Als je een sportbandje zoekt voor een relatief lage prijs maar toch prima prestaties dan kon je altijd bij Fitbit terecht. Maar het beste bandje van het bedrijf, de Charge 2, is alweer redelijk oud. Fitbit heeft nu een nieuw model aangekondigd, dat vooral esthetisch verbeterd is maar verder weinig spannende vernieuwingen heeft.

Fitbit presenteerde de nieuwe Charge 3 tijdens de IFA-beurs in Berlijn. De Charge 3 is de wat ongeïnspireerd genaamde opvolger van de Charge 2, die alweer uit augustus 2016 stamt. Hoog tijd dus voor een nieuw model, maar verwacht daar geen baanbrekende vernieuwingen van.

Dezelfde features

In functionaliteit is de Fitbit namelijk nog precies hetzelfde, in tegenstelling tot de nieuwste Garmin Vivosmart die nu ineens ook een zuurstofmeter heeft ingebouwed. Nee, de Charge 2 meet nog steeds gewoon je stappen en je sportsessies, en je kunt er nog steeds een meditatiemomentje mee nemen.

Dat Fitbit nog steeds gebruik maakt van dezelfde technieken om dat te doen is zowel een vloek als een zegen. Het meten van je hartslag via kleine led-lichtjes die door je huid heen schijnen is nooit erg accuraat geweest, en dat is in dit model waarschijnlijk niet veel anders. Ook is het nog steeds een groot gemis dat de Charge 3 geen ingebouwde gps heeft, maar het moet doen van de verbinding met je telefoon.

Van de andere kant: voor de lage prijs van het apparaat moet je ook niet veel verwachten, en door het weglaten van gps hou je veel accuduur over.

Dunner, mooier

De meest opvallende verandering in het nieuwe bandje is dan ook het uiterlijk, maar zelfs dat is geen grote stijlbreuk met eerdere modellen. De Charge 3 houdt hetzelfde model, maar is nu wel een stuk ronder. Dat is een fijne breuk met eerdere modellen die wel erg hoekig en daarmee ook wel onhandig groot aanvoelden. De afrondingen zorgen voor een betere aansluiting bij het bandje, dat ook in dit model makkelijk te vervangen is.

©PXimport

Bijkomend voordeel: de Charge 3 is veel dunner dan het voorgaande model. Dat was onze grootste irritatie met de oude Fitbits, die allemaal enorm aanvoelden, onhandig en dik om je pols. Het nieuwe apparaat is veel stijlvoller en heeft al meer weg van een horloge. Dat maakt de Charge 3 méér dan alleen een sportbandje: het is eigenlijk de eerste Fitbit die niet zou misstaan als een normaal digitaal uurwerk.

Nieuwe interface en bediening

Dat is ook terug te zien in de nieuwe interface. Het scherm van de Charge 3 is opvallend groter dan de Charge 2, en is gemaakt van Gorilla Glass zodat het minder snel krast - een prettige eigenlijk voor iets dat je de hele dag om je pols draagt. De UI is ook wat moderner gemaakt. Het scherm is nog steeds zwart-wit (fijn voor de accuduur!) maar experimenteert nu wel met wat grijstinten waardoor het er allemaal wat levendiger uit ziet.

Opvallend is wel dat de besturing nu volledig via het scherm gaat met swipe-gebaren, en niet meer met de knop op de zijkant. Die knop is nu namelijk weg, want hij is vervangen door een kleine inkeping. Daarmee kun je het scherm aanzetten en een stap terug gaan, maar je gebruikt het niet meer om te wisselen tussen verschillende schermen zoals op eerdere modellen. Dat is in het begin even wennen, zeker als je eerdere Fitbits gewend bent.

Ook lijkt het ons tijdens het sporten niet erg handig te zijn om geen harde feedback te krijgen, maar daar konden we op de beurs helaas niet zelf mee aan de slag.

©PXimport

Fitbit Pay

De Charge 3 krijgt overigens wel de Fitbit Pay-feature, een manier om via nfc te betalen bij contactloze pinautomaten. Daar heb je als Nederlander in de praktijk echter niets aan, want Nederlandse banken werken daar (voorlopig) nog niet aan mee.

Of dat in de toekomst nog komt is maar de vraag - betaal-diensten komen doorgaans niet zo snel naar ons land.

Conclusie

Al met al zijn de veranderingen in de Fitbit Charge 3 niet zo groot. Het is een logische upgrade van het bestaande model met precies de mate van verbetering die je zou verwachten: een iets beter uiterlijk, een grafische update, en een kleine experimentele nieuwe feature in de gebruikersinterface.

Het bandje gaat 149,95 euro kosten, wat nog steeds een erg aangename prijs is voor een dergelijke gadget.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.