Het duurt waarschijnlijk nog tot november voordat Android M, de volgende versie van Android, voor het grote publiek verschijnt. Als je niet kunt wachten, laten we in deze miniworkshop zien hoe je eenvoudig Android M op je Nexus 5, Nexus 6, Nexus 9 of Nexus Player kunt zetten.

Let op! Voordat je doorgaat, bedenk wel dat je door de volgende stappen al je gegevens op je apparaat verliest. Zorg ervoor dat je een goeie back-up hebt. We installeren een previewversie: de kans is aanwezig dat je apparaat gebrickt wordt of dat de fabrikant moeilijk gaat doen met de garantie, als dat fout gaat. Dat gezegd hebbende, Android M werkt, als het eenmaal geflasht is, best wel stabiel.

Voor het gemak flashen we vanaf Windows. Om te beginnen moet je je Nexus er even bij pakken. Ga naar de app Instellingen, Over de telefoon en tik vervolgens zeven keer snel op Build-nummer  onderaan het scherm. Als je teruggaat naar Over de telefoon is er een nieuwe optie verschenen genaamd Opties voor ontwikkelaars. Zet die optie aan en zet vervolgens ook de optie USB-foutopsporing aan. Verbind de telefoon met je computer en download nu de Google USB Driver. Pak de .zip uit en open Apparaatbeheer in Windows. Klik met de rechtermuisknop op je Nexus met het gele uitroepteken, ga naar Eigenschappen en kies voor Stuurprogramma’s bijwerken. Blader in de wizard naar de uitgepakte .zip-bestanden en het apparaat wordt geïnstalleerd. Als je de Nexus opnieuw verbindt, verschijnt er een melding op je smartphone of tablet of je de computer wilt vertrouwen. Tik aan dat je dat altijd wilt en ga ermee akkoord, zodat we door kunnen gaan.

We downloaden nu Android M vanaf de Android-ontwikkelaarswebsite. Download het betreffende .tgz-bestand voor je apparaat. Zorg ervoor dat je de juiste hebt! Wij gebruiken de Nexus 5, dus kiezen voor Nexus 5 (GSM/LTE) Hammerhead. Het .tgz-bestand moet worden uitgepakt, iets wat bijvoorbeeld mogelijk is met 7-Zip. Zorg ervoor dat de bestanden terechtkomen in C:\Program Files (x86)\Minimal ADB and Fastboot.

©PXimport

Vervolgens hebben we ADB, een command-linetool waarmee je commando’s kunt sturen vanaf je pc naar je telefoon of tablet, en fastboot nodig. Deze kun je vanaf het XDA-forum downloaden. Klik onderaan op de knop Download Version 1.2 Here en download het bestand vanaf Google Drive. Voer de .exe uit en klik op vijf keer op Next en daarna op Install. Klik na de installatie op Finish. Er opent zich een Opdrachtprompt..

Voer in dit Opdrachtprompt als eerste adb reboot bootloader in. De Nexus herstart zich, als alle eerdere stappen goed zijn gegaan. Typ vervolgens fastboot oem unlock. Hiermee ontgrendel je de bootloader. Je moet het bevestigen op de Nexus en kunt Yes kiezen met de volumeknoppen en de keuze bevestigen met de vergrendelknop. Typ nu flash-all.bat. Als je de bestanden goed hebt staan, begint nu het flashen. Dat kan een paar minuten duren, vooral het flashen van system neemt wat tijd in beslag.

©PXimport

Zodra het flashen klaar is, kun je op een toets drukken om de Opdrachtprompt te sluiten. Het kan nog even duren voordat je Nexus opnieuw is opgestart. Vervolgens kom je terecht in de opzetwizard van Android M waarin je je apparaat opnieuw zult moeten instellen en alle apps opnieuw moet downloaden.

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!