Spotify is een van die apps die je op je Chromebook kunt ‘installeren’ als Progressive Web App ofwel PWA. En daarna blijkt dat een app die eigenlijk gewoon bijna gelijkwaardig is aan bijvoorbeeld de Android-evenknie. Spotify op Chromebook als PWA werkt als volgt.

Een Progressive Web App ofwel PWA is feitelijk een setje webdata dat wordt gedownload en in een daarvoor bedoelde map bij elkaar wordt bewaard. Een beetje een lokale kopie van een webpagina dus. Voordeel daarvan is, dat deze dus ook te ‘bezoeken’ is als je Chromebook (of Chrome browser) eens een keertje niet met internet verbonden is. Kun je toch de normaliter in de browser draaiende app onderweg gebruiken. 

De eerstvolgende keer worden dan eventueel gemaakte of gewijzigde documenten gesynchroniseerd. Dat maakt het bijvoorbeeld mogelijk om Google Docs op je Chromebook net als lokaal geïnstalleerde software te gebruiken. Sterker nog: dat idee vormde de basis en het bestaansrecht van de hele Chromebook. Jammer genoeg zijn er wat ons betreft nog altijd veel te weinig PWA’s. Maar er zijn er genoeg om je mee te vermaken.

Lees ook: Ken je deze 10 Spotify-trucs al?

Webspeler van Spotify werkt overal

Letterlijk vermaken in het geval van Spotify, de welbekende muziekdienst die streaming audio aanbiedt. Zoals je wellicht weet, heeft Spotify een prima webspeler voor je klaar staan, die werkt in iedere zichzelf respecterende browser. Zo kun je op bijvoorbeeld de computer van je werk toch naar je eigen muziek luisteren door naar https://open.spotify.com te gaan met je browser. 

Vervolgens kun je – als je een account hebt bij Spotify – klikken op Inloggen rechtsboven in beeld. Geen account? Dan blijft het bij gratis luisteren met beperkte mogelijkheden en geluidskwaliteits-opties. In dit artikel gaan we uit van een betaald abonnement om alle features te kunnen laten zien.

©PXimport

Spotify als PWA installeren

Om te beginnen gaan we Spotify als PWA installeren. Daarvoor is het zaak even goed te kijken naar de knopjes die achteraan de adresbalk zijn te zien. Breng als eerste een bezoekje met de Chrome browser aan de genoemde webpagina. Je ziet daar direct links van de deelknop nu een nieuw knopje staan, in de vorm van een gestileerde laptop met een naar beneden gerichte pijl. Klik daarop en in het dan geopende dialoogvenster op de knop Installeren. 

Wacht even, en je ziet nu een ‘programmavenster’ met Spotify verschijnen. Eigenlijk is dat een vermomd browservenster zonder alle omliggende browser-specifieke knoppen en bedieningselementen. Veel belangrijker: Spotify is nu lokaal als ‘app’ beschikbaar. Terug te vinden in gewoon het standaardoverzicht van al je geïnstalleerde apps.

©PXimport

Om dat te zien tik je op het cirkeltje helemaal links op het dock (ofwel de Plank in Google-jargon). In het geopende paneel zie je Spotify al helemaal bovenaan staan, met een blauw balletje erbij ten teken dat ’t een nieuwe app is. Ook staat het voortaan tussen alle andere apps.

Sinds een tijdje is het app-paneel trouwens veranderd en krijg je dat direct te zien na een klik op de cirkelknop. Tipje tussendoor: Om apps op bijvoorbeeld naam te sorteren – wel zo makkelijk voor het overzicht – Alt-klik (equivalent van de rechter muisknop in Chrome OS) je ergens tussen de apps en klik je op Naam in het geopende dialoogvenster. Spotify vind je dan voortaan terug bij – jawel – de S. 

Je kunt Spotify ook naar de Plank slepen voor extra snelle toegang, als je daar behoefte aan hebt. Dat slepen kan alleen vanuit het gesorteerde overzicht en niet vanuit het balkje met nieuw geïnstalleerde apps en dergelijke.

©PXimport

Opties en werking

Welke weg je ook kiest, Spotify is vanaf nu sneller te starten dan ooit op je Chromebook. Is de PWA eenmaal gestart, log dan in bij je account met de daarvoor bestemde knop. Laat in het inlogpaneel de optie Mij onthouden aan staan als je niet elke keer opnieuw wilt inloggen en klik op de knop Inloggen. Hop: daar zijn al je afspeellijsten en andere zaken die je ooit onder je account hebt ingesteld. 

Het werkt vanzelfsprekend ’t zelfde als in de mobiele app. Linksboven vind je onder meer de zoekknop met daaronder de muziekcategorieën enzovoort. Kies een album of afspeellijst en een track; met de bedieningsknoppen onderaan kun je pauzeren, skippen of een track terug springen. Ook kun je hier naadloos in elkaar overlopen activeren. Weinig nieuws onder de zon voor doorgewinterde gebruikers van de muziekdienst.

Werp trouwens zeker ook even een blik op de Instellingen, deze optie vind je door op je gebruikersnaam rechtsboven in beeld te klikken. In tegenstelling tot de ‘echte’ Spotify-app zie je hier slechts de mogelijkheid om de taal te wijzigen. Dat is goed om te onthouden, zaken als kwaliteit en opslag zijn hier niet te beheren.

©PXimport

Beperkingen zijn er ook

Daarmee komen we op de enige tekortkoming van Spotify als PWA: je kunt geen afspeellijst downloaden en lokaal bewaren om af te spelen zonder internetverbinding. Wil je dat per se wél, dan moet je Spotify (ook) vanuit Google Play installeren. Daarmee haal je de Android-app in huis. Heb je die eenmaal gedownload, dan krijg je veel meer opties tot je beschikking. 

Log daar maar eens in met je Premium-account en klik vervolgens op het instellingentandwiel rechtsboven. Je kunt nu onder meer de geluidskwaliteit finetunen. Ook het downloaden van afspeellijsten en albums is weer mogelijk. Logisch, want het is de reguliere Android-app met dezelfde mogelijkheden als op een smartphone of tablet. Waarbij je wel in het achterhoofd moet houden dat de opslagruimte van veel Chromebooks niet bijzonder groot is. 

Om die niet vol te laten lopen, kun je daarom beter de PWA gebruiken. Een Chromebook is immers sowieso primair bedoeld voor online-gebruik, daar ga je ook niet in de trein mee naar muziek zitten luisteren.

©PXimport

Ga je toch met de Android-app aan de slag, en heb je ineens wel heel erg weinig vrije opslagruimte? Klik dan zeker even op het instellingen-tandwiel en scroll naar beneden tot het kopje Opslag. Klik op Alle downloads verwijderen om ooit gedownloade en wellicht inmiddels vergeten muziekbestanden te verwijderen. Ook eens klikken op Cache verwijderen kan ademruimte creëren. 

Heb je een Chromebook met een beduidend grotere opslagcapaciteit (ze bestaan!), dan kun je de Android-app met een wat geruster hart gebruiken, vanzelfsprekend. Maar de elegantie van Spotify als PWA is eigenlijk zo gek nog niet!

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.