ID.nl logo
Huis

Hoe kunstmatige intelligentie Ms. Pac-Man leerde spelen

Met 999.990 punten heeft een kunstmatige intelligentie de absolute high-score gehaald op het inmiddels 36 jaar oude spel Ms. Pac-Man. De PCM-redactie moest met 13.160 punten genoegen nemen. Wij vroegen de leider van het team achter deze kunstmatige intelligentie hoe ze een computer Ms. Pac-Man hebben leren spelen en waarom.

Kunstmatige Intelligentie is een zeer breed studieveld binnen de informatica. Doel is computers te ontwikkelen die zich bewust zijn van hun omgeving, beslissingen kunnen nemen en aan de hand daarvan leren. Dat hoeft niet te leiden tot zelfdenkende machines die – in de Hollywood-stijl – de wereld overnemen. Realistischer zijn de intelligente computers die zelfrijdende auto’s bedienen. Die zijn zich bewust van de weg, andere auto’s, voetgangers en overige obstakels. Aan de hand daarvan nemen ze stuurbeslissingen en ze leren steeds beter te rijden.

Het in Canada opgerichte bedrijf Maluuba ontwikkelt kunstmatige intelligentie om taal te begrijpen. Het bedrijf is grofweg verdeeld in drie teams. Eén team zorgt dat computers teksten kunnen lezen en daar vervolgens vragen over kunnen beantwoorden. Deze divisie heeft een computer het boek Harry Potter en de Steen der Wijzen laten lezen. Daarna kon de computer inhoudelijke vragen over het boek beantwoorden.

Een tweede team binnen Maluuba richt zich op ‘dialog’. Dat zijn systemen die proberen het juiste antwoord te geven als er tegen ze gepraat wordt. Dat kan bijvoorbeeld gebruikt worden in de telefooncentrale van de eerste hulp. De beller geeft aan wat het probleem is, en de computer zorgt door vragen te stellen dat deze met de juiste hulppost wordt verbonden.

Reinforcement learning

Harm van Seijen (research manager bij Microsoft) werkt voor het derde team in Maluuba, dat zich richt op Reinforcement Learning. Een fundamenteel onderzoeksveld waar de andere twee teams hun voordeel mee doen. Kunstmatige Intelligentie is onderverdeeld in verschillende subvelden waaronder Machine Learning. Binnen dit subveld proberen onderzoekers machines te leren leren. Daar zijn weer onderliggende velden in, bijvoorbeeld Neurale Netwerken die leren op basis van voorbeelden. Daar leert een computer bijvoorbeeld katten op de foto te herkennen door foto’s met en zonder kat te bekijken.

Het veld Reinfocement Learning laat computers leren door beloningen aan beslissingen toe te kennen. De computer probeert door verschillende beslissingen te nemen de hoogst mogelijke score te halen. Dat kan ingezet worden in combinatie met het dialog-systeem van het andere team bij Maluuba, bijvoorbeeld om een systeem te bouwen dat telefonische verkopers argumenten geeft om een product te verkopen.

Volgt na een argument een aankoop, dan genereert dat een positieve beloningsscore. Wordt er niet gekocht, dan is de score nul. Gooit de klant de hoorn op de haak, dan volgt er een negatieve score. Op den duur leert de computer zo welke argumenten goed zijn voor de verkoop en welke minder.

In 2015 is bij de University of Toronto een Reinforcement Learning-onderzoek uitgevoerd met behulp van computerspellen van de (antieke) Atari 2600. Het onderzoeksteam gebruikte daar een zogenaamde Deep Reinforcement Learning techniek om de computer spellen te leren spelen. Met deze nieuwe aanpak wist de computer na training bij zes van de zeven geteste spellen een betere score neer te zetten dan welke andere computer ook. In drie gevallen was de computer zelfs beter dan de beste menselijke spelers.

Verschil met Pac-Man

Het in 1981 gelanceerde spel Ms. Pac-Man zat niet bij de titels die in dit onderzoek met succes gespeeld zijn. Harm: “De techniek bij dat onderzoek doet het heel goed bij zo’n 75 procent van de spellen. Maar bij andere titels, waaronder Ms. Pac-Man, werkte het heel slecht. Waarom was niet duidelijk. We hebben geprobeerd dat uit te leggen, maar konden het niet verklaren. Een doelstelling van ons onderzoek was daarom uitvinden waarom het zo moeilijk was en dat vervolgens op te lossen.”

Ms. Pac-Man is de opvolger van het in 1980 verschenen spel Pac-Man. Voor wie het niet kent (wat we ons nauwelijks kunnen voorstellen): in beide spellen moet de speler het titelkarakter door een doolhof sturen om zo pellets, die in de gangen liggen, op te eten. Is het doolhof leeg, dan begint het volgende level. Vier spoken proberen de speler op zijn beurt op te eten. Door één van de vier in het doolhof aanwezige power pellets op te eten, kan de speler tijdelijk de rollen omdraaien en extra punten scoren door spoken op te eten. Af en toe verschijnt er tijdelijk een stuk fruit in het doolhof. Weet de speler dit op te eten, dan levert dat bonuspunten op.

In werkelijkheid zitten er behoorlijke verschillen tussen Pac-Man en Ms. Pac-Man

-

Op het eerste gezicht lijkt Ms. Pac-Man niet meer aan Pac-Man toe te voegen dan een strik, een oog, lippenstift en een schoonheidsvlek. In werkelijkheid zitten er behoorlijke verschillen tussen de twee titels. Zo beweegt Ms. Pac-Man zich door vier verschillende doolhoven terwijl Pac-Man steeds in hetzelfde doolhof verschijnt. Het fruit beweegt in Ms. Pac-Man, terwijl het in de vorige titel stil lag. Zeker belangrijk voor lerende machines: de spoken in Pac-Man verplaatsen zich relatief aan hoe de speler loopt. Dat maakt het mogelijk om bewegingspatronen te ontdekken en daar de speelstijl op aan te passen. In Ms. Pac-Man bewegen de spoken zich met meer willekeur, waardoor een patroon niet te ontwaren is.

Hoogst mogelijke Pac-Man-score

Pac-Man en Ms. Pac-Man zijn over de afgelopen 37 jaar in een onwaarschijnlijke hoeveelheid varianten op de markt gebracht. De website highscore.com houdt wereldwijd de hoogste scores van computerspellen bij. Een snelle zoektocht op deze site geeft 568 varianten van het spel Ms. Pac-Man. Voor de Atari 2600-variant (die in dit onderzoek gebruikt is) kunnen we kiezen uit een high-score geboekt op een originele Atari 2600 spelcomputer (154.630) of op computer die de Atari emuleert (266.330). Kortom, de score van het team van Harm is 3,75 keer zo hoog als de hoogst genoteerde score in Ms. Pac-Man ooit. Harm: “Dit is de hoogst mogelijke score omdat deze daarna reset naar 0 punten.”

Om dit te bereiken is er een creatieve aanpak van de Reinforcement Learning techniek gebruikt. Het team van Maluuba noemt dit de Hybrid Reward Architecture. Harm: “In Reinforcement Learning heb je te maken met een beloningsfunctie. Normaal heb je één agent die probeert de beloning te maximaliseren. Wij hebben die functie opgesplitst in een hoeveelheid kleinere deelfuncties. We hoeven daarom niet met één agent een complex probleem op te lossen, maar hebben een grote verzameling agents die kleine problemen proberen op te lossen.”

Binnen Ms. Pac-Man maakte het team van allerlei losse onderdelen in het spel een agent. Onder meer de pellets in het doolhof, de spoken, de power-pellets en de ‘eetbare spoken’ (na het eten van een power-pellet) werden agents. In totaal gaven 163 verschillende agents aan of ze vonden dat Ms. Pac-Man omhoog, omlaag, linksaf of rechtsaf moest bewegen.

De beslissing van iedere agent kreeg ook een eigen gewicht. Harm: “Iedere agent spreekt een voorkeur voor actie uit en geeft aan hoe belangrijk hij is. Wat een spook wil is van meer belang dan wat een pellet wil.” Op basis van een zogenaamde ‘lineaire combinatie van Q-waarden’ gebruikt de computer die meningen om een afgewogen beslissing te nemen.

4000 uur later

Hoe beter die beslissing in de eindscore uitpakt, hoe eerder de computer die in een volgend spelletje opnieuw zal nemen. Op die manier leert de machine een steeds hogere score op Ms. Pac-Man te noteren. De computer heeft in totaal bijna 4.000 uur Ms. Pac-Man moeten spelen om de topscore te kunnen noteren. Uitgaande van de vuistregel dat iemand met een 40-urige werkweek gemiddeld per jaar 1.650 uur werkt, vertaalt zich dat naar bijna 2,5 jaar trainen voor een mens. Het spelletje waarbij de topscore behaald werd nam 1 uur en 16 minuten in beslag.

In werkelijkheid heeft het vanzelfsprekend geen 2,5 jaar geduurd voor deze score bereikt werd. Voor het experiment was het niet nodig om de computer op menselijke snelheid te laten spelen. Met behulp van een standaard PC met Intel Core i7-processor is de 4.000 uur training uitgevoerd in 30 uur. Daarvoor was eerst een 20 uur durende optimalisatie nodig in een parallel rekenend netwerk van computers. De totaal benodigde ‘werkelijke’ tijd om Ms. Pac-Man te verslaan werd zo teruggebracht naar 50 uur.

De computer heeft in totaal bijna 4.000 uur Ms. Pac-Man moeten spelen om de topscore te kunnen noteren.

-

Natuurlijk investeren Microsoft en Maluuba niet in Reinforcement Learning om de hoogste score op een computerspel te kunnen claimen. Het team van Harm voert voor de bedrijven fundamenteel onderzoek uit. Op basis van hun bevindingen kunnen de andere twee teams van Maluuba hun toepassingen verder optimaliseren.

Harm: “In het algemeen probeer je met Reinforcement Learning uit data goed gedrag te leren. Dat kun je potentieel voor veel dingen gebruiken. Binnen taal bijvoorbeeld om in dialogs de juiste respons te berekenen. Dat kan bij simpele taken gewoon met de hand gecodeerd worden. Maar als het om ingewikkeld gedrag gaat, kan dat niet meer. Dan wil je dat er zelf geleerd wordt aan de hand van data. Daar wordt Reinforced Learning voor gebruikt.”

Zelf aan de slag

Wil je zelf met kunstmatige intelligentie aan de slag, dan volgen hier enkele tips:

Stap 1: Bezoek de Arcade Learning Environment

De Arcade Learning Environment biedt een framework waarmee onderzoekers en hobbyisten AI agents voor Atari 2600 spellen kunnen bouwen. Om hiermee aan de slag te gaan is Linux of OS X nodig. Daarnaast dien je over kennis van Python en C++ te beschikken.

Stap 2: Bezoek OpenAI Gym

Op de website van OpenAI Gym kun je het gereedschap vinden om zelf een Reinforcement Learning algoritme te ontwikkelen. Om dit gereedschap te gebruiken is kennis van de programmeertaal Python praktisch. Naast de mogelijkheid om te ontwikkelen, biedt de OpenAI Gym ook opties om resultaten van je werk te vergelijken met die van anderen. De site bevat daarnaast documentatie en een forum om vragen te stellen.

Stap 3: Kies je project

OpenAI Gym biedt een keur aan omgevingen om je eigen kunstmatige intelligentie voor te ontwikkelen. Daar zitten beginnersprojecten bij en mogelijkheden om met de standaard bordspellen aan de gang te gaan. Je kunt zelfs je eigen 2D- en 3D-robotsimulaties maken. Eén van de mogelijke omgevingen waar je voor kunt kiezen zijn de klassieke Atari-computerspellen.

Stap 4: Breid je omgeving uit

Een handig aspect van OpenAI Gym is dat het kan overweg met algoritmes die in andere frameworks gemaakt zijn. Zo kun je de deeplearning Python libraries die Theano biedt inzetten. Ook de open-source Machine Intelligence-uitbreidingen van TensorFlow werken goed met OpenAI Gym samen.

▼ Volgende artikel
Zo herken je verdachte QR-codes op parkeerautomaten en laadpalen
© Gemeente Den Haag
Huis

Zo herken je verdachte QR-codes op parkeerautomaten en laadpalen

Parkeerautomaten en laadpalen voor elektrische auto's zijn steeds vaker doelwit van fraudeurs. Ze plakken een sticker met een valse QR-code op het scherm of naast het betaalgedeelte. Wie de code scant, komt terecht op een nagemaakte website die vraagt om bankgegevens of een betaling. In werkelijkheid belandt het geld niet bij de gemeente of de exploitant, maar bij criminelen.

In het kort

In dit artikel lees je hoe je nep-QR-codes op parkeerautomaten en laadpalen herkent. Je ontdekt wat quishing is, hoe je verdachte codes spot en hoe je veilig blijft voor deze vorm van oplichting. Lees ook: Goed alternatief voor EasyPark? Zo werkt de Q-Park-app

Van Amsterdam tot Maastricht, van Alphen aan den Rijn en Rotterdam tot Den Haag: valse QR-codes duiken steeds vaker op. Quishing, zoals deze relatief nieuwe vorm van oplichting wordt genoemd, kan je behoorlijk wat geld kosten. Met de tips in dit artikel voorkom je dat jij slachtoffer wordt.

Hoe fraudeurs te werk gaan

Een valse QR-code is vaak simpelweg een sticker die over de originele code of op een lege plek is geplakt. Op het eerste gezicht lijkt de code onderdeel van de automaat. Zodra je de code scant, opent er een website die qua logo en opmaak sterk lijkt op die van een parkeer- of laadpaalexploitant. Het verschil zit in de details: de url wijkt af, de site vraagt direct om bankinloggegevens of je wordt doorgestuurd naar een betaalpagina die niets met de gemeente of betreffende exploitant te maken heeft.

In het Verenigd Koninkrijk en Nederland zijn al meerdere meldingen gedaan. Sommige slachtoffers verloren tientallen euro's aan parkeergeld, anderen werden geconfronteerd met grotere bedragen die van hun rekening verdwenen.

Zo herken je een valse QR-code

Let altijd goed op de fysieke code. Ziet het eruit als een losse sticker, scheef geplakt of met een afwijkende kleur? Dan is de kans groot dat het om fraude gaat. Controleer daarnaast de link die verschijnt zodra je scant. Een betrouwbare url verwijst naar een bekende aanbieder, zoals de website van de gemeente of een erkende parkeerapp. Zie je rare domeinnamen of spelfouten, ga dan niet verder maar klik de pagina meteen weg. Belangrijk om te weten: dat een link met https:// begint is tegenwoordig geen garantie meer dat het om een veilige site gaat. Wij hebben als test de valse QR-code op de foto gescand (don't try this at home!) en de link begint met https://...

Nog beter is het om QR-codes helemaal te vermijden bij dit soort betalingen. Gemeenten en aanbieders van laadpalen en parkeerautomaten adviseren om te betalen via de automaat zelf of via een officiële app, zoals EasyPark of ParkMobile. Zo weet je zeker dat je geld op de juiste plek terechtkomt.

Wat kun je zelf doen?

Betaal je via een app of met pin, dan loop je geen risico op quishing. Zie je toch een verdachte QR-code, meld dit dan bij de gemeente of politie, zodat de sticker snel verwijderd kan worden. Twijfel je aan een website, gebruik dan een controletool zoals 'Check je linkje' waarmee je vooraf kunt zien waar een QR-code naartoe leidt.

Soms heb je genoeg

🅿️ Aan zo'n blauwe parkeerschijf
▼ Volgende artikel
Review TCL 55C6K - Goedkope miniled overtuigt in SDR, maar minder in HDR
Huis

Review TCL 55C6K - Goedkope miniled overtuigt in SDR, maar minder in HDR

Nog niet zo lang geleden was miniled-technologie voorbehouden aan de luxere midrange-modellen en hoger. Maar zoals dat nu eenmaal gaat is ook deze technologie na een aantal jaren beschikbaar op goedkopere modellen. Hoe zit het dan met de kwaliteit?

Uitstekend
Energy label
Conclusie

TCL’s 55C6K is een heel interessante instapper. De adviesprijs ligt te hoog, zeker naast de betere C7K, maar gelukkig is de tv her en der al voor veel minder te krijgen. Met 180 zones schieten de piekhelderheid en het contrast iets tekort, en HDR blijft ook een beetje achter. Toch levert de tv in SDR mooie kleuren en prima kalibratie in Filmmaker- en Movie-modus. Het toestel maakt daarnaast gebruik van Google TV en levert goede gaming-features.

Plus- en minpunten
  • Achtergrondverlichting met 180 zones en degelijk contrast
  • Voldoende piekhelderheid en degelijk kleurbereik
  • Ondersteuning voor Dolby Vision IQ en HDR10+
  • Twee HDMI 2.1-aansluitingen met gaming-features
  • Filmmaker Mode en Movie Mode met goede kalibratie
  • Google TV en AirPlay 2
  • HDR-dynamische tonemapping vermindert het contrast
  • eARC/ARC neemt een 48-Gbps HDMI-poort in
  • Beperkte kijkhoek
TCL 55C6K

Adviesprijs: 899 euro Wat: Ultra-HD 4K, 144Hz, Full Array miniled-tv met lokale dimming (18x10 segmenten) Schermformaat: 55 inch (139 cm) Aansluitingen: 4x HDMI (2x v2.1 (48 Gbps), 2x v2.0 (18 Gbps), ARC/eARC, ALLM, VRR, HFR), 1x usb, 1x optisch digitaal uit, 2x antenne, wifi 5 (802.11ac), ethernet, bluetooth 5.4 Extra’s: HDR10, HLG, Dolby Vision IQ, HDR10+, Dolby Atmos, DTS:X, Google TV, AirPlay 2, usb/DLNA-mediaspeler, DVB-T2/C/S2, CI+-slot Afmetingen: 1229 x 776 x 297 mm (incl. voet) Gewicht: 12,5 kg (incl. voet) Verbruik (per 1000 uur): SDR 70 kWh (F) / HDR 150 kWh (G)

Een eenvoudig ontwerp hoeft niet lelijk te zijn, iets wat de C6K goed laat zien. De vleugelvoeten links en rechts onder deze televisie zijn licht naar buiten gedraaid en dat zorgt ervoor dat hij erg stabiel staat. Aan de voorzijde heeft het scherm nauwelijks een kader; de focus ligt op het beeld. Van opzij gemeten is hij 56 mm diep. Door de licht afgeschuinde zijkanten en de smalle zilverkleurige rand oogt hij zelfs nog slanker. De rug is mooi vlak en afgewerkt met een vierkantpatroon.

Aansluitingen

TCL kiest voor een minimale set aan aansluitingen, een eigenschap die we bij al hun miniled-modellen zien. Er zijn vier HDMI-poorten, waarvan twee voorzien zijn van de maximale 48Gbit/s-bandbreedte die noodzakelijk is voor gamen in 4K120 op je favoriete high-end console. Voor pc-gamers is er nog wat extra mogelijk. Zij kunnen in 4K144Hz gamen, of als je framerate belangrijker vindt dan resolutie kunnen ze zelfs tot 2K288Hz gaan. Met een input-lag van 16,8 ms (bij 4K60) en 8,4 ms (bij 2K120), ondersteuning voor ALLM en VRR (AMD FreeSync en NVIDIA G-Sync Compatible) is een responsieve en uiterst vloeiende game-ervaring gegarandeerd.

Heb je thuis meerdere high-end gamebronnen én een soundbar, dan moet je er wel rekening mee houden dat ARC/eARC slechts op één van de 48Gbit/s-poorten is ingeschakeld, en je dus maar één dergelijke poort overhoudt voor je game-apparaten. Behalve de HDMI-poorten zijn er nog een usb-poort voor media, een digitaal optische audio-uitgang, twee antenne-aansluitingen, wifi 5, ethernet en bluetooth (voor de afstandsbediening en draadloze hoofdtelefoons). 

De aansluitingen op de TCL 55C6K.

Voorzien van Google TV

Zijn er bepaalde apps die je absoluut niet wilt missen op je smart-tv? Dan is Google TV een uitstekende keuze. Het systeem heeft het ruimste app-aanbod en je vindt er bijna alle internationale, maar ook lokale streamingdiensten terug. Google Cast en Apple AirPlay 2 maken het supermakkelijk om content van je smartphone naar de tv te sturen. Aanbevelingen krijg je eveneens in overvloed. Ze zijn geordend per genre, niet per streamingdienst. De genres die Google je toont, zijn gebaseerd op je kijkgedrag. Meer over Google TV lees je in dit artikel.

De TCL 55C6K is voorzien van Google TV.

TCL biedt verder een energiedashboard waarin je alle instellingen terugvindt die het energieverbruik van je tv kunnen beïnvloeden. Wil je de tv gebruiken als kunstkader, dan open je T-exhibition; daar vind je niet alleen een ruim aanbod kunst, je kunt er ook AI-kunst genereren. TCL Channels biedt gratis streaming-content, mét advertenties uiteraard. De Google TV-interface werkt vlot en de gebruikservaring is prima. Ook als je even in de instellingen wilt duiken of een andere input wilt selecteren heeft TCL voor een handige interface gezorgd.

De zwarte rechthoekige afstandsbediening wint geen prijs voor innovatie, maar werkt wel prima. De toetsen voelen zacht aan en hebben een zuivere aanslag. De lay-out is redelijk klassiek en er is nog een numeriek toetsenbord aanwezig. De ingebouwde microfoon is handig voor zoekopdrachten. Onderaan de afstandsbediening zijn zes sneltoetsen te vinden: voor Netflix, Prime Video, YouTube, de mediaspeler, TCL Channels en Disney+. 

De eenvoudige afstandsbediening.

Prima beeldverwerking

De AiPQ Pro-processor die je in de C6K vindt, gebruikt TCL ook in zijn hoger geplaatste modellen. Dat is goed nieuws, want je hoeft dus niets in te leveren op dit vlak en de resultaten zijn erg goed. Wat ons vooral opvalt, is dat HDR-content met zachte kleurgradiënten nu quasi-foutloos en zonder kleurstroken op het scherm verschijnt. Je hoeft daarvoor zelfs geen ruisonderdrukking te activeren. In SDR-content kan dat verschijnsel wel nog zichtbaar zijn, maar met wat lichte ruisonderdrukking worden de meeste hinderlijke kleurstroken weggewerkt. Alleen heel lastige gevallen blijven licht zichtbaar. De processor scoort ook erg goed op deinterlacing van live-tv (1080i) en heeft prima upscaling. Een klein beetje extra scherpte (tot maximaal 5) kan het beeld wel gebruiken.

Voor sport en games is bewegingsscherpte erg belangrijk, en die is prima. De randen van bewegende voorwerpen hebben een heel licht vage rand. Oledmodellen blijven wel uitgesproken beter op dit vlak. Wie dat wil verbeteren, kan overschakelen naar een 240Hz-verversingssnelheid. Bij 4K-beeldmateriaal gaat dat ten koste van wat verticale resolutie, maar het verlies is erg klein. Gamers kunnen in Full-HD zelfs tot 288 Hz gaan. Voor film zien we weinig meerwaarde. Wil je de judder van films wat intomen, dan activeer je de motion interpolation; stel de sterkte in naar eigen smaak. 

©TCL

Zijn 180 dimmingzones voldoende?

Het grote voordeel van miniled-achtergrondverlichtingen is dat ze een groot aantal dimmingzones kunnen bieden. Die zijn essentieel om het contrast van de televisie naar een hoger niveau te tillen. De 55C6K moet het echter stellen met 180 zones (18 x 10). Dat is een flinke downgrade ten opzichte van de 55C7K, die kan uitpakken met 720 zones (36 x 20). Het lcd-paneel zelf heeft een eigen contrast van ongeveer 4600:1, en dat is weliswaar iets lager dan wat we bij andere TCL-modellen zagen, maar zeker niet slecht. Met local dimming geactiveerd stijgt het contrast naar 8400:1, een bescheiden verbetering.

Op een eenvoudiger test scoort hij nog 27.800:1. Die cijfers laten zien dat dat 180 zones wel verbetering leveren, ook al is die aan de kleine kant. Maar het echte verschil zien we in allerlei testfragmenten. Is het beeld donker en zijn er veel kleinere lichtpunten, dan is er meer schaduwdetail zichtbaar dan wenselijk omdat de grote zones het contrast niet fijn genoeg kunnen controleren. Een snel bewegend voorwerp kan dan ook een kleine zone-overgang tonen.

We moeten daar wel bij vermelden dat de aansturing erg goed is; echte zonegrenzen zijn onzichtbaar, maar een incidentele halo is uiteraard niet te vermijden. Al die zaken zijn vooral van belang bij donkere beelden. Bij heldere beelden zien we dan weer een omgekeerd effect. Een donkere partij met scherp detail in een verder helder beeld is iets te helder en verliest zo wat detail. Dat effect is duidelijker in HDR. Al met al nog steeds een behoorlijk resultaat, maar van 180 zones mag je geen oledkwaliteit contrast verwachten. 

Bescheiden piekhelderheid

Ook op het gebied van piekhelderheid kan de C6K maar nauwelijks overtuigen. Op het 10%-venster in HDR Filmmaker Mode meten we 688 nits, op het volledig witte scherm 547 nits. TCL heeft de tv zo getuned dat hij op het 50%-venster nog naar 844 nits gaat. Dat zijn voor HDR eerder bescheiden resultaten, zeker aangezien de Filmmaker Mode de middentinten en helderste tinten te donker toont. Het kleurbereik haalt 88,5% P3. De C6K claimt een QLED-model te zijn, maar onze meting duidt eerder op een KSF-fosfor-achtergrondverlichting waarbij vermoedelijk erg weinig of geen quantum dots aanwezig zijn. Die QLED-vermelding zou TCL dan ook beter achterwege laten. Vergelijk die resultaten met de C7K (die wél echte quantum dots gebruikt) waar we 95% P3 halen en een piekhelderheid van 1850 nits op het 10%-venster, en je ziet dat het verschil groot is.

De C6K ondersteunt Dolby Vision IQ en HDR10+, naast HDR10 en HLG. In HDR Filmmaker Mode zijn niet alleen de helderste tinten te donker, de tv clipt ook wat witdetail weg, waardoor nuance in de helderste tinten kan verdwijnen. We activeerden dynamische tonemapping om dat tegen te gaan, maar dat maakt het beeld over het algemeen te helder, waardoor je minder contrastrijk beeld ziet. In SDR is het resultaat erg goed: de Filmmaker Mode levert een goede kalibratie, dus daar zie je de C6K op zijn best. Zowel in HDR als SDR was het schaduwdetail goed zichtbaar. 

Matige audio

De 40 watt sterke 2.1-audioconfiguratie met het label van Onkyo mag dan wel iets krachtiger zijn dan de gemiddelde lagere-middenklasser, toch laat het geen diepe indruk achter. Er is ondersteuning voor Dolby Atmos en DTS:X, maar onze filmsoundtracks geven maar een matig tot erg beperkt surroundgevoel. Echte diepe bassen ontbreken, en zodra je het volume echt hoog zet, verdwijnt een deel van de bas en hoor je redelijk wat vervorming. De klank is goed genoeg voor doorsnee dagelijks gebruik, maar muziek- en filmliefhebbers kunnen beter een soundbar bij deze televisie gebruiken.

Conclusie

TCL pakt erg graag uit met zijn miniled-modellen, maar deze instapper maakt toch een aantal belangrijke compromissen. Dat leidt onmiddellijk tot zijn belangrijkste minpunt: de adviesprijs. Die is te hoog, zeker wanneer je die vergelijkt met de TCL C7K die nauwelijks duurder, maar wel aanmerkelijk beter is. De dynamische tonemapping van TCL kan beter, zeker gezien de basisprestaties. Met 180 zones kan hij immers geen hoge piekhelderheid leveren en ook geen indrukwekkend contrast. In HDR blijft hij daardoor wat achter, en de dynamische tonemapping maakt niet genoeg goed. Als we erg streng zijn, komt dat vooral omdat de andere miniled-modellen van TCL juist wél zo goed scoren. Maar eerlijk is eerlijk: deze TCL 55C6K levert nog prima prestaties, met mooie kleuren en voldoende piekhelderheid en contrast. De Filmmaker en Movie Mode zijn goed gekalibreerd en zeker in SDR is dat een mooie prestatie. Google TV zorgt voor een ruim entertainmentaanbod en er zijn aardig wat gaming-features. Kun je deze televisie met een mooie korting vinden, dan is hij zeker het overwegen waard!