Op 26 juni jongstleden deed Microsoft de opvolger van Windows 10 uit de doeken. De eerste previewversie is voor iedereen te downloaden en te installeren. Hoe je Windows 11 als een van de eersten kunt testen, lees je in deze how to.

Voordat je aan de slag gaat met het installeren van Windows 11, is het belangrijk om na te gaan of jouw systeem wel geschikt is voor het nieuwste besturingssysteem van Microsoft. De systeemeisen zijn namelijk veranderd ten opzicht van Windows 10. De nieuwe eisen voor Windows 11 zijn als volgt:

Processor: 64-bits-processor van 1 GHz of sneller met 2 of meer cores
Geheugen: 4 GB
Opslagcapaciteit: 64 GB
Systeemfirmware (BIOS): Geschikt voor UEFI Secure Boot
TPM-module: Trusted Platform Module (TPM) versie 2.0
Grafische kaart: DirectX 12-compatibele grafische kaart / WDDM 2.0

Let wel: dit zijn de voorlopige eisen die nodig zijn om de huidige buildvan Windows 11 te kunnen draaien. Deze systeemeisen kunnen in de loop van de tijd nog wijzigen.

Stap 1: Windows 10 geschikt maken

Belangrijk om te weten is dat het (nog) niet mogelijk is om Windows 11 los te testen. Je hebt daarom een werkende Windows 10-installatie nodig die je gaat updaten naar de testversie van Windows 11. Je doet er goed aan om Windows 11 niet te testen op een computer die je voor belangrijke taken gebruikt, maar dat je dit doet op een speciaal ingerichte testmachine. Een veilige testomgeving is bijvoorbeeld een virtuele computer, zoals VirtualBox.

In Windows 10 meld je je bij de instellingen van Windows Updates aan voor het Windows Insider-programma. Ga naar Instellingen en kies voor Bijwerken en beveiliging. In het linkermenu klik je vervolgens op Windows Insider-programma. Waarschijnlijk zie je daar de melding staan dat je het verzamelen van optionele diagnostische gegevens moet inschakelen. Dat is nodig omdat Microsoft precies wil kunnen bijhouden welke functies van Windows 11 je gebruikt en hoe deze presteren. In het scherm van de melding zie je een blauwe tekst met Ga naar Diagnostische gegevens & Feedbackinstellingen voor het inschakelen van optionele diagnostische gegevens. Klik hierop om bij de instellingen van de diagnostische gegevens te komen.

©PXimport

Vervolgens kom je terecht op het scherm van de diagnostische gegevens. Daar zet je een vinkje bij de tweede optie: Optionele diagnostische gegevens: Keer vervolgens weer terug naar de functie Windows Insider-programma, het snelst doe je dat door gewoon op het pijtje terug -  links bovenaan in het venster - te klikken.

©PXimport

Stap 2: Aanmelden met een Microsoft-account en instellen

Om Windows Insider te worden - wat vereist is als je de previewversie van Windows 11 wilt testen - moet je beschikken over een Microsoft-account. Als je gebruik maakt van de e-maildienst of Office van Microsoft, dan heb je al zo'n account, bijvoorbeeld wanneer je een @hotmail.com-, @outlook.com- of @live.nl-adres hebt. Heb je nog geen Microsoft-account, dan moet je die aanmaken. Dat kan via elke website van Microsoft, via het Aanmelden-pictogram, rechts bovenin.

Om nu Windows 10 geschikt te maken voor het ontvangen van Windows 11, klik je in het venster van Windows Insider-programma op de knop Aan de slag. Je krijgt vervolgens de vraag om je Microsoft-account te koppelen.

©PXimport

Nadat je je account hebt gekoppeld, krijg je de vraag welke Inider-instellingen je wilt toepassen. Om Windows 11 direct te kunnen testen, kies je voor de bovenste optie: Dev-kanaal.

©PXimport

Hiermee krijg je direct toegang tot de allereerste versie(s) van Windows 11 die beschikbaar komen. Houd er wel rekening mee dat dit nog echte preview-versies zijn, die nog veel bugs en onvolkomenheden kunnen bevatten. Nadat je tweemaal op de knop Bevestigen hebt geklikt, wordt de computer opnieuw opgestart.

Stap 3: Windows 11 downloaden en installeren

Nu je Windows 10 hebt aangemeld voor het Windows 11-previewprogramma is de laatste stap het daadwerkelijk binnenhalen van de Windows 11-update. Ga hiervoor naar Instellingen en kies voor Bijwerken en beveiligen. Klik weer op Windows Update en als het goed is verschijnt de Windows 11-versie als een van de updates die wordt gedownload. Op dit moment is dat versie 10.02.22000.65 (co-release), echt een van de allereerste versies van Windows 11. Wacht tot de update binnen is, en start daarna de computer opnieuw op als dit bij Windows Update wordt aangegeven. Het downloaden van de update kan enige tijd in beslag nemen.

©PXimport

Nadat de computer opnieuw wordt opgestart, wordt Windows 11 geïnstalleerd en heb je na ongeveer een half uurtje de nieuwste versie van Windows 11 op je computer. Veel testplezier!

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!