De laatste belangrijke Mac-versie van iPhoto – iPhoto ’11 – kwam uit in oktober 2010. Sindsdien is me opgevallen dat ik steeds minder tijd besteed aan het bewerken van gezinsfoto’s en juist meer tijd verspil aan het mompelen van gezinsonvriendelijke woorden. Het is tijd voor een aantal grote verbeteringen!

Maar iPhoto is geen volledig verloren zaak. Als ik zo naar iPhoto voor iOS kijk, vermoed ik dat Apple met een grondige herziening van de Mac-applicatie bezig is. Dit zou de vertraging in de ontwikkeling kunnen verklaren. Ik moet overigens wel eerlijk blijven, de kleine updates van de afgelopen twee jaar hebben gelukkig wel voor compatibiliteit met iCloud en Photo Stream gezorgd; een goed begin.

Totdat de volgende grote nieuwe versie van de software verschijnt, zijn er vier manieren waarop Apple op korte termijn iPhoto ’11 zou kunnen verbeteren, zodat het programma weer bruikbaar wordt. Ik zet ze hieronder voor je uiteen:

1. De mogelijkheid om Faces uit te schakelen

iPhoto is het enige programma waardoor de ventilatoren van mijn MacBook Pro enorm hard gaan draaien. Dat komt doordat het programma op de achtergrond naar mensen op zoek lijkt te zijn om ze te identificeren voor de Faces-functie. In het zijpaneel verschijnt regelmatig de draaiende voortgangsindicator aan de rechterkant van het Faces-item.

Ik denk dat Faces een prima functie is. Nadat je enige tijd besteed hebt aan het identificeren van mensen in verschillende opnames, kan iPhoto ze namelijk goed in foto’s vinden. Maar ik gebruik de functie niet vaak genoeg om er het grootste deel van de rekenkracht van mijn Mac aan te willen besteden. Aperture heeft in het Preferences venster een selectievakje om Faces uit te schakelen (deze functie is op verzoek van professionele fotografen toegevoegd); iPhoto heeft die functie ook nodig.

2. Betere omgang met offline afbeeldingen

De meeste mensen die iPhoto al enkele jaren gebruiken, hebben waarschijnlijk tientallen tot honderden gigabytes aan foto’s op hun Mac staan. Wat maakt het uit? Opslag is niet duur!

Nou ja, het is niet duur als je gebruik maakt van traditionele harde schijven. Als ik een MacBook Air of MacBook Pro met een SSD van 256 GB aan wil schaffen, wil ik niet de helft van mijn opslagruimte (of meer) vullen met foto’s die jaren oud zijn.

©PXimport

Het importeren van afbeeldingen is zeer gelimiteerd.

Tegelijkertijd wil ik mijn fotobibliotheek niet in kleinere bibliotheken opdelen. Het zou daarom mogelijk moeten zijn om foto’s op een externe schijf op te slaan. Zelfs wanneer de schijf niet is aangesloten, zou ik de voorbeelden van en informatie over de foto’s kunnen bekijken – ik zou ze alleen niet kunnen bewerken. Op deze manier gaan Aperture, Lightroom, en Photoshop Elements te werk.

De wijze waarop iPhoto ’11 hier momenteel mee omgaat, is ingewikkeld en beperkt. De app biedt wel een voorkeursinstelling om alleen naar afbeeldingen te linken in plaats van foto’s naar je iPhoto Library te kopiëren. Dit is één enkel bestand waarin alles wordt opgeslagen. Deze voorkeursinstelling geldt echter alleen voor foto’s die vanaf de schijf geïmporteerd worden; afbeeldingen die je via de camera of geheugenkaart importeert worden automatisch in de iPhoto Library opgeslagen.

Als ik de externe schijf loskoppel kan ik nog steeds thumbnails zien van de foto’s die staan opgeslagen. Maar wanneer ik een foto probeer te openen – om deze beter te bekijken – laat iPhoto een dialoogvenster zien om te proberen het bestand te lokaliseren. Als je op Cancel klikt, krijg je een enorme zwarte afbeelding te zien met een waarschuwingssymbool in het midden.

3. Photo Stream-afbeeldingen naar de Finder kopiëren

Nu we het toch hebben over het kiezen van waar je afbeeldingen opslaat… Als je de Photo Stream-functie van iCloud ingeschakeld hebt, moet je per se iPhoto of Aperture kiezen als bestemming voor de foto’s op je Mac. Dat is prima als je één van deze applicaties regelmatig opent, maar hoe zit het met iemand die Adobe Photoshop Lightroom als primaire fotobibliotheek gebruikt? Het zou niet moeten dat je iPhoto of Aperture – je kunt er slechts één tegelijk als Photo Stream bestemming selecteren – moet openen, alleen maar om je Photo Stream-afbeeldingen binnen te halen.

In plaats daarvan zou ik in de Finder een map moeten kunnen kiezen waarin mijn Photo Stream-foto’s terechtkomen, net zoals Dropbox bestanden tussen computers updatet. Onder Windows is dit zelfs de enige manier om Photo Stream-afbeeldingen te ontvangen.

©PXimport

Dit wil je niet zien als je door je foto's bladert.

Als ik de foto’s in Finder-mappen kan laten zetten, kan ik meteen ook kiezen hoe de foto’s georganiseerd worden. Als ik uiteindelijk besluit om voornamelijk iPhoto te gebruiken, kan het programma de foto’s automatisch naar mijn bibliotheek importeren – maar niet kopiëren, zoals ik hierboven al zei.

4. Metadata exporteren

Ik weet dat dit ons een beetje uit de “consumentenruimte” haalt, maar toch is het belangrijk. Momenteel kun je niet eenvoudig foto’s exporteren met behoud van metadata zoals trefwoorden, titels, beschrijvingen, en waarderingen. Het is mogelijk om een JPEG-afbeelding te exporteren met behoud van trefwoorden en titels, maar daarbij gaat de kwaliteit achteruit (omdat JPEG zowel een lossy compressie-algoritme als een bestandsformaat is). Ratings gaan helemaal verloren.

Waarom is dit van belang? Als je van Aperture naar een andere tool wilt migreren is alle tijd die je besteed hebt aan het toekennen van de metadata voor niets geweest. Je hebt de foto’s nog steeds – die, toegegeven, het belangrijkste onderdeel zijn – maar de informatie is weg, alsof iemand alle informatie die achterop de fotoafdrukken van je grootouders staat gekrabbeld heeft uitgegumd.

©PXimport

Je kunt je foto-data niet langer exporteren.

Er is een overvloed aan oplossingen. De data zou in een XMP (Extensible Metadata Platform) “zijspan”-bestand kunnen worden opgeslagen dat met het originele afbeeldingsbestand meereist. Dan hoeft de data niet langer in de afbeeldingsbestanden zelf opgeslagen te worden. Of Apple zou ontwikkelaars toegang tot de data kunnen verlenen, een mogelijkheid die schijnbaar vorig jaar verloren is gegaan toen iPhoto en Aperture van dezelfde database-architectuur gebruik begonnen te maken.

Bonustip: Niet iedereen heeft de nieuwste Mac-hardware

Ik vermoed dat iPhoto het op een gloednieuwe MacBook Pro met een SSD en Retina Display prima doet. Maar daar hebben niet-professionele mensen (die waarschijnlijk de voornaamste gebruikers van iPhoto zijn) niets aan. Mijn MacBook Pro is een model uit 2010, en iPhoto is regelmatig traag – zelfs nadat ik de interne harde schijf heb vervangen door een SSD. Ik weet dat het optimaliseren van code lastig is, maar het lijkt erop dat Apple iPhoto niet met oudere – en nog steeds vrij populaire – Macs test.

Ik begrijp dat Apple iPhoto simpel wil houden, maar ik vraag niet om pro-level-functies (het exporteren van metadata uitgezonderd). Misschien zullen deze kwesties in de volgende grote revisie worden behandeld, maar na een frustrerende tweeënhalf jaar, wie weet hoe lang we daarop zullen moeten wachten? Ondertussen kunnen deze suggesties iPhoto zoals we het kennen flink verbeteren.

Dit is een vrij vertaald artikel van onze Amerikaanse zustersite Macworld.com, geschreven door Jeff Carlson (@jeffcarlson). De mening van de auteur komt niet per definitie overeen met die van Macworld.nl.

Vind je dat Chrome af en toe traag presteert en ervaar je zelfs vastlopers? De efficiëntiemodus van Windows 11 is mogelijk de boosdoener. Gelukkig kun je die uitschakelen. We geven je een plan van aanpak waarmee Chrome een heel stuk sneller werkt en reageert.

De efficiëntiemodus is bedoeld om langer te kunnen werken met een volle accu, om minder ventilatorgeluid te produceren en betere prestaties te halen. De functie werd geïntroduceerd in Windows 11. Het is een systeemfunctie die automatisch het brongebruik van apps aanpast op basis van hun gebruik en prioriteit. Deze modus staat standaard ingeschakeld voor bepaalde applicaties zoals Chrome.

Wanneer je bijvoorbeeld meerdere tabbladen in Chrome hebt geopend, terwijl je er slechts één gebruikt, dan kan de efficiëntiemodus een aantal tabbladen in rust zetten. Hierdoor komen die in een energiebesparende stand te staan. Nadeel is dat deze tabbladen mogelijk niet langer worden bijgewerkt, of zelfs helemaal niet meer reageren wanneer je ernaar overschakelt. Wat aanvankelijk bedoeld is als een voordeel, pakt hierdoor soms uit als hinderlijk. Extra geheugen dat wordt vrijgemaakt lijkt op het eerste gezicht interessant, maar als hierdoor browsertabbladen niet laden of websites crashen dan is dit behoorlijk irritant. Tijd om hier wat aan te gaan doen.

Eerst controleren

We gaan eerst controleren of de efficiëntiemodus inderdaad is ingeschakeld en of die zijn werk doet. Heb je Windows 11 geüpdatet naar versie 22H2 of hoger, dan is de kans groot dat de efficiëntiemodus in Google Chrome al actief is. Controleer dit met Taakbeheer. Klik met de rechtermuisknop op de taakbalk en selecteer Taakbeheer.

In de app die opent, zoek je nu het proces Google Chrome. Klik op het pijltje ernaast om deze groep uit te vouwen. In de kolom Status staat Efficiëntiemodus naast alle processen waarvoor deze functie is ingeschakeld. Wanneer je dit label aantreft, weet je dat deze modus over het algemeen actief is voor Google Chrome. De efficiëntiemodus is ook herkenbaar aan een pictogram van een groen blaadje.

Het groene blaadje geeft aan dat bij deze processen de efficiëntiemodus actief is.

Efficiëntiemodus uit

Je kunt de efficiëntiemodus voor Google Chrome in Windows 11 tijdelijk uitschakelen in Taakbeheer. Klik met de rechtermuisknop op een van de subprocessen waar de waarde Efficiëntiemodus in de kolom Status te zien is. Klik daarna met de rechtermuisknop op het label Efficiëntiemodus om het vinkje weg te halen. Herhaal deze stap bij alle Chrome-subprocessen waar de efficiëntiemodus actief is, tot in de groep Google Chrome geen enkel groen blaadje meer staat. Hierdoor wordt de efficiëntiemodus voor deze subprocessen tijdelijk uitgeschakeld.

De proceslijst verandert en wordt continu bijgewerkt wanneer je nieuwe tabbladen opent en sluit. Het is dus mogelijk dat je deze stappen meerdere keren moet herhalen om ervoor te zorgen dat de wijzigingen van kracht blijven. Ook als je Chrome later sluit en opnieuw start, wordt de modus opnieuw ingeschakeld. Hetzelfde geldt wanneer je de pc opnieuw opstart.

Haal het vinkje weg bij Efficiëntiemodus.

Twee versies

Als je de vorige methode niet elke keer opnieuw wilt herhalen nadat je Google Chrome hebt gestart, dan kun je werken met Chrome-snelkoppelingen. In dit voorbeeld gebruik je een snelkoppeling om Chrome in de standaardinstelling (met de efficiëntiemodus actief) te gebruiken en daarnaast maak je een snelkoppeling om Chrome te gebruiken zónder de efficiëntiemodus.

Begin met het plaatsen van een snelkoppeling voor Chrome op het bureaublad. Binnen Windows 11 verloopt dat anders dan in Windows 10. Klik op Start en selecteer rechtsboven de optie Alles. Hiermee verschijnt er een alfabetische lijst met alle apps. Zoek Google Chrome en sleep dit pictogram naar het bureaublad. Daar is de eerste snelkoppeling. Klik met rechts op deze snelkoppeling en kies Kopiëren. Daarna klik je op het bureaublad met rechts en je selecteert Plakken.

Sleep een snelkoppeling op het bureaublad vanuit Alle apps.

Zonder efficiëntiemodus

Zo, vanaf nu heb je twee snelkoppelingen voor Chrome op het bureaublad. Bij de tweede verander je de naam bijvoorbeeld in Google Chrome zonder efficiëntiemodus. Klik met de rechtermuisknop op deze tweede snelkoppeling en kies Eigenschappen in het contextmenu. Klik in het venster Eigenschappen / Snelkoppeling op het veld Doel. Daar zie je het pad: C:\Program Files\Google\Chrome\Application\chrome.exe. Voeg daar de volgende opdracht aan toe. Zet de cursor achter chrome.exe, plaats een spatie en daarachter typ of plak je --disable-features=UseEcoQoSForBackgroundProcess. Het totale pad ziet er dus als volgt uit:

Klik op Toepassen in de rechterbenedenhoek van het venster. Door deze toevoeging schakel je de Eco QoS (Eco Quality of Service) voor achtergrondprocessen uit. Hierdoor gebruikt Chrome niet langer de functie die is ontworpen om het energieverbruik te optimaliseren. Windows vraagt je in sommige gevallen om de beheerrechten te verlenen om door te kunnen gaan. Klik dan gewoon op Doorgaan. Sluit het venster Eigenschappen van Google Chrome als je klaar bent. Start nu Google Chrome opnieuw op.

Wijzig de gegevens in het veld Doel.

Controle

Om te controleren of de functie is uitgeschakeld open je de snelkoppeling zonder efficiëntiemodus. Typ in het adresvak chrome://version en druk op Enter. Hierdoor zullen de details van Chrome op je pc in beeld komen. En daar zul je de opdrachtparameters lezen die je zojuist hebt toegevoegd. Als je Chrome opent vanaf de eerste snelkoppeling (met efficiëntiemodus) en je typt chrome://version, dan zul je deze parameters niet terugvinden. Ook wanneer je het oorspronkelijke Chrome-uitvoerbare bestand start vanuit de map C:\Program Files\Google\Chrome\Application zul je ontdekken dat de efficiëntiemodus nog steeds aan staat.

Deze aanpassing schakelt de efficiëntiemodus alleen uit als je Chrome start vanuit de bewerkte snelkoppeling.

Geheugenbesparing uitzetten

Behalve de efficiëntiemodus gebruikt Chrome ook functies voor geheugen- en energiebesparing. Beide verminderen het stroomverbruik van de browser door bepaalde functies en mogelijkheden te beperken, maar ze kunnen ook de browserprestaties vertragen. Om ze uit te schakelen, tik je op de drie puntjes in de rechterbovenhoek en ga je via Instellingen naar Prestaties. Je kunt ook in het adresvak chrome://settings/performance typen en dan op Enter drukken. Hiermee kom je op het tabblad Prestaties. In dit tabblad kun je de schuifjes bij Geheugen / Geheugenbesparing en Voeding / Energiebesparing uitschakelen.

Deze laatste optie is alleen beschikbaar op Chrome die op een laptop draait. Een van de bekende problemen van Geheugenbesparing is dat het tabblad automatisch bevriest of opnieuw gaat laden wanneer je ernaar teruggaat. Energiebesparing kan ook de oorzaak zijn dat de visuele effecten in de browser worden beperkt. Hierdoor zal bijvoorbeeld smooth scrolling niet meer werken en ook videoframerates kunnen hierdoor vertragen.

Probeer Geheugenbesparing uit te zetten en kijk of het probleem hiermee is opgelost.

Sluit ongebruikte tabs

Chrome opent voor elk tabblad zijn eigen proces. Als er veel tabbladen openstaan, dan verbruiken die veel geheugen, wat kan leiden tot vertraging. Om te weten hoeveel systeembronnen Chrome aanspreekt, ga je naar Taakbeheer en bekijk je het lopende verbruik. De oplossing is simpel: sluit onnodige tabbladen om te zien of Chrome hierdoor sneller wordt.

Alle open tabbladen spreken gezamenlijk veel geheugen aan.

Cache en cookies wissen

Wanneer je de Chrome-browser lang gebruikt, verzamel je heel wat gegevens in de browsercache en ook veel cookies, wat de browser kan vertragen. Je kunt dit probleem oplossen door de browsegegevens te wissen. Klik op de drie puntjes in de rechterbovenhoek van de browser. Selecteer Browsegegevens wissen. Vervolgens selecteer je de vakjes Cache en Cookies en je klikt op Gegevens wissen. Als dat is gebeurd, start je Chrome opnieuw op en kijk je of het programma nog steeds traag is.

De gecachte afbeeldingen en bestanden nemen 320 MB in beslag.

Een 'gewoon prima' smartphone hoeft echt geen vele honderden euro's te kosten, weten we inmiddels. De nieuwe Motorola Edge 60 Fusion is daar een mooi voorbeeld van, lees je in deze review. Voor een adviesprijs van 329 euro krijg je een telefoon die luxe oogt, fijne specificaties heeft en zes jaar updates ontvangt.

De Edge 60 Fusion is het goedkoopste model in Motorola's Edge 60-serie en verkrijgbaar in drie kleuren: blauw, roze en het geteste turquoise. Niet de meeste alledaagse kleuren voor een smartphone, en het veilige grijs, zwart en wit ontbreken. Wij kunnen dat wel waarderen.

Opvallend ontwerp

De Edge 60 Fusion valt lekker op in de saaie massa. Een hoesje kan handig zijn om de telefoon beter te beschermen, maar is niet nodig voor grip. De nepleren achterkant biedt namelijk veel grip. Motorola schermt bovendien met een MIL-STD-810H-certificering, die aangeeft dat de Edge 60 Fusion niet stuk zou moeten gaan door een val van maximaal 1,2 meter hoogte.

©Rens Blom

De Edge 60 Fusion valt lekker op.

De gebruikservaring van de Motorola-smartphone is uitstekend. Met 178 gram is het toestel relatief licht, door de gekromde randen aan de zijkanten heb je het idee dat je een hele dure telefoon in handen hebt en het 6,67 inch-oledscherm ziet ook heel goed uit. De verversingssnelheid is 120 Hz en de resolutie wat hoger dan Full-HD, waardoor het scherm scherp oogt.

Complete smartphone

We zijn ook blij dat Motorola de scherp geprijsde smartphone zo compleet heeft gemaakt. De Edge 60 Fusion is bijvoorbeeld waterbestendig, ondersteunt een e-sim en heeft lekker veel (256 GB) opslagcapaciteit. Ook het werkgeheugen is van gebruikelijke grootte (8 GB) en de gangbare accucapaciteit van 5200 mAh levert een meer dan prima accuduur op. Wij kunnen de smartphone bij redelijk intensief gebruik, ook buiten de deur, zeker een lange dag gebruiken. 's Avonds opladen kan, maar de volgende ochtend redt het toestel ook.

©Rens Blom

Het grote scherm ziet er goed uit

Je dient wel zelf een oplaadadapter te regelen, en het liefst een krachtige. Motorola levert – vanwege nieuwe EU-wetgeving – namelijk alleen een usb-c-kabel in de doos van de Edge 60 Fusion mee. Met de juiste adapter kan de smartphone overigens lekker rap opladen, namelijk met 68 watt. Wat dat zegt? Dat het drie kwartier duurt om de telefoon van 0 naar 100 procent te brengen.

Is de Edge 60 Fusion zonder compromissen? Nee. De gebruikte MediaTek-processor is niet zo snel, waardoor de telefoon ons af en toe niet kan bijhouden. Geen ramp, maar wel een aandachtspunt. Toestellen worden door de jaren heen namelijk wat trager door alle apps en bestanden die je erop hebt gezet, en de Edge 60 Fusion is dus vanaf dag één al niet de snelste in zijn segment.

©Rens Blom

Camera's

De camera's van de smartphone zijn wat verwarrend. Achterop lijken drie cameralenzen te zitten, aangevuld met een flitser. Er zijn echter maar twee camera's: een hoofdcamera en een groothoekcamera. De Edge 60 Fusion kan ook inzoomen, maar gebruikt daar zijn hoofdcamera voor. Hoewel de camera's prima zijn gelet op de prijs, merken we duidelijk dat duurdere smartphones betere kiekjes schieten. Een begrijpelijk compromis, en we zijn blij dat Motorola de groothoeklens voorzien heeft van een macrofunctie, om van heel dichtbij te fotograferen. Dat kunnen lang niet alle telefoons in dit prijssegment.

Hieronder zie je twee fotoseries met van links naar rechts de hoofdcamera, groothoekcamera en zoomfunctie (2x) aan het werk.

©Rens Blom

©Rens Blom

Zes jaar updates

Prettig aan de Motorola Edge 60 Fusion is dat de telefoon drie Android-upgrades en zes jaar beveiligingsupdates krijgt. Je kunt het toestel dus heel lang veilig gebruiken. Motorola installeert ook heel wat AI-functies op het toestel. Sommige functies zijn nuttig, andere niet. Vertrouwd prettig blijven de gebaren om de smartphone efficiënt te bedienen. Motorola's tijdlijn met artikelen in allerlei categorieën toont ons om onduidelijke redenen alleen Engelstalige content, aangevuld met advertenties. Google's nieuwsfeed blijft dus relevanter.

©Rens Blom

Sommige onderdelen van Motorola's software bevallen goed, andere delen minder.

Conclusie: Motorola Edge 60 Fusion kopen?

De Motorola Edge 60 Fusion is niet de snelste smartphone in zijn prijsklasse, maar scoort op alle andere belangrijke punten wel (erg) goed. We zijn ook blij met het updatebeleid van zes jaar. Voor iets meer dan 300 euro koop je zo een telefoon waar je veel plezier aan kunt beleven.