Ooit was het vooral Internet Explorer dat de scepter zwaaide onder internetbrowsers, maar al gauw stapten veel mensen over op Firefox van Mozilla. Met de komst van meer Android zijn echter veel mensen juist weer overgestapt op Chrome. Hoe is het nu met Mozilla, het bedrijf achter Firefox?

Op dit moment is Google’s Chrome (68,91%) de grootste webbrowser ter wereld, gevolgd door Mozilla’s Firefox (9,25%) en dan Apple’s Safari (8,68%). Mozilla is bekend van Firefox, dat het ontwikkelt sinds 2003, maar het is al sinds 1998 actief. Toen was dat alleen met een aantal webtools uit een andere browser: Netscape Communicator, ook bekend als de eerste commerciële webbrowser allertijden. Netscape is uiteindelijk verdwenen voor Internet Explorer van Microsoft, een browser die op Windows-computers standaard was voorgeïnstalleerd.

Een browser kiezen is zeker niet voor iedereen een bewuste keuze. Vaak gaan mensen simpelweg naar het ‘internet’-icoontje op hun smartphone of desktop en staan ze er niet bij stil in welke browser ze zich bevinden. Veel internetbrowsers lijken op elkaar. Het zijn allemaal vensters waarin je een adres in de adresbalk tikt en de website vervolgens eronder in het grote ‘vak’ ziet openen. Je kunt favorieten opslaan en je kunt een pagina terugbladeren. Er schuilt echter een heleboel tech achter een browser, die onder andere om de snelheid en de privacy draait. Iets waar bijvoorbeeld Mozilla met zijn Firefox hoog op inzet.

Heftig decennium

Mozilla heeft een heftig decennium achter de rug. Van totale internetfaam via een vreemde wissel in bestuur naar vechten tegen de concurrentie. In 2014 stapte mede-eigenaar Brendan Eich op nadat er controverse ontstond over zijn kijk op het homohuwelijk. Inmiddels was het Google Chrome allang gelukt om het stokje van meest populaire browser over te nemen.

Het heeft echter niet stilgestaan. Het maakt deel uit van diverse consortiums om het internet veilig en leuk te houden. Zo is het onder andere deel van Let’s Encrypt, dat inmiddels meer dan 1 miljard tls-licenties heeft uitgegeven. Het was ooit van plan om een eigen besturingssysteem te maken voor mobiele telefoons. Het schrapte dit echter om zo de focus te houden op waar het goed in is, namelijk een betrouwbare, veilige portaal bieden om het wereldwijde web te bereiken.

Chrome versus Firefox

Firefox is dan ook niet van de kaart geveegd door Chrome. Het wordt nog steeds veelvuldig gebruikt als secundaire browser, of als primaire browser. Het is namelijk nog steeds een heel aantrekkelijke internetbrowser met daarin alles wat je nodig hebt. Hij is bovendien sneller dan Chrome, iets waar Mozilla hoog op inzet. Tenminste, uit tests blijkt dat Firefox vooral sneller is op mobile versus desktop.

Mozilla is niet bang om de vergelijking met Google’s browser op te zoeken. Er bestaan Firefox billboards waarop in koeienletters met Google’s kleuren staat “Big browser is watching you”. Ook daarin probeert Mozilla voor te lopen, want met de Do Not Track-technologie wil het tegen uitgevers en adverteerders zeggen dat ze niet wensen dat het internetgedrag wordt geregistreerd of gedeeld.

Opvallend is dat Firefox tot 2014 nog met Google. Dat wil zeggen dat het de zoekopdrachten met Google deelde. Inmiddels is zo’n deal gesloten met Yahoo en verdient Google niet meer bakken met geld door Mozilla. In sommige landen is de deal nog wel van kracht, maar in bijvoorbeeld Amerika is Yahoo de standaard. Het evenzo activistische DuckDuckGo heeft met anderen ervoor gezorgd dat Android-telefoons niet standaard worden voorzien van Chrome als primaire browser. Gebruikers krijgen tegenwoordig eerst de vraag welke browser hun voorkeur heeft.

©PXimport

Mozilla versus Apple

Mozilla is niet bang om politiek actief te zijn. Het heeft 42.000 handtekeningen opgehaald voor netneutraliteit, zich regelmatig uitgesproken over Trump’s administratie en helpt regelmatig mee in rechtszaken. Als Mozilla ergens niet oke mee is, dan wordt dit altijd uitgesproken. Zo ook het feit dat er lange tijd geen Firefox op iOS bestond, omdat Apple niet toestond dat Firefox zoals het destijds was 100 procent op het platform mocht bestaan. Er zijn inmiddels concessies gedaan, waardoor Firefox op iOS kan bestaan en ook goed werkt. Het enige nadeel? Apple zal altijd Safari pushen. Dit is altijd de standaard browser.

Apple heeft die macht omdat het eigen producten heeft. Google heeft dit minder. Een computer is niet door Google gemaakt, waardoor het hier weinig kan afdwingen op het gebied van browsers. Mozilla kan dus altijd Firefox ter download aanbieden en de gebruiker kan ervoor kiezen dit de primaire browser te maken. Daarnaast is Mozilla ook meer aan het ontwikkelen naast Firefox, zoals een datalek-rapporteerdienst genaamd Monitor en een wachtwoordmanager genaamd Lockwise. Hoewel het Mozilla siert om hard te blijven werken aan veiligheid op het internet, is het niet per se nodig om meer te doen dan Firefox alleen. Immers bereikt Mozilla met Firefox nog steeds een groot deel van de markt, ondanks dat het geen eigen OS of hardware heeft.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.