Bijna elk modern moederbord is tegenwoordig voorzien van een raid-controller. Handig, want zo kunt u meerdere schijven combineren tot één grote. Maar wist u dat u met raid de prestaties van uw harde schijf kunt verdubbelen of dat u uw data dankzij raid beter kunt beveiligen? Ook een combinatie van deze twee is mogelijk. In dit dossier vertellen we u alles over raid, en sluiten we het artikel af met een korte workshop.

Raid is een afkorting die staat voor 'redundant array of independent/inexpensive disks', wat zoveel betekent als 'een verzameling losse schijven die samen een array (bundel) vormen'. Met andere woorden: met raid combineert u meerdere harde schijven tot één schijf, met als doel de prestaties te verbeteren of de op de harde schijven opgeslagen informatie beter te beveiligen. Beveiligen betekent in deze context het beveiligen tegen beschadiging of verlies door het defect raken van één of meer harde schijven. Dataverlies door virussen of ander onheil van buitenaf valt hier niet onder. Raid: veilig! Omdat raid data zo goed beveiligt, wordt het al jaren gebruikt in datacenters en -servers waar de bescherming van de opgeslagen informatie van cruciaal belang is. Raid wordt in dit soort toepassingen voornamelijk gebruikt waarvoor het oorspronkelijk bedoeld is, namelijk om een harde schijf met belangrijke informatie te kunnen spiegelen op een tweede. Mocht één van deze harde schijven defect raken, dan gaat de informatie niet verloren omdat de tweede harde schijf een exacte kopie is van de eerste. In de loop der jaren zijn er verschillende vormen van raid bijgekomen die ook interessant zijn voor de consument. Verderop in dit artikel leggen we uit welke vormen van raid er zijn. Raid-controller Op veel moederborden zit tegenwoordig standaard een raid-controller – deze stuurt de raid-configuratie aan. Zo hebben de duurdere Intel Pentium 4 en AMD Athlon moederborden standaard ondersteuning voor raid met serial ata (sata) harde schijven. Raid met ata of sata harde schijven biedt in principe dezelfde mogelijkheden als het ouderwetse scsi-raid, het verschil zit hem echter in de ondersteuning van de diverse vormen (raid levels) van raid en de betrouwbaarheid. Een scsi of ata/sata raid-controller is in principe niets meer dan een harde schijf-controller met meerdere kanalen, met extra ingebouwde mogelijkheden om meerdere schijven op één controller aan te sluiten en vervolgens te combineren in verschillende configuraties. Raid0 De verschillende configuraties van gecombineerde harde schijven zijn beter bekend onder de naam 'raid levels'. Uit de naam van het raid level kunt u afleiden hoe de schijven geconfigureerd zijn. Raid0 – of 'striping' – is een configuratie die de beste prestaties levert maar wel de meest onveilige is. Raid0 werkt als volgt: stel dat u een bestand van 100 MB wilt wegschrijven naar een 80 GB harde schijf. Dat kost tijd, maar hoeveel tijd het kost is afhankelijk van de maximale schrijfsnelheid van de harde schijf. Stel nu dat u twee identieke 80 GB harde schijven hebt, en dat u naar iedere schijf tegelijkertijd 50 MB – de helft van het bestand – wegschrijft. Het wegschrijven van het 100 MB grote bestand gebeurt nu in de helft van de tijd; iedere schijf schrijft immers 50 MB weg in de helft van de tijd die nodig is om een 100 MB groot bestand weg te schrijven. Kort gezegd leest en schrijft een raid0 array van twee 80 GB schijven data tweemaal zo snel als een enkele 80 GB schijf. Snel, maar niet veilig Een ander voordeel van een raid0-configuratie is dat u de capaciteiten van de harde schijven bij elkaar mag optellen. Het verdelen van de data over de verschillende harde schijven komt voor rekening van de raid-controller, want de pc ziet simpelweg een grote, snelle, harde schijf. Er zit echter wel een addertje onder het gras; mocht namelijk één van de harde schijven in de array defect raken, dan is het onmogelijk om de informatie die op deze schijf opgeslagen was, terug te krijgen. U mist dan de helft van de data met als resultaat dat de array in zijn geheel onbruikbaar is geworden. Daarom is een raid0 array eigenlijk alleen daar geschikt waar de bescherming van de informatie minder belangrijk is dan de prestaties van de raid-array. Raid1 Raid1 – of mirroring – kan de opgeslagen informatie veel beter beveiligen dan raid0; Raid1 gebruikt namelijk twee harde schijven waarbij de tweede een exacte kopie is van de eerste. Mocht een van de beide schijven dus defect raken, dan gaat de informatie niet verloren. Een nadeel is wel dat de opslagcapaciteit van de tweede schijf verder niet benut wordt, dus in het geval van twee 80 GB harde schijven blijft de totale opslagcapaciteit 80 GB. Raid0+1 Raid0+1 is een combinatie van raid0 en raid1. Raid0+1 combineert de prestaties van een raid0-array met de bescherming van een raid1-array. Groot nadeel is echter wel dat u hiervoor maar liefst vier harde schijven nodig hebt, waarvan er twee alleen gebruikt worden om de data te spiegelen. Net als bij raid1 wordt de opslagcapaciteit van deze harde schijven verder niet benut, wel zijn de prestaties een stuk beter. Raid5 Raid5 is eigenlijk een verdere uitwerking van raid0+1. Raid5 maakt gebruik van parity-informatie die berekend wordt uit de harde schijven in de array. Op elke schijf wordt een deel van deze informatie opgeslagen. Voor een raid5 array zijn minimaal drie harde schijven nodig. Op elke schijf wordt een deel van de parity informatie opgeslagen; we verliezen dus maar een klein deel van de beschikbare opslagcapaciteit. Mocht een van de drie schijven defect raken, dan worden bij de installatie van een nieuwe schijf de data herberekend uit de informatie op de twee andere schijven. Er zijn nog andere vormen van raid die we hier buiten beschouwing laten, omdat die niet worden ondersteund door de gangbare raid-controllers. Raid3 en raid1+0 worden bijvoorbeeld vooralsnog alleen gebruikt in datacenters en voor grote databases waarbij vaak tientallen scsi-schijven en raid-controllers gebruikt worden. Raid 5 komt u echter niet vaak tegen, omdat de populaire raid-controllers deze standaard niet ondersteunen. Ook is raid5 niet terug te vinden bij de moederborden met een geïntegreerde raid-controller. Jbod Sommige raid-controllers hebben naast het ondersteunen van raid levels, nog een extra optie: jbod, ofwel 'just a bunch of disks'. U kunt dan meerdere harde schijven combineren tot één grote schijf. Het voordeel is dat u de verschillende schijven als één schijf kunt benaderen, voordelen in prestaties levert het echter niet op. Een groot nadeel van jbod is dat u gemakkelijk data kunt kwijtraken als een van de schijven defect raakt, bijvoorbeeld als een gedeelte van een bestand op de defecte schijf stond en de rest op de andere schijven in de array. U bent dan het hele bestand kwijt, ookal stond slechts een klein deel ervan op de defecte schijf. Wat hebt u nodig? Om een pc met een raid-configuratie uit te rusten hebt u minstens twee identieke harde schijven nodig (meer hierover leest u onder 'Waar moet u op letten?') en een raid-controller. Bij moderne moederborden zit een raid-controller vaak al op het moederbord. Dat scheelt weer in de aanschaf. Houd er echter rekening mee dat de meeste van deze raid-controllers slechts een beperkt aantal mogelijkheden bieden. Een ander nadeel is dat u een geïntegreerde raid-controller niet mee kunt verhuizen naar een nieuwe pc. Maar het belangrijkste nadeel is misschien wel dat u bij een defect moederbord ook de harde schijven niet meer kunt benaderen. Gebruikt u de pc dus voor belangrijke zaken en is de beschikbaarheid van de opgeslagen informatie van doorslaggevend belang, kies dan altijd voor een losse raid-controller; deze is eenvoudiger te vervangen of in een andere pc te plaatsen om weer bij uw data te kunnen. Welke schijf kiest u? De keuze tussen ata, serial ata en scsi is afhankelijk van de toepassing en of er wel of geen raid-controller op het moederbord aanwezig is. Is het moederbord voorzien van een ata raid-controller, dan configureert u met twee identieke (s)ata harde schijven eenvoudig een raid0- of raid1-array. Wat prestaties betreft doen ata en serial ata niet voor elkaar onder, maar scsi heeft duidelijk een streepje voor op ide, zowel qua prestaties, maar zeker wat betreft de betrouwbaarheid. Helaas betaalt u voor een scsi raid-controller en een aantal scsi-schijven een veelvoud van wat een vergelijkbare configuratie met ata/serial ata kost. Voor gebruik met de snelste pc's (bijvoorbeeld voor videobewerking) geniet een serial ata raid-configuratie de voorkeur, omdat de nieuwste harde schijven met hoge opslagcapaciteit tegenwoordig alleen nog met een serial ata-aansluiting zijn uitgevoerd. Uiteraard kan het ook zonder raid-controller. Zowel Windows 2000 als Windows XP kunnen met behulp van software een raid-array configureren, maar de mogelijkheden zijn dan wel beperkt. Zo is het onder Windows 2000 en XP alleen mogelijk een raid0-array te configureren, raid1 en raid5 worden alleen ondersteund in Windows 2000 Server en Windows 2003 Server. Daarnaast blijft het een software-oplossing. Mocht er dan iets fout gaan met Windows, dan is de kans groot dat ook de raid-array beschadigt raakt en de opgeslagen informatie verloren gaat. Waar let u op? Wilt u optimaal gebruik maken van raid, dan moet u op een aantal dingen letten. Deze zijn van toepassing op zowel een configuratie met scsci- als met (s)ata-schijven. Wilt u bijvoorbeeld een raid0-configuratie aanschaffen om de prestaties van uw pc wat op te schroeven, houd er dan rekening mee dat de harde schijven die u gebruikt identiek zijn, zowel qua grootte maar ook wat fabrikant en type betreft. Het heeft dus weinig zin om een oude 20 GB schijf te combineren met een nieuw 120 GB exemplaar; de nieuwe snelle schijf zal nu op de oude moeten wachten met iedere lees- en schrijfoperatie. Resultaat: een systeem dat maar weinig sneller is dan voorheen. In principe is het wél mogelijk om meerdere schijven van ongelijke opslagcapaciteit te combineren, bijvoorbeeld een 80 GB harde schijf met één van 120 GB, maar de totale opslagcapaciteit van de array is dan afhankelijk van de kleinste harde schijf. In dit geval wordt de totale opslagcapaciteit van de array dan 160 GB, 2x 80 GB. U gooit dan 40 GB weg, omdat die niet gebruikt kan worden – nog een reden om voor een raid0 array alleen identieke schijven te gebruiken. Hetzelfde geldt voor de andere raid levels; ook hier hebt u in principe identieke schijven nodig en is (bij een verschil in capaciteit) de totale opslagcapaciteit afhankelijk van de kleinste schijf. Wat kost raid? Serial-ata raid0/raid1 Promise FastTrak S150 TX4 kit € 90 2x Seagate Barracuda V 80 GB SATA € 160 (2x € 80) Totaal € 250 Serial-ata raid0+1 Promise FastTrak S150 TX4 kit € 90 4x Seagate Barracuda V 80 GB SATA € 320 (4x € 80) Totaal € 410 Scsi raid0/raid1 Adaptec ASR-2010S Kit € 290 2x Seagate Cheetah 10K.6 73,4 GB € 520 (2x € 260) Totaal € 810 Scsi raid0+1 Adaptec ASR-2010S Kit € 290 4x Seagate Cheetah 10K.6 73,4 GB € 1040 (4x € 260) Totaal € 1330 En als het mis gaat? Raid1 moet ervoor zorgen dat – als er iets misgaat in uw pc – de informatie op twee plaatsen is opgeslagen en u dus goede kans hebt om alle informatie weer terug te krijgen. Met raid0 verliest u bij een defect altijd uw informatie, net zoals bij een defecte schijf in een pc zonder raid array. Raakt één van de twee, of meer, harde schijven defect, dan zal de raid-controller u direct alarmeren dat er een defect is opgetreden en zal hij aangeven welke schijf defect is geraakt zodat u deze kunt vervangen. Omdat de meeste harde schijven tegenwoordig voorzien zijn van 's.m.a.r.t.' – self monitoring, analysis, and reporting technology – zal de schijf zelf ruim van tevoren aangeven dat de kans op een defect toeneemt. In dat geval doet u er verstandig aan de schijf spoedig te vervangen door een nieuw exemplaar, zeker in een raid0-configuratie. Nieuwe schijf en dan? Hebt u de nieuwe schijf gemonteerd en aangesloten, dan zal de raid-controller bij een raid1-configuratie direct beginnen met het spiegelen van de oude schijf, zodat belangrijke informatie snel weer is veiliggesteld. Afhankelijk van de grootte en snelheid van de harde schijven neemt dit enige tijd in beslag. U kunt de pc op dat moment het beste niet gebruiken, maar hem eerst deze bewerking laten afronden. Alleen dure scsi-controllers maken het mogelijk om tijdens dit herstel van de array de pc normaal te gebruiken. Dit komt voort uit de behoefte van servers en andere toepassingen die continue beschikbaar moeten zijn. Hebt u uw pc uitgerust met een raid0-array dan is bij een defect aan één van de schijven alle informatie verloren gegaan, en rest u niets anders dan weer vanaf het begin te beginnen. Conclusie Raid0 is prima geschikt om uw pc beter te laten presteren. Mits op de juiste manier geconfigureerd (dus met identieke schijven) levert raid0 betere prestaties dan een enkele harde schijf zonder dat u daarvoor andere delen van de pc hoeft te vervangen. Door de betere prestaties boekt u winst bij applicaties en games die veelvuldig data van en naar de harde schijf lezen en schrijven tijdens het gebruik. Ook audio/video-(semi)-professionals kunnen hun voordeel doen met raid0, aangezien grote bestanden veel sneller geopend en weggeschreven worden en er continue een hogere doorvoersnelheid beschikbaar is. Raid1 is puur bedoeld om belangrijke informatie te beschermen en biedt wat dat betreft een prima oplossing. Raid1 spiegelt alle data die op de harde schijf is opgeslagen op een tweede schijf en zorgt zo voor extra veiligheid mocht één van deze schijven defect raken. Raid0+1 is feitelijk een combinatie is van raid0 en 1 en biedt de prestaties van een raid0-array gecombineerd met de veiligheid van een raid1 array, door gebruik te maken van vier schijven die aan elkaar gespiegeld zijn. Raid 5 is eigenlijk geen optie, omdat deze standaard niet door de populaire raid-controllers wordt ondersteund. In 7 stappen naar een raid-configuratie Stap 1: Controleer of u alle benodigde kabels en stekkers hebt. De meeste serial ata harde schijven hebben een afwijkende stekker voor de voeding; hiervoor worden meestal verloopstekkers bijgeleverd. Voor de installatie van twee ata/serial ata schijven hebt u twee ata/serial ata-kabels nodig en twee vrije 5-1/4-inch voedingsstekkers; bij vier harde schijven uiteraard het dubbele aantal. Stap 2: Installeert u een pci raid-controller, controleer dan of er voldoende vrije pci-sloten zijn. Plaats de raid-controller vervolgens in een vrij pci-slot. Let er daarbij op dat de controller volledig in het slot zit en draai dan pas de schroef op het bracket vast om de raid-controller op zijn plaats te houden. U kunt deze stap overslaan als uw moederbord al voorzien is van een raid-controller. Stap 3: Sluit eerst de voedings stekkers aan op de harde schijven. U gebruikt hiervoor liever geen y-splitter, maar u gebruikt voor iedere schijf een eigen connector op de voedingskabel. Bij serial ata- schijven is het gebruik van een y-splitter vaak onvermijdelijk; gebruik in dat geval een kabel vanuit de voeding waar geen andere apparaten op aangesloten zitten. Stap 4: Tot slot sluit u de ata/serial ata kabels aan op de harde schijven. Zowel bij ata als serial ata krijgt iedere harde schijf zijn eigen kabel. Alleen bij vier harde schijven in raid0+1 gebruiken we bij ata- schijven ook de slave-connector op de kabel, in alle andere gevallen gebruiken we één kabel per harde schijf. Stap 5: Controleer of alles goed is aangesloten en start de pc op. Nu moet het bios van de raid-controller aangeven dat er harde schijven gevonden zijn. Druk vervolgens op de toetscombinatie die toegang geeft tot het configuratiemenu van de raid-controller, dit wordt duidelijk op het scherm vermeld. Nu biedt de controller de mogelijkheid om het raid level te kiezen, raid0, raid1, raid0+1 en soms jbod, waarna de controller de schijven zal initialiseren en de pc herstarten. Stap 6: Nadat de pc opnieuw is opgestart zal de raid-controller aangeven dat de raid-array actief is en uw pc nu voorzien is van een raid0-, raid1-, raid0+1- of jbod-configuratie. Start vervolgens de installatie van uw besturingssysteem. In Windows XP is het nodig om tijdens het starten van de installatie op F6 te drukken om vervolgens met de installatiediskette voor de raid-controller de raid-array te initialiseren. Stap 7: Nadat de raid-array is geïnitialiseerd zal Windows XP de array zien als een normale harde schijf; de werking is dan verder ook gelijk aan die van een gewone schijf. Heeft Windows XP de schijf geformateerd, dan zal de installatie van Windows gestart worden en vindt u de raid-array na het voltooien van de installatie terug in apparaatbeheer. Verhaal: FTS150series.jpg, FTTX2000LP.jpg als voorbeelden raid-kaarten Sataraidbox_h als voorbeeld raid-kaart in doos Ide_serialata2.jpg en ide_serialata2a.jpg als voorbeelden connectoren 7.jpg, sata_cable_h.jpg, serata_standard_conn als voorbeelden stekkers raptor_74h.jpg, sata_h als voorbeelden schijven (evt openingsbeeld) Workshop: Stap 1: ide_serialata.jpg Stap 2: foto's van Koch Stap 3: sata_power_h.jpg, sata_drive_connectors.jpg Stap 4: zie stap 3 Stap 5: P5100001.jpg, P5100002.jpg, P5100004.jpg Stap 6: geen beeld Stap 7: geen beeld

Een televisie in de slaapkamer is allang geen luxe meer. Het is een manier om je dag ontspannen af te sluiten met een serie of film, of juist rustig op te starten met het nieuws of een ontbijtprogramma. Maar waar moet je op letten als je een tv zoekt voor deze plek in huis?

Lees ook: Zo kies je de ideale televisie voor jouw woonkamer

Een van de belangrijkste keuzes bij een slaapkamertelevisie is het schermformaat. Daarbij kijk je niet alleen naar hoeveel ruimte je hebt, maar vooral naar de afstand tussen je bed en de plek waar de tv komt. Een handige vuistregel is dat de kijkafstand ongeveer 1,5 tot 2,5 keer de schermdiagonaal in inches moet zijn. De schermdiagonaal is de schuine afstand tussen de hoeken van het scherm en staat vrijwel altijd in de modelnaam vermeld.

Voor de meest gangbare schermformaten kun je de volgende afstanden aanhouden:

➡️ 32 inch (81 cm): 1,2 tot 2 meter
➡️ 43 inch (109 cm): 1,6 tot 2,75 meter
➡️ 49 inch (125 cm): 1,85 tot 3,1 meter
➡️ 55 inch (140 cm): 2,1 tot 3,5 meter
➡️ 65 inch (165 cm): 2,5 tot 4,1 meter*

Natuurlijk blijft dit persoonlijk. Sommige mensen kijken liever van wat dichterbij, anderen houden juist meer afstand. Probeer eventueel in je slaapkamer een paar afstanden uit met een meetlint en een karton op de muur ter grootte van een televisiescherm. Zo ontdek je snel wat prettig aanvoelt en niet te opdringerig is in de ruimte.

*Grotere schermformaten laten we hier bewust buiten beschouwing. Die zijn vooral geschikt voor grotere ruimtes, zoals een woonkamer, en zijn in de meeste slaapkamers simpelweg te aanwezig. Een te groot scherm kan overweldigend aanvoelen, zeker als je er dicht op ligt en de kamer verder donker is. Bovendien draait het in de slaapkamer zelden om het grootste of meest indrukwekkende beeld – comfort staat voorop.

4K is de norm – ook in de slaapkamer

Vrijwel alle nieuwe televisies hebben tegenwoordig een 4K Ultra HD-resolutie, ook de kleinere modellen. Het oude verschil tussen full HD en 4K is inmiddels achterhaald – niet alleen qua prijs, maar ook qua aanbod. Streamingdiensten zoals Netflix, Disney+ en Amazon Prime bieden veel content aan in 4K. Daardoor loont het ook in de slaapkamer om voor een 4K-model te kiezen, zelfs bij een formaat van 32 of 43 inch.

Een hogere resolutie betekent ook dat je dichterbij kunt zitten zonder dat het beeld onscherp of korrelig oogt. Bij 4K kun je tot 30 procent dichter op het scherm zitten dan bij een full HD-model van hetzelfde formaat. Kijk je naar een 55 inch 4K-tv, dan kun je comfortabel op 2 meter afstand zitten zonder verlies van scherpte. Bij 8K, dat op dit moment vooral voorkomt bij schermen van 65 inch en groter, mag je zelfs nog dichterbij zitten. Toch is 8K in de slaapkamer zelden nodig. Het verschil met 4K zie je pas bij heel grote formaten of professioneel gebruik.

Kijkcomfort blijft altijd een kwestie van gevoel. Een scherm dat technisch 'mag' op een meter afstand, voelt soms toch prettiger vanaf twee meter. Probeer verschillende afstanden en lichtomstandigheden om te bepalen wat bij jouw ruimte past.

Niet luid, wel duidelijk

In tegenstelling tot de woonkamer hoeft het geluid in de slaapkamer geen kamer te vullen. In veel gevallen zijn de ingebouwde speakers van een moderne televisie prima. Kijk je vaak series of films met veel dialogen? Let dan op functies als dialoogversterking of een nachtmodus, waarbij harde geluiden worden afgevlakt en stemmen beter hoorbaar blijven. Een compacte soundbar kan een goede toevoeging zijn als je net wat meer helderheid wilt, maar het is zeker geen must. Voor wie 's avonds laat kijkt zonder anderen te storen, is een draadloze hoofdtelefoon een handige optie. Sommige tv's bieden zelfs de mogelijkheid om tegelijk het geluid via hoofdtelefoon én speakers af te spelen.

Lees ook: Dialogen op televisie slecht te verstaan? Deze tips helpen echt

©Pavell

Slimme functies voor slim gebruik

In de slaapkamer wil je snel en makkelijk toegang tot je favoriete apps. De meeste televisies zijn tegenwoordig smart-tv's, met ingebouwde apps zoals Netflix, YouTube en Videoland. Extra handig is ondersteuning voor Chromecast of AirPlay, zodat je eenvoudig vanaf je smartphone iets kunt streamen. Ook de bediening speelt een rol. Sommige modellen kun je met je stem aansturen via Google Assistant of Alexa. Anderen werken goed samen met een app op je telefoon. Dat is handig als je de afstandsbediening weer eens kwijt bent tussen de dekens.

Praktisch ophangen en installeren

Een televisie in de slaapkamer staat vaak niet op een kastje, maar hangt aan de muur. Daarmee bespaar je ruimte en creëer je een rustige uitstraling. Let wel op de kijkhoek. Een kantelbare muurbeugel zorgt ervoor dat je het scherm iets naar beneden kunt richten, zodat je comfortabel vanuit bed kijkt. Denk ook aan het wegwerken van kabels. Dat oogt niet alleen netter, maar voorkomt ook dat je in het donker struikelt over snoeren die langs de muur bungelen.

Handige extra's voor een ontspannen sfeer

Omdat je tv in de slaapkamer vaak 's avonds laat of 's ochtends vroeg gebruikt, zijn rustgevende instellingen belangrijk. Denk aan een blauwlichtfilter of nachtmodus, waarmee je de felheid van het scherm vermindert en je ogen minder belast. Automatisch uitschakelen is ook handig. Sommige modellen hebben een slaaptimer of schakelen zichzelf uit als er geen activiteit wordt gedetecteerd. Zo voorkom je dat je tv onnodig aan blijft staan als je in slaap valt. En let bij je keuze ook op het energieverbruik. Een zuinige televisie in standby-modus is prettig als je energie wilt besparen zonder steeds stekkers uit het stopcontact te moeten halen.

Kies voor rust en comfort, niet voor groot-groter-grootst

Een slaapkamer-tv hoeft niet alles te kunnen. Het draait niet om indrukwekkende specificaties, maar om hoe prettig hij is in het dagelijks gebruik. Kies een formaat dat past bij de ruimte, let op goed beeld in het donker en zorg voor eenvoudige bediening. Zo wordt je televisie een ontspannen verlengstuk van je avondroutine, zonder dat het scherm de sfeer in je slaapkamer overneemt.

Bose breidt zijn populaire SoundLink-lijn uit met de nieuwe SoundLink Plus Portable Speaker, een robuuste en krachtige bluetooth-speaker die je eenvoudig meeneemt voor muziek waar je ook bent. De speaker is vanaf 26 juni 2025 te koop voor 279,95 euro in de kleuren zwart, schemerblauw en een nieuwe limited edition: citroengeel.

Veel geluid, compact formaat

De SoundLink Plus is ontworpen voor momenten waarop muziek sfeer moet brengen. Dankzij een compleet nieuw akoestisch ontwerp – met een subwoofer, een tweeter en vier passieve radiatoren – levert de speaker krachtig, vol geluid met stevige bas. En dat in een behuizing van slechts 23,1 cm breed en 9,9 cm hoog, met een gewicht onder de twee kilo.

Klaar voor avontuur

De behuizing is gemaakt voor intensief gebruik. De speaker is schokbestendig, roestvrij én water- en stofdicht volgens de IP67-rating. Hij blijft drijven, heeft een poedergecoate stalen grille en een zachte, siliconen buitenkant. Dankzij het stevige nylon koord hang je 'm makkelijk aan een rugzak of strandtas. Ideaal voor onderweg, op het strand of bij het zwembad.

Tot 20 uur speeltijd – en powerbankfunctie

Met een volle batterij speelt de SoundLink Plus tot 20 uur muziek af. Daarnaast werkt hij als powerbank: via de usb-c-aansluiting laad je je telefoon of ander apparaat eenvoudig op.

©Bose

Samen nóg beter geluid

De SoundLink Plus sluit naadloos aan op de andere bluetooth-speakers in de SoundLink-familie: de Micro (2e generatie), de Flex (2e generatie) en de Max. Koppel twee speakers voor stereogeluid (bij gelijke modellen) of gebruik Party Mode voor synchroon afspelen.

Slimme extra's via de Bose-app

Via de Bose-app stel je het geluid naar wens in, kies je functies zoals Spotify Tap voor de snelkoppeling en koppel je de speaker aan andere Bose-apparaten via SimpleSync. Ook firmware-updates worden automatisch geïnstalleerd via de app.

Altijd verbonden, altijd compatibel

De SoundLink Plus ondersteunt bluetooth 5.4, Google Fast Pair voor Android en kan tegelijk verbinding maken met twee apparaten. De speaker is compatibel met gangbare audioformaten zoals SBC en AAC, en ondersteunt aptX Adaptive voor hoge kwaliteit via Snapdragon Sound-gecertificeerde Android-toestellen.

🎶 Bekijk alle wireless speakers van Bose op Kieskeurig.nl