Stel, je werkt met meerdere mensen samen aan hetzelfde document en bepaalde delen zijn al helemaal klaar. Uiteraard wil je dan vermijden dat een overijverige collega per abuis toch nog aan de definitieve tekstdelen gaat sleutelen. Microsoft Word heeft gelukkig een functie om een document zodanig te beveiligen dat alleen de aangeduide passages beschikbaar zijn voor andermans aanpassingen.

Tip 01: Bewerking beperken

Je wilt dus een Word-document in de groep gooien waarvan je wilt dat bepaalde fragmenten alleen-lezen blijven, want een vergissing is snel gebeurd. We gebruiken hier in Word 2016, maar dit werkt op dezelfde manier in Word 2013. Open het Word-document dat je wilt beveiligen en ga naar het tabblad Controleren. In dit tabblad kies je rechts in de groep Beveiligen de functie Bewerking beperken. Hierdoor verschijnt aan rechterkant van het document een balk voor deze functie. Vink hier het selectievakje aan: Alleen bewerkingen van dit type toestaan in het document. Zorg ervoor dat de optie Geen wijzigingen (alleen lezen) is geselecteerd in het menu. Hier staat ook een optie Uitzonderingen, maar daar komen we in tip 3 op terug.

©PXimport

Tip 02: Bewerking toelaten

Vervolgens selecteer je de onderdelen die anderen straks mogen bewerken. Doe dit nauwkeurig, want alles wat je niet selecteert, zal eindigen als alleen-lezen. Wanneer je twee of meer delen wilt selecteren die bewerkt mogen worden, doe je dat door de Ctrl-toets ingedrukt te houden terwijl je klikt en sleept. Op die manier breid je de selectie uit.

©PXimport

Tip 03: Uitzonderingen

Zodra je de tekst hebt geselecteerd, ga je terug naar het venster Bewerking beperken. Daar vink je het selectievakje Iedereen aan in het deel Uitzonderingen. Hierdoor kan iedereen die het document ontvangt de inhoud bewerken die je daarnet hebt geselecteerd. Wanneer meerdere mensen het document krijgen, maar slechts bepaalde personen de inhoud mogen kunnen bewerken, klik je in het venster op de blauwe tekst Meer gebruikers. Een nieuw venster opent waar je de gebruikersnamen ingeeft, gescheiden door een puntkomma. Deze wijze is vooral bedoeld voor een bedrijfsnetwerk waarbij toegang vereist is tot een netwerkgebruikersdirectory, want je moet bijvoorbeeld het e-mailadres of de naam noteren als domein/naam. Welke keuze je ook maakt, klik daarna op de knop Ja, afdwingen van beveiliging starten.

©PXimport

Tip 04: Afdwingen starten

Met het klikken op de knop Ja, afdwingen van beveiliging starten ben je er nog niet. Een nieuw venster opent dat ervoor waarschuwt dat het document nog niet is versleuteld. Kwaadwillige gebruikers kunnen dus het bestand bewerken en zelfs het wachtwoord verwijderen. Voer dus een wachtwoord in en klik OK. Wie het wachtwoord kent, kan de beveiliging eenvoudig verwijderen en gewoon aan het document werken. Heb je specifieke mensen aangeduid die het document mogen bewerken, selecteer dan in plaats daarvan Wachtwoord de optie Gebruikersverificatie. Het document is nu versleuteld en je kunt het zonder problemen naar de rest van de groep sturen.

©PXimport

Tip 05: De anderen

Maar wat ziet de ander dan als je een tekst deels vrijgesteld hebt van bewerking? Word zal de tekst markeren die bewerkt mag worden. Aan de rechterkant, in de balk Bewerking beperken, leest de ontvanger dat dit document beveiligd is tegen onbedoelde bewerkingen. Bovendien verschijnen daar twee nieuwe brede knoppen. Met de bovenste knop zoekt Word telkens het volgende tekstdeel dat bewerkt mag worden. De tweede knop wijst alle bewerkbare secties aan. Het is in ieder geval verstandig de onderste optie: De delen markeren die ik kan bewerken aan te laten staan.

©PXimport

Beveiliging opheffen

©PXimport

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!