We testten de Zyxel XGS1210-12, een beheerde multi-gigabitswitch voor thuisgebruik en kleine kantoren. Met acht 1Gbit-ethernetpoorten, twee 2,5Gbit-ethernetpoorten en twee 10Gbit-SFP+-uplink-poorten is deze netwerkschakelaar toekomstbestendig. Hij is klein, licht en stil genoeg om in een woonkamer of werkruimte te installeren. Maar is hij ook eenvoudig te gebruiken? Lees het in dezeZyxel XGS1210-12 review.

De Zyxel XGS1210-12 (voluit ‘12-Port Web-Managed Multi-Gigabit Switch with 2-Port 2.5G and 2-Port 10G SFP+’) is stevig gebouwd. De grijze behuizing is gemaakt van geborsteld aluminium. Het is een erg compacte switch, niet groter dan twee naast elkaar gelegde pocketboeken. Achteraan is er alleen een aansluiting voor de compacte externe voeding (12 V, 1,5 A). Roosters aan de zijkanten voeren de warmte af. Deze switch werkt zeer stil, met minder dan 40 dB(A) geluid. De onderkant heeft twee uitsparingen waarmee je het apparaat tegen een wand of aan het plafond bevestigt.

De Zyxel XGS1210-12 heeft een totale switchingcapaciteit ofwel ‘backplane’-bandbreedte van 66 Gbit/s en een ‘switching forwarding rate’ van 49 Mbit/s. Dat is voldoende snel om te gebruiken in een thuisnetwerk of een klein kantoornetwerk, ook als (in de toekomst) bijvoorbeeld een wifi6-router en/of een glasvezelverbinding wordt toegevoegd.

Alle netwerkpoorten zitten vooraan, netjes genummerd van 1 tot en met 12. De eerste acht zijn gigabit-ethernetpoorten. Nummer negen en tien zijn 2,5Gbit-ethernetpoorten, maar kunnen ook voor gigabit- en fast-ethernet worden gebruikt. Poorten elf en twaalf zijn sfp+-poorten voor een snelle uplink naar een 10Gbit/s-glasvezelnetwerk.

Leds op elke poort tonen de netwerksnelheid: blauw voor 2,5 en 10 Gbit/s, groen voor 1 Gbit/s en oranje voor 10/100 Mbit/s. Helemaal links naast de eerste poort is er nog een kleine powerled. Tussen de 2,5- en 10-Gbit-poorten zijn er twee leds in de vorm van kleine pijlen die de status van een eventuele glasvezel-uplink tonen.

Interface

Het beheer is vanuit de fabriek ingesteld op een vast netwerkadres. Je hebt dus een pc nodig die je tijdelijk in hetzelfde ip-subnet plaatst om de webinterface van de switch te openen. De snelstartgids legt dit zowel visueel als met woorden uit, maar Nederlands is er niet bij. Je logt in met het standaardwachtwoord 1234 en dient uit veiligheidsoverwegingen direct een nieuw wachtwoord in te stellen. Vervolgens log je opnieuw in met het gekozen wachtwoord en kun je de switch verder configureren.

Je kunt deze switch overigens zonder configuratie in je netwerk hangen en hij zal direct werken. Als je de geavanceerde mogelijkheden toch niet gaat gebruiken, is de goedkopere niet-beheerde variant mogelijk een goed alternatief.

De nieuwe firmware die afgelopen maart werd vrijgegeven, wijzigt de standaardinstelling van een vast ip-adres naar een via dhcp verkregen adres. Dat vereenvoudigt de installatieprocedure, maar het is ons niet bekend of Zyxel deze switches voortaan al vanuit de fabriek met die nieuwe firmware levert (en hoeveel ‘oude’ modellen er nog in de winkels liggen).

©PXimport

De Engelstalige beheerinterface is volledig menugestuurd. Die start standaard met het System Information-overzicht waarin je in één oogopslag de ip-gegevens en de individuele status van de poorten ziet. De ip-configuratie wijzig je via Management. De optie energie-efficiënt ethernet (IEEE 802.3az) is standaard uitgeschakeld. Poorten die weinig of geen netwerkactiviteit detecteren, schakelen automatisch over op een energiezuinige werking wanneer dit actief is. Bij een kleine switch zoals deze XGS1210-12, die volgens onze metingen gemiddeld minder dan 7 watt verbruikt, levert deze functie niet veel op; het is vooral interessant bij groter switches met heel veel poorten. Maar omdat alle beetjes helpen, kun je het net zo goed inschakelen.

Meerdere van deze en andere Zyxel-switches beheer je centraal met behulp van het Zyxel ZON-hulpprogramma (Zyxel One Network) voor Windows. Dat is vooral interessant om centraal de ip-configuratie aan te sturen en firmware-updates uit te voeren.

Geavanceerde mogelijkheden

We vermelden nog even enkele van de interessantste geavanceerde mogelijkheden. ‘Loop prevention’ is standaard actief: het zorgt ervoor dat een verkeerd aangesloten netwerkpoort automatisch uitgeschakeld wordt. De lijnsnelheid van beide 2,5Gbit-poorten kun je in het Port-menu desgewenst vast instellen op 1 Gbit. Nodig is dit niet, want alle poorten detecteren in principe zelf de snelheid van de aangesloten kabel.

Onder het menu VLAN vind je opties om virtuele netwerken volgens de IEEE 802.1q VLAN-standaard te maken en configureren. Op die manier koppel je delen van het netwerk los van andere delen, bijvoorbeeld door twee poorten toe te wijzen aan een VLAN speciaal bedoeld voor videoverkeer. Daar kun je kwaliteitsbewaking (QoS, quality of service) aan verbinden, naar keuze op poortniveau of volgens de automatisch gedetecteerde IEEE 802.1p QoS-voorwaarden.

Deze switch ondersteunt tot vier link-aggregatiegroepen of lags. Dat kan interessant zijn om bijvoorbeeld een snellere netwerktoegang te creëren naar een nas-server met twee netwerkaansluitingen. Uiteraard moet de nas dan ook link-aggregatie ondersteunen.

Dankzij ‘IGMP snooping’ verstuurt de switch multicast-netwerkverkeer van bijvoorbeeld videostreams alleen naar apparaten die erom vragen. Eventueel kun je het multicast-verkeer vast naar één enkele poort sturen, maar standaard verdeelt de switch dit verkeer automatisch.

Conclusie

De Zyxel XGS1210-12 is klein, licht en stil, maar krachtig genoeg voor gebruik thuis of in kleine kantoren. Het beheer bevat alles wat je nodig hebt om het netwerkverkeer in huis te beveiligen en te optimaliseren. Het werkt met eenvoudige menu’s, die door iedereen met een beetje netwerkkennis te begrijpen zijn. Spijtig genoeg is de beheerinterface uitsluitend Engels. Maar deze switch werkt ook uitstekend zonder voorafgaande configuratie, al kies je dan beter voor de goedkopere onbeheerde variant.

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!