek luisteren. Je toestel moet LHDC wel ondersteunen; aangezien de codec direct in de Android-basis gebouwd zit, kun je denken dat het wel goed zit. Het blijft helaas bij denken, want bevestiging krijg je niet.

©Wesley Akkerman

Minder aantrekkelijk

We hebben zowel de standaard Android-instellingen als de app overhoop gehaald, maar hebben nergens een optie zien staan waarmee we van audiocodec kunnen wisselen. Ook hebben we geen informatie over de verbinding zien staan, waardoor we dus niet met zekerheid kunnen zeggen of we LHDC hebben gebruikt. Totdat we in de ontwikkelaarsopties zagen dat we ‘gewoon’ via AAC hebben zitten luisteren. LHDC was nergens te bekennen.

Zoiets kan aan de smartphone liggen, en dat is in ons geval ook zo. Het toestel waarmee we de Oppo Enco Air 4 Pro testen, is de Pixel 9 Pro XL. Om toch toegang te krijgen tot de genoemde codec, dien je een Oppo-smartphone te gebruiken. Die ondersteunen LHDC wel. We snappen het: Oppo is niet het enige bedrijf dat bepaalde opties liever binnen het eigen ecosysteem houdt, maar dat maakt zo’n setje wel veel minder aantrekkelijk voor mensen daarbuiten.

©Wesley Akkerman

Verder precies hetzelfde

Verder is de Oppo Enco Air 4 Pro op het ontwerp na (dat voor de gelegenheid is ontdaan van die gekke spikkeltjes) precies hetzelfde als de OnePlus Nord Buds 3 Pro. Dat betekent dat de oordopjes over steeltjes beschikken, die uit je oren kunnen vliegen zodra je je haar goed wilt doen. Dit design heeft voor sommige mensen het voordeel dat ze juist wel goed in de gehoorgang blijven zitten, maar dat zal dus per gebruiker verschillen. Ze zitten in elk geval redelijk strak.

Verder zijn ze voorzien van een IP55-certificaat, bluetooth 5.4, Google Fast Pair en een batterijduur van 5,5 tot 12 uur. Dat is afhankelijk van of je de ruisonderdrukking gebruikt. Het doosje kan de accuduur oprekken tot 20 met of 44 uur zonder ANC. Dat is niet verkeerd, maar ook niet uitmuntend. De ruisonderdrukking is bovendien zeer redelijk en past zich steeds aan je omgeving aan. Hoge tonen hoor je meestal nog wel, maar lage tonen worden gelukkig netjes weg gefilterd.

©Wesley Akkerman

Warm maar blikkerig

De drivers van deze oortjes zijn 12,4 millimeter groot en bieden zowel AAC- als SBC-codecs (naast LHDC). Dat is voldoende voor vrijwel alle Android-, iOS- en Windows-apparaten. Verder kun je met twee apparaten tegelijkertijd verbinding maken dankzij multipoint-ondersteuning. De belkwaliteit laat verder iets te wensen over. Soms kun je iemand lastig verstaan, maar andersom hebben we geen negatieve feedback ontvangen.

Over het algemeen zijn we gematigd positief over de audiokwaliteit. Hoewel de verplichte HeyMelody-app geen uitgebreide equalizer aanbiedt, zijn er toch wat opties beschikbaar waarmee je het geluid kunt personaliseren. Zo kun je wat meer nadruk op de basgeluiden leggen, waardoor de sound warmer en dieper klinkt. Daar staat tegenover dat het in de hoogte wat blikkerig klinkt en dat instrumenten in de volle breedte weinig ruimte krijgen. Maar voor popmuziek is het prima.

Oppo Enco Air 4 Pro kopen?

We snappen best waarom je een setje oordoppen van Oppo overweegt voor minder dan 100 euro. Het kan fijn zijn als al je draagbare producten zich in hetzelfde ecosysteem bevinden. Maar in dit geval doe je er beter aan om verder te kijken. Voor 99 euro kun je betere producten vinden, zoals de Audio-Technica ATH-CKS30TW+ of de Teufel Airy TWS 2. Toegegeven, die hebben hun eigen problemen, maar ze bieden dezelfde ervaring voor alle gebruikers.

Het belangrijkste verschil tussen de Oppo Enco Air 4 Pro en OnePlus Nord Buds 3 Pro, die vrijwel identiek aan elkaar zijn, zit verstopt achter een grote betaalmuur in de vorm van een smartphone. Zonder Oppo-telefoon krijg je geen toegang tot audio in hogere resolutie en heb je dus een ondermaatse muziekervaring. De oortjes klinken an sich warm, maar zonder de juiste support ook blikkerig en smal genoeg om bepaalde muziekinstrumenten in de breedte te missen.

Windows Verkenner gaat al jaren mee. Toch kent deze een aantal beperkingen, zoals de aanpasbaarheid en functies voor gevorderde gebruikers. Gelukkig hoef je geen genoegen te nemen met de standaardverkenner. Slimme ontwikkelaars hebben interessante alternatieven op de markt gebracht waarmee je je voordeel kunt doen. Ruil je verkenner in voor een alternatief.

XYplorer

Aanpasbare verkenner

De makers van XYplorer bieden een alternatieve bestandsverkenner die vooral op het gebied van aanpasbaarheid opvalt. Je mag het programma een maand proberen, daarna betaal je eenmalig ongeveer 13,50 euro. Met XYplorer pas je snel een grote hoeveelheid bestanden aan, bijvoorbeeld door ze een andere naam te geven of specifieke gedeelten van een bestandsnaam te veranderen.

Selecteer de bestanden die je wilt aanpassen. Kies daarna voor File / Rename Special. Via Batch Rename pas je in een keer de bestandsnaam van de volledige set aan. Wil je op zoek gaan naar een specifiek deel van een bestandsnaam en dat aanpassen? Kies dan voor Search and Replace. Geef de term op en klik op Preview. XYplorer toont de resultaten. Klik op het informatiepictogram (herkenbaar aan de I) om te zien hoe je de bestanden kunt aanpassen. Tevreden? Bevestig met een klik op OK.

Xyplorer valt op door de grote mate van aanpasbaarheid.

Mappen vergelijken

Heb je meerdere mappen die op het eerste gezicht qua inhoud wel erg op elkaar lijken? Je kunt de mappen met elkaar vergelijken, zodat je geen kostbare fouten maakt door het onterecht verwijderen van dubbele mappen. Druk op F10: hiermee open je een tweede venster. Open in elk venster de map die je met de andere map wilt vergelijken. Kies hierna voor Panes / Sync Scroll. Vervolgens scrol je eenvoudig door de mappen en de inhoud en kun je op regelniveau vergelijken.

XYplorer is ook te gebruiken om dubbele bestanden en mappen op te sporen. Open de map die je wilt onderzoeken en druk op F12. Open vervolgens de tab Find Files. Hier vind je een onderliggend tabblad: Dupes. Open de tab en geef aan hoe je wilt zoeken naar duplicaten. Zo kun je onder meer zoeken op naam en hierbij aangeven of er ook moet worden gekeken naar de bestandsextensie. Daarnaast is het mogelijk om te zoeken op gelijke datums, bestandsgroottes en inhoud. Wil je op zoek naar dubbele afbeeldingen, dan plaats je een vinkje bij Image.

Op zoek naar dubbele bestanden en mappen.

Nóg meer orde

Behoefte aan meer overzicht in je bestanden en mappen? Met XYplorer geef je mappen een eigen kleur, zodat je ze eenvoudig herkent. Open het eerdergenoemde informatievenster met een druk op F12. Klik op de tab Tags. Bij Label geef je de map een eigen kleur. Je kunt de map ook voorzien van tags. Geef deze op in het vak Tags. Tot slot is het mogelijk om via het vak Comment de map te voorzien van extra informatie. Bevestig met een klik op Apply.

Over mappen gesproken: je kunt de alternatieve bestandsverkenner ook goed inzetten om lege mappen op te sporen. Kies voor Tools / Customize List. Klik op Show Folder Sizes. Je ziet nu goed welke mappen leeg zijn: ga op zoek naar de vermeldingen Empty. Heb je deze mappen gevonden en weet je zeker dat je ze niet nodig hebt? Verwijder ze dan voor meer overzicht. Omgekeerd geldt dit natuurlijk ook: dankzij de kolom met mapgrootte zie je nu snel welke mappen veel ruimte op de computer innemen.

Meer overzicht dankzij labels en kleurcoderingen.

Q-Dir

Verkenner met overzicht

Werk je vaak met meerdere mappen tegelijkertijd en besteed je veel tijd aan bestandsbeheer, dan mag Q-Dir niet ontbreken op je lijst. Handig aan deze bestandsverkenner is de mogelijkheid om meerdere mappen tegelijkertijd op het scherm te plaatsen: je kunt de weergave van een kwadrant activeren en hiermee vier individuele maplocaties openen. De geopende mappen zijn ook te bewaren, zodat je deze een volgende keer in dezelfde weergave snel kan oproepen.

Wil je Q-Dir eerst proberen? Kies dan tijdens het installeren voor Portable installatie. Hiermee gebruik je het programma zonder het in Windows te installeren.

Om een samenstelling van mappen te bewaren, kies je voor Favorieten / Toevoegen aan favorieten. Om de exacte weergave te bewaren, plaats je een vinkje bij Met de huidige weergave en venstergrootte. Heb je een specifieke kolomindeling, dan kun je de optie Instellingen kolommen en weergave selecteren. Met de optie Q-Dir Hoofdvensterplaatsing zorg je ervoor dat het hoofdvenster van Q-Dir ook op de oorspronkelijke positie wordt geopend.

Met Q-Dir breng je eenvoudig meerdere mappen in beeld.

Werkomgeving bewaren

Het kost mogelijk wat tijd, maar eenmaal ingesteld beloont Q-Dir je met een persoonlijke werkomgeving. Sla deze op. Kies voor Bestand / Sla huidige instelling op. Verder loont het om een blik te werpen op de instellingen van de bestandsverkenner. Kies voor Extra’s / Meer opties.

Als je Q-Dir vaak gebruikt, voeg je de bestandsverkenner toe aan het menu van de rechtermuisknop. Op de tab Algemeen plaats je een vinkje bij Voeg Q-Dir toe aan contextmenu. Via de tab Kleuren breng je meer overzicht aan door de verschillende bestanden een eigen kleur te geven. Op deze manier onderscheid je bijvoorbeeld sneller een zip- en een html-bestand. Gebruik je meerdere computers en wil je hierop dezelfde instellingen hanteren? Exporteer de kleureninstellingen dan via de knop Export.

De meeste opties van Q-Dir vind je direct via de menubalk. Klik op Extra’s. Via het menu kun je het uiterlijk van de bestandsverkenner aanpassen (onder meer via Kleur en weergave) en bepalen welke werkbalken in de omgeving zichtbaar zijn (via Titelbalk, Adresbalk en Statusbalk). In het menu vinden we ook de sectie Q-Dir altijd. Klik hierop en geef aan wat er altijd moet gebeuren zodra je Q-Dir opent. Zo kun je hier aangeven dat het venster altijd wordt gemaximaliseerd of dat juist de vensterpositie van de vorige sessie moet worden hersteld.

Zet de werkomgeving van Q-Dir naar jouw hand.

Ondersteuning voor tabbladen

Prettig is dat Q-Dir ook tabbladen ondersteunt, zoals we inmiddels kennen van de verkenner in Windows 11. In Q-Dir is deze mogelijkheid wel minder zichtbaar. Klik op een leeg gedeelte direct naast een bestaande tab. Q-Dir opent vervolgens een nieuwe tab (met als standaardlocatie Deze pc) naast de bestaande. Dit kun je oneindig herhalen. De aanvullende instellingen voor tabbladen vind je via het menu Extra’s / Tabbladen. Daar bepaal je bijvoorbeeld of je de tabbladen met een muisklik wilt sluiten en welke map je als standaard wilt gebruiken bij het openen van nieuwe tabs.

Geef de aanvullende instellingen voor de tabbladen op.

Explorer++

Compacte verkenner

Ben je op zoek naar een compacte en lichte bestandsverkenner, dan is Explorer++ de moeite waard. Je hoeft de bestandsverkenner bovendien niet te installeren, maar kunt deze als portable uitvoering gebruiken. Maak je nog gebruik van Windows 10, dan haal je met Explorer++ meteen een aantal features in huis die in Windows 11 standaard zijn. Een goed voorbeeld hiervan is de ondersteuning voor tabbladen.

Ben je tevreden over Explorer++, dan kun je deze bestandsverkenner als standaard instellen. Kies Tools / Options. Op de tab General ga je in het vak Default File Manager naar Replace Explorer for all folders. In plaats hiervan kun je Explorer++ ook alleen gebruiken voor het werken met systeembestanden: dan kies je voor Replace Explorer for filesystem folders. In hetzelfde optievenster vind je aanvullende instelmogelijkheden. Zo kun je onder meer via Tabs opgeven of het openen van een nieuwe map altijd moet plaatsvinden in een nieuwe tab. Via de tab Window pas je de standaardindeling van Explorer++ aan.

Explorer++ is compact en een echte lichtgewicht.

Total Commander

Veel functionaliteiten

Als het gaat om alternatieve bestandsverkenners, mag Total Commander niet ontbreken in de lijst. Dat is ook niet zo vreemd als je bedenkt dat het programma alweer ruim dertig jaar meegaat. Het programma zelf biedt al een complete set functies, maar minstens even interessant is de mogelijkheid om extra functies toe te voegen met behulp van plug-ins.

De eerste keer dat je de bestandsverkenner opent, is het even wennen aan de grote hoeveelheid opties. Je doet er verstandig aan wat tijd te steken in het aanpassen van de omgeving aan je eigen wensen. Kies voor Configuratie / Opties en stel het uiterlijk van het programma in via het onderdeel Weergave. Total Commander beschikt ook over een donkere modus, die je activeert via Configuratie / Donker.

Extra functionaliteit in Total Commander voeg je toe via plug-ins. Een overzicht hiervan vind je op de website van de makers: www.ghisler.com/plugins.htm. Er bestaan verschillende soorten uitbreidingssets. Zo zijn er plug-ins waarmee je exotische bestandsformaten bekijkt of opent. Bovendien kun je plug-ins installeren waarmee je aanvullende informatie over bestanden en mappen opvraagt. Let bij het selecteren en proberen van plug-ins wel goed op de versie van Total Commander waarvoor de plug-in is ontwikkeld: die informatie vind je op de website.

Inhoud vergelijken

Net als XYplorer biedt Total Commander een handige functie waarmee je verschillende mappen met elkaar kunt vergelijken. Zo ontdek je relatief snel of de vaste schijf dubbele bestanden heeft en kun je op een veilige manier je omgeving opschonen. Kies in het hoofdvenster van Total Commander voor Bestand / Vergelijken op inhoud. Het venster bestaat uit twee gedeelten. Blader voor zowel de linker- als rechterhelft naar de map die je met elkaar wilt vergelijken. Rechts in het venster geef je aan met welke criteria wordt vergeleken, bijvoorbeeld Hoofdlettergevoelig of Herhaalde spaties negeren.

WinDirStat

Serieus bestandsbeheer

Ga je serieus aan de slag met bestandsbeheer, dan is het nuttig om te zien hoe de schijf wordt gebruikt en de ruimte wordt verdeeld. Je kunt hiervoor gebruikmaken van WinDirStat. Het venster toont een verzameling van gekleurde vlakken. Hiermee zie je snel welke bestandssoorten aanwezig zijn en welke grootte ze hebben. Het bovenste gedeelte van het venster toont een tekstuele weergave van de bestanden, vergelijkbaar met de (alternatieve) bestandsverkenners die we in dit artikel bespreken. Je mag WinDirStat gratis gebruiken.

De eerste keer dat je WinDirStat opent, vraagt het programma welke stations je wilt bekijken. Voor een totaaloverzicht kies je voor Alle lokale stations. Ook kun je kiezen voor Afzonderlijke stations en vervolgens de individuele stations selecteren. Het hoofdvenster toont de resultaten. Voor het beoordelen van de gekleurde vlakken kun je gebruikmaken van de legenda: deze wordt rechts in het venster getoond. WinDirStat maakt bijvoorbeeld onderscheid tussen systeembestanden, programma’s en gebruikersbestanden. Het programma kan ook laten zien welke bestanden dubbel op het systeem aanwezig zijn. Open hiervoor de tab Duplicaatbestanden.

Hoe is jouw vaste schijf ingedeeld?

Everything

Alles gevonden

Over het zoekmechanisme in Windows (en daarmee in de verkenner) zijn de meningen verdeeld. Eerlijk is eerlijk: Windows lijkt lang niet altijd de gezochte bestanden te kunnen vinden. Stap je over op een alternatieve bestandsverkenner, dan is het ook de moeite waard om het zoekmechanisme onder handen te nemen.

Een interessant alternatief voor de standaard zoekmethode is Everything. Het programma is compact, snel en pakt het anders aan dan Windows. Allereerst maakt het in korte tijd een index van de inhoud van de vaste schijf. Alle bestanden worden vervolgens getoond. Pas zodra je de bestandsnaam in het vak typt, slinkt de lijst met treffers en houd je uiteindelijk de relevantste over. Ook prettig: naast een installeerbare versie van Everything kun je ook de portable versie gebruiken. Deze hoef je niet te installeren en gebruik je meteen.