Panasonic heeft een stevige reputatie als merk dat knappe en rijk uitgeruste tv’s met een prima beeldkwaliteit maakt. Voor zijn topmodellen gebruikt het exclusief OLED-technologie, in de middenklasse voert deze TX-55LXW944 LCD-tv de line-up aan.

Slank scherm, subtiel kader, dat zijn de ordewoorden voor elke tv die een luxueuze uitstraling ambieert. Een missie die Panasonic alvast succesvol afrondt. Alhoewel de behuizing achteraan een wat dieper profiel heeft, accentueert het bovenste derde van het toestel toch dat slanke scherm. Een donkerzilveren kader zorgt voor een subtiele afboording. 

De voeten klik je eenvoudig onderaan in het toestel, schroeven zijn niet nodig. Panasonic geeft je overigens twee opties. Met de voeten in het midden staat het scherm net boven je tv-meubel. Met de voeten aan de uiteindes til je het scherm iets meer dan zes centimeter boven het meubel, bijvoorbeeld voor een soundbar.

De tv is rijkelijk voorzien van aansluitingen. De connectoren wijzen allemaal naar opzij of naar onder, dus een strakke wandmontage is gemakkelijk te realiseren. Van de vier HDMI-aansluitingen zijn er twee die een HDMI 2.1-bandbreedte leveren (40 Gbps). Ze ondersteunen ARC/eARC, ALLM, 4K120 en VRR. Verder vinden we drie USB-aansluitingen, een composiet video en stereo cinch ingang, en optisch digitale audio-uitgang. 

De hoofdtelefoonaansluiting kun je in de menu’s omschakelen zodat je er een subwoofer op kunt aansluiten. Voor smart functies is er ethernet, wifi en bluetooth. De tv is tot slot uitgerust met een dubbele tv-tuner én twee CI Plus-slots, een opmerkelijk ruim aanbod dat je toelaat om tv te kijken en tegelijk een ander kanaal op te nemen naar externe USB harde schijf.

Beeldkwaliteit

Panasonic koos voor de LXW944 een 120 Hz IPS-type paneel. Die keuze wijst duidelijk in de richting van een familie-tv. Het IPS-scherm levert immers maar een zeer bescheiden contrast, maar geeft in ruil wel een vrij ruime kijkhoek zodat ook wie niet recht voor de televisie zit nog geniet van correcte kleuren. De schermuniformiteit was goed, en er was geen dirty-screen-effect zichtbaar. Met zijn hoge refreshrate kan het scherm erg goede bewegingsscherpte leveren, handig voor sport en games. Daarvoor activeer je ‘Intelligent Frame Creation’ in de laagste stand.

Om het contrast toch wat bij te spijkeren kan de achtergrondverlichting in acht kolommen gedimd worden. Dat is uiteraard in veel scènes te beperkt om een sterke impact te hebben, vooral omdat Panasonic de zones zeer voorzichtig aanstuurt, kwestie van zichtbare zonegrenzen zo veel mogelijk te vermijden. 

Wanneer we onze testfragmenten bekijken, wordt dat erg duidelijk. Ja, in heel wat beelden merk je een mooie verbetering, maar voor echt donkere scènes is er geen ontsnappen aan die ietwat grijzige look, zeker als je de kamer wat verduistert. De Filmmaker mode is erg goed gekalibreerd. We activeerden de ‘Dark Visibility Enhancer’ om iets meer schaduwnuances zichtbaar te maken. Zet die weliswaar niet te hoog, anders accentueer je het matige contrast nog meer.

Ook in HDR kiezen we voor de Filmmaker Mode voor de meest natuurlijke beelden. De tv combineert een goede piekhelderheid van 590 nits (zowel op 10% venster als op een volledig wit scherm) met een bescheiden P3-kleurbereik van 80%. Zeker in HDR10+ en Dolby Vision content kan hij daar erg mooie beelden mee produceren. Maar ook in HDR10 staat de LXW944 zijn mannetje, de tonemapping clipt enkel een minimum aan witdetail weg. 

Veel zwartdetail en uitstekende kleurweergave zijn sterke punten, maar door het beperkt aantal dimmingzones zien we wel dat lichtaccenten in donkere achtergrond veel van hun impact verliezen. Dat berooft sommige HDR-scènes van hun typische sprankeling.

Topniveau beeldbewerking

Wat beeldverwerking betreft kan deze tv bogen op de Panasonic HCX Pro AI processor die je overigens ook vindt in de OLED-topmodellen. Je hoeft dus zeker niet te vrezen voor mindere prestaties. Sterker nog, de tv scoort in dit opzicht uitmuntende resultaten. Met behulp van AI detecteert de processor wat je bekijkt en past het beeld aan voor sport, films of games. De lichtsensor past het beeld aan op basis van het omgevingslicht. Beide functies kan je natuurlijk ook uitschakelen. 

Upscaling, ruisonderdrukking of deinterlacing, de processor gaat steeds met een relatief zachte hand te werk, zodat het beeld er nooit te bewerkt uitziet. De processor heeft het enkel moeilijk met kleurstroken die soms zichtbaar zijn in heel zachte gradiënten. Die blijven, zelfs met flink wat ruisonderdrukking toch zichtbaar. Panasonic biedt zeer uitgebreide menu’s, dus de beeldfanaat kan zelf ook heel veel sleutelen. 

Doorsnee audio

Aan de audiokant kan de Panasonic enkel matige prestaties voorleggen. De 2x 15 Watt lijken iets meer dan de doorsnee middenklasser, maar het levert in praktijk niet echt meer op. Zolang je het volume niet te hoog zet, blijven de resultaten goed al ontbreekt er wat basweergave. Daardoor mist hij wat pit. Dat is wel op te lossen met een externe subwoofer. 

Dolby Atmos zorgt voor een mooie surroundervaring. Maar zodra je de volumeknop wat te ver open draait, of wat agressievere soundtracks uitprobeert, grijpt de processor nogal hardhandig in om vervorming te vermijden. Erg contraproductief, want je hoort dat heel duidelijk. Voor een stevige game- of filmsoundtrack kun je dus beter een soundbar nemen.

My Home Screen 7.0

Panasonic hanteert nog steeds zijn eigen smart tv-systeem, My Home Screen. Dat heeft zowel voor-als nadelen. De belangrijkste beperking zit hem in het app-aanbod. Dat is vorig jaar weliswaar uitgebreid met Disney+ en Apple TV zodat het nu de belangrijkste internationale streamingdiensten kan bieden. Maar bij de lokale apps zien we dat bijna alle concurrenten toch wat meer te bieden hebben. 

Zo missen we het Belgische VTM Go, VRT Nu en Streamz en het Nederlandse RTL XL. Het grote voordeel van My Home Screen is dan weer dat het niet op trend gesprongen is om de kijker te overladen met aanbevelingen. De interface blijft relatief eenvoudig, en biedt onderaan het scherm een reeks tegels die je zelf kunt personaliseren en waarmee je snel en eenvoudig een andere bron kiest. Het systeem reageert ook erg prompt. 

Voor gamers is het ‘Game Control Board’ voorzien, een compact menu onderaan het beeld waar je informatie vindt over frame rate en VRR-toestand, en sommige instellingen kunt aanpassen, zoals de ‘Dark Visibility Enhancer’. De tv ondersteunt HDMI VRR en AMD Freesync (48 tot 120 Hz) en heeft een uitstekende input-lag van 8ms in 2K120 en 17ms in 4K60.

Afstandsbediening

Panasonic is geen baanbreker als het over de remote gaat. De layout en toetsen zijn degelijk en vertoonden geen lastige gebreken, maar behalve een geïntegreerde microfoon voor de Google Assistant of Amazon Alexa heeft hij geen moderne trekjes. Wel handig is de ‘My App’ toets die je zelf kunt koppelen aan je favoriete smart tv-app.

Conclusie

De TX-55LXW944 is op zijn best in een wat verlichtte woonkamer en met heldere kleurrijke beelden. Dan kan hij zijn prima helderheid en natuurlijke kleurweergave het beste uitspelen. Games en sport profiteren van de uitstekende bewegingsscherpte. De top beeldprocessor en de uitgebreide HDR-ondersteuning maken ook van HDR-content een fijne ervaring. Enkel voor donkere filmbeelden, of kijken bij verduistering is hij wat minder geschikt.

Hij levert een goede uitrusting, zeker de dubbele tv-tuner met twee CI Plus-slots valt op voor een model in deze categorie. De prijs toont echter de benarde situatie voor LCD-middenklassers. Met de hete adem van de OLED-modellen van vorig jaar in zijn nek lijkt hij ons iets te duur. 

LG blijft verbetert de oled-techniek nog veel verder en dat werpt dit jaar eindelijk zijn vruchten af. De LG OLED EVO 65G56LS is uitgerust met een nieuw type oled-paneel dat aanzienlijk meer piekhelderheid en kleurbereik levert. Daarnaast heeft LG webOS 25 uitgerust met een aantal AI-functies die het gebruiksgemak moeten verbeteren.

De nieuwe G-serie van LG is verkrijgbaar in twee versies. Een met een centrale voet in doos zoals ons testmodel, te herkennen aan de letters ‘LS’ achteraan en een model met een meegeleverde wandbeugel, die modellen hebben de letters ‘LW’ achteraan. De G-reeks mikt nog steeds in eerste instantie op wandmontage. Het toestel zelf is 24mm diep, dat lijkt misschien veel, maar die dikte heeft het wel over het hele oppervlak. Er is geen behuizing voor elektronica die verder uitsteekt. De rand is afgewerkt met een zilverkleurige strip, en dat geeft deze tv van opzij bekeken echt een premium look. De wandbeugel is verstelbaar, je kunt het toestel beperkt links en rechts draaien. De voet kun je monteren in twee posities, hoog en laag, in de hoge positie is er ruim plaats voor een soundbar. Het moet gezegd ook op een tv-meubel ziet hij er prima uit, wandmontage is zeker geen verplichting. 

Aansluitingen

De selectie aansluitingen die LG gebruikt is al enige tijd onveranderd gebleven, maar is dan ook erg goed. Met vier hdmi-poorten die allemaal de maximale hdmi 2.1-bandbreedte (48Gbps) leveren, zitten gamers in ieder geval gebeiteld. Verdere gamingfuncties zijn ALLM, 4K120 en VRR (AMD FreeSync en NVIDIA G-Sync). PC-gamers kunnen zelfs tot 4K165 gaan, dat is een duidelijke upgrade ten opzichte van vorig jaar. Input-lag is altijd een sterk punt geweest bij LG, dat is dit jaar niet anders, in 4K60 meten we 10,5ms, in 2K120 zelfs maar 5,5ms. Op poort 2 kan je ARC/eARC gebruiken, gamers die een soundbar willen aansluiten, houden nog steeds drie volwaardige HDMI-poorten over. 

Wil je de opstelling zo netjes mogelijk houden, altijd mooi bij een premium tv, dan kun je de bijgeleverde IR-blaster gebruiken om brontoestellen te besturen met de LG-afstandsbediening, ook als die apparaten bijvoorbeeld in een kast staan. De G5 ondersteunt het WiSA-protocol (Wireless Speaker and Audio Association), maar is beperkt tot 2.1-configuraties. Daarmee is jammer genoeg geen draadloze surroundopstelling mogelijk. Alle kabels kun je via twee clips en twee verzonken kanalen wegleiden naar de voet. 

Nieuw oled-paneel, nieuw record

Nieuwe ontwikkeling op vlak van oled-technologie zijn niet uitzonderlijk. Twee jaar geleden introduceerde LG bijvoorbeeld oled-panelen met een laag microlenzen die voor een mooie verbetering in helderheid zorgden. Die microlenzen zijn op de G5 echter niet meer aanwezig. In ruil gebruikt dit model een gloednieuw paneel dat een andere opbouw van de oled-materialen gebruikt. Onder de naam OLED evo Met Brightness Booster Ultimate belooft de G5 hogere piekhelderheid en een breder kleurbereik. En dat blijken geen loze beloftes. Op het 10%-venster haalt de G5 2409 nits, en op een volledig wit beeld zelfs 356 nits. 

Dat alles gemeten in de uitstekend gekalibreerde HDR Filmmaker mode. Ter verduidelijking, dat is een 50 procent verbetering tegenover de G4 van vorig jaar, en voldoende om de kop van het oled-peloton aan te voeren. Vooral de verbetering op het volledig wit veld is impressionant. Daardoor moet de G5 nu de helderheid veel minder laten dalen als het beeld veel wit bevat, iets wat op vorige generaties nog merkbaar was. Ook het kleurbereik is weer groter geworden, en met 99,9% P3 is de G5 perfect uitgerust voor prachtige HDR-beelden. Het paneel had een uitstekende uniformiteit en weert zeer goed reflecties. De kijkhoek is prima.

De Filmmaker Mode is er voor wie minimale beeldverwerking wil, en de mooiste beelden getrouw aan de intentie. In SDR laat dat prachtige resultaten zien, maar de echte pracht van de G5 komt tevoorschijn bij HDR-beelden. Ook hier is de kalibratie nagenoeg perfect met enorm veel witdetail, intense kleuren, en dankzij de hoge piekhelderheid tintelende lichtaccenten. Kleuren worden goed bewaard als ze zeer helder zijn, dat dankt de tv aan het nieuwe paneel. Enkel in de donkerste beelden laat de G5 wat steken vallen. Er is veel schaduwdetail, maar in sommige beelden merken we veel ruis die het beeld ruw maakt en detail verbergt. In een ander geval was er wat blokvorming en bandvorming zichtbaar. We hopen dat LG nog wat aan de software kan sleutelen. 

Prima beeldverwerking

De Alpha11 beeldprocessor is aan zijn tweede generatie toe, maar nieuwe features lijken er niet te zijn. De upscaling en ruisonderdrukking zijn erg goed. In deinterlacing van 1080i-beeld merkten we op een testpatroon opnieuw een foutje waardoor kamvorming zichtbaar was, al bleek dat bij de meeste content niet tot problemen te leiden. Kleurstroken in zachte gradiënten elimineer je met de Vloeiende Gradatie-instelling, maar activeer die enkel als je het echt nodig acht, en dan alleen in de laagste stand. In een van onze testclips veegde die instelling ook wolken uit de lucht. Ook de dynamische tonemapping waar we gebruikelijk erg tevreden over zijn, laat je op dit model beter uit inactief.

Die maakte het beeld te helder, waardoor het aan contrast en impact verliest. Bovendien levert de G5 ook zonder dynamische tonemapping knap beeld. Goede punten waren er voor de bewegingsscherpte. Het oled-paneel laat nauwelijks of geen dubbele rand optekenen rond bewegende voorwerpen. Wie in 24Hz-filmmateriaal te veel last heeft van judder bij snelle camerabewegingen, activeert best TruMotion, bijvoorbeeld in ‘Cinematografische Beweging’ als je minimale invloed wenst. Maar ook hogere instellingen leverden goede resultaten, en de G5 toonde erg weinig beeldfouten zelfs met TruMotion in de Vloeiend-stand. 

Geen DTS-ondersteuning meer

Het is jammer, maar de G5 ondersteunt alleen nog maar Dolby Atmos, geen DTS meer. Vooral voor mensen met een uitgebreide bibliotheek Blu-ray schijven is dat een tegenvaller. Streaming gebruikt overwegend Dolby Atmos, dus daar weegt dat gebrek minder. De 60 Watt 4.2 kanaalsoplossing leek ons onveranderd. De klank is goed gebalanceerd, met een warm karakter en duidelijke baslijn. Zelfs surround is goed hoorbaar. Voor veel mensen zal dit volstaan, maar voor echte bioscoop audio zal een soundbar toch vereist zijn. Nieuw dit jaar is de Personal Sound Wizard. Die laat je een aantal keer in groepen van vier fragmenten horen met verschillende geluidsinstellingen, jij duidt aan wat je het best vindt klinken. Na de test bepaalt de processor op basis van je keuzes je geprefereerde klankinstellingen. Iets gelijkaardig bestond vorig jaar al voor beeld, maar we vinden dat je daar beter voor Filmmaker Mode of Cinema beeldmode kiest. Bij audio mogen persoonlijke voorkeuren wat meer doorwegen. 

WebOS 25, AI als persoonlijk hulpje

Kunstmatige intelligentie moet de nieuwe troef zijn van webOS 25, maar al deze nieuwe functies bleken niet te werken in het Nederlands. Voice ID, waarbij de tv je herkent op basis van je stem is nog niet beschikbaar in Nederlands. Maar ook andere functies, zoals de AI Chatbot die je moet helpen bij eenvoudige vragen zoals het aanpassen van beeldkwaliteit of aanbevelingen geven voor content, leek zelden te weten wat hij met onze vragen moest doen. LG kondigde ook generatieve kunst aan die je kan gebruiken in de screensaver, maar ook dit was nog niet beschikbaar. Nu missen we die AI-functies wel niet, de G5 is zo ook gebruiksvriendelijk, maar we hopen toch dat dit via software updates verbeterd wordt. 

In dit overzichtsartikel vind je alle informatie over webOS. WebOS 25 is van uitzicht niet echt veranderd op wat details na. Zo kan je live tv en HDMI-ingangen nu als tegels toevoegen in de rij met apps op het Home-scherm. Apps en Quick Cards die je niet gebruikt, kan je verbergen. Het app-aanbod is erg ruim en de G5 ondersteunt Airplay2 en Google Cast. LG toont helaas reclame op het Home-scherm en in de screensaver, lees in dit artikel hoe je reclame verwijdert.

De ‘Magic Remote’ heeft een nieuw ontwerp gekregen. Een rechthoekige vorm met afgeronde hoeken, en vooral minder toetsen. Weg zijn de cijfer- en kleurtoetsen, de volume- en kanaaltoetsen zijn nu kanteltoetsen. De mute-toets is verdwenen, muten doe je door de volume knop lang naar beneden te duwen. De ingangen-toets is vervangen door een Home Hub-toets, maar wanneer je die lang indrukt, toont de tv de ingangen. De aanwijsfunctie is gebleven, je kan de cursor op het scherm besturen door de afstandsbediening te bewegen. De afstandsbediening oogt moderner, en het gebruiksgemak is prima, maar we zouden hem niet beter noemen dan de oude versie. 

Conclusie

LG toont met de G5 dat er nog flink wat vooruitgang geboekt kan worden in oled-technologie. Perfect is deze tv echter nog niet, vooral in heel donkere beelden moet LG de software nog aanpassen om ruis en zichtbare gradaties te vermijden.  De OLED65G56LS haalt uit het nieuwe oled-paneel echter wel een indrukwekkende piekhelderheid, en erg ruim kleurvolume. We durven bijna zover gaan om te zeggen dat hij de klassieke zwakke punten van oled elimineert. Samen met de uitstekende kalibratie geniet je zo in Filmmaker Mode van bijna referentie beeldkwaliteit.

De ingebouwde luidsprekers leveren een aangename klank, wel jammer dat LG DTS-ondersteuning geschrapt heeft. De nieuwe AI-features in webOS 25 moeten duidelijk nog verder rijpen, voorlopig leveren ze geen meerwaarde, maar webOS blijft wel erg gebruiksvriendelijk. De nieuwe afstandsbediening sluit aan bij de moderne trend met minder toetsen. Gamers tot slot vinden op de G5 alles wat ze maar kunnen wensen. Dit is een topmodel, met een bijhorend prijskaartje, maar hij is het zeker waard.

Het is misschien niet het eerste waar je aan denkt, maar ook Android heeft – net als Windows – een klembord. Daarmee kun je gemakkelijk tekst kopiëren van de ene app naar de andere. Maar hoe open je dat klembord eigenlijk? En waar vind je wat erop staat? Je leest het in dit artikel!

Tekst of afbeeldingen kopiëren en plakken: het is een van de basisfuncties van elk besturingssysteem. Ook Android ondersteunt dit natuurlijk. Je kunt iets kopiëren in de ene app en het vervolgens plakken in een andere. Maar het Android-klembord kan meer dan alleen dat. Alles wat je kopieert, wordt daar namelijk tijdelijk opgeslagen. Handig als je per ongeluk iets hebt weggehaald, iets wilt terugvinden of gewoon even wilt kijken wat je allemaal hebt gekopieerd.

Let wel: hoe je precies bij het klembord komt, hangt af van je toestel en de Android-versie die je gebruikt. Zo hebben merken als Samsung en LG hun eigen klembordfunctie ingebouwd. Andere toestellen vereisen meestal een specifieke toetsenbord-app om het klembord te kunnen openen. In dit artikel leggen we je uit hoe je dat doet met zo’n toetsenbord-app.

Klembord binnen toetsenbord-apps

Om toegang te krijgen tot het klembord, heb je een toetsenbord-app nodig die die functie ondersteunt. Populaire keuzes zijn Gboard van Google en SwiftKey van Microsoft. Beide bieden vergelijkbare klembordfuncties, dus je kunt zelf kiezen welke je het prettigst vindt. Download en installeer de app, en stel deze daarna in als je standaard toetsenbord.

©PXimport

Met een ander toetsenbord in Android heb je meer mogelijkheden.

Dat instellen doe je via het instellingenmenu van je Android-telefoon. Gebruik het zoekveld bovenin het scherm en typ 'toetsenbord'. Je krijgt dan een lijst met resultaten. Kies de optie waarmee je het standaard toetsenbord kunt wijzigen en tik daarop.

Kies vervolgens de toetsenbord-app die je net hebt geïnstalleerd, zoals Gboard of SwiftKey. Let op: de vormgeving van de instellingen kan per toestel verschillen. Gebruik je liever een andere toetsenbord-app met klembordfunctie? Geen probleem – zolang je maar de juiste app selecteert bij het instellen.

Tekst kopiëren en plakken

Het klembord werkt meestal alleen met tekst. Wil je iets kopiëren naar een andere app? Selecteer dan een stuk tekst en kopieer het. Open bijvoorbeeld WhatsApp, ga naar een chat en houd het tekstveld even ingedrukt om de tekst direct te plakken. Soms zie je ook een klembordsymbooltje verschijnen, net boven het toetsenbord en onder het tekstveld. Tik daarop om het volledige klembord te openen.

Zie je dat symbooltje niet meteen? Dan krijg je waarschijnlijk eerst de suggestie om alleen de laatst gekopieerde tekst te plakken. Tik in dat geval op het witte rondje met het pijltje naar rechts – zo krijg je alle opties te zien.

Onder het kopje Recent zie je een lijstje met wat je als laatste hebt gekopieerd. Tik op een item om het direct in het tekstveld te plakken. Let wel: deze lijst wordt na een tijdje automatisch geleegd. Gebruik je vaak dezelfde tekst? Dan kun je die vastpinnen, zodat hij bewaard blijft. Zowel Gboard als SwiftKey ondersteunen deze functie: houd het item ingedrukt en kies voor Vastpinnen.

Klembord sinds Android 13

Sinds Android 13 is het klembord flink verbeterd. De basis is nog steeds hetzelfde: je kopieert tekst of een afbeelding in de ene app en plakt die in een andere. Maar de manier waarop je het klembord gebruikt, is een stuk handiger en overzichtelijker geworden. Dat maakt het werken met meerdere fragmenten tegelijk een stuk efficiënter.

Een van de grootste vernieuwingen is dat je nu meerdere items kunt bewaren – zowel tekst als afbeeldingen. Alles wat je kopieert, verschijnt in een nieuw klembordpaneel. Je opent dat paneel via het meldingscentrum of door een tekstveld lang ingedrukt te houden. Daar kun je door je gekopieerde items bladeren, kiezen wat je wilt plakken, en dingen die je niet meer nodig hebt, direct verwijderen. Je kunt zelfs een tekstfragment nog aanpassen voordat je het plakt.

Het klembordpaneel dat in Android 13 zijn intrede heeft gemaakt.

Met de komst van Android 13 werden er ook meteen een aantal nieuwe privacyfuncties voor het klembord geïntroduceerd. In eerdere versies konden apps op de achtergrond soms ongemerkt meelezen wat je had gekopieerd – met alle risico’s van dien. Nu heb je als gebruiker veel meer controle. Zo is er een nieuwe toestemmingsvraag voor klembordtoegang én krijg je een melding als een app probeert mee te kijken. Een stuk veiliger dus.