Misschien ken je Huawei van de goedkope smartphones, maar de afgelopen jaren is de fabrikant zich steeds meer gaan richten op betere modellen met hogere prijskaartjes. De Mate 9 is het nieuwste toestel en heeft krachtige hardware. Daar betaal je wel 699 euro voor, dus zocht Computeridee uit of hij dat waard is.

Wie op zoek is naar een krachtige smartphone met een groot scherm, heeft dit jaar weinig keuze. De brandgevaarlijke Samsung Galaxy Note 7 is uit de handel gehaald, LG brengt de V20 vooralsnog niet naar ons land en fabrikanten als Sony en HTC hebben überhaupt geen grote, high-end smartphones in hun assortiment. De Huawei Mate 9 moet vooral opboksen tegen de Apple iPhone 7 Plus (vanaf 909 euro) en de oudere Samsung Galaxy S7 Edge (vanaf 549 euro).

Luxe metalen ontwerp

De Mate 9 is met zijn 5,9 inch beeldscherm een grote verschijning. Maar omdat de randen rond het display smal zijn, is het toestel exact even groot als de 5,5 inch iPhone 7 Plus. Een knappe prestatie, al blijft het een telefoon die je met twee handen moet bedienen. Dat is geen straf, want hij heeft een licht gebolde metalen behuizing die goed is afgewerkt en luxe aanvoelt. Wel is het jammer dat de telefoon niet water- en stofbestendig is. Ook de enkele speaker aan de onderkant valt wat tegen, en produceert middelmatig geluid. De vingerafdrukscanner aan de achterkant maakt meer indruk en is zeer accuraat en razendsnel. Het is veruit de beste scanner die we ooit op een smartphone hebben gebruikt. Fijn is de usb-c-poort, die geen onder of boven kent en bovendien sneller oplaadt dan het oude micro-usb.

©CIDimport

Groot beeldscherm

Het 5,9 inch beeldscherm heeft een full-hd resolutie. Het zorgt voor scherp beeld, maar op dit schermformaat én in deze prijsklasse is de scherpere qhd-resolutie de standaard. De Mate 9 leent zich daarom bijvoorbeeld minder voor Virtual Reality (VR), maar aan de andere kant zorgt de lagere resolutie voor een betere accuduur. Verder heeft het scherm goede kijkhoeken en een bijzonder hoge helderheid. De kleurweergave is wat oververzadigd, maar gelukkig aan te passen in de instellingen.

Lange accuduur

Een onderdeel waar Huawei groots op inzette bij de presentatie van de Mate 9 zijn de prestaties. De zelfontwikkelde Kirin 960 met 4GB werkgeheugen is veel sneller en heeft meer grafische kracht dan voorgaande Kirin-processors, en kan qua prestaties meekomen met de Galaxy S7 (Edge) en OnePlus 3T. De Mate 9 draait dan ook als een zonnetje en zware games zijn geen probleem.

©CIDimport

De grote 4000 mAh accu zorgt voor een lange accuduur van zo'n anderhalve dag, en wie het rustiger aandoet kan twee dagen vooruit. Zelfs bij een dag intensief gebruik, waarbij het scherm meer dan 5 uur aanstaat, is het lastig de smartphone voor het slapengaan leeg te krijgen. De accu volledig opladen neemt slechts 90 minuten in beslag, wat te danken is aan Huawei’s SuperCharge-technologie via de usb-c-poort.

De Mate 9 ondersteunt 4G+-internet en NFC en heeft een infraroodsensor. Het opslaggeheugen is met 64GB aan de ruimte kant en indien gewenst uit te breiden met een micro-sd-kaartje. Je verliest dan wel de dual-sim-functie.

Twee camera's voor zwart/wit-foto's

De camera’s zijn het tweede onderdeel waar Huawei op inzet. De Mate 9 heeft net als de P9-smartphone van begin dit jaar een dubbele camera die medeontwikkeld is door het bekende cameramerk Leica. Het moet zorgen voor een betere scherpte/diepteverhouding, een grotere lichtopbrengst in het donker en de mogelijkheid om zwart/wit-foto´s te schieten. Dit werkt allemaal heel aardig, en ten opzichte van de P9 zijn de cameraresoluties verhoogd van twee keer 12 naar 12 en 20 megapixel.
Ook in de normale stand maakt de Mate 9 goede plaatjes met veel detail en natuurgetrouwe kleuren, al vormt de belichting soms een probleem. Met de 8 megapixel frontcamera maak je scherpe selfies en voer je videogesprekken in full-hd-resolutie.

©CIDimport

©CIDimport

©CIDimport

©CIDimport

Software: het nieuwste van het nieuwste

De Android-software is het derde en laatste onderdeel waar Huawei zich mee wilt onderscheiden. De Mate 9 is de eerste Android 7.0 (Nougat)-smartphone die in Nederland wordt uitgebracht, en is één van de weinige toestellen die op moment van schrijven over de nieuwe softwareversie beschikt. Huawei introduceert op de Mate 9 ook zijn compleet nieuwe EMUI 5.0-schil die naar eigen zeggen meer is toegespitst op de niet-Aziatische gebruiker.

De software voert inderdaad veranderingen door en oogt rustiger en uniformer, met minder botsende kleuren en geen lelijke rondjes meer om app-icoontjes. Daarover gesproken: Huawei voegt ook eindelijk een appoverzicht toe waardoor je niet meer verplicht bent al je apps over de startschermen te verdelen. De fabrikant adverteert daarnaast met een eenvoudiger instellingenmenu waarbij vrijwel alle opties binnen een paar klikken te bereiken zijn. Dat klopt grotendeels, maar het menu is minder overzichtelijk dan die van de kale Android-versie. Gelukkig zijn er ook Android 7.0-zaken die EMUI rechtstreeks overneemt, bijvoorbeeld de modus om twee apps naast elkaar te draaien en snelle instellingen in de notificatiebalk.

©CIDimport

©CIDimport

©CIDimport

Jammer genoeg bevat EMUI nog steeds allerlei onnodige apps van Huawei en commerciële partijen als Twitter, WPS Office en Booking.com. De meeste kun je verwijderen of in ieder geval uitschakelen, maar ongevraagde reclame-apps horen niet thuis op een telefoon van 699 euro.

Conclusie

De Huawei Mate 9 is een phablet met een fraai ontwerp, groot beeldscherm en krachtige hardware. Bovendien heeft hij bijzondere camera’s die mooie foto’s maken, een lange accuduur en is het Huawei’s eerste toestel met Android 7.0 en de vernieuwde EMUI 5.0-schil. Daar valt goed mee te werken, maar er is nog genoeg ruimte voor verbetering. Al met al is de Mate 9 een goede keuze in een segment waar weinig concurrentie is. 

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.