Spotify is een van die apps die je op je Chromebook kunt ‘installeren’ als Progressive Web App ofwel PWA. En daarna blijkt dat een app die eigenlijk gewoon bijna gelijkwaardig is aan bijvoorbeeld de Android-evenknie. Spotify op Chromebook als PWA werkt als volgt.

Een Progressive Web App ofwel PWA is feitelijk een setje webdata dat wordt gedownload en in een daarvoor bedoelde map bij elkaar wordt bewaard. Een beetje een lokale kopie van een webpagina dus. Voordeel daarvan is, dat deze dus ook te ‘bezoeken’ is als je Chromebook (of Chrome browser) eens een keertje niet met internet verbonden is. Kun je toch de normaliter in de browser draaiende app onderweg gebruiken. 

De eerstvolgende keer worden dan eventueel gemaakte of gewijzigde documenten gesynchroniseerd. Dat maakt het bijvoorbeeld mogelijk om Google Docs op je Chromebook net als lokaal geïnstalleerde software te gebruiken. Sterker nog: dat idee vormde de basis en het bestaansrecht van de hele Chromebook. Jammer genoeg zijn er wat ons betreft nog altijd veel te weinig PWA’s. Maar er zijn er genoeg om je mee te vermaken.

Lees ook: Ken je deze 10 Spotify-trucs al?

Webspeler van Spotify werkt overal

Letterlijk vermaken in het geval van Spotify, de welbekende muziekdienst die streaming audio aanbiedt. Zoals je wellicht weet, heeft Spotify een prima webspeler voor je klaar staan, die werkt in iedere zichzelf respecterende browser. Zo kun je op bijvoorbeeld de computer van je werk toch naar je eigen muziek luisteren door naar https://open.spotify.com te gaan met je browser. 

Vervolgens kun je – als je een account hebt bij Spotify – klikken op Inloggen rechtsboven in beeld. Geen account? Dan blijft het bij gratis luisteren met beperkte mogelijkheden en geluidskwaliteits-opties. In dit artikel gaan we uit van een betaald abonnement om alle features te kunnen laten zien.

©PXimport

Spotify als PWA installeren

Om te beginnen gaan we Spotify als PWA installeren. Daarvoor is het zaak even goed te kijken naar de knopjes die achteraan de adresbalk zijn te zien. Breng als eerste een bezoekje met de Chrome browser aan de genoemde webpagina. Je ziet daar direct links van de deelknop nu een nieuw knopje staan, in de vorm van een gestileerde laptop met een naar beneden gerichte pijl. Klik daarop en in het dan geopende dialoogvenster op de knop Installeren. 

Wacht even, en je ziet nu een ‘programmavenster’ met Spotify verschijnen. Eigenlijk is dat een vermomd browservenster zonder alle omliggende browser-specifieke knoppen en bedieningselementen. Veel belangrijker: Spotify is nu lokaal als ‘app’ beschikbaar. Terug te vinden in gewoon het standaardoverzicht van al je geïnstalleerde apps.

©PXimport

Om dat te zien tik je op het cirkeltje helemaal links op het dock (ofwel de Plank in Google-jargon). In het geopende paneel zie je Spotify al helemaal bovenaan staan, met een blauw balletje erbij ten teken dat ’t een nieuwe app is. Ook staat het voortaan tussen alle andere apps.

Sinds een tijdje is het app-paneel trouwens veranderd en krijg je dat direct te zien na een klik op de cirkelknop. Tipje tussendoor: Om apps op bijvoorbeeld naam te sorteren – wel zo makkelijk voor het overzicht – Alt-klik (equivalent van de rechter muisknop in Chrome OS) je ergens tussen de apps en klik je op Naam in het geopende dialoogvenster. Spotify vind je dan voortaan terug bij – jawel – de S. 

Je kunt Spotify ook naar de Plank slepen voor extra snelle toegang, als je daar behoefte aan hebt. Dat slepen kan alleen vanuit het gesorteerde overzicht en niet vanuit het balkje met nieuw geïnstalleerde apps en dergelijke.

©PXimport

Opties en werking

Welke weg je ook kiest, Spotify is vanaf nu sneller te starten dan ooit op je Chromebook. Is de PWA eenmaal gestart, log dan in bij je account met de daarvoor bestemde knop. Laat in het inlogpaneel de optie Mij onthouden aan staan als je niet elke keer opnieuw wilt inloggen en klik op de knop Inloggen. Hop: daar zijn al je afspeellijsten en andere zaken die je ooit onder je account hebt ingesteld. 

Het werkt vanzelfsprekend ’t zelfde als in de mobiele app. Linksboven vind je onder meer de zoekknop met daaronder de muziekcategorieën enzovoort. Kies een album of afspeellijst en een track; met de bedieningsknoppen onderaan kun je pauzeren, skippen of een track terug springen. Ook kun je hier naadloos in elkaar overlopen activeren. Weinig nieuws onder de zon voor doorgewinterde gebruikers van de muziekdienst.

Werp trouwens zeker ook even een blik op de Instellingen, deze optie vind je door op je gebruikersnaam rechtsboven in beeld te klikken. In tegenstelling tot de ‘echte’ Spotify-app zie je hier slechts de mogelijkheid om de taal te wijzigen. Dat is goed om te onthouden, zaken als kwaliteit en opslag zijn hier niet te beheren.

©PXimport

Beperkingen zijn er ook

Daarmee komen we op de enige tekortkoming van Spotify als PWA: je kunt geen afspeellijst downloaden en lokaal bewaren om af te spelen zonder internetverbinding. Wil je dat per se wél, dan moet je Spotify (ook) vanuit Google Play installeren. Daarmee haal je de Android-app in huis. Heb je die eenmaal gedownload, dan krijg je veel meer opties tot je beschikking. 

Log daar maar eens in met je Premium-account en klik vervolgens op het instellingentandwiel rechtsboven. Je kunt nu onder meer de geluidskwaliteit finetunen. Ook het downloaden van afspeellijsten en albums is weer mogelijk. Logisch, want het is de reguliere Android-app met dezelfde mogelijkheden als op een smartphone of tablet. Waarbij je wel in het achterhoofd moet houden dat de opslagruimte van veel Chromebooks niet bijzonder groot is. 

Om die niet vol te laten lopen, kun je daarom beter de PWA gebruiken. Een Chromebook is immers sowieso primair bedoeld voor online-gebruik, daar ga je ook niet in de trein mee naar muziek zitten luisteren.

©PXimport

Ga je toch met de Android-app aan de slag, en heb je ineens wel heel erg weinig vrije opslagruimte? Klik dan zeker even op het instellingen-tandwiel en scroll naar beneden tot het kopje Opslag. Klik op Alle downloads verwijderen om ooit gedownloade en wellicht inmiddels vergeten muziekbestanden te verwijderen. Ook eens klikken op Cache verwijderen kan ademruimte creëren. 

Heb je een Chromebook met een beduidend grotere opslagcapaciteit (ze bestaan!), dan kun je de Android-app met een wat geruster hart gebruiken, vanzelfsprekend. Maar de elegantie van Spotify als PWA is eigenlijk zo gek nog niet!

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!