Toen OLED-tv’s in 2013 hun debuut maakten was de enige teleurstelling dat ze niet in kleinere schermmaten beschikbaar waren. Na jaren wachten is het dan eindelijk toch zo ver. Is een kleine OLED-tv ook de moeite waard? We testen de 42 inch LG OLED42C24LA.

Met amper negen kilogram is de 42 inch C2 lichter dan heel wat 32 inch monitoren. Toegegeven de twee slanke voetjes onder de tv zijn niet te vergelijken met de vaak verstelbare, en dus substantieel zwaardere stand van een monitor. Maar die voetjes, we moeten het toegeven, geven hem echt geen luxueus accent, eerder integendeel. Het OLED-scherm is nog steeds erg slank, maar omdat de behuizing achteraan bijna de hele rug afdekt valt dat niet echt op. 

Er is amper vijf millimeter zwarte rand rond het scherm, en enkel een fijn donkermetalen lijntje van het kader. Over het verdere design valt weinig te zeggen, de tv is goed afgewerkt maar is niet echt een blikvanger.

Een volledig complement aansluitingen

Wie vreest dat LG voor dit kleiner model wat bespaard heeft op de aansluitingen kunnen we alvast gerust stellen. De 42 inch C2 heeft dezelfde aansluitingen als de grotere versies en de G2. Dat betekent vier HDMI-poorten die bovendien allemaal 48 Gbps bandbreedte leveren, het maximum voor HDMI 2.1. Ze ondersteunen ARC/eARC, ALLM, VRR (AMD Freesync én NVIDIA Gsync) en 4K120. Voor gamers vermelden we er nog bij dat je 4K120 én Dolby Vision kunt combineren. De input-lag van 10,8 ms (in 4K60) en 5,7 ms (in 2K120) is bovendien uitstekend.

Verder vinden we nog drie usb-aansluitingen, een optisch digitale audio-uitgang, én een hoofdtelefoonuitgang. Die laatste vind je overigens enkel op de 42 en 48 inch modellen, niet op de grotere versies. Tot slot is nog ethernet, wifi en bluetooth (voor de remote en draadloze hoofdtelefoons), een IR-uitgang en bijgeleverde IR-blaster. De aansluitingen staan allemaal aan de zijkant van het scherm.

De tv beschikt over een enkelvoudige DVB-T2/C/S2-tuner en een CI Plus-slot (dat aan de bovenzijde van de behuizing te vinden is). Opnemen en live tv pauzeren kan als je een usb harde schijf aansluit.

Slimme beeldverwerking

We gaan niet te veel woorden verspillen de uitstekende beeldverwerking van deze tv. De C2 is namelijk uitgerust met de Gen5 Alpha9-processor, exact dezelfde processor die je terug vindt in de G2. Lees dus gerust even onze LG G2-review na. Voor wie toch een korte versie wilt. De C2 heeft uitstekende resultaten voor upscaling en ruisonderdrukking, en hij werkt lastige kleurstroken goed weg. De bewegingsscherpte is uitstekend, en LG’s motion interpolation levert goede resultaten. 

De meest opvallende verbetering van de processor zit in hoe hij met HDR10-beelden omgaat. Die krijgen nu een zeer uitgebreide en fijnmazige analyse en een geoptimaliseerde tonemapping die kan verschillen binnen hetzelfde beeld. Daarmee haalt de processor heel veel licht en schaduwdetail naar boven. 

Is hij echt minder helder?

Ok, het zit dus wel goed wat beeldverwerking betreft, maar hoe zit met de prestaties? De kleine C2 kreeg een van de nieuwe OLED EX-panelen, maar in de specificaties vind je niet de vermelding “Brightness Booster”. Dat is te wijten aan het kleinere schermformaat en daarmee de hogere pixeldensiteit. Die zorgt ervoor dat het scherm sneller en meer opwarmt, en dat zijn zaken die net vermeden moeten worden om inbranden en image retention te voorkomen. Als we de tv uitmeten, vinden we 715 nits piekhelderheid op het 10% venster. 

Dat is eigenlijk nog zeer goed, en zeker in lijn met de huidige generatie OLEDs. Op het volledig wit scherm gaat de meter niet voorbij de 117 nits. Dat is dan weer relatief laag, en wijst erop dat de Average Brightness Limiter relatief hard ingrijpt. Voor wie de 55 inch versie op het oog heeft, daar mag je dus een piekhelderheid verwachten die ergens tussen dit resultaat en dat van de G2 zit. Toch mag je van deze C2 echt wel prachtige beelden verwachten, zowel in SDR als HDR. 

De SDR Filmmaker Mode is nagenoeg perfect gekalibreerd. Voor HDR levert het OLED-scherm 95% P3 kleurbereik en samen met goede kalibratie van de HDR Filmmaker Mode en de uitstekende tonemapping van de Alpha9 processor maakt dat HDR-beelden echt een plezier voor het oog. LG haalt erg veel kleur naar boven, ook in zeer heldere tinten. 

Flink wat audio uit een klein profiel

In dat kleine chassis krijg je natuurlijk geen enorme hoeveelheid luidsprekers verstopt. De 42 inch C2 moet dan ook stellen met 2x 10 Watt, terwijl de 55 inch versies en groter toch een 40 Watt configuratie gebruiken. Toch waren we aangenaam verrast door het resultaat. De C2 levert een mooie, volle klank, al ontbreekt echt diepe bas wel. 

De processor hoeft blijkbaar ook niet te zwaar in te grijpen, en vervorming blijft minimaal. Een kleine soundbar is altijd een optie, maar hou er rekening mee dat het scherm slechts vier centimeter boven het meubel hangt.

Een rijk WebOS 22

Dezelfde afstandsbediening, hetzelfde smart tv-platform, dezelfde extra features als de grotere modellen. Je levert op dit vlak niets in. WebOS 22 levert heel wat apps, en werkt vlot. Dat er wat ruimte verspild wordt op het Home scherm blijft een minpunt, maar met de verbeteringen van dit jaar erbij is het gebruik al flink verbeterd. 

Via verschillende gebruikersprofielen kan iedereen eigen aanbevelingen krijgen en eigen apps centraal zetten. Always Ready geeft de tv een functie als hij uit staat, met MultiView combineer je twee bronnen op het scherm. Er is ondersteuning voor Google Cast en Airplay 2. 

Als computermonitor

De verleiding was te groot, we hebben de C2 ook even als computermonitor gebruikt. Daarbij vielen de volgende zaken op. Het scherm is groot, en maakt optimaal gebruik van de 4K-resolutie mogelijk. Je hebt echt tonnen schermruimte en sublieme beeldkwaliteit. De audio is beter dan de meeste computermonitoren. En OLED levert een fantastische game-ervaring. Niet alleen de input-lag is laag, maar ook de pixelresponstijd is zo laag dat je echt haarscherpe beelden hebt. En ja, je gamet in 120 Hz, met AMD Freesync of NVIDIA Gsync.

Toch merk je wel dat dit geen echte monitor is. Het scherm is uiteraard niet verstelbaar, al kan je dat oplossen met de vesa-mount en een monitor-arm. Het scherm gaat niet automatisch in slaapstand, je moet het zelf uitzetten met de afstandsbediening. Extra connectiviteit zoals DisplayPort, een upstream USB-poort of KVM-switch ontbreekt. En de WOLED subpixelstructuur kan, vooral bij tekst, voor wat lichte onscherpte zorgen. Dat los je wel op door wat met de scaling te spelen. 

Wat nog het meest stoorde, was dat het scherm dimt bij statische content, zoals dat uiteraard de bedoeling is om inbranden te voorkomen. Maar waar dat relatief onzichtbaar gebeurt bij het tv-kijken, is dat bij computergebruik, waar statische content veel regelmatiger voorkomt, veel sneller en duidelijker zichtbaar. 

Conclusie

Zoveel aantrekkelijkheid in een klein formaat! Zoek je een tv voor je bureau, slaapkamer, keuken of wil je gewoon geen reusachtig model in de woonkamer? Dan is deze LG OLED42C24LA echt wel een hebbeding. Alle beeldkwaliteit van OLED, een state-of-the-art beeldprocessor, alle gebruiksgemak van WebOS 22, prima audio en heel wat potentieel voor gamers. Dat lijkt wel een volledig pakket. 

Deze C2 kan eventueel ook dienst doen als monitor voor je pc, al merk je wel aan sommige zaken dat hij daar niet voor bedoeld is. Alleen die prijs doet pijn aan de ogen. Een goede promotie kan in dat opzicht vermoedelijk heel wat goedmaken. Maar het is echt wel een aanrader. 

LG blijft verbetert de oled-techniek nog veel verder en dat werpt dit jaar eindelijk zijn vruchten af. De LG OLED EVO 65G56LS is uitgerust met een nieuw type oled-paneel dat aanzienlijk meer piekhelderheid en kleurbereik levert. Daarnaast heeft LG webOS 25 uitgerust met een aantal AI-functies die het gebruiksgemak moeten verbeteren.

De nieuwe G-serie van LG is verkrijgbaar in twee versies. Een met een centrale voet in doos zoals ons testmodel, te herkennen aan de letters ‘LS’ achteraan en een model met een meegeleverde wandbeugel, die modellen hebben de letters ‘LW’ achteraan. De G-reeks mikt nog steeds in eerste instantie op wandmontage. Het toestel zelf is 24mm diep, dat lijkt misschien veel, maar die dikte heeft het wel over het hele oppervlak. Er is geen behuizing voor elektronica die verder uitsteekt. De rand is afgewerkt met een zilverkleurige strip, en dat geeft deze tv van opzij bekeken echt een premium look. De wandbeugel is verstelbaar, je kunt het toestel beperkt links en rechts draaien. De voet kun je monteren in twee posities, hoog en laag, in de hoge positie is er ruim plaats voor een soundbar. Het moet gezegd ook op een tv-meubel ziet hij er prima uit, wandmontage is zeker geen verplichting. 

Aansluitingen

De selectie aansluitingen die LG gebruikt is al enige tijd onveranderd gebleven, maar is dan ook erg goed. Met vier hdmi-poorten die allemaal de maximale hdmi 2.1-bandbreedte (48Gbps) leveren, zitten gamers in ieder geval gebeiteld. Verdere gamingfuncties zijn ALLM, 4K120 en VRR (AMD FreeSync en NVIDIA G-Sync). PC-gamers kunnen zelfs tot 4K165 gaan, dat is een duidelijke upgrade ten opzichte van vorig jaar. Input-lag is altijd een sterk punt geweest bij LG, dat is dit jaar niet anders, in 4K60 meten we 10,5ms, in 2K120 zelfs maar 5,5ms. Op poort 2 kan je ARC/eARC gebruiken, gamers die een soundbar willen aansluiten, houden nog steeds drie volwaardige HDMI-poorten over. 

Wil je de opstelling zo netjes mogelijk houden, altijd mooi bij een premium tv, dan kun je de bijgeleverde IR-blaster gebruiken om brontoestellen te besturen met de LG-afstandsbediening, ook als die apparaten bijvoorbeeld in een kast staan. De G5 ondersteunt het WiSA-protocol (Wireless Speaker and Audio Association), maar is beperkt tot 2.1-configuraties. Daarmee is jammer genoeg geen draadloze surroundopstelling mogelijk. Alle kabels kun je via twee clips en twee verzonken kanalen wegleiden naar de voet. 

Nieuw oled-paneel, nieuw record

Nieuwe ontwikkeling op vlak van oled-technologie zijn niet uitzonderlijk. Twee jaar geleden introduceerde LG bijvoorbeeld oled-panelen met een laag microlenzen die voor een mooie verbetering in helderheid zorgden. Die microlenzen zijn op de G5 echter niet meer aanwezig. In ruil gebruikt dit model een gloednieuw paneel dat een andere opbouw van de oled-materialen gebruikt. Onder de naam OLED evo Met Brightness Booster Ultimate belooft de G5 hogere piekhelderheid en een breder kleurbereik. En dat blijken geen loze beloftes. Op het 10%-venster haalt de G5 2409 nits, en op een volledig wit beeld zelfs 356 nits. 

Dat alles gemeten in de uitstekend gekalibreerde HDR Filmmaker mode. Ter verduidelijking, dat is een 50 procent verbetering tegenover de G4 van vorig jaar, en voldoende om de kop van het oled-peloton aan te voeren. Vooral de verbetering op het volledig wit veld is impressionant. Daardoor moet de G5 nu de helderheid veel minder laten dalen als het beeld veel wit bevat, iets wat op vorige generaties nog merkbaar was. Ook het kleurbereik is weer groter geworden, en met 99,9% P3 is de G5 perfect uitgerust voor prachtige HDR-beelden. Het paneel had een uitstekende uniformiteit en weert zeer goed reflecties. De kijkhoek is prima.

De Filmmaker Mode is er voor wie minimale beeldverwerking wil, en de mooiste beelden getrouw aan de intentie. In SDR laat dat prachtige resultaten zien, maar de echte pracht van de G5 komt tevoorschijn bij HDR-beelden. Ook hier is de kalibratie nagenoeg perfect met enorm veel witdetail, intense kleuren, en dankzij de hoge piekhelderheid tintelende lichtaccenten. Kleuren worden goed bewaard als ze zeer helder zijn, dat dankt de tv aan het nieuwe paneel. Enkel in de donkerste beelden laat de G5 wat steken vallen. Er is veel schaduwdetail, maar in sommige beelden merken we veel ruis die het beeld ruw maakt en detail verbergt. In een ander geval was er wat blokvorming en bandvorming zichtbaar. We hopen dat LG nog wat aan de software kan sleutelen. 

Prima beeldverwerking

De Alpha11 beeldprocessor is aan zijn tweede generatie toe, maar nieuwe features lijken er niet te zijn. De upscaling en ruisonderdrukking zijn erg goed. In deinterlacing van 1080i-beeld merkten we op een testpatroon opnieuw een foutje waardoor kamvorming zichtbaar was, al bleek dat bij de meeste content niet tot problemen te leiden. Kleurstroken in zachte gradiënten elimineer je met de Vloeiende Gradatie-instelling, maar activeer die enkel als je het echt nodig acht, en dan alleen in de laagste stand. In een van onze testclips veegde die instelling ook wolken uit de lucht. Ook de dynamische tonemapping waar we gebruikelijk erg tevreden over zijn, laat je op dit model beter uit inactief.

Die maakte het beeld te helder, waardoor het aan contrast en impact verliest. Bovendien levert de G5 ook zonder dynamische tonemapping knap beeld. Goede punten waren er voor de bewegingsscherpte. Het oled-paneel laat nauwelijks of geen dubbele rand optekenen rond bewegende voorwerpen. Wie in 24Hz-filmmateriaal te veel last heeft van judder bij snelle camerabewegingen, activeert best TruMotion, bijvoorbeeld in ‘Cinematografische Beweging’ als je minimale invloed wenst. Maar ook hogere instellingen leverden goede resultaten, en de G5 toonde erg weinig beeldfouten zelfs met TruMotion in de Vloeiend-stand. 

Geen DTS-ondersteuning meer

Het is jammer, maar de G5 ondersteunt alleen nog maar Dolby Atmos, geen DTS meer. Vooral voor mensen met een uitgebreide bibliotheek Blu-ray schijven is dat een tegenvaller. Streaming gebruikt overwegend Dolby Atmos, dus daar weegt dat gebrek minder. De 60 Watt 4.2 kanaalsoplossing leek ons onveranderd. De klank is goed gebalanceerd, met een warm karakter en duidelijke baslijn. Zelfs surround is goed hoorbaar. Voor veel mensen zal dit volstaan, maar voor echte bioscoop audio zal een soundbar toch vereist zijn. Nieuw dit jaar is de Personal Sound Wizard. Die laat je een aantal keer in groepen van vier fragmenten horen met verschillende geluidsinstellingen, jij duidt aan wat je het best vindt klinken. Na de test bepaalt de processor op basis van je keuzes je geprefereerde klankinstellingen. Iets gelijkaardig bestond vorig jaar al voor beeld, maar we vinden dat je daar beter voor Filmmaker Mode of Cinema beeldmode kiest. Bij audio mogen persoonlijke voorkeuren wat meer doorwegen. 

WebOS 25, AI als persoonlijk hulpje

Kunstmatige intelligentie moet de nieuwe troef zijn van webOS 25, maar al deze nieuwe functies bleken niet te werken in het Nederlands. Voice ID, waarbij de tv je herkent op basis van je stem is nog niet beschikbaar in Nederlands. Maar ook andere functies, zoals de AI Chatbot die je moet helpen bij eenvoudige vragen zoals het aanpassen van beeldkwaliteit of aanbevelingen geven voor content, leek zelden te weten wat hij met onze vragen moest doen. LG kondigde ook generatieve kunst aan die je kan gebruiken in de screensaver, maar ook dit was nog niet beschikbaar. Nu missen we die AI-functies wel niet, de G5 is zo ook gebruiksvriendelijk, maar we hopen toch dat dit via software updates verbeterd wordt. 

In dit overzichtsartikel vind je alle informatie over webOS. WebOS 25 is van uitzicht niet echt veranderd op wat details na. Zo kan je live tv en HDMI-ingangen nu als tegels toevoegen in de rij met apps op het Home-scherm. Apps en Quick Cards die je niet gebruikt, kan je verbergen. Het app-aanbod is erg ruim en de G5 ondersteunt Airplay2 en Google Cast. LG toont helaas reclame op het Home-scherm en in de screensaver, lees in dit artikel hoe je reclame verwijdert.

De ‘Magic Remote’ heeft een nieuw ontwerp gekregen. Een rechthoekige vorm met afgeronde hoeken, en vooral minder toetsen. Weg zijn de cijfer- en kleurtoetsen, de volume- en kanaaltoetsen zijn nu kanteltoetsen. De mute-toets is verdwenen, muten doe je door de volume knop lang naar beneden te duwen. De ingangen-toets is vervangen door een Home Hub-toets, maar wanneer je die lang indrukt, toont de tv de ingangen. De aanwijsfunctie is gebleven, je kan de cursor op het scherm besturen door de afstandsbediening te bewegen. De afstandsbediening oogt moderner, en het gebruiksgemak is prima, maar we zouden hem niet beter noemen dan de oude versie. 

Conclusie

LG toont met de G5 dat er nog flink wat vooruitgang geboekt kan worden in oled-technologie. Perfect is deze tv echter nog niet, vooral in heel donkere beelden moet LG de software nog aanpassen om ruis en zichtbare gradaties te vermijden.  De OLED65G56LS haalt uit het nieuwe oled-paneel echter wel een indrukwekkende piekhelderheid, en erg ruim kleurvolume. We durven bijna zover gaan om te zeggen dat hij de klassieke zwakke punten van oled elimineert. Samen met de uitstekende kalibratie geniet je zo in Filmmaker Mode van bijna referentie beeldkwaliteit.

De ingebouwde luidsprekers leveren een aangename klank, wel jammer dat LG DTS-ondersteuning geschrapt heeft. De nieuwe AI-features in webOS 25 moeten duidelijk nog verder rijpen, voorlopig leveren ze geen meerwaarde, maar webOS blijft wel erg gebruiksvriendelijk. De nieuwe afstandsbediening sluit aan bij de moderne trend met minder toetsen. Gamers tot slot vinden op de G5 alles wat ze maar kunnen wensen. Dit is een topmodel, met een bijhorend prijskaartje, maar hij is het zeker waard.

Het is misschien niet het eerste waar je aan denkt, maar ook Android heeft – net als Windows – een klembord. Daarmee kun je gemakkelijk tekst kopiëren van de ene app naar de andere. Maar hoe open je dat klembord eigenlijk? En waar vind je wat erop staat? Je leest het in dit artikel!

Tekst of afbeeldingen kopiëren en plakken: het is een van de basisfuncties van elk besturingssysteem. Ook Android ondersteunt dit natuurlijk. Je kunt iets kopiëren in de ene app en het vervolgens plakken in een andere. Maar het Android-klembord kan meer dan alleen dat. Alles wat je kopieert, wordt daar namelijk tijdelijk opgeslagen. Handig als je per ongeluk iets hebt weggehaald, iets wilt terugvinden of gewoon even wilt kijken wat je allemaal hebt gekopieerd.

Let wel: hoe je precies bij het klembord komt, hangt af van je toestel en de Android-versie die je gebruikt. Zo hebben merken als Samsung en LG hun eigen klembordfunctie ingebouwd. Andere toestellen vereisen meestal een specifieke toetsenbord-app om het klembord te kunnen openen. In dit artikel leggen we je uit hoe je dat doet met zo’n toetsenbord-app.

Klembord binnen toetsenbord-apps

Om toegang te krijgen tot het klembord, heb je een toetsenbord-app nodig die die functie ondersteunt. Populaire keuzes zijn Gboard van Google en SwiftKey van Microsoft. Beide bieden vergelijkbare klembordfuncties, dus je kunt zelf kiezen welke je het prettigst vindt. Download en installeer de app, en stel deze daarna in als je standaard toetsenbord.

©PXimport

Met een ander toetsenbord in Android heb je meer mogelijkheden.

Dat instellen doe je via het instellingenmenu van je Android-telefoon. Gebruik het zoekveld bovenin het scherm en typ 'toetsenbord'. Je krijgt dan een lijst met resultaten. Kies de optie waarmee je het standaard toetsenbord kunt wijzigen en tik daarop.

Kies vervolgens de toetsenbord-app die je net hebt geïnstalleerd, zoals Gboard of SwiftKey. Let op: de vormgeving van de instellingen kan per toestel verschillen. Gebruik je liever een andere toetsenbord-app met klembordfunctie? Geen probleem – zolang je maar de juiste app selecteert bij het instellen.

Tekst kopiëren en plakken

Het klembord werkt meestal alleen met tekst. Wil je iets kopiëren naar een andere app? Selecteer dan een stuk tekst en kopieer het. Open bijvoorbeeld WhatsApp, ga naar een chat en houd het tekstveld even ingedrukt om de tekst direct te plakken. Soms zie je ook een klembordsymbooltje verschijnen, net boven het toetsenbord en onder het tekstveld. Tik daarop om het volledige klembord te openen.

Zie je dat symbooltje niet meteen? Dan krijg je waarschijnlijk eerst de suggestie om alleen de laatst gekopieerde tekst te plakken. Tik in dat geval op het witte rondje met het pijltje naar rechts – zo krijg je alle opties te zien.

Onder het kopje Recent zie je een lijstje met wat je als laatste hebt gekopieerd. Tik op een item om het direct in het tekstveld te plakken. Let wel: deze lijst wordt na een tijdje automatisch geleegd. Gebruik je vaak dezelfde tekst? Dan kun je die vastpinnen, zodat hij bewaard blijft. Zowel Gboard als SwiftKey ondersteunen deze functie: houd het item ingedrukt en kies voor Vastpinnen.

Klembord sinds Android 13

Sinds Android 13 is het klembord flink verbeterd. De basis is nog steeds hetzelfde: je kopieert tekst of een afbeelding in de ene app en plakt die in een andere. Maar de manier waarop je het klembord gebruikt, is een stuk handiger en overzichtelijker geworden. Dat maakt het werken met meerdere fragmenten tegelijk een stuk efficiënter.

Een van de grootste vernieuwingen is dat je nu meerdere items kunt bewaren – zowel tekst als afbeeldingen. Alles wat je kopieert, verschijnt in een nieuw klembordpaneel. Je opent dat paneel via het meldingscentrum of door een tekstveld lang ingedrukt te houden. Daar kun je door je gekopieerde items bladeren, kiezen wat je wilt plakken, en dingen die je niet meer nodig hebt, direct verwijderen. Je kunt zelfs een tekstfragment nog aanpassen voordat je het plakt.

Het klembordpaneel dat in Android 13 zijn intrede heeft gemaakt.

Met de komst van Android 13 werden er ook meteen een aantal nieuwe privacyfuncties voor het klembord geïntroduceerd. In eerdere versies konden apps op de achtergrond soms ongemerkt meelezen wat je had gekopieerd – met alle risico’s van dien. Nu heb je als gebruiker veel meer controle. Zo is er een nieuwe toestemmingsvraag voor klembordtoegang én krijg je een melding als een app probeert mee te kijken. Een stuk veiliger dus.