Als je een geldige Windows 10 licentie hebt, kun je eenvoudig een usb-opstartschijf maken. Dit is handig wanneer je pc niet meer wil opstarten en je geen cd/dvd-speler in je apparaat hebt zitten. Hier laten we zien hoe je met een usb-stick een Windows 10 usb-opstartschijf kunt maken met een tool van Microsoft zelf, de Media Creation Tool.

Aangezien steeds minder apparaten een optische drive bevatten, is het handig om een opstartschijf op een usb-stick te hebben staan, voor het geval je Windows opnieuw moet installeren. Windows 10 is te koop op een usb-stick, een medium wat bij eerdere Windows versies niet werd aangeboden. Maar je kunt er ook voor kiezen om zelf een bootable usb-drive te maken. Hier laten we zien hoe.

Het is ook mogelijk om dit proces handmatig uit te voeren met het Opdrachtprompt. Dat leggen we je later in dit artikel uit.

Wat heb je nodig?

Je hebt hiervoor uiteraard een usb-stick nodig. Deze moet tenminste 4 gigabyte aan opslagcapaciteit hebben, maar het is handig om een grotere drive te gebruiken. Daarnaast moet je zo’n 6 tot 12 gigabyte aan vrije ruimte op je harde schijf hebben (afhankelijk van de opties die je selecteert) en een goede internetverbinding.

De Media Creation Tool gebruiken

Microsoft biedt zelf een tool aan waarmee je een opstartschijf kunt maken, voorzien van de nieuwste Oktober 2018-update van Windows 10. De zogeheten Media Creation Tool kun je hier downloaden. Klik op de site op de knop Hulpprogramma downloaden om de tool te downloaden.

Om te controleren welke versie je hebt, moet je met de rechtermuisknop op de startknop klikken en Systeem selecteren. Je krijgt dan allerlei informatie over je systeem te zien. Onder Type systeem kun je zien of je Windows 10 versie 32-bits of 64-bits is.

Als je de tool eenmaal geladen hebt, kun je kiezen om je pc nu te upgraden, of om installatiemedia voor een andere pc te maken. Kies deze laatste optie en klik op Volgende.

Vervolgens moet je de gewenste taal, editie en architectuur selecteren. Als je wilt upgraden in plaats van een schone installatie te doen, dan moet deze data overeenkomen met je huidige Windows installatie. Al deze informatie over je eigen pc kun je terugvinden in Systeem zoals hierboven beschreven staat.

De tool gaat daarna controleren of er genoeg ruimte vrij is op je harde schijf om het proces te voltooien. Zo niet, dan moet je ruimte vrijmaken en overnieuw beginnen.

©PXimport

Een bootable usb-stick maken

In het volgende scherm moet je aangeven of je een usb-stick of een ISO-bestand wilt maken. Kies hier voor usb-stick. Plug de usb-stick in je pc en klik op Volgende.

Kies nu je usb-stick in de lijst met verwijderbare opslagmedia en klik op Volgende. Let op: de usb-stick zal volledig gewist worden, dus maak van eerst een back-up naar je harde schijf als er belangrijke bestanden op staan. Klik als je klaar bent om de usb-stick te formatteren weer op Volgende.

Windows 10 wordt nu gedownload en op de usb-stick gezet zodat je vanaf de usb-stick kunt opstarten. Je kunt de installatie vanaf de usb-stick echter ook gewoon vanuit Windows zelf starten.

Opdrachtprompt gebruiken

Je kunt het gedownloade of aangemaakte ISO-bestand naar een usb-stick overzetten met behulp van Opdrachtprompt. Klik op de startknop, typ opdrachtprompt en klik met de rechtermuisknop op het zoekresultaat. Kies ervoor om het programma als administrator te laden.

Typ in het venster van Opdrachtprompt het commando diskpart, en druk op Enter. Plug je usb-stick in de pc, typ list disk en druk op Enter. Probeer er in de lijst achter te komen welk item je usb-stick is aan de hand van het formaat.

Typ select disk gevolgd door het nummer dat bij je usb-stick hoort. Druk op Enter. Wil nu alle gegevens van de usb-stick door clean te typen, en druk op Enter.

Bootable maken

Als de usb-drive eenmaal volledig gewist is, moet je ervoor zorgen dat de drive bootable is. Dit kun je doen door de volgende commando’s in te typen, elk gevolgd door een druk op Enter.

create partition primaryselect partition 1activeformat fs=fat32

De usb-stick wordt nu snel gewist naar Fat32 formaat. Dit kan even duren, afhankelijk van het formaat van je usb-stick.

Typ als het proces voltooid is het commando assign en druk op Enter. Er wordt nu een letter aan je usb-stick toegekend. Onthoud deze letter.

Bestanden overzetten

Je kunt nu het ISO-bestand dat je aangemaakt of gedownload had mounten en met Opdrachtprompt overzetten naar de usb-stick. Het is echter eenvoudiger om hiervoor de Verkenner te gebruiken. Je hoeft dan alleen maar het ISO-bestand uit te pakken en in de Windows Verkenner de inhoud ervan op de usb-stick te zetten.

Wil je toch liever Opdrachtprompt blijven gebruiken, sluit diskpart dan eerst af, sluit Opdrachtprompt en mount het ISO-bestand. Open Opdrachtprompt opnieuw en typ:

xcopy g:*.* /s/e/f h:

Hier moet je voor g de letter die bij je gemounte ISO-bestand hoort invullen, en voor h de letter die aan je usb-stick is toegekend.

Het kan even duren voordat het proces voltooid is omdat er grote bestanden tussen zitten. Typ als alles gereed is het commando exit en klaar is Kees.

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!