De laatste belangrijke Mac-versie van iPhoto – iPhoto ’11 – kwam uit in oktober 2010. Sindsdien is me opgevallen dat ik steeds minder tijd besteed aan het bewerken van gezinsfoto’s en juist meer tijd verspil aan het mompelen van gezinsonvriendelijke woorden. Het is tijd voor een aantal grote verbeteringen!

Maar iPhoto is geen volledig verloren zaak. Als ik zo naar iPhoto voor iOS kijk, vermoed ik dat Apple met een grondige herziening van de Mac-applicatie bezig is. Dit zou de vertraging in de ontwikkeling kunnen verklaren. Ik moet overigens wel eerlijk blijven, de kleine updates van de afgelopen twee jaar hebben gelukkig wel voor compatibiliteit met iCloud en Photo Stream gezorgd; een goed begin.

Totdat de volgende grote nieuwe versie van de software verschijnt, zijn er vier manieren waarop Apple op korte termijn iPhoto ’11 zou kunnen verbeteren, zodat het programma weer bruikbaar wordt. Ik zet ze hieronder voor je uiteen:

1. De mogelijkheid om Faces uit te schakelen

iPhoto is het enige programma waardoor de ventilatoren van mijn MacBook Pro enorm hard gaan draaien. Dat komt doordat het programma op de achtergrond naar mensen op zoek lijkt te zijn om ze te identificeren voor de Faces-functie. In het zijpaneel verschijnt regelmatig de draaiende voortgangsindicator aan de rechterkant van het Faces-item.

Ik denk dat Faces een prima functie is. Nadat je enige tijd besteed hebt aan het identificeren van mensen in verschillende opnames, kan iPhoto ze namelijk goed in foto’s vinden. Maar ik gebruik de functie niet vaak genoeg om er het grootste deel van de rekenkracht van mijn Mac aan te willen besteden. Aperture heeft in het Preferences venster een selectievakje om Faces uit te schakelen (deze functie is op verzoek van professionele fotografen toegevoegd); iPhoto heeft die functie ook nodig.

2. Betere omgang met offline afbeeldingen

De meeste mensen die iPhoto al enkele jaren gebruiken, hebben waarschijnlijk tientallen tot honderden gigabytes aan foto’s op hun Mac staan. Wat maakt het uit? Opslag is niet duur!

Nou ja, het is niet duur als je gebruik maakt van traditionele harde schijven. Als ik een MacBook Air of MacBook Pro met een SSD van 256 GB aan wil schaffen, wil ik niet de helft van mijn opslagruimte (of meer) vullen met foto’s die jaren oud zijn.

©PXimport

Het importeren van afbeeldingen is zeer gelimiteerd.

Tegelijkertijd wil ik mijn fotobibliotheek niet in kleinere bibliotheken opdelen. Het zou daarom mogelijk moeten zijn om foto’s op een externe schijf op te slaan. Zelfs wanneer de schijf niet is aangesloten, zou ik de voorbeelden van en informatie over de foto’s kunnen bekijken – ik zou ze alleen niet kunnen bewerken. Op deze manier gaan Aperture, Lightroom, en Photoshop Elements te werk.

De wijze waarop iPhoto ’11 hier momenteel mee omgaat, is ingewikkeld en beperkt. De app biedt wel een voorkeursinstelling om alleen naar afbeeldingen te linken in plaats van foto’s naar je iPhoto Library te kopiëren. Dit is één enkel bestand waarin alles wordt opgeslagen. Deze voorkeursinstelling geldt echter alleen voor foto’s die vanaf de schijf geïmporteerd worden; afbeeldingen die je via de camera of geheugenkaart importeert worden automatisch in de iPhoto Library opgeslagen.

Als ik de externe schijf loskoppel kan ik nog steeds thumbnails zien van de foto’s die staan opgeslagen. Maar wanneer ik een foto probeer te openen – om deze beter te bekijken – laat iPhoto een dialoogvenster zien om te proberen het bestand te lokaliseren. Als je op Cancel klikt, krijg je een enorme zwarte afbeelding te zien met een waarschuwingssymbool in het midden.

3. Photo Stream-afbeeldingen naar de Finder kopiëren

Nu we het toch hebben over het kiezen van waar je afbeeldingen opslaat… Als je de Photo Stream-functie van iCloud ingeschakeld hebt, moet je per se iPhoto of Aperture kiezen als bestemming voor de foto’s op je Mac. Dat is prima als je één van deze applicaties regelmatig opent, maar hoe zit het met iemand die Adobe Photoshop Lightroom als primaire fotobibliotheek gebruikt? Het zou niet moeten dat je iPhoto of Aperture – je kunt er slechts één tegelijk als Photo Stream bestemming selecteren – moet openen, alleen maar om je Photo Stream-afbeeldingen binnen te halen.

In plaats daarvan zou ik in de Finder een map moeten kunnen kiezen waarin mijn Photo Stream-foto’s terechtkomen, net zoals Dropbox bestanden tussen computers updatet. Onder Windows is dit zelfs de enige manier om Photo Stream-afbeeldingen te ontvangen.

©PXimport

Dit wil je niet zien als je door je foto's bladert.

Als ik de foto’s in Finder-mappen kan laten zetten, kan ik meteen ook kiezen hoe de foto’s georganiseerd worden. Als ik uiteindelijk besluit om voornamelijk iPhoto te gebruiken, kan het programma de foto’s automatisch naar mijn bibliotheek importeren – maar niet kopiëren, zoals ik hierboven al zei.

4. Metadata exporteren

Ik weet dat dit ons een beetje uit de “consumentenruimte” haalt, maar toch is het belangrijk. Momenteel kun je niet eenvoudig foto’s exporteren met behoud van metadata zoals trefwoorden, titels, beschrijvingen, en waarderingen. Het is mogelijk om een JPEG-afbeelding te exporteren met behoud van trefwoorden en titels, maar daarbij gaat de kwaliteit achteruit (omdat JPEG zowel een lossy compressie-algoritme als een bestandsformaat is). Ratings gaan helemaal verloren.

Waarom is dit van belang? Als je van Aperture naar een andere tool wilt migreren is alle tijd die je besteed hebt aan het toekennen van de metadata voor niets geweest. Je hebt de foto’s nog steeds – die, toegegeven, het belangrijkste onderdeel zijn – maar de informatie is weg, alsof iemand alle informatie die achterop de fotoafdrukken van je grootouders staat gekrabbeld heeft uitgegumd.

©PXimport

Je kunt je foto-data niet langer exporteren.

Er is een overvloed aan oplossingen. De data zou in een XMP (Extensible Metadata Platform) “zijspan”-bestand kunnen worden opgeslagen dat met het originele afbeeldingsbestand meereist. Dan hoeft de data niet langer in de afbeeldingsbestanden zelf opgeslagen te worden. Of Apple zou ontwikkelaars toegang tot de data kunnen verlenen, een mogelijkheid die schijnbaar vorig jaar verloren is gegaan toen iPhoto en Aperture van dezelfde database-architectuur gebruik begonnen te maken.

Bonustip: Niet iedereen heeft de nieuwste Mac-hardware

Ik vermoed dat iPhoto het op een gloednieuwe MacBook Pro met een SSD en Retina Display prima doet. Maar daar hebben niet-professionele mensen (die waarschijnlijk de voornaamste gebruikers van iPhoto zijn) niets aan. Mijn MacBook Pro is een model uit 2010, en iPhoto is regelmatig traag – zelfs nadat ik de interne harde schijf heb vervangen door een SSD. Ik weet dat het optimaliseren van code lastig is, maar het lijkt erop dat Apple iPhoto niet met oudere – en nog steeds vrij populaire – Macs test.

Ik begrijp dat Apple iPhoto simpel wil houden, maar ik vraag niet om pro-level-functies (het exporteren van metadata uitgezonderd). Misschien zullen deze kwesties in de volgende grote revisie worden behandeld, maar na een frustrerende tweeënhalf jaar, wie weet hoe lang we daarop zullen moeten wachten? Ondertussen kunnen deze suggesties iPhoto zoals we het kennen flink verbeteren.

Dit is een vrij vertaald artikel van onze Amerikaanse zustersite Macworld.com, geschreven door Jeff Carlson (@jeffcarlson). De mening van de auteur komt niet per definitie overeen met die van Macworld.nl.

Bij ID.nl zijn we dol op kwaliteitsproducten waar je niet de hoofdprijs voor betaalt. Een paar keer per week speuren we daarom binnen een bepaald thema naar zulke deals. Met een aparte vriezer kun je extra veel eten invriezen en voor langere tijd bewaren. Wij zochten vier vrijstaande vriezers voor je met een inhoud van minstens 100 liter.

Bij een koelkast is het vriesvak meestal beperkt van formaat. Kies je voor een losse vriezer, dan heb je veel meer ruimte. Modellen met meer dan 100 liter zijn geen uitzondering. Wij hebben vijf stuks voor je gevonden met flink wat ruimte.

Whirlpool W55ZM 112 W 2 N

De Whirlpool heeft een netto inhoud van 103 liter. Met een hoogte van 83,8 cm is het apparaat geschikt voor plaatsing onder een aanrechtblad. De vriezer beschikt over twee transparante lades en een vriesvak met klep. De draairichting van de deur is omkeerbaar, waardoor de vriezer flexibel te plaatsen is. De W55ZM heeft een invriescapaciteit van 4,5 kg per 24 uur en een bewaartijd bij stroomuitval van 16 uur. De vriezer behoort tot klimaatklasse SN-T, wat betekent dat hij goed functioneert bij omgevingstemperaturen tussen +10°C en +43°C, maar niet geschikt is voor onverwarmde ruimtes als een schuur of garage. Gezien het formaat is hij ook eerder geschikt voor plaatsing in de keuken.

Jaarlijks energieverbruik: 170 kWh
Netto inhoud: 103 liter
Bewaartijd bij stroomuitval: 16 uur
Geschikt voor schuur of garage: Nee

Bosch GSN29VLEP 

Deze vrieskast heeft een royale inhoud van 200 liter en is afgewerkt in een roestvrijstalen look, waardoor hij er strak uitziet in elke keuken. Binnenin vind je vier handige, doorzichtige vrieslades, waaronder een extra ruime BigBox-lade voor grotere producten zoals pizza's of diepvriesgroenten. Dankzij de Supervriezen-functie worden nieuwe etenswaren snel ingevroren. Bij een eventuele stroomuitval hoef je je geen zorgen te maken: de vriezer houdt je producten tot wel 25 uur op de juiste temperatuur.

Jaarlijks energieverbruik: 221 kWh
Netto inhoud: 200 liter
Bewaartijd bij stroomuitval: 25 uur
Geschikt voor schuur of garage: Nee

Inventum VR1420

De Inventum VR1420 is een vrijstaande vrieskast met een netto inhoud van 160 liter. Hij beschikt over drie transparante lades en twee vriesvakken met kleppen. De draairichting van de deur is omkeerbaar, waardoor de vriezer flexibel te plaatsen is. Met een invriesvermogen van 7,2 kg per 24 uur en een bewaartijd bij stroomuitval van 9 uur biedt de VR1420 betrouwbare prestaties. Het geluidsniveau bedraagt 42 dB, wat als normaal wordt beschouwd voor dit type apparaat. De vriezer is geschikt voor plaatsing in ruimtes met temperaturen tot -10°C, zoals een garage. Het energielabel van de VR1420 is E, met een jaarlijks energieverbruik van 235 kWh.

Jaarlijks energieverbruik: 235 kWh
Netto inhoud: 160 liter
Bewaartijd bij stroomuitval: 9 uur
Geschikt voor schuur of garage: Ja

Beko RFNE448E45W

Deze Beko heeft een netto inhoud van maar liefst 404 liter. Met een hoogte van 192 cm, een breedte van 70 cm en een diepte van 77 cm biedt deze vriezer dus ruime opslagmogelijkheden. Het apparaat heeft acht transparante vrieslades, waaronder een ruime lade voor het opslaan van grotere producten. De draairichting van de deur kan aangepast worden aan de plaatsingsruimte. Bij stroomuitval blijft de temperatuur tot 30 uur op een veilig niveau. Deze vriezer is echter niet geschikt voor de schuur of garage. Wel heeft deze vriezer een iets zuiniger energielabel dan de meeste apparaten die hier besproken zijn, namelijk D.

Jaarlijks energieverbruik: 233 kWh
Netto inhoud: 404 liter
Bewaartijd bij stroomuitval: 30 uur
Geschikt voor schuur of garage: Nee

AEG OAG7M281EX

De AEG OAG7M281EX is een vrijstaande vrieskast uit de 7000-serie met een netto inhoud van 278 liter. Dankzij de NoFrost-technologie hoef je nooit meer handmatig te ontdooien. De MultiFlow-luchtcirculatie zorgt voor een stabiele temperatuur en luchtvochtigheid in de hele vriezer, wat de kwaliteit van je voedsel beschermt. De vriezer is uitgerust met vijf transparante lades en twee uitneembare glazen legplanken, wat flexibiliteit biedt bij het opbergen van grotere items. Dankzij de elektronische bediening met LED-indicatie kun je de temperatuur en andere instellingen precies regelen. De invriescapaciteit bedraagt 13 kilogram per 24 uur, ruim voldoende om ook na een grote boodschappenronde alles snel in te vriezen.

Jaarlijks energieverbruik: 248 kWh
Netto inhoud: 278 liter
Bewaartijd bij stroomuitval: 15 uur
Geschikt voor schuur of garage: Nee

De JBL Tour One M3 is een over-ear-hoofdtelefoon met ANC-modus, waarin hij zoveel mogelijk omgevingsgeluiden minimaliseert om jou rustig te laten luisteren naar muziek of een podcast. JBL voorziet de hoofdtelefoon van nog veel meer functies. In deze review lees je onze ervaringen met de JBL Tour One M3 na drie weken intensief gebruik.

JBL heeft voor velen een wat stoerder imago, onder andere door de focus op krachtige luidsprekers en oordopjes en marketing gericht op een jongere doelgroep. Daar horen ook speciale hoofdtelefoons bij. De Tour One M3 is wat dat betreft een minder typisch JBL-product, want deze luxe hoofdtelefoon past qua adviesprijs (350 euro), uitstraling en functies meer bij mensen die in alle rust willen genieten. Bijvoorbeeld in de trein of in het vliegtuig. Ja, de Tour One M3 is zeker interessant voor (zaken)reizigers. Een domein waar traditioneel vooral Bose en Sony sterk in zijn.

Ontwerp en draagcomfort

De JBL Tour One M3 oogt zakelijk in zijn blauwe (getest), zwarte of zandachtige kleur en valt prettig over onze oren heen. De hoofdband is zacht en irriteert niet na een paar uur luisteren. We krijgen dan wel wat warme oren. Je kunt de bluetooth-hoofdtelefoon opvouwen. De knoppen op de schelpen voor de bediening vergen wat gewenning om op de tast te vinden, maar werken naar behoren.

©Rens Blom

Ook de meegeleverde opbergdoos is strak, sterk gebouwd en geeft een premium gevoel. In de doos zitten genoeg kabels om de hoofdtelefoon bekabeld te gebruiken, ook in het vliegtuig. Een usb-c-oplaadkabel is uiteraard ook aanwezig.

©Rens Blom

Geluidskwaliteit en ANC-modus

Heel belangrijk aan een dure hoofdtelefoon is de geluidskwaliteit. We vallen met de deur in huis: die is heel goed bij de JBL Tour One M3. De hoofdtelefoon klinkt krachtig, duidelijk en best ruimtelijk. Altijd knap aangezien de oorschelpen over je oren heen vallen en het geluid dus heel duidelijk je oren in gaat.

Wat we ook fijn vinden is dat JBL geen extra nadruk legt op de bas, iets dat het merk wel doet bij producten die meer op jongeren gericht zijn. Podcasts klinken ook lekker realistisch.

We zijn ook fan van de uitgebreide equalizer in de JBL Headphones-app die je op je smartphone kunt installeren. Wie raad weet met een equalizer, kan lekker pingelen in de app om de geluidskwaliteit van de Tour One M3 meer naar eigen hand te zetten.

©Rens Blom

De app van JBL biedt heel veel functies.

De ANC-modus is effectief in het onderdrukken van omgevingsgeluiden, vooral repetitieve geluiden als vliegtuigmotoren (wanneer we in het vliegtuig zitten) of voorbijrazende auto's (als we op circa dertig meter van een drukkere weg wandelen). We merken echter ook dat de Sonos Ace en Sony WH-1000XM5 nog beter zijn in het minimaliseren van niet-repetitieve geluiden, zoals luid pratende mensen achter je in het vliegtuig, joelende kinderen in de trein of knisperende verpakkingen in een kantoortuin. Met de JBL Tour One M3 op horen we dergelijke geluiden meer dan met de twee andere genoemde hoofdtelefoons. Voor onze volgende langere vlieg- en treinreizen kiezen we daarom liever voor een van die andere modellen. Niet omdat de accuduur van de Tour One M3 tegenvalt – die is ruim voldoende – maar vanwege de demping van omgevingsgeluid.

©Rens Blom

Accuduur

Over die accuduur gesproken: de Tour One M3 gaat zeker 35 uur mee bij het luisteren naar muziek met de ANC-modus aan. Zonder ANC komen daar nog tientallen uren bij. Opladen doet de hoofdtelefoon snel via zijn usb-c-poort. Vijf minuten opladen is goed voor ruim drie uur muziek luisteren.

Smart Tx is interessante gadget

Dan nog even over de Smart Tx, het kleine rechthoekige apparaatje dat werkt met de hoofdtelefoon. De Smart Tx heeft een accu die in de praktijk meerdere werkdagen meegaat, of langer als je de hoofdtelefoon minder vaak gebruikt. Op het aanraakgevoelige schermpje van de gadget zie je nuttige informatie over het gebruik van de hoofdtelefoon en je muziek. Je kunt ook allerlei instellingen veranderen. Met deze gadget binnen handbereik hoef je de JBL-app op je smartphone eigenlijk niet te openen.

©Rens Blom

Maar de gadget kan – gelukkig – meer. Je kunt 'm namelijk bekabeld via usb aansluiten op vele typen audiobronnen, van een computer en televisie tot het inflight-entertainmentsysteem in het vliegtuig. Na het koppelen en aanzetten van de Smart TX maakt deze automatisch verbinding met je Tour One M3 en stuurt het geluid draadloos door. Zo kun je dus een film kijken op het vliegtuigschermpje zonder dat je per ongeluk de kabel uit je hoofdtelefoon trekt als je je dekentje lekker warm om je benen vouwt.

©Rens Blom

Ook noemenswaardig is dat de Smart Tx ondersteuning biedt voor Auracast, een relatief nieuwe bluetooth-functionaliteit waarmee je geluid van één apparaat kunt streamen naar meerdere ondersteunde hoofdtelefoons, oordopjes en luidsprekers. JBL zet al langer in op Auracast, wat de Smart Tx-gadget extra nuttig maakt voor wie al andere moderne JBL-producten gebruikt.

Spreken de functies van de Smart Tx je niet aan? Je kunt de Tour One M3 los kopen voor een adviesprijs van 349 euro of in combinatie met de Smart Tx voor 399 euro. Fijn dat JBL je niet verplicht laat betalen voor een gadget die je misschien niet hoeft.

©Rens Blom

Conclusie: JBL Tour One M3 kopen?

De JBL Tour One M3 biedt premium draagcomfort, een uitstekende accuduur en krachtig geluid in een strak jasje. De ANC-modus werkt effectief, maar moet verschillende andere hoofdtelefoons voor zich dulden. Tot slot de Smart Tx: een slim ontworpen gadget waar de een veel plezier aan gaat beleven, en waar een ander geen behoefte aan heeft. Goed dat JBL de Tour One M3 met en zonder Smart Tx aanbiedt, voor een prijs vanaf 350 euro. Een stevige prijs, maar een gerechtvaardigde prijs naar onze mening.