AceBackup 3 is compacte backupsoftware van Duitse herkomst, waarmee je gemakkelijk belangrijke bestanden opbergt. Voor extra veiligheid bepaal je zelf welk encryptieniveau het programma toepast.

Softwarefabrikant AceBIT levert met AceBackup (acebackup.com) een gratis tool om backups te maken. Je bepaalt zelf waarop je waardevolle bestanden wilt opslaan, bijvoorbeeld op een externe harde schijf, dvd, netwerklocatie of ftp-server. Een pluspunt is de mogelijkheid om zelf het versleutelingstype te kiezen. Daarnaast bewaar je optioneel meerdere versies van bestanden. Dat is onder meer bruikbaar wanneer je per ongeluk een beschadigd document wegschrijft naar een backup. In dergelijke situaties herstel je namelijk simpel een oudere versie. Het downloadbestand van de freeware is iets groter dan 5 MB en werkt onder Windows XP, Vista en 7.

Doellocatie kiezen

Voor het instellen van de backup gebruik je een wizard. Klik op New en bedenk een toepasselijke projectnaam. Geef aan in welke map je de bestanden wilt opslaan. Eventueel voeg je meerdere doellocaties toe, handig als je bang bent voor het verlies van een compacte datadrager, zoals een usb-stick of sd-kaart. Goed om te weten is dat AceBackup ook ondersteuning geeft voor ftp-servers en netwerkmappen op bijvoorbeeld een nas. In het volgende scherm beslis je naar welk bestandsformaat er wordt weggeschreven. Het is raadzaam om deze instelling niet te wijzigen, omdat je anders enkele opties niet kunt gebruiken. AS-IS-backups zijn alleen nuttig als je bestanden wilt herstellen zonder AceBackup, waarbij er geen encryptie is toegepast. Laat je de instelling op Proprietary staan, dan selecteer je een versleutelingsmethode voor het veilig wegstoppen van vertrouwelijke data. Je hebt keuze tussen blowfish, triple-des en aes. Laatstgenoemde methode is beschikbaar in de encryptieniveaus 128, 192 en 256 bits. Kies ten slotte hoeveel compressie je wilt toepassen en ga naar het volgende scherm.

Versiegeschiedenis

Normaal gesproken overschrijft het programma een bestand in de backup als er een nieuwe versie met dezelfde naam beschikbaar is. Het is echter ook mogelijk om alle versies te bewaren, zodat je bij problemen een beroep doet op oudere bestanden. Kies in dat geval bij Default action on name collision in het uitrolmenu voor Create a new version. Verder is er in hetzelfde dialoogvenster een optie om specifieke bestandsextensies wel of niet in het project te betrekken. Via Schedule plan je automatische backups. Het valt aan te bevelen om hiervan gebruik te maken, want dan hoef je zelf nergens meer aan te denken. Klik op Nieuw, waarna je een tijd en datum instelt. Controleer aan het eind van de wizard of alle instellingen kloppen en sluit af met Finish.

Bestanden toevoegen

Je hebt de eigenschappen van de backup ingesteld. Je moet nu alleen nog aangeven welke bestanden je allemaal wilt opbergen. De naam van het project verschijnt als het goed is aan de linkerkant van het hoofdvenster. Wanneer je meerdere projecten hebt gecreëerd, klik je eerst op Open om het juiste project te laden. Kies achter Volume het juiste pad als je meerdere doellocaties hebt ingesteld. Klik vervolgens op Backup. Selecteer de juiste mappen en bestanden in de wizard. Alle onderdelen waar een vinkje voor staat, worden in het project betrokken. Klap een map open om onderliggende bestanden aan- of uit te vinken. Je start meteen een backuptaak door de optie Process backup immediately te markeren. Klik op Next en bekijk de voortgang.

Je voert het proces ook gemakkelijk handmatig uit. Ga dan naar Project, Process en Process Backup. Met Update controleer je of er wijzigingen zijn in de bronlocatie, waardoor je de kopie zo nodig direct bijwerkt. Gebruik Restore om (een gedeelte van) de backup terug te zetten. Als je een oudere versie van een bestand wilt herstellen, rechtsklik je op het betreffende bestand in het projectvenster. Kies Properties. Selecteer ten slotte op tabblad Versions het gewenste item en klik op Restore.

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!