Ken je die quizzen op de radio nog waarbij de luisteraar na het beluisteren van (een stukje) intro een bepaald liedje moest raden? Zo'n muziekquiz kun je met ook met vrienden spelen, maar dan nog een stukje moeilijker! Het enige dat je nodig hebt is het gratis programma Audacity en wat op internet verkrijgbare multitrack-audiobestanden.

Oké, we geven het toe, de auteur van dit artikel is gek van pubquizzen en heeft al meerdere collega’s van de redactie met deze hobby aangestoken. Dus een waarschuwing vooraf: het kan verslavend zijn!

01 Multitrack

Een echte muziekliefhebber herkent een nummer al na een paar tonen. Hoe leuk is het dan om op basis hiervan een leuke quiz te maken voor een avondje muziekplezier. En we maken het een stapje moeilijker door niet alle instrumenten te laten horen.

Hiervoor gebruiken we multitrack-audiobestanden. Dit zijn muziekfiles waarin meerdere instrumenten afzonderlijk op aparte stereotracks zijn opgenomen. Dat zijn natuurlijk niet bestanden die je dagelijks gebruikt. Sterker nog: dergelijke bestanden zijn normaliter alleen voor gebruik door bijvoorbeeld geluidsstudio’s. Maar als je op internet goed zoekt op de term ‘multitrack audio’ of ‘isolated tracks’, dan kom je toch wat materiaal tegen waarvan je niet verwacht dat dit te downloaden valt. Ook op

kun je diverse losse audiofragmenten van bekende popnummers vinden. In die gevallen vind je een losse track van bijvoorbeeld alleen een basgitaar, drumpartij of keyboards. Die opnamen zijn zelfs van het originele muziekstuk, wat het geheel nog interessanter maakt. Niet alleen voor een muziekquiz, maar ook als je fan bent van een bepaalde artiest of graag muziek wilt leren spelen. Met de afzonderlijke tracks kun je zonder afleiding van de omringende instrumenten precies horen hoe iets wordt gespeeld. Multitrack-audiobestanden worden aangeboden in het ogg-vorbis codecformaat en dragen de extensie .mogg.

02 Inhoud van multitrack openen

Er zijn niet veel gratis audioprogramma’s die overweg kunnen met multitrack-audio. Audacity is een digitale audioduizendpoot dat dat wel kan. Er zijn versies voor Windows, macOS en Linux beschikbaar. Installeer de software en open het gedownloade mmog-bestand via het menu Bestand / Openen. Het openen van het bestand duurt even, omdat Audacity eerst alle afzonderlijke tracks uit het hoofdbestand splitst. Sommige mmog-bestanden bevatten zo’n vijf of zes afzonderlijke instrumententracks. Een gemiddeld muzieknummer heeft doorgaans veel meer instrumenten, en om die reden zul je bij sommige audiosporen ook meerdere instrumenten horen; het is niet altijd mogelijk om een instrument compleet te isoleren. Over het algemeen zijn de drums, basgitaar en de stemmen wel apart te beluisteren. Maar dat is een kwestie van uitproberen, van tevoren kun je dat niet zien, het bestand moet je dus altijd eerst openen in Audacity om de afzonderlijke kanalen te kunnen afluisteren.

©PXimport

03 Stereotrack

Als je je mogg-bestand in Audacity hebt geopend, zie je direct hoeveel verschillende audiosporen het bestand bevat. Audacity splitst automatisch ieder audiospoor in een linker- en rechterkanaal, oftewel twee keer mono. Heb je een bestand geopend met zes afzonderlijke audiosporen, dan zie je er in Audacity dus 12. Gelukkig groepeert Audacity de kanalen wel bij elkaar en het is eenvoudig om de twee mono-sporen samen te voegen tot één stereotrack. Dat doe je als volgt: klik bij het bovenste audiospoor van de groep van twee op het kleine zwarte pijtje naar de naam van het audiobestand en kies uit het menu voor de optie Stereotrack maken. Een stereotrack klinkt net even wat ruimtelijker dan een afzonderlijk mono-track.

©PXimport

Drums, drums en nog eens drums

©PXimport

04 Sporen afluisteren

Een mogg-bestand bevat de verschillende audiokanalen, maar je kunt nergens uit aflezen welk kanaal welk instrument bevat. Dat kan alleen maar als je het afzonderlijke spoor afspeelt. In Audacity kun je je gekozen spoor geïsoleerd (solo) afspelen. Dat doe je eenvoudig door aan de linkerkant bij het audiospoor op de knop Solo te klikken. Alle andere sporen worden dan automatisch gedempt.

Met het afspelen van een solo-track wordt het pas echt leuk. Vooral als je fan bent van een bepaalde muzikant en precies wilt kunnen horen hoe hij of zij speelt, want dat kun je nu goed hoeren. Dat geldt overigens ook voor de zangpartijen: vaak hoor je dan nog wat grappige dingen die in de uiteindelijke mix nooit te horen zijn, zoals een zucht of een kuchje, of net even een andere manier van zingen omdat er geen achtergrondkoortjes te horen zijn. Kortom: voor echte fans van een bepaalde band of muzikant kan dit leuke inzichten opleveren.

©PXimport

05 Remixen

Met de afzonderlijke audiosporen zijn nog veel meer leuke dingen te doen. Als je van audiobewerking en muziek houdt, kun je aan de hand van de verschillende audiotracks een complete remix maken. Je pakt dan de vocal-tracks van één nummer, de drumpartij van een ander nummer en weer van een ander nummer de keyboardpartij. In Audacity kun je ieder spoor los opslaan als een audiobestand, en die sporen daarna samenvoegen in een nieuw project. Een enkel audiospoor exporteren doe je als volgt: selecteer het spoor dat je wilt opslaan en kies vervolgens voor Bestand / Geselecteerde audioexporteren. Audacity kan je audiotrack opslaan in verschillende bestandsformaten, onder meer wav, mp en ogg-vorbis.

©PXimport

06 Muziekquiz

Met de genoemde mogelijkheden in Audacity in combinatie met een multitrack-audiobestand kun je zelf voor Leo Blokhuis spelen, bijvoorbeeld met vrienden of familie. Het leuke van multitrack-audio is namelijk dat je ook tijdens het afspelen afzonderlijke audiosporen aan en uit kunt zetten. Als je een ‘raad het liedje’-quiz wilt spelen, begin je bijvoorbeeld eerst met de baslijn, vervolgens laat je een ritmegitaar meelopen, daarna een leadgitaar et cetera. Hoe eerder het nummer op basis van zo min mogelijk instrumenten wordt geraden, des te meer punten die je kunt verdienen.

Om telkens een audiospoor in te schakelen in Audacity tijdens het afspelen, kies je eerst voor het audiospoor dat je als eerste wilt afspelen. Selecteer die en klik op de knop Solo, aan de linkerkant. Druk nu op de afspeelknop in de bovenbalk. Alle andere tracks zijn nu gedempt, alleen je gekozen spoor wordt afgespeeld. Om een tweede instrument bij te voegen, klik je op de Dempen-knop voor die track (die ingedrukt was). De stappen herhaal je net zo lang tot alle instrumenten van het nummer worden afgespeeld of tot het liedje geraden is.

©PXimport

07 Tracks benoemen

Als je een multitrack-audiobestand voor de eerste keer opent, kun je niet zien welke track welk instrument vertegenwoordigt. Daarvoor moet je iedere track altijd even solo afluisteren. Gelukkig heeft Audacity wel de mogelijkheid om de individuele tracks van een eigen naam te voorzien, zodat je zelf iedere track een makkelijk te identificeren naam kunt geven. Hernoemen van een audiospoor doe je als volgt: klik aan de linkerzijde van de track net naast het kruisje op de naam van het bestand en kies uit het menu voor Naam. Het gekozen spoor geef je nu een eigen naam, bijvoorbeeld Basgitaar.

©PXimport

Als je de specificatielijst van een moderne televisie of monitor bekijkt, zie je achter het kopje 'verversingssnelheid' vaak een getal staan gevolgd door 'Hz'. Jarenlang was 50 of 60 Hz de standaard, maar tegenwoordig pronken fabrikanten met 100, 120 of zelfs 144 Hz. Klinkt sneller, en sneller is meestal beter, maar wat betekent het nou eigenlijk voor jouw kijkervaring? Is het een noodzaak voor iedereen, of vooral leuk voor fanatieke gamers?

Om te begrijpen wat die Hertz (Hz) doet, moet je een televisie of monitor niet zien als een statisch schilderij, maar als een soort digitale flipbook. Het beeld dat je ziet, wordt immers continu opnieuw opgebouwd. Een standaard 60Hz-scherm ververst het beeld 60 keer per seconde. Dat is voor het menselijk oog snel genoeg om een vloeiende beweging waar te nemen bij normaal tv-kijken, zoals het nieuws of een dramaserie. Een 120Hz-scherm doet dat dus dubbel zo vaak: 120 keer per seconde.

©DC Studio

Waarom zou je meer beelden per seconde willen?

Het grootste voordeel van een hogere verversingssnelheid is soepelheid. Hoe meer beelden er per seconde worden getoond, hoe vloeiender bewegingen eruitzien. Bij 60 Hz kunnen snelle acties soms wat schokkerig ogen of last hebben van bewegingsonscherpte, ook wel 'motion blur' genoemd. Bij 120 Hz blijven details scherp, zelfs als de camera snel draait of als er bijvoorbeeld een raceauto voorbij raast. Daarnaast voelt de besturing van games directer aan. Tussen het moment dat je een knop indrukt en het moment dat je actie op het scherm ziet, zit minder tijd. Dat verschil in milliseconden lijkt verwaarloosbaar, maar je brein pikt het direct op als een responsievere ervaring.

Het verschil tussen 120 en 144 Hz (en hoger)

Terwijl 120 Hz de nieuwe gouden standaard is voor televisies, zie je bij computermonitors vaak getallen als 144 Hz, 165 Hz of zelfs 240 Hz en hoger. Het principe blijft hetzelfde, maar de toepassing verschilt. 120 Hz is de limiet voor de huidige generatie spelcomputers, zoals de PlayStation 5 en Xbox Series X. Televisies richten zich daarom specifiek op dat getal. Pc-gamers hebben echter vaak krachtiger videokaarten die nóg meer beelden per seconde kunnen produceren. Daarom zie je monitors met 144 Hz of meer.

Is het verschil tussen 120 en 144 Hz zichtbaar? Voor de gemiddelde gebruiker nauwelijks. Waar de stap van 60 naar 120 Hz een wereld van verschil is die bijna iedereen direct ziet, is de stap naar 144 Hz of hoger vooral voer voor professionele e-sporters die elke mogelijke fractie van een seconde winst nodig hebben. Voor de consument die een monitor zoekt voor thuisgebruik en gaming, is alles boven de 120 Hz doorgaans een uitstekende keuze.

©ER | ID.nl

Heb jij het nodig?

Het antwoord op die vraag hangt volledig af van wat je met je scherm doet; of dat nu een tv of een gamemonitor is. Kijk je voornamelijk lineaire televisie, films en series via streamingdiensten? Dan is een 120Hz-scherm geen harde noodzaak, aangezien films doorgaans in 24 beelden per seconde worden geschoten. Toch hebben 100/120Hz-panelen in televisies vaak wel een betere beeldkwaliteit en kunnen ze die films rustiger weergeven dan goedkopere 60Hz-panelen.

Ben je echter een gamer? Dan is het antwoord volmondig ja. De nieuwste spelcomputers en moderne videokaarten zijn gemaakt om die hoge snelheden te benutten. Games spelen soepeler, zien er scherper uit tijdens actiescènes en je reageert sneller op wat er gebeurt. Als je nu een nieuwe tv of monitor koopt met het oog op de toekomst en gaming, is 120 Hz of hoger eigenlijk een vereiste op je wensenlijstje. Let er bij televisies wel op dat je beschikt over een HDMI 2.1-aansluiting, want alleen die kabel kan de enorme hoeveelheid data van 4K-beeld met 120 Hz verwerken.

Drie tv's met 120 Hz of meer

De meeste high-end tv's van dit moment ondersteunen 120 Hz voor spelcomputers (PS5/Xbox Series X) en gaan zelfs tot 144 Hz als je ze aan een krachtige gaming-pc hangt.

Als we kijken naar de huidige generatie televisies, kunnen we niet om de LG OLED evo C5 heen. Dit is de gloednieuwe opvolger van de populaire C4 en wordt gezien als de standaard voor gamers en filmliefhebbers. Hij beschikt over vier HDMI 2.1-poorten die de volle 144 Hz ondersteunen, wat hem toekomstbestendig maakt voor pc-gamers, terwijl hij naadloos samenwerkt met de PlayStation 5 en Xbox Series X op 120 Hz. Het nieuwe paneel heeft een nog hogere helderheid dan zijn voorganger, waardoor HDR-beelden nog meer impact hebben.

Daarnaast is de Samsung OLED S95F een absolute blikvanger in de winkels. Waar Samsung vorig jaar hoge ogen gooide met de S95D, doet de F-serie er nog een schepje bovenop met een vernieuwde antireflectielaag die nog beter werkt in lichte kamers. Dit model combineert de diepe zwartwaarden van OLED met de intense kleuren van Quantum Dots. Ook dit scherm ondersteunt verversingssnelheden tot 144 Hz en beschikt over de uitgebreide Gaming Hub van Samsung, waarmee je zelfs zonder console games kunt streamen.

Voor wie liever geen OLED wil, is de Samsung Neo QLED QN90F de meest courante keuze in het high-end lcd-segment. Dit 2025-model maakt gebruik van geavanceerde Mini-LED-technologie, waardoor de helderheid veel hoger ligt dan bij OLED-schermen. Dat maakt hem ideaal voor een zonovergoten woonkamer. Met een verversingssnelheid die oploopt tot 144 Hz en een extreem lage invoervertraging, is dit voor veel competitieve gamers de favoriete keuze.

Drie monitors met 120 Hz of meer

Bij monitors ligt de standaard tegenwoordig al hoger dan 120 Hz, omdat snelheid de uitkomst van een potje schieten of racen bepaalt. Deze modellen zijn populair op Kieskeurig.

Op het gebied van monitoren zien we dat 240 Hz langzaam de nieuwe standaard wordt voor de serieuze gamer. Een model dat momenteel erg goed scoort op Kieskeurig is de LG UltraGear 27GR83Q. Dit is een 27-inch IPS-scherm met een razendsnelle verversingssnelheid van 240 Hz. In tegenstelling tot oudere modellen biedt dit scherm een extreem snelle responstijd van 1 milliseconde, waardoor je in snelle shooters geen last hebt van wazige beelden. Het is een van de meest complete monitoren van dit moment die zowel voor pc als console geschikt is.

Zoek je de absolute top in beeldkwaliteit, dan is de Samsung Odyssey G6 (G60SD) een model dat je veel ziet. Dit is een moderne OLED-monitor met een verversingssnelheid van maar liefst 360 Hz. Hoewel dat misschien overkill klinkt, zorgt de combinatie van de OLED-techniek en deze snelheid voor een ongekend vloeiende en scherpe ervaring. Het scherm heeft bovendien een nieuw koelsysteem waardoor de kans op inbranden – een angst bij oudere OLED-monitoren – aanzienlijk is verkleind.

Voor wie een beperkter budget heeft maar wel snelheid wil, is de MSI MAG 27CQ6F een actuele hardloper. Dit is een gebogen scherm (Curved) met een snelheid van 180 Hz, wat net dat beetje extra soepelheid geeft ten opzichte van de standaard 144 Hz-schermen. Het paneel biedt een hoog contrast en is daarmee een uitstekende instapper voor wie zijn game-ervaring wil upgraden zonder direct de hoofdprijs te betalen.

QD-OLED is steeds vaker terug te vinden in gamingmonitoren. Waar deze techniek eerst vooral was voorbehouden aan het hogere segment, zie je steeds vaker in modellen die voor een veel bredere groep gamers betaalbaar zijn. De vraag is natuurlijk of je dat verschil in beeldkwaliteit ook echt merkt tijdens het spelen. In dit artikel lees je hoe QD-OLED werkt en wanneer je het verschil in de praktijk merkt.

Wat QD-OLED anders maakt

Een traditioneel LCD-paneel werkt met achtergrondlicht dat door meerdere lagen heen moet voordat je een beeld ziet. Dat kost tijd en maakt dat zwart nooit volledig zwart wordt. QD-OLED laat die tussenlagen achterwege. Elke pixel geeft zelf licht en schakelt onafhankelijk van de rest. Daardoor reageert het beeld direct. De quantum-dot-laag zet het blauwe OLED-licht om in diepe en zuivere kleuren. Het voelt alsof je condens van een raam veegt: zodra de waas verdwijnt, zie je het beeld helder en zonder vertraging.

©ID.nl

Vloeiende beelden bij snelle actie

Die directe pixelreactie merk je vooral wanneer je snelle spellen speelt. Omdat pixels vrijwel meteen overschakelen naar een nieuwe kleurstand, blijven objecten die over het scherm vliegen scherp in beeld. In shooters, racespellen en andere games waarbij snelheid telt, bijvoorbeeld voetbalgames, ontstaat daardoor een rustiger beeld met minder bewegingsonscherpte. Je ogen hoeven zich minder vaak aan te passen. Daardoor raken ze minder snel vermoeid en houd je makkelijker overzicht, ook wanneer je langere tijd achter elkaar speelt.

©ID.nl

Zicht in donkere scènes

QD-OLED blinkt uit in donkere scènes. Pixels die geen licht hoeven te geven, staan volledig uit en leveren een diep zwart dat je bij LCD-panelen zelden ziet. Doordat heldere elementen hier direct naast kunnen staan zonder dat ze licht lekken, ontstaat een sterk contrast dat schaduwen en lichte accenten duidelijker scheidt. Daardoor verdwijnen grijze waasjes in schaduwhoeken en blijven contouren van objecten helder zichtbaar. Vooral in stealth-games, horrorspellen en shooters waarin je tegenstanders soms alleen als silhouet ziet, levert dat een tastbaar voordeel op.

©ID.nl

Kleurrijk zonder overdrijven

De quantum-dot-laag zorgt voor een breed kleurbereik waardoor lichteffecten, huidtinten en subtiele schaduwen goed zichtbaar blijven. Veel QD-OLED-monitoren tonen kleuren standaard wat verzadigd, vooral in de felste modi. In een sRGB- of filmmodus wordt het beeld zachter en natuurgetrouwer, wat beter aansluit bij fotobewerking en dagelijks gebruik. Zodra je de juiste modus gebruikt, lopen kleuren vloeiend in elkaar over en blijven ze gelijkmatig, terwijl uitgesproken elementen zoals neon en magie juist duidelijk opvallen. Dat merk je niet alleen in games, maar ook wanneer je foto's bewerkt of films kijkt.

Helderheid en HDR in perspectief

QD-OLED heeft op het gebied van helderheid flinke stappen gezet ten opzichte van eerdere OLED-generaties. In HDR-games kunnen lichte delen krachtig oplichten zonder dat fel zacht of dof oogt; explosies, glinsteringen op water en fel tegenlicht komen daardoor beter tot hun recht. Toch is het goed om te weten dat deze techniek niet alle beperkingen wegneemt. De helderheid van QD-OLED hangt sterk af van de schermvulling. Bij SDR (standaard dynamisch bereik, het normale helderheidsniveau voor dagelijkse pc-taken) op een volledig wit scherm ligt de helderheid meestal rond de 200 tot 250 nits. Bij kleinere, heldere onderdelen kan dit oplopen richting 400 tot 500 nits. In HDR kunnen pieken van 1000 tot 1300 nits worden bereikt, maar die waarden gelden vooral voor kleine accenten en niet voor het hele scherm. Mini-LED-monitoren houden hogere helderheidsniveaus langer vast, wat in fel verlichte kamers zichtbaar voordeel geeft in extreme highlights. QD-OLED compenseert veel daarvan met perfect zwart, waardoor het contrast wel krachtig blijft (zie ook kader QD-OLED versus Mini-LED) .

Reflecties in daglicht

De meeste QD-OLED-monitoren hebben een glanzende afwerking. Dat helpt bij de kleurweergave en het contrast, maar maakt het paneel gevoeliger voor reflecties bij daglicht. Daarnaast ontbreekt een polarisatiefilter. Daardoor kunnen zwartwaarden in fel licht een paarse of grijze waas krijgen: het diepe zwart wordt zichtbaar opgelicht, meer dan bij een gewone spiegeling. Dat drukt het contrast in een goed verlichte kamer en kan afleiden bij gamen. Gebruik je de monitor vooral in een donkere of gelijkmatig verlichte ruimte, dan speelt dit nauwelijks. In kamers met veel direct zonlicht of grote ramen komt een matte Mini-LED-monitor daarom vaak rustiger over.

©ID.nl

Minimale inputvertraging

Naast de snelle pixelreacties is ook de invoervertraging laag. Moderne QD-OLED-modellen reageren direct op elke muisbeweging en elke controlleractie. Vooral in competitieve shooters is dat een voordeel, omdat elke handeling zonder merkbare vertraging op het scherm verschijnt. 

Burn-in en levensduur

Burn-in blijft bij elke OLED-variant een punt van aandacht, al zijn moderne QD-OLED-schermen duidelijk verder dan eerdere generaties. Ze gebruiken meerdere beschermingsmechanismen die de belasting door statische beelden beperken. Voor normaal gamegebruik werkt dat in de praktijk goed en blijft het risico klein.

Dat neemt niet weg dat enige nuance op zijn plaats is. Gebruik je een monitor dagelijks vele uren voor taken met veel vaste elementen, zoals spreadsheets, fotobewerkingspanelen of het steeds terugkerende HUD van één game, dan is de kans op inbranden groter dan bij LCD- of Mini-LED-panelen. Afwisseling in wat je op het scherm toont en af en toe even pauze nemen helpt om het paneel langer in goede staat te houden. Even pauze nemen is ook voor jezelf goed trouwens!

Wat voor beschermingstechnieken kun je tegenkomen?

©AGON by AOC

Voorbeeld: bescherming in de praktijk

Veel QD-OLED-monitoren combineren verschillende beschermingsmechanismen om het risico op burn-in te beperken. In onderstaande tabel zie je bijvoorbeeld wat je kunt vinden in een aantal recente modellen uit de AGON PRO line-up van AOC. Je kunt al deze functies zelf in- en uitschakelen en je kunt de intensiteit ervan aanpassen. Dat betekent dat je zelf kunt bepalen hoe sterk de bescherming is.

Voor wie QD-OLED vooral interessant is

Gamers die veel snelle actie spelen, halen het meeste uit QD-OLED. De voordelen van de techniek zijn in elk genre zichtbaar, maar vallen vooral op in shooters en racespellen, waar tempo en directe reacties tellen. Ook filmische games die sterk leunen op licht-donkercontrasten winnen zichtbaar aan sfeer en detail.

Conclusie

QD-OLED combineert diepe zwartwaarden met snelle pixelreacties en een breed kleurbereik. Dat zorgt voor een vloeiend beeld in snelle games en meer overzicht in donkere scènes. HDR komt overtuigend tot zijn recht, al blijven Mini-LED-schermen beter overeind bij zeer hoge helderheid en fel daglicht. Inbranden blijft een punt van aandacht wanneer hetzelfde element lange tijd in beeld staat, maar moderne modellen beschikken over uitgebreide beschermingsmaatregelen. Voor veel gamers is QD-OLED daarmee een goede keuze: snel, sfeervol en klaar voor de komende jaren.