In de vorige PCM legden we in de workshop Dataherstel uit hoe u corrupte bestanden kunt repareren. Deze keer concentreren we ons niet zozeer op uw eigen gegevens, maar proberen we corrupte systeeminformatie te herstellen, zodat we opnieuw toegang tot onze data krijgen.

"Wanneer het besturingssysteem er de brui aan geeft en al uw bestanden onbereikbaar worden hoef u gelukkig nog niet te wanhopen. Met de herstelconsole van Windows XP en RecoveryExpert van Acronis kunt u uw gegevens in de meeste gevallen nog wel redden. Herstelconsole In PCM 11 vertelden we u al hoe u de Windows XP-herstelconsole als vast onderdeel van het opstartmenu kunt installeren (en opnieuw verwijderen). U kunt die tool echter ook altijd rechtstreeks opstarten vanaf de installatie-cd-rom van Windows, door de R-toets in het keuzemenu in te drukken. Hoe u precies inlogt - inderdaad: mét Administrator-wachtwoord! - las u ook al in PCM 11. Wanneer u bij de prompt bent aanbeland, krijgt u via de opdracht 'help' een overzicht van alle beschikbare opdrachten te zien. Vervolgens kunt u als parameter één van die opdrachten aangeven: u krijgt dan gedetailleerde informatie voorgeschoteld over de verschillende opties (bijvoorbeeld help format). Aan de hand van enkele typische rampenscenario's tonen we hoe u de herstelconsole efficiënt kunt inzetten. opstartmenu Laten we met een vrij onschuldig voorbeeldje beginnen: u beschikt over een multi-bootsysteem, maar krijgt het opstartmenu niet meer correct - lees: met alle partities - te zien. Op zich is dat niet zo erg, want wellicht heeft dat slechts met een corrupt boot.ini-bestand te maken. Dat zou trouwens ook het geval kunnen zijn als u een bericht in de stijl van “NTOSKRNL.EXE missing or corrupt” voorgeschoteld krijgt. Om te beginnen kunt u vanuit de herstelconsole de status van het boot.ini-bestand controleren met de opdracht 'bootcfg /list'. U kunt de console op alle aangesloten harde schijven ook zelf naar Windows-installaties laten speuren via bootcfg /scan. Deze installaties kunt u aan de bootconfiguratie laten toevoegen met de opdrachten 'bootcfg /rebuild' of 'bootcfg /add'. Houd er wel rekening mee dat u nog altijd zélf de identificatie van de installatie en de opties moet meegeven; vooral dat laatste kan een complexe zaak zijn. Lukt het intussen om Windows op te starten, dan gebruikt u bij voorkeur het tabblad boot.ini in de msconfig: daar kunt u namelijk alle nodige startopties aanvinken en van de nodige parameters voorzien (via de knop Advanced Options). *** bootini.jpg ***BIJSCHRIFT: Via msconfig kunt u veilig(er) aan de boot.ini-opties sleutelen. opstartbestanden Een verstrooidheid, een bug, een virus... Allemaal kunnen leiden ze tot een niet-opstartbare Windows en u opzadelen met een onheilspellend bericht als “NTLDR is missing...”. Ntldr is namelijk één van de cruciale systeembestanden die Windows XP nodig heeft om te kunnen opstarten. Normaal bevindt dat bestand zich in de root van C:, samen met het systeembestand ntdetect.com. Krijgt u zo'n foutmelding te zien, dan kunt u de herstelconsole ook opstarten via de installatie-cd-rom van Windows. Wanneer de Windows XP cd-rom in de E-drive zit, dan zouden de volgende opdrachten u opnieuw een werkzaam systeem moeten bezorgen: *** Begin codekadertje C: COPY E:\I386\NTLDR C: *** Einde kaderstukje zowel ntldr als ntdetect.com bevinden zich namelijk in de map \I386 op uw Windows XP installatie-cd-rom. stuurprogramma's en services *** BSOD.jpg *** googlebsod.jpg Maar wat doet u als u tijdens het opstarten van Windows XP telkens met een 'Blue Screen of Death' (BsoD) wordt geconfronteerd en u Windows met geen mogelijkheid meer aan de praat krijgt? Noteer in dat geval de stopcode (in de stijl van '0X0000007A') en ga na of er melding wordt gemaakt van één of andere service of driver. Gewapend met die gegevens kunt u uw geluk vervolgens beproeven bij een zoekmachine als Google. Meestal kunt u er met een opstart in de Veilige Modus wel uitkomen: daardoor rolt u terug naar een vorig (lees: stabiel) stuurprogramma en spreekt u het ingebouwde Systeemherstel aan. Ook kunt u via de F8-toets vanuit het speciale opstartmenu in Windows XP de Laatst bekende juiste configuratie activeren. Voor de hardnekkigste gevallen is echter de tussenkomst van de herstelconsole vereist. Gebruik daarvoor eerst de opdracht 'listsvc', waarmee u een volledig overzicht van alle drivers en services krijgt, inclusief hun huidige opstartstatus. Herkent u de probleemdriver of -service, dan kunt u die uitschakelen via de opdracht 'disable', waarbij u de naam van de driver/service opgeeft. Met 'enable' kunt u die achteraf opnieuw activeren. Hebt voor het herstel bijvoorbeeld een driver uit een cabinet (.cab) van de Windows-installatie-cd-rom nodig, dan kunt u dat bestand eruit lichten met de opdracht 'expand'. bootsectoren Het kan natuurlijk altijd erger, bijvoorbeeld als één van de bootsectoren van uw harde schijf corrupt geworden is. Gelukkig kunt u ook daarvoor bij de herstelconsole aankloppen - meer bepaald bij fixmbr en fixboot. Met de eerste opdracht herstelt u het 'master boot record': de allereerste sector van de harde schijf die normaal gesproken ook de hoofdpartitietabel bevat. Die opdracht heeft nagenoeg hetzelfde effect als fdisk/mbr bij Windows 95/98/Me. De tweede opdracht schrijft een nieuwe bootsector naar de partitie die u als parameter meegeeft. Zo luidt althans de theorie. En kleine fouten kunt u met die opdrachten inderdaad rechtzetten. Maar biedt de herstelconsole geen volledig leeggemaakte ('uitgenulde') hoofdpartitietabel aan, want noch fixmbr, noch fixboot kunnen daarmee overweg! Fixmbr onderneemt uitsluitend een - nutteloze - poging om de mbr-code te herschrijven en daar blijft het bij. Voor een effectief herstel van de partitietabel is dus zwaarder materiaal vereist. RecoveryExpert *** recoveryexpert1.jpg & *** recoveryexpert2.jpg ***BIJSCHRIFT: Handig voor snelle en beperkte interventies. Eén van de tools die gespecialiseerd is in een automatisch én gebruiksvriendelijk herstel van corrupte of verdwenen partities, is Acronis RecoveryExpert (www.acronis.com/download). Het voordeel van deze software is dat ze zowat alle Windows-versies ondersteunt en met tal van bestandssystemen (waaronder Linux Ext2/Ext3 en Hpfs) overweg kan. Er staat een gratis demoversie - inclusief pdf-handleiding - online, maar daarmee kunt u alleen leesacties verrichten. Met de probeerversie kunt u evenmin opstartbare reddingsschijven creëren. Toch bewijst ook zo'n proefversie zijn nut, aangezien u daarmee alvast een eerste analyse krijgt. Gewapend met die gegevens kunt u dan trefzekerder aan de slag met het materiaal uit onze volgende (mini-)workshop. analyse We gaan er even van uit dat plotseling één van uw partities van de schijf verdwenen lijkt te zijn. Hoe kan RecoveryExpert helpen? De bedoeling is alvast om eerst uw pc opgestart te krijgen - bijvoorbeeld met de opstartdiskettes die u (vooraf) met RecoveryExpert hebt gemaakt. Daarna hoeft u weinig meer te doen dan dit stappenplan te volgen. Daarbij hebt u de keuze tussen Automatic en Manual. U kunt natuurlijk altijd eerst Automatic uitproberen, maar wij gaan meteen voor Manual - niet dat dat zoveel uitmaakt: in dit geval moet u in een grafische omgeving zelf nog de niet-toegewezen schijfruimte aanklikken waar u vermoedt dat de verdwenen partitie zich ongeveer bevindt. In een volgende stap moet u kiezen tussen Fast of Complete, waarbij de Complete-optie iets meer zekerheid biedt. In dat geval wordt namelijk niet alleen op de eerste sector van elke schijfcilinder gezocht naar de verdwenen partitie. Stap 2: herstel Levert de analyseronde inderdaad iets op, dan krijgt u eerst een overzicht van hoe de schijf eruit zal zien als u op de Proceed-knop klikt. Pas daarna wordt de verdwenen partitie effectief weer 'tot leven geroepen'. Let wel: die laatste fase is alleen mogelijk met de betaalde versie van het programma. Bovendien blijft de herstelkracht van dit pakket beperkt tot louter corrupte partitietabellen. Wie er niet voor terugschrikt om wat dieper te graven, kan zelf heel wat knappere hersteltoeren uithalen, maar dat valt buiten het bestek van deze workshop! "

Ben je op zoek naar een nieuwe televisie? Grote kans dat de afkortingen je om de oren vliegen. 4K, OLED, QLED... en dan ook nog die eindeloze lijst aan HDR-formaten. Vandaag zoomen we in op een specifieke term die je vaak op de doos ziet staan, vooral bij televisies van Samsung, Panasonic en Philips: HDR10+. Is het een marketingkreet of zie je het echt?

Het is een bekend scenario: je staat in de elektronicawinkel of scrolt door een webshop, en de specificatielijst van je droomtelevisie lijkt wel een geheimtaal. Fabrikanten beloven gouden bergen met termen die indrukwekkend klinken, maar waarvan de betekenis vaak vaag blijft. Toch is het zonde om deze termen zomaar te negeren, want achter die cryptische afkortingen gaan technieken schuil die je filmavond aanzienlijk kunnen upgraden. Het gaat tegenwoordig namelijk niet meer alleen om hoeveel pixels je scherm heeft, maar vooral om de kwaliteit van die pixels. Om te begrijpen waarom die plus in de naam HDR10+ zo belangrijk is, moeten we terug naar de basis.

Eerst even terug: Wat is HDR ook alweer?

HDR staat voor High Dynamic Range. Simpel gezegd zorgt deze techniek ervoor dat de beelden op je tv een groter contrast en meer kleuren hebben. Het zwart is dieper zwart en de felle lichten, zoals een explosie of de zon, knállen echt van je scherm zonder dat de rest van het beeld flets wordt. De standaardvorm hiervan heet HDR10. Dit is de basislaag die bijna elke moderne 4K-televisie ondersteunt. Maar HDR10 heeft één beperking: hij bepaalt aan het begin van de film de instellingen voor helderheid en contrast, en houdt die vervolgens de hele film vast.

©ER | ID.nl

De plus maakt het dynamisch

Hier komt HDR10+ om de hoek kijken. Die plus staat eigenlijk voor dynamische metadata. In plaats van één instelling voor de hele film, stuurt HDR10+ extra informatie mee naar je tv. Hierdoor kan de televisie het beeld scène voor scène of zelfs frame voor frame aanpassen. Zie het als een lichttechnicus die continu aan de knoppen draait om te zorgen dat elk specifiek shot er perfect uitziet, in plaats van dat hij het licht aan het begin instelt en daarna rustig koffie gaat drinken.

Wanneer zie je het verschil echt?

Klinkt goed op papier, maar merk je dit in de praktijk? Het antwoord is ja, vooral in films met veel wisselingen tussen licht en donker. Stel, je kijkt een film die begint met een scène in een zonovergoten woestijn, gevolgd door een scène in een pikdonkere grot. Bij standaard HDR10 stelt de tv zich in op het gemiddelde van de hele film. Omdat die woestijn zo fel is, kan de grot-scène er daarna wat te donker of dichtgelopen uitzien, waardoor details in de schaduw wegvallen.

Bij HDR10+ krijgt je tv, zodra de camera de grot in gaat, een seintje dat het donker wordt en het contrast moet worden aangepast. Hierdoor zie je opeens wél de details op de rotswanden en de texturen in de schaduw, terwijl de felle scènes nog steeds spathelder blijven. Kortom, HDR10+ haalt meer detail uit zowel de donkerste schaduwen als de felste hooglichten, precies op het moment dat het nodig is.

©Gorodenkoff - stock.adobe.com

Wat heb je nodig?

Om van HDR10+ te genieten, moeten alle schakels in de ketting kloppen. Allereerst heb je een geschikte televisie nodig. Vooral Samsung is de grote aanjager van HDR10+, maar ook merken als Panasonic, Philips en TCL ondersteunen het vaak. Let er wel op dat LG en Sony meestal kiezen voor de concurrent Dolby Vision.

Daarnaast moet de content (de film of serie die je kijkt) in HDR10+ geschoten zijn. Amazon Prime Video is de grootste aanbieder van HDR10+-materiaal op streaming-gebied, maar ook Apple TV+ en Google Play Movies bieden het aan. Netflix gebruikt helaas voornamelijk concurrent Dolby Vision. Tot slot ondersteunen veel 4K Ultra-HD Blu-rays het formaat ook als je liever fysieke schijfjes kijkt.

Direct aanschaffen dan maar...?

Is HDR10+ een reden om je huidige tv direct bij het grofvuil te zetten? Nee, dat niet. Maar sta je op het punt een nieuwe tv te kopen, bijvoorbeeld een Samsung, dan is het wel een hele fijne bonus. Het zorgt ervoor dat je films en series ziet zoals de regisseur ze bedoeld heeft: levendig, contrastrijk en vol detail. En ze hoeven tegenwoordig al helemaal niet meer de wereld te kosten.

Voor miljoenen gebruikers was Microsoft Paint de eerste stap richting digitale creativiteit. Kinderen tekenden er hun eerste computerkunstwerkjes in, volwassenen plakten er snel iets functioneels mee in elkaar. Sinds Windows 11 is Paint door de toevoeging van AI-functies en de ondersteuning van lagen veel slimmer geworden, zonder zijn eenvoud te verliezen.

Geen download, geen licentie en altijd beschikbaar … Paint is er al sinds de vroegste Windows-versies en het is er nog altijd. Hoewel de mogelijkheden beperkt zijn, blijft het geliefd om zijn eenvoud en simpele bediening of puur vanwege nostalgie. Zelfs wie zwaardere grafische software heeft, grijpt vaak terug naar Paint om snel iets te tekenen, een schermafbeelding bij te snijden of iets te markeren. Met de nieuwe functies groeit het programma uit tot meer dan een digitaal speeltje. 

Image Creator

Met Image Creator maak je in Paint rechtstreeks afbeeldingen door simpelweg te beschrijven wat je voor je ziet. De functie gebruikt het DALL·E-model van OpenAI voor tekst-naar-beeldgeneratie. Open Microsoft Paint en klik bovenaan op Copilot. Selecteer vervolgens Image Creator om het zijvenster te openen. In de interface van Cocreator verschijnt een tekstvak waarin je beschrijft wat je wilt zien en in welke stijl. Hoe preciezer en gedetailleerder je bent, hoe beter het resultaat aansluit bij je verwachtingen.

Kies vervolgens een stijl – bijvoorbeeld Houtskool, Ink Sketch, Anime, Fotorealistisch of een andere – en klik op Maken. Image Creator genereert telkens drie varianten van je afbeelding. Selecteer de versie die je het meest bevalt om die meteen op het canvas te plaatsen.

Achtergronden

Een veelvoorkomende taak in beeldbewerking is het isoleren van een onderwerp uit de achtergrond. Met de functie Achtergrond verwijderen wordt dat verrassend eenvoudig. Houd er wel rekening mee dat deze functie niet zo verfijnd werkt als in Photoshop. Bij fijne details zoals haartjes, takjes of kleine blaadjes kan Paints AI soms een wat grof resultaat opleveren.

Ook hier start je via het pictogram Copilot. Kies vervolgens Achtergrond verwijderen. Paint analyseert het beeld en probeert automatisch te bepalen wat het onderwerp is en wat tot de achtergrond behoort. Aan de rechterkant verschijnt een miniatuurvoorbeeld waarin de achtergrond vervangen is door een schaakbordpatroon. Dat is de standaardweergave voor transparantie.

Onderaan in de zijbalk staat een vierkant pictogram. Als je daarop klikt, verschijnt hetzelfde schaakbordpatroon ook in de grote afbeelding. Je kunt via dit pictogram ook een achtergrondkleur kiezen in plaats van transparantie. Wil je een afbeelding opslaan met transparantie (bijvoorbeeld nadat je een achtergrond hebt verwijderd), dan moet je een bestandsformaat gebruiken dat transparantie ondersteunt. Het veelgebruikte jpg-formaat doet dat niet. Kies in dat geval voor png, dat wel transparante achtergronden kan bewaren.

Generatief wissen

Je kunt ook het selectiegereedschap linksboven gebruiken om een object in de afbeelding te verwijderen. Kies hiervoor het gereedschap Rechthoekige selectie of Vrije vorm selectie. Zodra je een gebied hebt geselecteerd, verschijnt er een klein contextmenu naast de selectie. Kies daar de optie Generatief wissen.

Je vindt deze functie ook via de knop Copilot. Vervolgens zie je een blauwe rechthoekige animatie rond het geselecteerde object. Paint analyseert de omgeving en vervangt het object door een realistisch ogende achtergrond die past bij de rest van de afbeelding.

Lagen

Lagen: verwijderen

De nieuwe Microsoft Paint (vanaf versie 11.2306.30.0 op Windows 11) ondersteunt lagen. Dit is een belangrijke stap richting meer geavanceerde beeldbewerking. Lagen werken als transparante vellen met afzonderlijke elementen die je op elkaar stapelt. Elke laag kun je apart bewerken zonder de andere lagen te beïnvloeden. Dat biedt veel meer controle en flexibiliteit tijdens het creatieproces. We tonen dit met een voorbeeld.

We beginnen met een afbeelding van een meisje. Via Copilot / Achtergrond verwijderen halen we de achtergrond weg. Klik je vervolgens bovenaan op de knop Lagen, dan zie je dat de achtergrond is vervangen door het schaakbordpatroon.

Lagen: combineren

Achter het meisje willen we nu een nieuwe achtergrond plaatsen. Daarvoor klik je in bij Lagen op het plusteken, zodat er een tweede, transparante laag wordt toegevoegd. Klik op de miniatuur van deze nieuwe laag om die actief te maken. Vervolgens gebruik je de opdracht Bestand / Importeren naar canvas / Uit een bestand om een nieuwe afbeelding - de achtergrond - toe te voegen op deze tweede laag. Let op, als je vergeet eerst de juiste laag te selecteren vóór je importeert, wordt de laag met het meisje overschreven door de nieuwe afbeelding.

In Lagen kun je de laagvolgorde wijzigen door te slepen. Zorg ervoor dat de laag met het meisje boven de achtergrondlaag staat. Op die manier verschijnt het meisje op de voorgrond in een nieuwe omgeving. Wil je het meisje nog wat naar links of rechts verplaatsen? Druk dan op Ctrl+A om alles in de actieve laag te selecteren. Vervolgens verschijnt de verplaatsingshandgreep, waarmee je het onderwerp kunt verschuiven.

Lagen: manipuleren

Wanneer je met de rechtermuisknop op Lagen klikt, dan zie je zes mogelijkheden. Je kunt de laag verbergen. Dan verschijnt er in de rechterbovenhoek van de miniatuur een oogje dat doorstreept is. Als je op dit pictogram klikt, wordt deze verborgen laag opnieuw zichtbaar. Je kunt ook de opdracht Ctrl+H (met de H van hide) gebruiken om de geselecteerde laag te verbergen.

De opdracht Dubbele laag kies je als je een laag wilt dupliceren. De opdracht Samenvoegen naar beneden gebruik je wanneer je klaar bent, om alle laaginformatie te bundelen in één laag. Dat is vooral nuttig als je de afbeelding wilt opslaan in een formaat dat geen lagen ondersteunt. De opties Naar boven en Naar beneden gebruik je om lagen te verplaatsen. Persoonlijk slepen we de lagen liever in het deelvenster. En ten slotte is er de opdracht Laag verwijderen.

Lagen: tekst toevoegen

Je kunt ook tekst toevoegen op een aparte laag. Zorg er eerst voor dat je een nieuwe, lege laag aanmaakt via het plusteken in het lagenvenster voordat je het tekstgereedschap gebruikt. Zodra je met het tekstgereedschap op het canvas klikt, verschijnt er een extra werkbalk waarin je het lettertype, de lettergrootte en de stijl instelt. Via een schuifregelaar kies je een lettergrootte tussen 8 en 72 pt. Let wel: bij foto's blijkt zelfs 72 pt vaak te klein. Je kunt dit oplossen door handmatig een groter getal in te voeren in het veld voor lettergrootte.

In ons voorbeeld kozen we een lettergrootte van 800 pt. In de knoppenbalk bovenaan kun je zowel de tekstkleur als de achtergrondkleur van het tekstvak instellen. Klik op de bovenste grote kleurcirkel om de tekstkleur te kiezen via de kleurstalen of de kleurkiezer. Klik op de onderste kleurcirkel om een achtergrondkleur voor het tekstvak te selecteren. In de tekstwerkbalk moet je de optie Opvulling voor achtergrond activeren als je wilt dat de tekstachtergrondkleur zichtbaar moet zijn.

Paint is groot geworden

Kijk je naar de nieuwe mogelijkheden in Paint, dan kun je gerust zeggen dat het programma volwassen is geworden. Het is nog steeds even laagdrempelig als vroeger, maar inmiddels wel uitgerust met een AI-brein en een flink aantal nieuwe functies. Of je nu snel iets wilt knutselen of een slimme bewerking wilt uitvoeren met lagen en AI, Paint laat zien dat zelfs oude software prima meekan met de tijd. En het mooiste? Je hoeft niets te installeren of te betalen. Gewoon openen, klikken en creëren. Met of zonder AI-hulp, die keuze is aan jou!