Videobewerking is lang een brug te ver geweest voor de meeste thuisgebruikers. Er zijn natuurlijk gratis editors waar je met één klik op de knop een bepaalde bewerking uitvoert zonder dat je de onderliggende techniek kent. BeeCut slaagt erin om heel geavanceerde videobewerkingen bij de thuisgebruiker te brengen, zodat die professioneel ogende montages kan maken.

Voor je begint: je kunt de software voor Windows en macOS op proef gebruiken, maar dan verschijnt er een watermerk over het resultaat. Een levenslange licentie kost op het moment van schrijven 59,95 euro. Betaal je liever per jaar, dan kost dat 39,59 euro. Uiteraard zijn er opensource-editors die geen cent kosten, maar je merkt aan dit product dat de ontwikkelaar zich heeft uitgesloofd om complexe videobewerking voor een breed publiek mogelijk te maken. We mogen natuurlijk geen appels met peren vergelijken. BeeCut kun je naast Premiere Elements (89,95 euro) of Corel VideoStudio Pro 2020 (48,99 euro) zetten.

Er zijn ook online BeeCut-editors die gratis zijn en die allemaal één bepaalde bewerking uitvoeren. Ze extraheren audio, zetten video om naar gif, snijden het beeld naar een ander formaat, wijzigen de videosnelheid enzovoort… Dat is alleen een kwestie van video uploaden, de juiste instelling selecteren en het resultaat downloaden. We hebben het hier niet over die online tools, maar over de desktopversie die alle bewerkingen lokaal uitvoert, maar om bepaalde filters en overgangen te laden moet je wel over een internetverbinding beschikken.

Media

Als je begint, vraagt het programma de gewenste beeldverhouding van het project. De belangrijkste beschikbare verhoudingen zijn 16:9 (breed scherm), 4:3 (traditioneel), 1:1 (Instagram), 3:4 (Taobao) en 9:16 (portret). Daarna importeer je de filmpjes via de tab Media en de knop Importeren. Je kunt ook de mediabestanden gewoon naar dit vak slepen. Overtollige bestanden kun je later verwijderen door erop te klikken met de rechtermuisknop en de opdracht Verwijderen te kiezen. Wanneer je op zo’n miniatuurafbeelding in de bibliotheek dubbelklikt, zal BeeCut deze in realtime afspelen in het voorvertoningsvenster. Het tabblad Media bestaat zelf nog eens uit vier tabbladen waarin materiaal staat dat je in je project mag gebruiken. In de tab Opening vind je een reeks clips die kunnen dienen als intro, Background bevat een collectie achtergronden en Scene heeft een bibliotheek vooraf opgenomen clips waarmee je mag experimenteren. Al dit materiaal staat online. Je moet dus eerst even op het downloadknopje klikken voordat je de clip daadwerkelijk kunt gebruiken.

©PXimport

Tijdlijn

Onderaan staat de tijdlijn. De bovenste twee lagen dienen om clips in de juiste volgorde te plaatsen. Maar je kunt die lagen uitbreiden. Daaronder is een laag om tekst toe te voegen, dan is er een laag om muziek te plaatsen en het onderste spoor gebruik je om ingesproken tekst op te nemen. In dit voorbeeld hebben we een countdown uit het tabblad Opening als eerste clip op de tijdlijn gesleept en daarna hebben we drie clips toegevoegd die op de harde schijf staan. De spoorknop geeft het moment in de tijdlijn aan dat je in het voorvertoningsvenster te zien krijgt.

©PXimport

Trimmen

Boven de tijdlijn aan de rechterkant staat een schuifje waarmee je regelt hoe breed die clips in beeld komen. Als je flink inzoomt, kun je nauwkeuriger trimmen. Klik in de tijdlijn eerst op de clip die je wilt trimmen. Daarna sleep je de spoorknop naar de plaats waar je de knip wilt geven. Gebruik het schaartje om de clip te splitsen. Daarna kun je het overbodige deel selecteren en verwijderen door op het vuilnisbakje te klikken. Je kunt ook de Delete-toets gebruiken om een clip of een deel ervan te wissen.

©PXimport

Kleur- en audio-aanpassingen

Wanneer een clip op de tijdlijn staat, kun je de kleuren en de helderheid wijzingen. Klik eerst op de clip om hem te selecteren en daarna gebruik je knop Bewerken, dat is het potloodpictogram. In een nieuw panel pas je de snelheid van de beweging, de kleuren, de helderheid en het geluid aan. Om een beetje dramatiek toe te voegen verhoog je het contrast. Misschien helpt het ook om de schaduwen te versterken. In het tabblad Audio is het geluidsvolume van de clip te regelen, zodat je er straks een achtergronddeuntje onder kunt plaatsen.

©PXimport

Geluid losmaken

©PXimport

Filters en elementen

BeeCut heeft een set filters die je kunt inladen en daarna toepassen. De 48 filters zijn gegroepeerd in de categorieën Film, Basic, Distortion en Jitter. Uiteraard kun je telkens het resultaat bekijken op het voorvertoningsscherm, maar het is niet mogelijk om de parameters van zo’n filter aan te passen. Onderaan staat het tabblad Elementen. Eigenlijk zijn het 69 animaties waarmee je sneeuwvlokken, vuurwerk, dwarrelende bladeren en sierranden op de geselecteerde clip aanbrengt. De filters en elementen die je toevoegt, verschijnen op een afzonderlijke laag in de tijdlijn.

©PXimport

Transities en overlappingen

De termen transities en overlappingen lijken synoniemen, maar dat is hier niet het geval. Het tabblad Transities is een verzameling van overgangen met een heleboel exuberante effecten, naar ons gevoel trekken die de aandacht van de inhoud weg. In een goede montage worden trouwens zelden overgangen toegevoegd en als je ze toch gebruikt, houd het dan sober. Het tabblad Overlappingen bestaat eigenlijk uit filmische bedekkingen of overlays. Zo kun je een camerazoeker als overlay gebruiken, lichtstralen, vlekjes en spatten. Keuze genoeg! Nee, eigenlijk is er teveel keus.

©PXimport

Andere achtergrond

©PXimport

Inzoomen

Heel sterk vinden we het zoom-effect. Je kunt namelijk via het programma in- en uitzoomen op een zone in de clip. Daarvoor zit er boven de tijdlijn de knop Zoom. Het lijkt op een vierkant met daarin een plusteken. Weer moet je eerst een clip in de tijdlijn selecteren en daarna klik je op de zoomknop. In het instellingsvenster markeert een gele rechthoek het gebied waarop je wilt inzoomen. Zorg dat de optie Behoud aspectratio daarbij aangevinkt is, op die manier verstoor je de hoogte-breedteverhouding niet. jE kunt deze gele rechthoek verslepen, vergroten en verkleinen. In de tijdbalk zie je ook een gele rechthoek, die geeft aan hoelang BeeCut zal inzoomen op dit onderdeel. Deze rechthoek is zo lang en zo kort te maken als je zelf wilt.

©PXimport

Muziek

BeeCut heeft een ruime bibliotheek aan eigen filmmuziek en ook hier geldt het principe: eerst downloaden en daarna op de tijdlijn plaatsen. Om het iets makkelijker te maken is de muziek verdeeld in categorieën: Festival, Fashion, Brisk en Relaxing. Je sleept de muziekclip naar het punt waar het nummer moet beginnen. Daar kun je de audio op slot doen en kun je de volledige muzieklaag dempen om in stilte verder te werken. Het is uiteraard mogelijk om een eigen audiobestand te gebruiken dat op de harde schijf staat. Dat bestand importeer je dan eerst in je mediabibliotheek. Er is ook een bibliotheek met 207 geluidseffecten. Dat zijn korte fragmenten zoals applaus, mensen die lachen of een zaal die uit zijn dak gaat. En het is mogelijk om het ene nummer in het andere te laten overlopen door de twee audiotracks naar verschillende kanalen te slepen en die te laten overlappen. We hebben gezocht naar de manier om muziek te laten in- en uitfaden. Dat doe je door eerst de muziektrack te selecteren en dan met de rechtermuisknop Bewerken te kiezen. Vervolgens gebruik je de schuifjes Verschijnen en Verdwijnen, een ietwat onhandige vertaling van fade in en fade-out.

©PXimport

Exporteren

Zolang je werkt aan het project, sla je het bestand op als een .ve-bestand. Het resultaat is te exporteren in mp4-, avi-, wmv-, mkv-, mov -en gif-formaat. Het is zelfs mogelijk om het audiobestand afzonderlijk weg te schrijven. Door op het tandwieltje te klikken zijn de resolutie, framesnelheid en bitrate handmatig aan te passen. Af en toe verwijst het programma naar het vip-abonnement waarin je nog aan een hogere kwaliteit kunt opslaan. Daarmee bedoelt BeeCut het betaalde abonnement in plaats van de testversie.

©PXimport

Ben je op zoek naar een nieuwe televisie? Grote kans dat de afkortingen je om de oren vliegen. 4K, OLED, QLED... en dan ook nog die eindeloze lijst aan HDR-formaten. Vandaag zoomen we in op een specifieke term die je vaak op de doos ziet staan, vooral bij televisies van Samsung, Panasonic en Philips: HDR10+. Is het een marketingkreet of zie je het echt?

Het is een bekend scenario: je staat in de elektronicawinkel of scrolt door een webshop, en de specificatielijst van je droomtelevisie lijkt wel een geheimtaal. Fabrikanten beloven gouden bergen met termen die indrukwekkend klinken, maar waarvan de betekenis vaak vaag blijft. Toch is het zonde om deze termen zomaar te negeren, want achter die cryptische afkortingen gaan technieken schuil die je filmavond aanzienlijk kunnen upgraden. Het gaat tegenwoordig namelijk niet meer alleen om hoeveel pixels je scherm heeft, maar vooral om de kwaliteit van die pixels. Om te begrijpen waarom die plus in de naam HDR10+ zo belangrijk is, moeten we terug naar de basis.

Eerst even terug: Wat is HDR ook alweer?

HDR staat voor High Dynamic Range. Simpel gezegd zorgt deze techniek ervoor dat de beelden op je tv een groter contrast en meer kleuren hebben. Het zwart is dieper zwart en de felle lichten, zoals een explosie of de zon, knállen echt van je scherm zonder dat de rest van het beeld flets wordt. De standaardvorm hiervan heet HDR10. Dit is de basislaag die bijna elke moderne 4K-televisie ondersteunt. Maar HDR10 heeft één beperking: hij bepaalt aan het begin van de film de instellingen voor helderheid en contrast, en houdt die vervolgens de hele film vast.

©ER | ID.nl

De plus maakt het dynamisch

Hier komt HDR10+ om de hoek kijken. Die plus staat eigenlijk voor dynamische metadata. In plaats van één instelling voor de hele film, stuurt HDR10+ extra informatie mee naar je tv. Hierdoor kan de televisie het beeld scène voor scène of zelfs frame voor frame aanpassen. Zie het als een lichttechnicus die continu aan de knoppen draait om te zorgen dat elk specifiek shot er perfect uitziet, in plaats van dat hij het licht aan het begin instelt en daarna rustig koffie gaat drinken.

Wanneer zie je het verschil echt?

Klinkt goed op papier, maar merk je dit in de praktijk? Het antwoord is ja, vooral in films met veel wisselingen tussen licht en donker. Stel, je kijkt een film die begint met een scène in een zonovergoten woestijn, gevolgd door een scène in een pikdonkere grot. Bij standaard HDR10 stelt de tv zich in op het gemiddelde van de hele film. Omdat die woestijn zo fel is, kan de grot-scène er daarna wat te donker of dichtgelopen uitzien, waardoor details in de schaduw wegvallen.

Bij HDR10+ krijgt je tv, zodra de camera de grot in gaat, een seintje dat het donker wordt en het contrast moet worden aangepast. Hierdoor zie je opeens wél de details op de rotswanden en de texturen in de schaduw, terwijl de felle scènes nog steeds spathelder blijven. Kortom, HDR10+ haalt meer detail uit zowel de donkerste schaduwen als de felste hooglichten, precies op het moment dat het nodig is.

©Gorodenkoff - stock.adobe.com

Wat heb je nodig?

Om van HDR10+ te genieten, moeten alle schakels in de ketting kloppen. Allereerst heb je een geschikte televisie nodig. Vooral Samsung is de grote aanjager van HDR10+, maar ook merken als Panasonic, Philips en TCL ondersteunen het vaak. Let er wel op dat LG en Sony meestal kiezen voor de concurrent Dolby Vision.

Daarnaast moet de content (de film of serie die je kijkt) in HDR10+ geschoten zijn. Amazon Prime Video is de grootste aanbieder van HDR10+-materiaal op streaming-gebied, maar ook Apple TV+ en Google Play Movies bieden het aan. Netflix gebruikt helaas voornamelijk concurrent Dolby Vision. Tot slot ondersteunen veel 4K Ultra-HD Blu-rays het formaat ook als je liever fysieke schijfjes kijkt.

Direct aanschaffen dan maar...?

Is HDR10+ een reden om je huidige tv direct bij het grofvuil te zetten? Nee, dat niet. Maar sta je op het punt een nieuwe tv te kopen, bijvoorbeeld een Samsung, dan is het wel een hele fijne bonus. Het zorgt ervoor dat je films en series ziet zoals de regisseur ze bedoeld heeft: levendig, contrastrijk en vol detail. En ze hoeven tegenwoordig al helemaal niet meer de wereld te kosten.

Voor miljoenen gebruikers was Microsoft Paint de eerste stap richting digitale creativiteit. Kinderen tekenden er hun eerste computerkunstwerkjes in, volwassenen plakten er snel iets functioneels mee in elkaar. Sinds Windows 11 is Paint door de toevoeging van AI-functies en de ondersteuning van lagen veel slimmer geworden, zonder zijn eenvoud te verliezen.

Geen download, geen licentie en altijd beschikbaar … Paint is er al sinds de vroegste Windows-versies en het is er nog altijd. Hoewel de mogelijkheden beperkt zijn, blijft het geliefd om zijn eenvoud en simpele bediening of puur vanwege nostalgie. Zelfs wie zwaardere grafische software heeft, grijpt vaak terug naar Paint om snel iets te tekenen, een schermafbeelding bij te snijden of iets te markeren. Met de nieuwe functies groeit het programma uit tot meer dan een digitaal speeltje. 

Image Creator

Met Image Creator maak je in Paint rechtstreeks afbeeldingen door simpelweg te beschrijven wat je voor je ziet. De functie gebruikt het DALL·E-model van OpenAI voor tekst-naar-beeldgeneratie. Open Microsoft Paint en klik bovenaan op Copilot. Selecteer vervolgens Image Creator om het zijvenster te openen. In de interface van Cocreator verschijnt een tekstvak waarin je beschrijft wat je wilt zien en in welke stijl. Hoe preciezer en gedetailleerder je bent, hoe beter het resultaat aansluit bij je verwachtingen.

Kies vervolgens een stijl – bijvoorbeeld Houtskool, Ink Sketch, Anime, Fotorealistisch of een andere – en klik op Maken. Image Creator genereert telkens drie varianten van je afbeelding. Selecteer de versie die je het meest bevalt om die meteen op het canvas te plaatsen.

Achtergronden

Een veelvoorkomende taak in beeldbewerking is het isoleren van een onderwerp uit de achtergrond. Met de functie Achtergrond verwijderen wordt dat verrassend eenvoudig. Houd er wel rekening mee dat deze functie niet zo verfijnd werkt als in Photoshop. Bij fijne details zoals haartjes, takjes of kleine blaadjes kan Paints AI soms een wat grof resultaat opleveren.

Ook hier start je via het pictogram Copilot. Kies vervolgens Achtergrond verwijderen. Paint analyseert het beeld en probeert automatisch te bepalen wat het onderwerp is en wat tot de achtergrond behoort. Aan de rechterkant verschijnt een miniatuurvoorbeeld waarin de achtergrond vervangen is door een schaakbordpatroon. Dat is de standaardweergave voor transparantie.

Onderaan in de zijbalk staat een vierkant pictogram. Als je daarop klikt, verschijnt hetzelfde schaakbordpatroon ook in de grote afbeelding. Je kunt via dit pictogram ook een achtergrondkleur kiezen in plaats van transparantie. Wil je een afbeelding opslaan met transparantie (bijvoorbeeld nadat je een achtergrond hebt verwijderd), dan moet je een bestandsformaat gebruiken dat transparantie ondersteunt. Het veelgebruikte jpg-formaat doet dat niet. Kies in dat geval voor png, dat wel transparante achtergronden kan bewaren.

Generatief wissen

Je kunt ook het selectiegereedschap linksboven gebruiken om een object in de afbeelding te verwijderen. Kies hiervoor het gereedschap Rechthoekige selectie of Vrije vorm selectie. Zodra je een gebied hebt geselecteerd, verschijnt er een klein contextmenu naast de selectie. Kies daar de optie Generatief wissen.

Je vindt deze functie ook via de knop Copilot. Vervolgens zie je een blauwe rechthoekige animatie rond het geselecteerde object. Paint analyseert de omgeving en vervangt het object door een realistisch ogende achtergrond die past bij de rest van de afbeelding.

Lagen

Lagen: verwijderen

De nieuwe Microsoft Paint (vanaf versie 11.2306.30.0 op Windows 11) ondersteunt lagen. Dit is een belangrijke stap richting meer geavanceerde beeldbewerking. Lagen werken als transparante vellen met afzonderlijke elementen die je op elkaar stapelt. Elke laag kun je apart bewerken zonder de andere lagen te beïnvloeden. Dat biedt veel meer controle en flexibiliteit tijdens het creatieproces. We tonen dit met een voorbeeld.

We beginnen met een afbeelding van een meisje. Via Copilot / Achtergrond verwijderen halen we de achtergrond weg. Klik je vervolgens bovenaan op de knop Lagen, dan zie je dat de achtergrond is vervangen door het schaakbordpatroon.

Lagen: combineren

Achter het meisje willen we nu een nieuwe achtergrond plaatsen. Daarvoor klik je in bij Lagen op het plusteken, zodat er een tweede, transparante laag wordt toegevoegd. Klik op de miniatuur van deze nieuwe laag om die actief te maken. Vervolgens gebruik je de opdracht Bestand / Importeren naar canvas / Uit een bestand om een nieuwe afbeelding - de achtergrond - toe te voegen op deze tweede laag. Let op, als je vergeet eerst de juiste laag te selecteren vóór je importeert, wordt de laag met het meisje overschreven door de nieuwe afbeelding.

In Lagen kun je de laagvolgorde wijzigen door te slepen. Zorg ervoor dat de laag met het meisje boven de achtergrondlaag staat. Op die manier verschijnt het meisje op de voorgrond in een nieuwe omgeving. Wil je het meisje nog wat naar links of rechts verplaatsen? Druk dan op Ctrl+A om alles in de actieve laag te selecteren. Vervolgens verschijnt de verplaatsingshandgreep, waarmee je het onderwerp kunt verschuiven.

Lagen: manipuleren

Wanneer je met de rechtermuisknop op Lagen klikt, dan zie je zes mogelijkheden. Je kunt de laag verbergen. Dan verschijnt er in de rechterbovenhoek van de miniatuur een oogje dat doorstreept is. Als je op dit pictogram klikt, wordt deze verborgen laag opnieuw zichtbaar. Je kunt ook de opdracht Ctrl+H (met de H van hide) gebruiken om de geselecteerde laag te verbergen.

De opdracht Dubbele laag kies je als je een laag wilt dupliceren. De opdracht Samenvoegen naar beneden gebruik je wanneer je klaar bent, om alle laaginformatie te bundelen in één laag. Dat is vooral nuttig als je de afbeelding wilt opslaan in een formaat dat geen lagen ondersteunt. De opties Naar boven en Naar beneden gebruik je om lagen te verplaatsen. Persoonlijk slepen we de lagen liever in het deelvenster. En ten slotte is er de opdracht Laag verwijderen.

Lagen: tekst toevoegen

Je kunt ook tekst toevoegen op een aparte laag. Zorg er eerst voor dat je een nieuwe, lege laag aanmaakt via het plusteken in het lagenvenster voordat je het tekstgereedschap gebruikt. Zodra je met het tekstgereedschap op het canvas klikt, verschijnt er een extra werkbalk waarin je het lettertype, de lettergrootte en de stijl instelt. Via een schuifregelaar kies je een lettergrootte tussen 8 en 72 pt. Let wel: bij foto's blijkt zelfs 72 pt vaak te klein. Je kunt dit oplossen door handmatig een groter getal in te voeren in het veld voor lettergrootte.

In ons voorbeeld kozen we een lettergrootte van 800 pt. In de knoppenbalk bovenaan kun je zowel de tekstkleur als de achtergrondkleur van het tekstvak instellen. Klik op de bovenste grote kleurcirkel om de tekstkleur te kiezen via de kleurstalen of de kleurkiezer. Klik op de onderste kleurcirkel om een achtergrondkleur voor het tekstvak te selecteren. In de tekstwerkbalk moet je de optie Opvulling voor achtergrond activeren als je wilt dat de tekstachtergrondkleur zichtbaar moet zijn.

Paint is groot geworden

Kijk je naar de nieuwe mogelijkheden in Paint, dan kun je gerust zeggen dat het programma volwassen is geworden. Het is nog steeds even laagdrempelig als vroeger, maar inmiddels wel uitgerust met een AI-brein en een flink aantal nieuwe functies. Of je nu snel iets wilt knutselen of een slimme bewerking wilt uitvoeren met lagen en AI, Paint laat zien dat zelfs oude software prima meekan met de tijd. En het mooiste? Je hoeft niets te installeren of te betalen. Gewoon openen, klikken en creëren. Met of zonder AI-hulp, die keuze is aan jou!