Ruim zestig procent van alle internetgebruikers gebruikt de browser van internetgigant Google: Chrome, dus er is een grote kans dat jij dat ook doet. In dit artikel benoemen we tien functies waarvan je wellicht nog niet wist dat ze in Chrome zaten.

Tip 01: Meerdere pagina’s

Chrome laat je zelf bepalen wat je wilt zien als je de browser opstart. Bekijk je altijd als eerste het nieuws, check je je social media en log je in op je mail? Kies er dan voor om deze tabbladen standaard te laten openen als Chrome opstart. Klik hiervoor op de drie puntjes rechts bovenin om de Instellingen te openen. Navigeer naar beneden en selecteer onder Bij opstarten de optie Een specifieke pagina of reeks pagina’s openen. Klik op Een nieuwe pagina toevoegen en voer de url in. Klik op Toevoegen en doe dit voor eventuele andere pagina’s ook. Wil je dat je browser iedere keer de pagina’s opent die je op dit moment open hebt staan, kies dan gewoon voor de optie Huidige pagina’s gebruiken.

©PXimport

Tip 02: Vormgeving aanpassen

Nu je toch in de instellingen bent, kun je meteen de vormgeving van Chrome aanpassen. Zo is het bijvoorbeeld handig om een thuisknop aan je adresbalk toe te voegen. Ga daarvoor naar Vormgeving en zet de schuif achter de knop ‘Homepage’ weergeven aan. Je ziet dat er nu links van de adresbalk een thuis-icoontje wordt weergegeven. Standaard is de optie Pagina ‘Nieuw tabblad’ geselecteerd, wat handig is als je snel even een nieuwe pagina wilt openen. Je kunt eronder echter ook zelf een pagina opgeven, zodat er een vaste pagina wordt geopend als jij op die thuisknop klikt.

Om je opgeslagen bladwijzers snel bij de hand te hebben, kun je ze toevoegen onder de adresbalk door de schuif achter Bladwijzerbalk weergeven aan te zetten.

Heb je er moeite mee om de pagina’s goed te kunnen lezen, selecteer dan achter Lettergrootte de optie Groot of Zeer groot. Dit werkt overigens niet op alle sites. Om een pagina dan nog goed te kunnen lezen, kun je inzoomen door de toetscombinatie Ctrl++ (plus) te gebruiken. Uitzoomen doe je dan weer met Ctrl+- (min), Ctrl+0 om weer terug te keren naar 100% of door op Resetten te klikken in de pop-up die verschijnt.

©PXimport

Tip 03: Scherm casten

Met een Chromecast kun je de inhoud van je pc-scherm naar je tv streamen als beide apparaten op hetzelfde wifi-netwerk zijn aangesloten. Het casten van een tabblad is heel eenvoudig: klik met je rechtermuisknop ergens op de pagina en kies voor de optie Casten. Chrome zoekt nu naar een beschikbare Chromecast om de inhoud naartoe te streamen. Je kunt een tabblad ook casten door op de drie stipjes rechts bovenin, naast de adresbalk, te klikken en voor Casten te kiezen. Ben je een tabblad aan het casten, dan verschijnt er een icoontje rechts naast de adresbalk. Door op dat icoontje te klikken, kun je de verbinding verbreken.

©PXimport

Tip 04: Tabbladen

Met de tabbladen van Chrome kun je nog veel meer, zo kun je bijvoorbeeld een tabblad (tijdelijk) vastzetten. Je klikt dan met je rechtermuisknop op een tabblad en kiest voor de optie Vastzetten. Het tabblad wordt geminimaliseerd en in de linkerhoek gezet, je ziet alleen nog het icoontje van die pagina. Dit is vooral handig als je een hele hoop tabbladen open hebt staan, want zo kun je toch nog het overzicht bewaren. Om een tabblad weer terug naar de normale grootte te brengen, klik je er weer met je rechtermuisknop op en kies je voor Losmaken.

In datzelfde menuutje vind je ook de optie Geluid van site dempen, een functie die je vooral zult gebruiken als er automatisch een video op die site wordt afgespeeld.

Verder kun je vanuit dit menu onder andere geopende tabbladen sluiten en het actieve tabblad opnieuw laden.

©PXimport

Tip 05: Anoniem surfen

Met Chrome is het mogelijk om anoniem websites te bezoeken door de incognito-modus te gebruiken. Druk hiervoor op de toetscombinatie Ctrl+Shift+N of klik op de drie stipjes rechtsboven aan het venster en kies voor Nieuw incognitovenster. Chrome bewaart nu geen geschiedenis en slaat ook geen cookies op van de sites die je bezoekt. Je bent natuurlijk niet geheel incognito, aangezien de beheerder van de bezochte website (en eventueel je provider) wel kunnen zien welke sites je hebt bezocht aan de hand van je ip-adres. Je herkent een incognito-tabblad door de grijze achtergrond en doordat er Incognito naast de adresbalk wordt weergegeven.

©PXimport

Tip 06: Downloadlocatie

Vraag je je weleens af waar Google je downloads opslaat? Maak dan bijvoorbeeld een map aan op je bureaublad of ergens anders waar je het gemakkelijk terug kunt vinden. Ga vervolgens naar het instellingenmenu en klik helemaal onderaan op Geavanceerd. Scroll naar beneden en tot je het kopje Downloads ziet. Achter Locatie kies je voor Wijzigen en kies je de net aangemaakte nieuwe map. Als je wilt dat Chrome iedere keer vraagt waar een bestand moet worden opgeslagen, zet dan de schuif achter Voorafgaand aan een download vragen waar een bestand moet worden opgeslagen aan.

©PXimport

Tip 07: Privacy

Nu we bij de geavanceerde instellingen zijn aanbeland, bekijken we ook eens nader de instellingen onder het kopje Privacy en beveiliging. Zo kun je hier bijvoorbeeld instellen dat de websites zo min mogelijk gegevens van jou mogen verzamelen door de schuif achter Een verzoek voor niet bijhouden met je browseverkeer verzenden aan te zetten en de actie te bevestigen. Besef je wel dat het geen garantie is dat een website zich hieraan houdt.

Kijk dan ook eens bij de Site-instellingen. Hier kun instellen welke rechten websites hebben. Kies er bijvoorbeeld voor dat een site altijd moet vragen of het cookies mag opslaan door bij Cookies de optie Sites toestaan cookiegegevens op te slaan en te lezen uit te zetten. Het surfen kan er wel wat onaangenamer door worden, omdat sommige sites dan niet goed functioneren. Je kunt er ook voor kiezen om de opgeslagen cookies te verwijderen wanneer je Chrome afsluit (Cookies en sitegegevens wissen wanneer je Chrome sluit), of alleen voor bepaalde websites. Kies in dat geval voor Toevoegen achter Wissen bij het verlaten en voeg een url toe.

©PXimport

Tip 08: Processen bekijken

Heb je het idee dat je pc langzaam wordt van bepaalde sites? Neem dan een kijkje bij het Taakbeheer van Chrome. Je opent dit met de toetscombinatie Shift+Escape. Het taakbeheer laat zien welke processen op dat moment door Chrome worden gebruikt. Onder Taak zie je of dit een tabblad of bijvoorbeeld een subframe is. Een subframe is bijvoorbeeld een Twitter-box op een webpagina of een Facebook-duimpje dat onder een nieuwsartikel staat. Al deze elementen vragen een beetje rekenkracht van je processor. Hoeveel precies, dat lees je onder CPU. Hoeveel geheugen een proces nodig heeft, zie je onder Geheugenvoetafdruk (een nogal vreemde vertaling van footprint). Om een proces af te sluiten, selecteer je het en kies je voor Proces beëindigen.

©PXimport

Tip 09: Inspecteren

Het inspecteren van de broncode van een website is een functie die vooral veelgebruikt wordt door webdesigners. Je kunt hiermee de html-bron van een website tot in detail bekijken. Zo kun je zien hoe een site is opgebouwd en welke lettertypen er zijn gebruikt. Om die broncode te bekijken, klik je met je rechtermuisknop op een element van de pagina en kies je voor Inspecteren. Een aantal vensters aan de rechterkant worden getoond. Bovenaan, onder Elements, zie je de code van het element, eronder bij Styles, zie je de eigenschappen. Zoek nu rechtsonder bijvoorbeeld naar de tekst font-family om te weten te komen welk lettertype voor het specifieke element op de site is gebruikt.

©PXimport

Tip 10: Google Cloud Print

Tot slot herbergt de browser van Google nog een handige functie, al heeft ie niet echt direct te maken met Chrome zelf: Google Cloud Print. Je kunt je printer instellen als cloudprinter en vervolgens vanaf elke locatie documenten afdrukken op je eigen printer, zolang printer aan staat.

Ga naar het instellingenmenu in Chrome en klik op Geavanceerd. Onder Afdrukken kies je voor Google Cloudprinter. Kies voor de optie Cloudprinter-apparaten beheren waarna een nieuw tabblad wordt geopend. Als je apparaat wordt ondersteund, zie je het hier staan. Klik op Registreren en doorloop de configuratie. Ga hiernaartoe om meer informatie over Google Cloud Print te lezen. Wees je er wel van bewust dat de documenten die je via je Google-account naar een printer stuurt, dan wel niet door Google gelezen worden, maar nog altijd wel je thuisnetwerk verlaten.

©PXimport

Je wilt bestanden delen met jezelf op een ander apparaat in je netwerk of met anderen via internet, bij voorkeur zonder deze data onderweg tijdelijk op te slaan. Je kiest dus voor een directe peer-to-peer overdracht, zonder externe opslagservers in de cloud.

Veel mensen delen gegevens via cloudopslagdiensten als Google Drive, OneDrive of Dropbox. Dit werkt prima, maar de bestanden worden wel tijdelijk online opgeslagen. Wil je dit vermijden, dan moet je een methode vinden om de data rechtstreeks naar de ontvanger te sturen, desnoods via een relay die enkel als doorgeefluik fungeert en de (bij voorkeur versleutelde) data niet opslaat. Hiervoor bestaan verschillende tools en technieken, zoals een SMB-, FTP- of P2P-verbinding.

In dit artikel bespreken we diverse tools, zodat je op basis van je opzet en technische vaardigheden voor jezelf de beste oplossing kunt kiezen. Eerst komen tools aan bod die vooral geschikt zijn voor directe datatransfers binnen je eigen netwerk. Daarna laten we methodes zien die ook over het internet werken. Op het laatst tonen we je nog hoe je snel een eigen VPN-netwerk opzet, om ook andere servers voor bestanden delen op afstand veilig te kunnen benaderen.

1 Via je thuisnetwerk

Om binnen je thuisnetwerk bestanden te delen, zijn er verschillende mogelijkheden. Windows heeft weliswaar het ingebouwde SMB-protocol (Server Message Block), waarmee je mappen kunt delen en lees- of schrijfrechten kunt instellen, maar in dit artikel richten we ons vooral op externe, gratis tools.

Een eenvoudige oplossing is Winpinator, dat dataoverdrachten tussen Windows-apparaten ondersteunt. Bij File / Preferences / Connection kun je onder meer de netwerkinterface en binnenkomende poorten instellen. Specifiek voor dataoverdrachten tussen iOS- en macOS-apparaten biedt Apple de functie AirDrop aan.

Voor meer flexibiliteit is er LANDrop, beschikbaar voor vrijwel alle platformen, inclusief mobiel. We nemen als voorbeeld een Windows-pc en een Android-apparaat. We installeren de app op onze Windows-pc en geven desgevraagd de firewall toestemming om verbindingen toe te staan. We installeren daarna de mobiele app en zorgen dat beide apparaten met hetzelfde netwerk zijn verbonden. Als alles correct werkt, verschijnen de aangesloten toestellen in de LANDrop-app. We selecteer de bestanden en het doelapparaat, en meteen na de bevestiging start de overdracht.

Bestanden delen tussen apparaten binnen je netwerk, vanuit een grafisch venster.

2 Android

Wissel je regelmatig bestanden uit tussen je Android-apparaat en andere apparaten in je netwerk, zoals Windows-pc’s, dan is de gratis bestandsbeheerder Cx File Explorer een handige oplossing. Deze app, beschikbaar in de Google Play Store, is ook geschikt voor lokaal bestandsbeheer op Android.

Start de app, ga naar Network en tik op New Location. Via Cloud kun je bestanden delen via cloudopslagdiensten, maar voor ons doel kies je Remote. Hier vind je verschillende protocollen voor netwerktoegang en bestandsdeling. Local Network en SMB werken beide via het Windows-protocol SMB. De eerste optie detecteert netwerkshares automatisch, terwijl je bij de tweede handmatig de hostnaam of het ip-adres en inloggegevens invoert om toegang te krijgen tot gedeelde mappen op bijvoorbeeld een Windows-pc. Het WebDAV-protocol laten we buiten beschouwing, aangezien het buiten NAS-omgevingen weinig wordt gebruikt.

De opties FTP en SFTP veronderstellen dat er elders in je netwerk al een (S)FTP-server draait waarmee je kunt verbinden (meer hierover lees je in de volgende paragraaf). Maar je kunt het ook makkelijk omkeren en op je Android-apparaat een FTP-server opzetten. Ga opnieuw naar Network en kies Access from network. Bevestig met Start service en je krijgt een url (bijvoorbeeld ftp://192.168.0.165:6094) en de inloggegevens te zien. Neem deze gegevens over in een FTP-client, zoals FileZilla, op een ander apparaat in je netwerk om bestanden in beide richtingen uit te wisselen. Na afloop klik je op Stop service.

Met Cx File Explorer wissel je op verschillende manieren data uit, waaronder met FTP.

3 FTP

Dataoverdracht-tools zoals LANDrop zijn minder geschikt voor grote bestanden of langdurige overdrachten, en bieden geen gescheiden toegang per apparaat of gebruiker. In zo’n geval is een eigen FTP-server een betere optie. Dit kan eenvoudig met het gratis FileZilla, waarvan zowel de server- als clientversie beschikbaar is op www.filezilla-project.org.

Installeer de servercomponent met de standaardopties en stel een beheerwachtwoord in. De server kan automatisch met Windows starten, zelfs zonder dat je bent aangemeld. Start de tool, klik op Connect to Server, en bevestig met OK en Ja.

Ga naar Server / Configure en voeg onder Users via Add een nieuwe gebruiker toe, bij voorkeur met een wachtwoord. Bij Mount points klik je op Add, stel je bij Native path de map in die je wilt delen (bijvoorbeeld C:\fotos) en geef je bij Virtual path een duidelijke naam (bijvoorbeeld /gedeeldefotos). Kies bij Access Mode voor Read only of Read+Write en bevestig met OK.

Installeer nu een FTP-client, zoals FileZilla, op een ander apparaat in je netwerk of gebruik de FTP-functie van Cx File Explorer. Vul de connectiegegevens in: de hostnaam of het interne ip-adres van de server, standaardpoort 21, gebruikersnaam en wachtwoord. Als de firewall aan serverzijde de verbinding blokkeert, voeg dan een regel toe die TCP-poorten 20 en 21 doorlaat (zie kader ‘Firewallregels’).

Een FTP-server met FileZilla heb je snel opgezet, met gescheiden gebruikersrechten.

4 Magic Wormhole

We hebben ons tot nu toe gericht op bestandsuitwisselingen binnen het thuisnetwerk. Dit is veiliger en technisch eenvoudiger, omdat de router aan de publieke zijde niet hoeft te worden gepasseerd. In het vervolg van dit artikel gaat het over het delen van data met een apparaat op het internet, zonder online opslag te gebruiken.

Laten we beginnen met het gratis en opensource Magic Wormhole. Deze tool verstuurt bestanden tussen apparaten zonder complexe netwerkconfiguratie zoals portforwarding. Hoe dit precies werkt, lichten we toe in het kader ‘Relay’.

Magic Wormhole is vooral handig voor incidentele, maar veilige bestandsoverdrachten. Het is beschikbaar voor macOS en Linux en kan ook met enkele extra stappen op Windows worden geïnstalleerd. De eenvoudigste manier is via de pakketbeheerder Chocolatey. Installeer deze door PowerShell als administrator te openen en het volgende commando uit te voeren:

Open daarna de Opdrachtprompt als administrator en voer deze commando’s uit:

Hiermee installeer je de benodigde onderdelen. Gebruik de volgende opdrachten om een bestand of een volledige map (die automatisch gezipt wordt) te verzenden:

Je krijgt nu een code te zien. Op het ontvangende apparaat, waar Magic Wormhole ook geïnstalleerd moet zijn, voer je het onderstaande commando uit om de overdracht te voltooien:

Bij elke datatransfer via Wormhole hoort een unieke code.

5 Syncthing

Wil je bestanden (continu) selectief beschikbaar stellen voor meerdere apparaten, dan is Magic Wormhole minder geschikt. De gratis en opensource synchronisatie-tool Syncthing is hiervoor een betere mogelijkheid. Dankzij TLS kunnen je data veilig versleuteld blijven en net als Magic Wormhole probeert Syncthing apparaten eerst direct te verbinden. Lukt dat niet, ondanks NAT Traversal-technieken, zoals STUN, UPnP en NAT-PMP, dan worden publieke relayservers ingezet, zonder de verstuurde data op te slaan.

Ga naar www.syncthing.net/downloads (macOS, Windows, Linux). Download de Windows-versie door op Latest te klikken en syncthing-windows-setup.exe op te halen. Installeer deze met een dubbelklik. De standaardwaarden kun je behouden en indien gewenst start Syncthing automatisch met Windows op. Bevestig indien gevraagd of de firewall automatisch mag worden aangepast. Even later is de server toegankelijk in je browser via 127.0.0.1:8384.

De Syncthing-server heb je in een oogwenk klaar voor gebruik.

6 Beheer Syncthing

Via Acties / Instellingen kun je op het tabblad GUI een gebruikersnaam en wachtwoord instellen om de GUI-beheermodule af te schermen. Op het tabblad Verbindingen begrens je desgewenst de download- en uploadtransfers. Laat alle opties, zoals NAT traversalinschakelen en Relaying inschakelen, het best geactiveerd. Bevestig je aanpassingen met Opslaan.

In het hoofdvenster selecteer je een map om via Syncthing met andere apparaten te delen. Klik op +Maptoevoegen, vul een naam in bij Maplabel, kies een Map-ID en geef bij Maplocatie het pad op, zoals C:\GedeeldeData. Bevestig met Opslaan. Klik op de toegevoegde map voor details. Gebruik Bewerken voor aanpassingen of om de map eventueel te verwijderen.

Je kunt mooi volgen welke mappen je (hoe) hebt gedeeld.

7 Delen met Syncthing

De map is klaar, maar je moet Syncthing nog vertellen met welke apparaten je deze wilt delen. Daarvoor is minstens een tweede apparaat nodig. Laten we een Android-apparaat als voorbeeld nemen. Download en installeer de Syncthing Fork-app uit de officiële Play Store. Geef met Machtiging verlenen toestemming voor toegang tot je lokale bestanden. Een locatiemachtiging is niet nodig, tenzij je Syncthing alleen op geselecteerde wifi-netwerken wilt gebruiken. De optie Notification Permission schakel je liefst wel in.

Wil je dataverbruik beperken, tik linksboven op het menu-icoon, open Instellingen / Uitvoervoorwaarden en stel Run on Wi-Fi selecteren in (of eventueel Run on specifieke Wi-Fi-netwerken).

Nu moeten beide apparaten elkaar vinden. Open op je pc de Syncthing-beheermodule, ga naar Acties / ID weergeven, en noteer of kopieer dit. Ga op je mobiele apparaat naar Apparaat-ID, open het tabblad Apparaten, tik op de plus-knop, en vul de ID en een geschikte apparaatnaam in. Als beide apparaten in hetzelfde netwerk zitten, wordt de ID waarschijnlijk automatisch ingevuld. Bevestig je invoer.

Herhaal dit op je pc via +Extern apparaat toevoegen in het hoofdvenster. Open daarna een gedeelde map, kies Bewerken, ga naar het tabblad Delen, vink het gekoppelde apparaat aan en bevestig met Opslaan. Accepteer de meldingen in de Syncthing-app op je mobiele apparaat en in het dashboard om de koppeling en het delen te voltooien. De synchronisatie kan beginnen.

Je moet de gevraagde mapsynchronisatie wel nog even bevestigen.

8 Set-up Tailscale

Een eenvoudige oplossing om snel een eigen VPN-netwerk op te zetten is een dienst als Tailscale. Deze vereist aan beide kanten een beperkte configuratie en gebruikt onderliggend ook het WireGuard-protocol om een versleuteld privé-VPN-netwerk op te zetten. Een Tailscale-relayserver zorgt ervoor dat je apparaat bereikbaar is vanaf internet, in principe zonder firewall-instellingen aan te passen of routerpoorten door te sturen.

Ga naar www.tailscale.com/download en download de app voor je besturingssysteem (Linux, macOS, Windows, iOS of Android). We gaan aan de slag met Windows. De installatie verloopt met een paar muisklikken. Start de app en klik nu eerst op Sign up om een account aan te maken. Je kunt hiervoor onder meer een Google- of Microsoft-account gebruiken (voor Personal Use). Terug in de app klik je op Sign in to your network. Na aanmelding klik je op Connect en maakt je apparaat deel uit van het privé-VPN-netwerk van Tailscale, met een ip-adres dat typisch begint met 100.). Aangemeld op de Tailscale-website kun je de status van je netwerk altijd bekijken.

Het eerste apparaat is aan het Tailscale-VPN-netwerk toegevoegd.

9 Externe toegang Tailscale

Een VPN-netwerk met slechts één apparaat heeft weinig zin, dus voegen we snel een tweede toe. We nemen een Android-apparaat als voorbeeld. Download en installeer de Tailscale-app uit de officiële Google Play Store en start deze op. Tik op Get Started / OK / Get Started. Meld je aan met je Tailscale-account en klik na succesvol inloggen op Connect. In het dashboard op de site zie je nu dat je toestel met het VPN-netwerk is verbonden.

Wil je apparaten van andere gebruikers tijdelijk toegang geven tot je VPN-netwerk zonder je eigen inloggegevens te delen, ga dan naar het dashboard op de site en open Users. Klik op Invite external users en vul het e-mailadres van de ontvanger in. Standaard wordt deze als Member toegevoegd, maar je kunt bijvoorbeeld ook Admin selecteren.

Let op: Heb je jezelf via een Google-account aangemeld, dan moet het e-mailadres van de ontvanger ook aan een Google-account gekoppeld zijn om zich hiermee te kunnen aanmelden. De ontvanger hoeft enkel de link in het e-mailbericht te openen, Tailscale te downloaden, zich met dit e-mailadres aan te melden en zijn apparaat aan het VPN-netwerk te koppelen.

Je kunt ook anderen uitnodigen om zich met je Tailscale-netwerk te verbinden.

10 Overdracht met Tailscale

Stel nu dat je op je apparaat een server op poort 8080 hebt draaien (zoals Abyss Webserver), dan kun je deze via Tailscale voortaan makkelijk extern bereiken. Vul in je browser het Tailscale ip-adres van dat apparaat in, gevolgd door het poortnummer, bijvoorbeeld 100.66.72.65:8080. Alle datatransfers van en naar die server verlopen nu veilig binnen de VPN-tunnel van Tailscale.

Via het Tailscale VPN-netwerk is onze server nu ook van buitenaf bereikbaar.

Een inbouw-magnetron is ideaal als je op zoek bent naar een vaste plek voor je magnetron in een strakke, opgeruimde keuken. Maar hoe weet je welke je moet kiezen? De opties zijn uitgebreid: van compacte solo-magnetrons tot volwaardige combi-magnetrons met stoomfunctie. In dit artikel lees je waar je op moet letten zodat je een model vindt dat past bij jouw keuken én bij de manier waarop je kookt!

Meten = weten

Een inbouw-magnetron moet precies passen in de nis van je keukenmeubel. Daarom is het belangrijk om goed naar de afmetingen te kijken. Fabrikanten vermelden altijd de benodigde nishoogte, nisbreedte en nisdiepte in de specificaties. De standaard nishoogtes zijn meestal 38 cm of 45 cm. Sommige modellen zijn hoger, maar dan gaat het vaak om combi-ovens of apparaten met extra functies.

De nisbreedte is vrijwel altijd 56 cm. 60 cm komt ook voor, maar dat is eigenlijk meer geschikt voor een volledige oven dan voor een inbouw-magnetron. De nisdiepte varieert tussen de 55 en 58 cm. Meet de beschikbare ruimte goed op, inclusief de diepte van de achterwand en eventuele obstakels zoals elektriciteitsleidingen. Zit er een plint of deur onder? Controleer dan ook of de klep van de magnetron volledig open kan. Hieronder lees je nog wat meer over de afmetingen.

©RossandHelen

Solo of combi: welk type magnetron heb je nodig?

Een solo-magnetron gebruik je voor het opwarmen van voedsel, het ontdooien van diepvriesproducten of het bereiden van eenvoudige gerechten. Dit type magnetrons is eenvoudig in gebruik, vaak goedkoper en verbruikt minder stroom. Gebruik je de ovenfunctie nauwelijks, dan is dit een logische keuze.

Een combi-magnetron combineert de magnetronfunctie met een heteluchtoven. Je kunt er dus ook pizza's, taarten of ovenschotels in maken. Sommige combi-magnetrons hebben zelfs een grillstand of een stoomfunctie , waardoor je meerdere keukenapparaten kunt vervangen door één toestel. Houd er wel rekening mee dat een combi-magnetron doorgaans iets duurder is en iets langer nodig heeft om voor te verwarmen dan een volwaardige oven.

Voorbeeld: kook je veel met verse groenten en vis, dan is een model met stoomfunctie interessant. Warm je vooral soep en kant-en-klaarmaaltijden op, dan is een solo-magnetron vaak meer dan voldoende.

Bediening: draaiknop of touch?

Het gebruiksgemak verschilt per model. Traditionele modellen hebben vaak draaiknoppen: één voor het vermogen, één voor de tijd. Simpel en overzichtelijk, vooral geschikt als je de magnetron hoofdzakelijk gebruikt voor opwarmen en ontdooien.

Moderne inbouw-magnetrons zijn vaak uitgerust met touchbediening of zelfs een touchscreen. Je selecteert dan via het display het programma, de temperatuur of het gewicht. Sommige modellen hebben automatische programma's die zelf de bereidingstijd en het vermogen aanpassen. Handig, maar soms ook wat omslachtiger bij simpele taken.

Tip: probeer in een winkel of showroom hoe intuïtief het menu aanvoelt. Kies een bediening die past bij hoe jij graag kookt.

©Tom Baker | tab62

Let op de aansluiting en ventilatie

Een inbouw-magnetron werkt op een standaard stopcontact (230 volt), maar let goed op het vermogen. Sommige combi-modellen hebben een hoger piekverbruik; zorg dat de groep waarop je het aansluit dit aankan. Kijk ook waar de stekker zit: die moet je kwijt kunnen achter het meubel of via een uitsparing in de achterwand.

Daarnaast is ventilatie belangrijk. Tijdens het gebruik komt warmte vrij. In de handleiding van het apparaat staan minimale ventilatieruimtes aangegeven, bijvoorbeeld 2 cm boven en 5 cm achter. Houd je je daar niet aan, dan kan de magnetron oververhit raken of minder lang meegaan. Zit er al een oven onder of boven de plek waar je de magnetron wilt inbouwen? Controleer dan of de gecombineerde warmteafvoer goed geregeld is.

Praktische keuzehulp

Stel jezelf de volgende vragen voor je een keuze maakt:

☐ Waar komt de magnetron precies? In een hoge kast, boven een oven of op ooghoogte?
☐ Gebruik je nu vooral de magnetronfunctie of bak je ook regelmatig in de oven?
☐ Heb je al een aparte oven? Dan heb je vaak voldoende aan een solo-magnetron
☐ Wil je kunnen grillen of stomen?
☐ Wil je eenvoudige bediening of juist veel automatische programma's?
☐ Komt de magnetron in een bestaande nis of kastenwand, of wordt de keuken nog gebouwd?

Een voorbeeld: stel, je woont alleen, kookt snel en gebruikt de oven amper. Dan is een solo-magnetron van 38 cm hoog met draaiknoppen prima. Heb je een gezin, kook je gevarieerd en wil je ruimte besparen? Dan is een combi van 45 cm met grill en stoomfunctie een betere match.

Conclusie

Een inbouw-magnetron kiezen begint bij de afmetingen, maar gaat vooral over hoe jij kookt. Warm je snel iets op, dan is een eenvoudige solo-magnetron vaak genoeg. Bak je graag of heb je weinig ruimte, dan loont het om te investeren in een goede combi-magnetron. Let altijd op de inbouwmaten, ventilatie en bediening. Zo voorkom je verrassingen en haal je het meeste uit je keuken.