Ik bespeur een voortdurende, oneerlijke trend: Als Microsoft iets doet wat een klein beetje afwijkt, wordt het de grond in geboord. Maar als Google, Apple of Facebook een misstap begaan, krijgen ze een milde reprimande en soms zelfs bijval van geïndoctrineerde columnisten.

Ik noem als voorbeeld het befaamde iPhone 4-antenneprobleem (liefkozend 'antennagate' genoemd), wat inhoudt dat bij een verkeerde hantering van de telefoon het signaal wegvalt. Steve Jobs, toen nog CEO van Apple, gaf als reactie: "Houd de telefoon dan anders vast." De reactie van de meeste journalisten daarop was: "Oh, het is dus geen ontwerpfout. We houden het toestel gewoon niet op de juiste manier vast."

We zien ook een angstaanjagende hoeveelheid slechte journalistiek wanneer het om productnieuws gaat. Een voorbeeld is dat Chrome door online onderzoeker StatCounter wordt aangemerkt als meest gebruikte webbrowser. Het onderzoek liet zien dat in het weekend internetters kiezen voor de gebruiker die ze het fijnst vinden werken: Chrome. Het verhaal ging het hele net over, maar werden de daadwerkelijke feiten ook opgepikt? Uiteraard niet, zelfs niet toen Microsoft-columnist Paul Thurrot de situatie compleet uit de doeken deed en het verhaal hielp te ontmaskeren als feitelijk onjuist. Helaas zat de leugen al genesteld in de herinnering van de lezer en zal dat waarschijnlijk ook zo blijven.

De controverse over de 'Smoked by Windows Phone'-campagne is een kleine zaak, opgeblazen tot grote proporties, puur omdat het om Microsoft gaat. In dit geval daagde Microsoft het publiek uit om Windows Phone 7 te verslaan in diverse tests. Het is beschreven als een ordinair lokkertje en oneerlijk genoemd, maar de mensen gingen er wel voor in de rij staan en waren onder de indruk van de snelheid van Windows Phone. Uiteindelijk werd hiermee wel het beoogde doel bereikt.

Toch is de controverse hetgeen wat blijft hangen in de gedachten van het publiek: Iemand won de uitdaging bij een telefoonwinkel omdat zijn Galaxy Nexus het weerbericht in twee verschillende steden sneller kon weergeven dan Windows Phone. De winkel claimde echter naderhand dat hij twee verschillende steden in verschillende staten had moeten weergeven in plaats van twee steden in dezelfde staat, waarop de uitdager en de blogosfeer een verschrikkelijke hetze begonnen.

In dit simpele geval wisten de winkelmedewerkers niet precies wat ze precies moesten doen en maakten ze een verkeerd besluit - het gevolg is dat de pers tekeer gaat tegen Microsoft. Dit verhaal heeft het bedrijf gigantisch veel negatieve publiciteit gebracht.

Er spelen grotere zaken, die allemaal te maken hebben met verkeerde percepties en mediavoorkeuren. Wanneer Microsoft een bod doet op patenten, is het een patenttrol, maar wanneer Google het doet, beschermt het zijn geweldige open-source Android OS. Of neem Google's nieuwe privacy regels - ZDNet's Networking blog zegt dat we daar maar overeen moeten stappen, en doet dat met een samenvatting om te janken. "Denk je echt dat Google, samen met iedere andere speler op het web, niet al jaren bezig is met het verzamelen van jouw data? Leer er maar mee om te gaan." Is dat werkelijk hun reactie? Dat we er maar mee moeten dealen?

Waarom is Microsoft een makkelijk slachtoffer?

Naar mijn mening wordt Microsoft vooral vanwege zaken uit het verleden hard aangepakt. Hiertoe behoort onder meer:

• Microsoft was verwikkeld in een aantal antitrustzaken. Dat is oud nieuws wat betreft Microsoft, maar is wel actueel voor Apple, waar nu een onderzoek naar komt. Maar daar hoor je bijna niemand over.

• Microsofts producten worden bekritiseerd vanwege veiligheidslekken - dat gebeurde voornamelijk ten tijde van het Vista-tijdperk. Dankzij tien jaar keihard werk binnen het Trustworthy Computing-project, leert het nu de Secure Development Life Cycle-methodologie aan andere bedrijven.

• Microsoft werd bekritiseerd dat het niet innovatief zou zijn - de Xbox en Kinect zijn exemplarisch voor het tegendeel.

• Microsoft werd bekritiseerd omdat het gesloten en behoudend zou zijn, en omdat het niet aardig zou zijn voor andere ecosystemen - juist in de laatste jaren wordt veel informatie openlijk gedeeld via MSDN-blogs en het open-source forum Codeplex. Het feit dat Microsoft ook software uitbrengt voor platforms als Mac OS X en iOS zou deze kritiek moeten doen verstommen.

Het negatieve wordt altijd uitgelicht, nooit het positieve. Aan de ethiek van Microsoft wordt constant getwijfeld, voornamelijk vanwege de oude koeien in de sloot. Het was juist Microsoft die Ethisphere's 'most ethical'-award won - Google, Facebook en Apple behoorden niet tot de genomineerden.

Ik zeg niet dat je andere bedrijven niet mag prijzen om hun producten. Maar wanneer het om productmankementen of andere misstanden gaat (waaronder privacyissues gaat, waar we allemaal te maken hebben), dan zouden alle partijen gelijk behandeld moeten worden. Microsoft wordt niet eerlijk behandeld.

J. Peter Bruzzese schrijft voor zustersite Infoworld.com al jaren het Enterprise Windows-blog, waarin hij het gebruik van Windows binnen zakelijke omgevingen onderzoekt.

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!