Merken als Apple en Samsung bieden naast smartphones ook draadloze oordoppen aan. Maar maak je de beste keuze door oordoppen van hetzelfde merk als je telefoon te kiezen?

Lees ook: Wat is het verschil tussen een hoofdtelefoon, oortjes en TWS?

Zijn alle draadloze oordoppen gelijk?

Zoals gezegd zijn er heel veel draadloze oordoppen op de markt. Prijzen beginnen tegenwoordig rond 40 euro, terwijl de duurste TWS'en voor het tienvoudige over de toonbank gaan. Een groot deel van dat prijsverschil zit in specificaties (zoals batterijduur en ondersteunde codecs), een deel in specifieke functies (zoals noise-cancelling dat zich automatisch aanpast aan de situatie of draadloos laden) en ten slotte in design en afwerking. Als je echt de juiste draadloze oordoppen wilt aanschaffen, moet je dus best veel in overweging nemen.

De oordoppen die afkomstig zijn van smartphonefabrikanten wijken daar eigenlijk niet vanaf. De oortjes van Samsung of Oppo liggen gewoon naast die Bowers & Wilkins of Fresh 'n Rebel in de winkelschappen. Qua afwerking en qua functies lopen ze vaak gelijk, rekening houdend met het prijspunt. 

©Apple

Wat maakt TWS van een smartphonemerk bijzonder?

Maar wat je net las, moet meteen genuanceerd worden. Ja, die dopjes van een smartphonefabrikant bieden dezelfde functies als die van een willekeurige rivaal… maar niet op álle smartphones. Het is bijna altijd zo dat merken op hun TWS'en een aantal functies uitsluitend beschikbaar maken als je ze koppelt met een smartphone van hetzelfde merk. Een perfect voorbeeld hiervan zijn de AirPods van Apple. Koppel je ze met een Android-telefoon, dan mis je een bijhorende app en de meeste extra functies.

Welke merken maken TWS'en én smartphones?

Wellicht de twee bekendste smartphonebouwers die ook inzetten op TWS'en zijn Apple en Samsung. De AirPods van Apple lijken soms wel alomtegenwoordig en ook de Galaxy Buds zijn zeer populair. Daarnaast presenteren onder andere Fairphone, Huawei, Motorola, Nokia, OnePlus, Oppo en Xiaomi een eigen TWS-aanbod. Niet elk van die namen reserveert TWS-functies voor eigen smartphones. Motorola of Nokia bijvoorbeeld houden het universeel.

Sony is een buitenbeentje in dit gezelschap. Het maakt wel smartphones, maar het Japanse bedrijf is nog veel langer een bouwer van hoofdtelefoons en audio. Wellicht daarom dat hun populaire in-ears (zoals de WF-1000XM5 of de Linkbuds) geen speciale band met de Sony Xperia-telefoons hebben.

Wat krijg je meer als je combineert?

Apple is zeker niet de enige met een exclusieve houding, die duidelijk bedoeld is om iPhone-bezitters in het Apple-ecosysteem te houden. Dat doet het door sterk in te zetten op integratie. Als je in de buurt van een iPhone of iPad nieuwe AirPods wilt gebruiken, zorgen pop-upberichten ervoor dat het koppelen extra eenvoudig gaat. Daarna zie je in het bedieningspaneel een eigen icoon verschijnen. Hierop tikken brengt je meteen naar de instellingen voor noise-cancelling en ruimtelijke audio. Maak je verbinding met een TWS van een ander merk, dan zie je dit allemaal niet.  

Hetzelfde heb je bij Samsung, waar de instellingen van de Galaxy Buds-oortjes naadloos in de One UI-interface verschijnen. Als je oortjes van een ander merk gebruikt, dan moet je wellicht een andere app openen. Dat is niet zoveel werk, maar toch weer een extra stap.

Met de laatste generatie Galaxy Buds springt Samsung op de AI-trein, wat het met de Galaxy-smartphone al uitgebreid deed. Dit leidt tot een aantal slimme functies die enkel beschikbaar zijn als je de nieuwste Galaxy Buds met (bepaalde) Samsung-telefoons gebruikt. Zoals een Live Translator die in realtime spraak in een andere taal vertaalt.

Ook bij Oppo en OnePlus zie je functies voorbehouden zijn aan de eigen smartphones. Wat dat concreet inhoudt, hangt af van het specifieke TWS-model. Bij de Enco Buds2 Pro bijvoorbeeld gaat het om de Dirac Audio Tuner en Dolby Atmos-geluid. 

©Samsung

Werken dopjes van X met een smartphone van Y?

Die mooie in-ears van smartphonemerk X aansluiten op een telefoon van een ander merk? Omdat ze altijd bluetooth gebruiken, zullen ze wel werken. Muziek wordt gestreamd en ook calls lukken probleemloos. Maar het kan zijn dat er geen app beschikbaar is om de extra functies in te stellen. Zo kun je misschien wel via een knop op het oortje noise-cancelling in- en uitschakelen, maar niet fijnmazig instellen. Interessante extra's, zoals persoonlijk geluid op basis van een gehoortest of een equalizer, heb je dan ook niet.

Dit maak je bijvoorbeeld mee als je AirPods wil gebruiken op een Android-toestel. Samsung neemt een wat lossere houding aan dan Apple. Er is wel een app voor andere Android-merken beschikbaar die toegang geeft tot de meeste instellingen van hun oordoppen.

Wanneer kies je voor een TWS van een smartphonemerk?

Er zijn natuurlijk veel zaken die je in overweging moet nemen als je draadloze oordoppen kiest. Klinken ze goed, hebben ze noise-cancelling, hebben ze een prettige pasvorm… Het kan heel goed zijn dat de beste TWS voor jou daardoor van een ander merk afkomstig is. Wel heb je vaak een duidelijk voordeel bij het combineren van een smartphone en oortjes van dezelfde fabrikant. Zo is de integratie in de interface bijvoorbeeld beter, wat de bediening makkelijker maakt. Duurdere TWS'en, zoals de Samsung Galaxy Buds 3 Pro of Apple AirPods Pro, hebben ook functies zoals spatiale audio die enkel functioneren in combinatie met een telefoon van hetzelfde merk. Als je die zaken belangrijk vindt, is kiezen voor hetzelfde merk een no-brainer. 

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.