Slecht nieuws voor meme-liefhebbers: het omstreden Artikel 13 is goedgekeurd door het Europees Parlement. Websites als Facebook en YouTube worden daarmee verantwoordelijk voor de content die hun gebruikers op het platform plaatsen. En dat heeft flinke gevolgen voor zelfs een simpel gifje of muziekje onder je video. Wat gaat er precies gebeuren?

Er zijn duidelijke regels voor het gebruiken van muziek of videobeelden waar auteursrechtelijk materiaal op rust. Kort gezegd: dat mag je niet zomaar gebruiken. Er zijn wel wat regels die mogelijkheden bieden, zoals het feit dat je op basis van fair use een paar seconden beeld of geluid mag gebruiken om iets te illustreren. Ook mag je materiaal gebruiken om satire te maken. Dat doet LuckyTV bijvoorbeeld. Maar die paar uitzonderingen daargelaten mag je niet veel doen met iemands anders’ beelden - ook niet als je video's voor jezelf maakt en online zet.

In de praktijk zal niemand er een groot probleem van maken als er een iets langer muziekje onder je homevideo zit die maar door een paar mensen wordt bekeken. Weliswaar is het auteursrecht van toepassing, maar in de meeste gevallen is bescherming bedoeld voor de grote jongens: piraten die muziek en films op downloadsites zetten, of die andermans muziek op YouTube te zetten en daar met advertenties aan proberen te verdienen.

Auteursrecht beschermen

Dat is natuurlijk niet gek. Er zijn duizenden creatievelingen die hun geld verdienen met online videostreams, teksten, foto’s, comics... Die willen beschermd worden tegen het stelen van hun content.

Daarvoor is nu een nieuwe Europese richtlijn aangenomen die zorgt dat het ongeoorloofd herverspreiden van content wordt tegengehouden. Maar de manier waarop dat gebeurt is nogal vaag, en zowel grote bedrijven als individuele creatievelingen zetten hun vraagtekens bij de effectiviteit ervan.

Wat is Artikel 13?

Laten we beginnen met een korte hoe-zat-het-ook-alweer. Het Europees Parlement stemde vorige week in met een nogal ingrijpende wet waarmee het online platformen aansprakelijk stelt om auteursrechtelijk beschermd materiaal te verwijderen.

Officieel heet de wet ‘European Directive on Copyright in the Digital Single Market'. Die bestaat uit 17 losse onderdelen die het makkelijker maken auteursrechtelijk materiaal beter te beschermen. Helemaal nieuw is die wet niet. Het is een aangepaste versie van bestaande regelgeving, zodat de wet beter past bij het moderne internet.

Vooraf scannen van materiaal

Op dit moment zijn grote platformen waar gebruikers hun content kunnen uploaden niet verantwoordelijk voor auteursrechtenschendingen. Ze moeten zulk materiaal wel verwijderen als makers daarom vragen, maar preventief zijn ze nergens toe verplicht.

Artikel 13 brengt daar verandering in. Daarmee worden grote platformen zoals YouTube, Soundcloud, Reddit, Facebook of Tumblr verplicht om materiaal dat wordt geüpload vooraf te scannen: wordt er in deze video, comic, tekst of ander werk iets gebruikt waar (mogelijk) auteursrecht op heerst?

Onduidelijke toekomst

Hoewel de wet bedoeld is om contentmakers te beschermen zitten er ook veel nadelen aan. En niet alleen voor grote internetplatforms, maar ook voor gewone internetters zelf.

Het grootste obstakel: niemand weet precies hoe dat tegenhouden nou precies moet. In een vroege versie van de wet stond bijvoorbeeld nog dat platformen ‘proportionele technologie voor contentherkenning’ moeten gebruiken, maar niemand kon het eens worden over wat dat inhoudt.

Meme-verbod

Daarom wordt Artikel 13 ook wel het ‘meme-verbod’ genoemd. Memes komen vaak voort uit foto’s of comics waar auteursrecht op rust. Als platformen Artikel 13 straks implementeren, betekent dat misschien wel dat iedere meme die je post op Facebook of Instagram of Reddit door het uploadilter automatisch wordt verwijderd. Ook als er eigenlijk voor je afbeelding een uitzondering geldt vanwege satire. Daarmee perk je iemands vrijheid van meningsuiting in.

Hetzelfde kan gebeuren als je bijvoorbeeld die eerdergenoemde familievideo online zet. Of je die nu op prive zet of openbaar, niemand zal er een groot punt van maken als daar wat muziek onder staat waar auteursrecht op zit. Zo’n video valt totaal niet op onder de miljarden uren video die ieder uur op YouTube worden gezet, dus de kans dat een artiest boos wordt over jouw ene video met een paar views is klein.

©PXimport

Algoritmes

Maar als Artikel 13 van kracht is kan dat wel eens veranderen. Dat gooit YouTube zijn algoritmes los op iedere nieuwe upload, en dan wordt een muziekje met auteursrecht automatisch herkend. En de volgende stap: het wordt verwijderd.

Misschien kun je nog redeneren dat het moedwillig toevoegen van muziek aan een video inderdaad niet mag. Maar hoe zit het bijvoorbeeld als je op Twitch gaat zitten gamen en je hebt op de achtergrond gewoon je muziek op staan? Een goed algoritme filtert dat er zo uit en kan een stream zomaar blokkeren.

Preventief blokkeren

Er zijn genoeg voorbeelden bekend waarbij grote bedrijven onterecht kunst verwijderen van hun platformen omdat de algoritmes iets te agressief zijn in het herkennen van bijvoorbeeld naaktbeelden. Ook YouTube, dat met Content ID feitelijk al over zo'n filter beschikt komt zeer regelmatig negatief in het nieuws, omdat er misbruik gemaakt wordt door partijen die (ten onrechte) auteursrecht claimen.

Het is dan ook geen onterechte vraag hoe Facebook, YouTube of andere platformen omgaan met materiaal waar auteursrecht op heerst. Zeker als een platform (financieel) verantwoordelijk is voor het beschermen van zulke beelden zullen ze misschien eerder voor een te agressieve dan een te milde aanpak kiezen.

Geen concurrentie meer van kleine bedrijven

Concurrentie (of het gebrek daaraan) is ook een mogelijk probleem. Platformen als YouTube, die miljarden euro’s beschikbaar hebben, kunnen nog wel een uploadfilter instellen. Goed, het kost ze misschien wat, maar dan zijn ze in ieder geval wel volgens de wet bezig. Maar wat nou als er een nieuw platform opkomt dat wil concurreren met YouTube? Dat krijgt het een stuk moeilijker.

Voor een uploadfilter heb je bijvoorbeeld gigantische databases nodig waaraan je uploads kunt refereren, of je moet algoritmes ontwikkelen die gebruik maken van kunstmatige intelligentie en machine learning. Het is niet voor niks dat het nu vooral grote bedrijven zoals Google en Facebook zijn die met die laatste experimenteren; voor kleine bedrijven is zoiets veel te duur.

In een nieuwe versie van de wet is wel opgenomen dat ‘de druk voor kleine en middelgrote bedrijven niet te groot mag worden’, maar ook daarvan is niet helemaal zeker wat dat in de praktijk betekent.

YouTube als winnaar

YouTube mag dan wel één van de grootste tegenstanders van de wet zijn, maar de kans is groot dat juist zij de lachende derde zijn in deze strijd. YouTube is één van de weinige platformen die het geld en de middelen heeft om een dergelijke maatregel (succesvol) te implementeren. Dus de kans is groot dat contentmakers straks nóg meer vastzitten aan zulke grote platformen, en de relatie tussen hen staat al onder druk. Wil je echt dat de creatievelingen van het internet straks afhankelijk zijn van één bedrijf? En als kijker hou je straks ook weinig keus over. Dan moet je bij een platform blijven dat veel geld verdient aan jouw kijkgedrag. Zo hebben niet alleen makers, maar ook de kijkers last van een zwakke concurrentiepositie.

Mitsen en maren

We gebruiken het woord ‘misschien’ hierboven nogal vaak. En met reden, want daar zit het hele probleem van Artikel 13. Niemand weet hoe dat zit. Niemand durft precies te voorspellen wat platformen moeten doen, en wat ze gáán doen. Aannemelijk is dat er preventief veel gefilterd wordt, om auteursrechtenschending voor te zijn. Bits of Freedom waarschuwt dat dit grote gevolgen heeft voor jouw vrijheid om te communiceren.

Formaliteit

Artikel 13 moet nog worden goedgekeurd door de raad van ministers, maar het lijkt er niet op dat die nog roet in het eten gaat gooien. Daarmee komt het meme-verbod er dus echt. In hoeverre het ook daadwerkelijk gaat worden uitgevoerd moet nog blijken, maar het zit er dik in dat je straks niet meer zo makkelijk een grappig plaatje op je Facebook-timeline kan zetten.

De Huawei Watch Fit 4 Pro is een nieuwe fitnesstracker. Of is het toch een smartwatch? De wearable lijkt ertussenin te zitten, wat een interessante gebruikservaring oplevert. In deze review lees je onze ervaringen met de Watch Fit 4 Pro, die een adviesprijs van 280 euro heeft.

Goed om te weten is dat de Watch Fit 4 Pro een duurdere versie is van de tegelijk gelanceerde Watch Fit 4. Die heeft een adviesprijs van 170 euro – een wezenlijk verschil. Het prijsverschil uit zich met name in de eenvoudigere behuizing en wat minder geavanceerde sensoren om je gezondheid te meten. Waar de Watch Fit 4 een typische betaalbare fitnesstracker is, komt de Pro-versie daadwerkelijk luxer over.

©Rens Blom

We hebben de Watch Fit 4 Pro anderhalve week om de pols gehad en zijn positief verrast over het uiterlijk en draagcomfort. De wearable oogt wat oneerbiedig gezegd erg veel als de peperdure Apple Watch Ultra, maar is dunner en lichter. Dat merk je om de pols. Je overhemd of T-shirt glijdt zo over de wearable heen en ook met slapen hebben we weinig erg gehad in het feit dat we een 30 gram wegende gadget droegen. De bouwkwaliteit komt premium over en een regenbui of duik in een zwembad is geen probleem. Wij ontvingen de Watch Fit 4 Pro met zachte stoffen band, die niet irriteert. Het bandje is verwisselbaar. De kroon draait en navigeert zo door de interface.

Groot scherm

Is de Watch Fit 4 Pro een fitnesstracker? Sommige functies wijzen erop, maar fitnesstrackers staan ook bekend om hun doorgaans kleinere, smalle schermen. In deze Huawei-wearable zit echter een groot rechthoekig scherm, dat veel doet denken aan een Apple Watch. Op het grote scherm met saffierglas zie je duidelijk de tijd, meldingen van je smartphone, gezondheidsinformatie en andere gegevens. Het scherm is binnen en buiten goed afleesbaar, al kan het display onder sommige omstandigheden wel spiegelen. Dan moet je wat beter kijken of je pols wat draaien.

Onderstaande foto's laten zien wat we bedoelen. Op de ene afbeelding spiegelt het scherm nogal, waar het scherm op de andere foto wél goed afleesbaar is.

©Rens Blom

Het scherm kan spiegelen.

©Rens Blom

Je pols draaien kan het spiegelen verhelpen, waardoor het scherm erg goed afleesbaar is.

Veel functies

De Huawei Watch Fit 4 Pro heeft veel ingebouwde functies. Natuurlijk, er is keuze uit meer dan honderd wijzerplaten om geheel naar eigen smaak te zien hoe laat het is. De wearable houdt echter ook je hartslag, aantal gezette stappen, sportieve activiteiten en slaap bij (mits je de tracker 's nachts draagt). Ook kun je meldingen van je smartphone laten tonen op het wearablescherm. Je bepaalt zelf van welke apps. Antwoorden kan doorgaans niet of alleen met vooraf ingestelde reacties.

Je kunt bellen met de Watch Fit 4 Pro, mits de wearable via bluetooth verbonden is met je smartphone. Over je smartphone gesproken: dat kan een Android-toestel of Apple iPhone zijn. Huawei's wearable werkt met beide besturingssystemen. Klinkt logisch, maar sommige smartwatches van andere merken werken alleen met Android óf iOS. De Huawei-smartphoneapp die hoort bij de Watch Fit 4 Pro installeer je op een iPhone eenvoudig uit de App Store. Op een Android-toestel dien je de app via een omweg te installeren, omdat Huawei van de Amerikaanse overheid geen apps in de Google Play Store mag aanbieden. Dat is eenmalig een onhandige handeling. De smartphone-app zelf werkt naar behoren, bevat veel instellingen en toont door de Watch Fit 4 Pro verzamelde informatie op een overzichtelijke manier.

©Rens Blom

De smartphone-app geeft informatie duidelijk weer en laat je ook kiezen uit heel veel wijzerplaten.

Lange accuduur

Een sterke eigenschap van Huawei-wearables is de lange accuduur, te danken aan een energiezuinige processor en eveneens energiezuinige software. Ook de Watch Fit 4 heeft een lange adem. Wij hebben 'm na zeven dagen aan de oplader moeten leggen, wat we een hele respectabele accuduur vinden. Het doet ons ook weer denken aan wat de Watch Fit 4 Pro nu precies is. De wearable komt qua ontwerp en scherm over als een smartwatch, maar biedt de lange accuduur waar fitnesstrackers om bekendstaan.

Conclusie: Huawei Watch Fit 4 Pro kopen?

Met de Huawei Watch Fit 4 Pro koop je een wearable die oogt als een premium smartwatch, voorzien van een groot scherm en met een lange accuduur. De wearable werkt met Android en iOS en biedt veel functies, maar mist ook zaken die je misschien belangrijk vindt. Of de Watch Fit 4 Pro jouw ideale wearable is, hangt daarom af van je wensen. Deze fitnesstracker/smartwatch laat in ieder geval een goede indruk achter.

In aanloop naar de Grand Prix van Monaco op 25 mei heeft Apple nieuwe functies toegevoegd aan de Kaarten-app. Heb je een iPhone of iPad, dan kun je Monaco nu bekijken in 'Steden in Detail', inclusief een 3D-weergave van het Formule 1-circuit.

De nieuwe weergave toont Monaco met opvallend veel detail. Iconische plekken zoals het Casino de Monte-Carlo, het Hôtel de Paris en de F1 Paddock Club zijn volledig in 3D te zien. In de donkere modus krijg je Monaco bij maanlicht te zien. Dit kleurenschema wordt bij zonsondergang ingeschakeld.

©Apple

Ook wegbelijning, bomen, voetgangerszones en openbaar vervoer zijn tot in detail zichtbaar. Automobilisten krijgen bovendien een speciale dashboardweergave met overzicht van kruispunten en rijbanen op ooghoogte, wat navigeren makkelijker maakt.

F1-circuit met extra lagen

Speciaal voor de Formule 1 zijn het circuit en de belangrijkste bochten gemarkeerd in Apple Kaarten. Ook tribunes, bruggen, de finish en andere elementen rond het parcours zijn in 3D weergegeven. Daardoor kun je als toeschouwer of fan het parcours virtueel verkennen – handig als je er bent, of gewoon thuis meekijkt.

©Apple

Meer Formule 1 in Kaarten

In verband met de aanstaande première van F1 The Movie, een film van Apple Original Films, is er ook een speciale gids beschikbaar in Kaarten. Die bevat bekende circuits van over de hele wereld, waaronder die uit de film en uiteraard Monaco zelf.