De Neuros OSD is een open source mediaspeler die features van de populaire Slingbox met de meer conventionele features van een mediastreamer combineert.

De Neuros OSD is een redelijk klein, zwart doosje die niet uit de toon valt bij een moderne home cinema-opstelling. De OSD helpt bij het beheren en afspelen van digitale mediabestanden. In plaats van het gebruik van standaard bekabeling maakt de Neuros OSD gebruik van twee 3.5mm jacks: één input en één output. Door middel van de meegeleverde kabels kunnen deze jacks gebruikt worden voor composiet video en audio van en naar de invoerbronnen en de tv. Ook in de doos aanwezig is een infraroodblaster, die u op afstand de kanalen op uw set-top-box laat veranderen.

Met één druk op de afstandsbediening roept u het menu van de Neuros OSD op. Het apparaat laat de menustructuur als onscreen display (vandaar de naam OSD) zien over het televisiebeeld, wat erg prettig is voor uw ogen. De basisfunctionaliteit van het apparaat bestaat uit het streamen van digitale muziek, videobestanden en foto's vanaf aangesloten opslagapparatuur naar uw tv. Het is ook mogelijk de Neuros OSD rechtstreeks in het bedraadde netwerk op te nemen en zo direct vanaf een computer te streamen. Wireless mogelijkheden biedt de Neuros OSD niet, al is het wel mogelijk een speciale wireless bridge aan te schaffen als u écht geen kabel wilt trekken.

Een groeiend aanbod aan plugins is beschikbaar voor de Neuros OSD dankzij een actieve open-source gemeenschap, en het zal juist dit punt zijn dat de Neuros OSD meerwaarde boven zijn concurrenten geeft. Op dit moment zijn er plugins die toegang geven tot YouTube; een mp4-editor en theme switcher komen er elk moment aan, net als een hoop andere verbeteringen.

De meest krachtige functie van de OSD is de opnamefunctionaliteit. Elk signaal dat het apparaat binnenkomt kan worden opslagen. Dit opslaan kan op verschillende media, waaronder geheugenkaartjes of de harde schijf van een pc in het netwerk. Op dit moment kan de Neuros OSD alleen in het mp4-formaat opnemen, maar dit formaat is wel het meest geschikt voor draagbare spelers als de PSP of de iPod. In het opnamemenu zijn ook instellingen te vinden waarmee de resolutie en bitrate automatisch kunnen worden aangepast voor het weergaveapparaat. Dit maakt de OSD tot een uitstekend platform om videomateriaal mee te maken voor uw iPod. Ook is het mogelijk om voor een profiel te kiezen dat de beelden codeert voor weergave op een tv-scherm.

De Neuros OSD kan niet met high definition beeldmateriaal overweg, zowel software- als hardwarematig niet. Dit komt door de relatief zwakke processor in het apparaat. De verwachtig is dat Neuros uiteindelijk wel met een hd-versie van de OSD op de proppen komt, maar op korte termijn hoeven we een dergelijk apparaat niet te verwachten.

Beoordelen we de prestaties van de Neuros OSD dan zijn we onder de indruk. Het benaderen van gedeelde mappen op onze pc gaat niet geheel probleemloos, maar Neuros werkt op dit moment hard om dit probleem op te lossen. Videostreams worden soepel afgespeeld en het opnamecomponment reageert snel en responsief.

Ons grootste probleem met de Neuros OSD is hoe het apparaat zich laat gebruiken. Het apparaat reageert frustrerend slecht op de meegeleverde afstandsbediening en de interface is onlogisch en slecht geordend. Qua gebruikersvriendelijkheid scoort Neuros dus erg slecht. Omdat ook high definition niet ondersteund wordt, zullen er zeker mensen zijn die dit apparaat links laten liggen, maar het zou ons verbazen als er niet een serieuze markt voor de Neuros OSD is -- vooral gezien de actieve open-source gemeenschap.

PluspuntenMinpuntenConclusie

Als Neuros de laatste kinkjes uit de kabel weet te halen, dan is de Neuros OSD een échte speler in het media adapter-segment. Op dit moment zullen alleen gevorderde gebruikers de oneindige mogelijkheden van de open-source firmware écht op waarde weten te schatten, maar voor deze mensen staat de Neuros OSD boven alle concurrentie.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.