Voor wie zijn uitgebreide fotocollectie snel doorzoekbaar wil maken, zit er weinig anders op dan die doordacht te labelen. Foto-metadate staat daaraan ten grondslag. Maar hoe werkt dit precies, en waarvoor staan termen als exif en xmp?

Zo’n beetje de enige manier om orde te krijgen in grote fotocollecties was jaren terug het logisch opdelen in submappen, waarbij elke mapnaam gelieerd was aan het tijdstip of het thema van de foto’s. Aangezien voor elke foto wel verschillende thema’s te bedenken waren – denk aan reis, vakantie, strand, zee, zon et cetera – werd deze ‘filing’-aanpak al snel problematisch: (een kopie van) elke foto in verschillende mappen dan maar?

Een andere methode drong zich zodoende op. De fysieke locatie van de foto’s was niet langer van belang en ‘piling’ (lukraak stapelen) werd prima aanvaardbaar, zolang je de foto’s maar de juiste labels of tags meegaf en je fotobeheertool in een degelijke zoekfunctie voorzag.

Daar werden in de loop der jaren verschillende metadata-frameworks voor ontwikkeld, maar die bleken niet altijd even goed gestandaardiseerd of universeel aanvaard, wat ervoor zorgde dat tags die door de ene tool werden aangebracht niet uitwisselbaar waren met die van een andere, of die zelfs zonder meer overschreven of onbruikbaar maakten. Deze ietwat hobbelige evolutie laat tot op vandaag zijn sporen na.

Exif - Exchangeable image file format

Exif, wat staat voor exchangeable image file format, is het eerste metadata-framework dat min of meer tot een standaard wist uit te groeien. Het werd al in 1995 ontwikkeld door Japan Electronics Industries Development. Nagenoeg alle digitale fototoestellen, evenals apparaten als smartphones en scanners, leggen automatisch deze exif-metadata vast in de header van het beeldbestand zelf.

Typische gegevens zijn de datum en de tijd van de opname, het type en merk van de camera, en instellingen als de belichtingstijd, brandpuntsafstand, diafragmawaarde et cetera.

Deze metadata zijn echter niet strikt gestandaardiseerd, zodat in principe elke cameraproducent eigen data kon toevoegen – de Makernote-tag werd precies daarvoor in het leven geroepen. Sommige producenten doen dat bovendien op een propriëtaire manier die lastig uit te lezen valt door niet product-specifieke software.

De opbouw van deze metadata, gebaseerd op offset pointers, is bovendien nogal chaotisch, met als gevolg dat sommige programma’s kunnen beschadigen bij het opnieuw bewaren. Verder is exif eigenlijk beperkt tot jpeg en tiff, en is er geen voorziening voor raw-bestanden. Aan dit laatste manco werd weliswaar door de meeste fabrikanten tegemoetgekomen, maar wederom ieder op zijn eigen manier.

©PXimport

Iptc-iim - International Press Telecommunications Council

Er zijn weliswaar heel wat tools waarmee je de exif-metadata kunt aanpassen, maar exif is in de eerste plaats bedoeld om door de apparaten zelf te worden opgeslagen. Om ook gebruikers vlot metadata toe te laten voegen, werd in het laatste decennium van de vorige eeuw het iptc-iim-schema ontworpen (International Press Telecommunications Council, gebaseerd op het Information Interchange Model). Dit was in eerste instantie bedoeld om professionele fotografen metadata als copyright, locatie en beschrijving aan hun foto’s te laten koppelen.

Adobe pikte dit iim-formaat op en ontwikkelde een methode om deze metadata in de headers van jpeg-, tiff- en psd-bestanden in te bedden: de zogenoemde iptc-headers. De implementatie hiervan gebeurde echter op een nogal eigenzinnige manier, zodat andere producenten voor eigen uitbreidingen zorgden, met een verwarrende terminologie in de headers tot gevolg.

©PXimport

Xmp - Extensible metadata platform

In 2001 bracht Adobe echter ook een eigen metadata-framework uit, gebaseerd op rdf/xml: xmp (extensible metadata platform). Dit framework, dat inmiddels tot een iso-standaard is uitgegroeid, voorzag ook richtlijnen om xmp-informatie op zo’n manier in populaire beeldformaten als jpeg in te bedden dat ook applicaties die xmp níét ondersteunen er toch mee overweg kunnen.

Intussen werden ook de schema’s iptc core en iptc extension ontwikkeld, die samen de basis vormen van de Iptc Photo Metadata Standard. Deze implementatie maakt gebruik van Adobe’s xmp-technologie en vervangt in feite het stilaan uitgefaseerde iptc-iim-formaat. In de praktijk komt het erop neer dat compatibele programma’s bij het updaten van metadata automatisch het volledige iptc-iim-blok zullen inlezen en herschrijven naar het xmp-formaat, een proces dat voor de gebruiker in principe transparant blijft.

Deze Iptc Photo Metadata Standard is intussen aan versie 2071.1 toe (met iptc core 1.2 en iptc extension 1.4 als basis).

©PXimport

Consistentie

Allemaal behoorlijk complex dus, en dat is jammer genoeg ook nu nog te merken aan de verschillende manieren waarop foto-applicaties met deze metadata omspringen. Dat wordt pijnlijk duidelijk wanneer we bijvoorbeeld nagaan waar zulke applicaties de (iptc-)metadata in het fotobestand bewaren: dat kan in de ‘old school’ iptc/iim-headers zijn, maar ook in het Adobe xmp-blok, elders in het fotobestand.

Als het goed is houdt de applicatie de metadata in beide formaten (iptc/iim én xmp) netjes synchroon, maar het kan ook gebeuren dat de aanpassing van de metadata slechts op één plaats in het bestand wordt doorgevoerd. Daar komt bij dat er een paar iptc-achtige velden in de exif-header beschikbaar zijn, zoals de ImageDescription- en de Artist-tag, en niet alle applicaties schrijven een ingevulde titel of auteursnaam ook netjes naar deze exif-velden.

Tools voor aanpassen metadata

Wanneer je zo’n bestand in een of andere fotobeheertool opent, valt het dus nog af te wachten welke informatie (exif, iptc/iim of xmp) precies wordt uitgelezen. Wat het schrijven van metadata betreft, hanteren de meeste applicaties de botte bijl en overschrijven ze vaak niet-gesynchroniseerde data. Sommige toepassingen daarentegen laten je kiezen welke metadata (iptc/iim of xmp) je precies wilt overschrijven, zoals Photo Mechanic, of laten je de keuze tussen het inbedden van data en het opslaan in een afzonderlijke xmp ‘sidecar’-bestand.

Het ziet er alvast naar uit dat op langere termijn (de Iptc Photo Meta Standard met) xmp het pleit zal winnen, dus je doet er goed aan met een fotobeheertool aan de slag te gaan die zulke metadata fatsoenlijk kan verwerken, zowel bij het inlezen als bij het opslaan. Bekende programma’s die deze schema’s alvast ondersteunen zijn onder meer ACDSee Pro 10, Adobe Photoshop CC 2017 en Lightroom CC 2015.8, DigiKam 45.0, ExifTool 10.46, Photo Mechanic 5 en XnView MP 0.84.

De beste aanpak is wellicht dat je zo veel mogelijk binnen eenzelfde workflow blijft. Dat wil zeggen dat je tools gebruikt, eventueel afkomstig van dezelfde makers, die op elkaar zijn afgestemd, en dat je bij twijfel de diverse metadata even controleert met een gratis tool als XnView MP.

Bij ID.nl zijn we dol op kwaliteitsproducten waar je niet de hoofdprijs voor betaalt. Een paar keer per week speurt de redactie van ID.nl binnen een bepaald thema naar zulke deals. Met een (extra) monitor voor je laptop of desktop breid je het bureaublad verder uit en heb je meer ruimte voor al je vensters. Wij vonden vijf mooie 34-inch breedbeeldmonitoren met een prettig prijskaartje.

Met een breedbeeldmonitor heb je meer ruimte om al je programma's beter en overzichtelijker gebruiken. Daarom zie je ze steeds vaker terug in kantoren en gezien de prijs zijn ze ook heel interessant voor thuis. Bijvoorbeeld op je thuiswerkplek. Wij vonden vijf mooie en betaalbare 34 inch-breedbeeldmonitoren (3440 x 1440) voor je.

Philips 346E2CUAE/00

De Philips 346E2CUAE/00 is een echte allrounder die gebruikt kan worden voor het spelen van games, maar ook geschikt is voor kantoorwerkzaamheden. Wat dit scherm uniek maakt in zijn prijsklasse is de veelzijdige usb-c-aansluiting. Hiermee kun je met slechts één kabel je laptop aansluiten voor beeld, dataoverdracht en zelfs het opladen van je apparaat (tot 65 Watt). Het VA-paneel levert een resolutie van 3440x1440 pixels, wat zorgt voor haarscherpe details. De lichte 1500R-kromming van het scherm helpt om je volledig in de content onder te dompelen, of je nu door spreadsheets navigeert of een film kijkt. Met een verversingssnelheid van 100Hz en een snelle reactietijd is het scherm ook geschikt voor snelle games. De voet is in hoogte verstelbaar, waardoor je altijd een ergonomisch verantwoorde houding kunt aannemen.

↕️ Voet in hoogte verstelbaar: Ja / 100mm
🖥️Maximale beeldfrequentie: 100Hz

Samsung C34G55TWWU

Dit scherm valt direct op door zijn curve dat ontworpen is om het menselijk gezichtsveld na te bootsen, waardoor je dieper in je game wordt getrokken en je perifere zicht volledig wordt benut. De hoge verversingssnelheid van 165Hz zorgt voor vloeiende beelden, wat een groot voordeel is in snelle actiegames. In combinatie met de lage reactietijd van 1ms (MPRT) en ondersteuning voor AMD FreeSync Premium worden haperingen en beeldvervorming tot een minimum beperkt. Het VA-paneel biedt een sterk contrast, wat resulteert in diepe zwartwaarden en levendige kleuren. Ideaal dus voor grafische werkzaamheden. Een nadeel kan zijn dat de voet wat beperkt is in verstelbaarheid.

↕️ Voet in hoogte verstelbaar: Nee
🖥️Maximale beeldfrequentie: 165Hz

LG 34WP65C-B

LG benadert de ultrawide-markt met een zeer gebalanceerd model, de 34WP65C-B. Dit scherm combineert een hoge beeldkwaliteit met functionaliteiten die voor zowel gamers als thuiswerkers geschikt zijn. Het display heeft een verversingssnelheid van 160Hz, wat zorgt voor soepele beelden tijdens het scrollen, bij het kijken van video's kijken en natuurlijk gamen. Het VA-paneel met een 3440x1440 resolutie dekt 99% van het sRGB-kleurenspectrum, waardoor kleuren accuraat en levendig worden weergegeven. Een opvallend kenmerk zijn de ingebouwde luidsprekers van 7 Watt met MaxxAudio. Het scherm heeft verder AMD FreeSync Premium, een in hoogte en kanteling verstelbare standaard en een bijna randloos ontwerp aan drie zijden.

↕️ Voet in hoogste verstelbaar: Ja / 110 mm
🖥️Maximale beeldfrequentie: 160Hz

Samsung ViewFinity S5 S50GC

De Samsung ViewFinity S5 S50GC richt zich op de professional en de multitasker die op zoek is naar maximale schermruimte zonder de hoofdprijs te betalen. Dit platte ontwerp bestaat uit een 34-inch VA-paneel met een resolutie van 3440x1440. De verversingssnelheid van 100Hz is een welkome upgrade ten opzichte van standaard kantoormonitoren; het zorgt voor een merkbaar vloeiendere ervaring bij het scrollen en verslepen van vensters. Functies als HDR10 en de TUV-gecertificeerde 'Intelligent Eye Care' met een sensor die de helderheid automatisch aanpast, maken dit een monitor voor langdurig gebruik.

↕️ Voet in hoogste verstelbaar: Nee
🖥️Maximale beeldfrequentie: 100Hz

MSI Pro MP341CQ

Veel ultrawide schermen zijn specifiek gericht op gamers, maar deze MSI richt zich met de Pro MP341CQ juist op productiviteit en algemeen gebruik. De 3440x1440 resolutie op het 34-inch gekromde (1500R) scherm geeft je de ruimte van bijna twee traditionele monitoren zonder de storende rand in het midden. De verversingssnelheid van 100Hz is niet de hoogste, maar voldoende voor gewoon kantoorgebruik. MSI heeft verder ook gedacht aan oogcomfort met technologieën die flikkeringen verminderen en de uitstoot van blauw licht filteren. Hoewel de standaard alleen kantelbaar is, kan het scherm via een VESA-bevestiging aan een monitorarm worden gemonteerd voor volledige flexibiliteit.

↕️ Voet in hoogste verstelbaar: Nee
🖥️ Maximale beeldfrequentie: 100Hz

Op vakantie wil je ontspannen, niet bezig zijn met cybercriminaliteit. Toch liggen digitale risico's juist dan op de loer. Zodra je verbinding maakt met een openbaar netwerk – op de camping, in een hotel of op een terras – loop je het risico dat anderen meekijken. Dat vergroot de kans op onderschepte wachtwoorden, identiteitsfraude of zelfs malware op je telefoon. Gelukkig kun je je daar vrij eenvoudig tegen beschermen, met deze tips.

Partnerbijdrage - in samenwerking met Bitdefender

Wat maakt openbare wifi zo kwetsbaar?

Veel openbare netwerken zijn slecht beveiligd. Je vindt ze overal: op luchthavens, in treinen, op campings, in cafés of gewoon op een stadsplein. Vaak kun je zonder wachtwoord inloggen, of er is één standaardcode die iedereen gebruikt. Dat maakt het voor kwaadwillenden makkelijk om dataverkeer te onderscheppen of zelfs een nepnetwerk aan te maken dat eruitziet als het echte wifi-netwerk. Bijvoorbeeld een netwerk dat 'Free_Hotel_Wifi' heet, maar in werkelijkheid wordt gehost vanaf de laptop van iemand die jouw gegevens wil onderscheppen. Verbind je automatisch, dan kan alles wat je intypt zichtbaar worden voor de verkeerde persoon.

Daar blijft het niet bij. Ook malware ligt op de loer: software die ongemerkt wordt geïnstalleerd en toegang krijgt tot je bestanden, wachtwoorden of zelfs je hele toestel blokkeert. Vooral apps die automatisch gegevens synchroniseren, zoals cloudopslag of mail, kunnen  dan kwetsbaar zijn.

Wat kun je zelf doen om veilig te blijven?

➡️ Loop voordat je op reis gaat eerst je wifi-instellingen langs. Zet automatisch verbinden met bekende netwerken uit. Zo voorkom je dat je toestel onderweg ongemerkt verbinding maakt met een netwerk dat eruitziet als iets vertrouwds, maar in werkelijkheid is opgezet door een kwaadwillende. Denk aan een naam als 'Hotel_WiFi' of 'Free_WiFi_Airport' – herkenbaar, maar nep.

➡️ Het helpt als je al vóór vertrek kiest voor een beveiligingspakket waarin standaard een VPN zit, zoals bij Bitdefender. Daarmee maak je het jezelf makkelijk: je hoeft geen losse apps te downloaden, en je weet zeker dat je dataverkeer automatisch wordt versleuteld zodra je verbinding maakt met een openbaar netwerk. In diezelfde pakketten zit vaak ook een wachtwoordmanager inbegrepen, zodat je unieke wachtwoorden kunt aanmaken en beheren zonder ze te hoeven typen – wat op een onbetrouwbaar netwerk al een risico op zich kan zijn.

➡️ Zorg ook dat je tweestapsverificatie hebt ingeschakeld voor belangrijke accounts. Zelfs als je inloggegevens op een of andere manier onderschept worden, kunnen kwaadwillenden dan niet zomaar inloggen.

➡️ Ben je eenmaal op de plek van bestemming aangekomen en wil je een openbaar wifi-netwerk gebruiken, bijvoorbeeld in een hotel of op een terras? Vraag dan altijd bij de balie of bediening naar de exacte naam van het netwerk en het juiste wachtwoord. Dan weet je zeker dat je niet op een nepnetwerk belandt. Schakel vervolgens je VPN in voordat je online gaat.

©ymgerman

Moet je toch ergens inloggen, controleer dan altijd of de website begint met https://. De 's' staat voor 'secure' en betekent dat je gegevens versleuteld worden verzonden. Dat maakt het voor anderen veel lastiger om mee te kijken, ook als je per ongeluk op een minder goed beveiligd netwerk zit.

Bij privacygevoelige zaken als online bankieren of inloggen op een overheidswebsite kun je beter even terugvallen op je databundel. Je mobiele provider biedt standaard een versleutelde verbinding. Is wifi toch de enige optie, bijvoorbeeld omdat je roaming hebt uitgezet of je databundel beperkt is? Dan is een VPN helemaal onmisbaar.

Kies verder voor een beveiligingspakket dat je waarschuwt bij verdachte activiteiten, zoals een onbekende aanmeldpoging of een link die je naar een nagemaakte website probeert te lokken.

©WineDonuts

Wat Bitdefender onderweg voor je doet

Wie zonder zorgen wil internetten, ook op onbekende netwerken, heeft baat bij een alles-in-één beveiligingspakket. Bitdefender biedt verschillende opties, afhankelijk van wat je nodig hebt. Premium Security is gericht op volledige bescherming, inclusief onbeperkte VPN, een wachtwoordmanager, realtime bescherming tegen phishing en controle of je gegevens online zijn gelekt. Die combinatie is handig als je vaak op reis bent en gebruikmaakt van verschillende netwerken, bijvoorbeeld met je laptop, tablet en telefoon.

Bitdefender Total Security biedt veel van dezelfde onderdelen, maar de VPN is hier beperkt tot 200 MB per dag – voldoende voor dagelijks gebruik, zolang je geen grote bestanden verstuurt of streamt. Antivirus Plus is de instapversie, met de minste extra's. Je krijgt er wel een VPN bij (200 MB per dag), maar een wachtwoordmanager ontbreekt bijvoorbeeld. In alle gevallen geldt dat je beschermd bent tegen malware en verdachte websites, en dat je waarschuwingen krijgt bij risico's.

Wat opvalt is dat de bescherming grotendeels op de achtergrond werkt. Je hoeft zelf weinig in te stellen of bij te houden, en dat is prettig als je onderweg bent. Je krijgt bijvoorbeeld automatisch een melding als je verbinding maakt met een openbaar netwerk, met de vraag of je de VPN wilt inschakelen. Ook scant het systeem links en bijlagen voordat je ze opent, en krijg je een melding als je wachtwoorden in een datalek zijn opgedoken. 

Veilig internetten hoeft niet ingewikkeld te zijn

Het goede nieuws: je hoeft geen expert te zijn om jezelf te beschermen. Met een paar slimme keuzes kun je de risico's onderweg sterk beperken. Gebruik bij voorkeur mobiel internet als je iets vertrouwelijks doet, zoals internetbankieren of inloggen op belangrijke accounts. Maak op openbare netwerken altijd gebruik van een VPN, laat een wachtwoordmanager sterke wachtwoorden voor je aanmaken en zorg dat je beveiligingssoftware up-to-date is. Bitdefender helpt je daarbij, zonder dat het je belemmert in je gebruik. Zo blijf je ook op vakantie veilig online – en kun je echt ontspannen vakantie vieren.