Langzamerhand lopen we tegen de grenzen van het veelgebruikte gigabit-ethernet aan, maar overstappen naar iets snellers was tot voor kort niet heel eenvoudig. Voor het snellere 10 Gbit/s heb je Cat6a- of glasvezelkabels nodig. In 2017 zagen we steeds meer producten op de markt komen die een snelheid van 2,5 en 5 Gbit/s ondersteunen via Cat5e- en Cat6-bekabeling. Lees hier alles over multi-gigabit-ethernet (802.11bz).

De standaard gigabit-ethernet via utp-kabels is al in 1999 vastgesteld, maar werd pas rond 2010 echt populair. Een lange tijd is gigabit voor clients op kantoren en thuisnetwerken meer dan snel genoeg geweest, maar de limieten beginnen toch in zicht te komen. Vooral gedeelde apparatuur heeft behoefte aan meer snelheid.

Zo wordt wifi steeds sneller en heeft 802.11ac in theorie de gigabitsnelheid al doorbroken, terwijl de snellere opvolger 802.11ax in de startblokken staat. Ook opslagapparatuur als een nas zijn al sneller dan de circa 100 MB/s die gigabit in de praktijk haalt. Met trunking kun je twee gigabit-poorten combineren, maar daarvoor heb je wel twee kabels naar één apparaat nodig en dat is lang niet altijd praktisch.

Oplossing: langzamer 10GBASE-T

In de vorm van 10BASE-T is er al jarenlang een veel snellere ethernetstandaard, maar die is tot nu toe buiten datacenters niet doorgebroken. De ontwikkeling van 10 Gbit/s-ethernet begon in 2002 met de varianten die werken over glasvezel, waarna de snelheid in 2006 ook over koperen netwerkkabels mogelijk werd. Om gebruik te kunnen maken van deze 10GBASE-T-standaard is Cat6a-bekabeling noodzakelijk, de al veelgebruikte Cat5e- en Cat6-kabels voldeden niet. De stap van 1 Gbit/s naar 10 Gbit/s was daardoor in de praktijk vaak te groot voor toepassingen buiten de serverruimte, er was behoefte aan een tussenstap.

Om die tussenstap mogelijk te maken werden in 2014 zowel de NBASE-T Alliance als de MGBASE-T Alliance opgericht, met als doel de ontwikkeling van 2.5- en 5GBASE-T-producten die werken op een snelheid van 2,5 en 5 Gbit/s. Even leken er concurrerende standaarden te komen, maar inmiddels begon ook de IEEE te werken aan deze snelheden en in 2016 werd de 802.11bz-standaard vastgesteld. De ontwikkeling van 2.5G- en 5GBASE-T hoefde niet van nul te beginnen, voor de technische basis werd het al bestaande 10GBASE-T gepakt en aangepast.

©PXimport

Van de twee samenwerkingsverbanden van fabrikanten is enkel de NBASE-T Alliance nog actief en is in de praktijk NBASE-T hetzelfde als 802.11bz.

Er is een klein theoretisch verschil tussen NBASE-T en 802.11bz, want NBASE-T kan in tegenstelling tot 802.11bz automatisch overschakelen naar 2,5 Gbit/s wanneer 5 Gbit/s niet helemaal stabiel blijkt te zijn. Een nadeel van 10GBASE-T is dat deze standaard niet voorziet in power over ethernet en ook dat is opgelost: 802.11bz biedt ondersteuning voor PoE waardoor snelle accesspoints met één kabel van zowel voeding als een snel netwerksignaal voorzien kunnen worden.

Bestaande kabels

We stipten het al even aan, 2.5- en 5GBASE-T zijn ontworpen om hogere snelheden mogelijk te maken over bestaande kabels. Het (prijs)voordeel van 802.3bz ten opzichte van 802.3an-2006 zit hem dan ook niet in een lagere prijs van de apparatuur. Het echte voordeel zit hem in het (her)gebruik van bestaande kabels. Want waar je om volledig aan de eisen van 10GBASE-T te voldoen Cat6a-bekabeling nodig hebt, werken 2.5GBASE-T en 5GBASE-T ook in combinatie met Cat5e- en Cat6-kabels. Het vervangen van bestaande kabels is vaak lastig en te duur.

Overigens is het wel zo dat Cat 6 ook in combinatie met 10GBASE-T werkt als de lengte van de kabels beperkt blijft tot 55 meter. In combinatie met 802.11bz is een snelheid van 5 Gbit/s gegarandeerd mogelijk op Cat6-kabels met een lengte tot 100 meter, terwijl een snelheid van 2,5 Gbit/s mogelijk is op Cat 5e met een lengte tot 100 meter. Daarnaast werkt de hogere snelheid van 5 Gbit/s ook in combinatie met Cat5e-kabels van goede kwaliteit, maar deze snelheid wordt niet gegarandeerd.

Let op: het is niet zo dat (recente) 10GBASE-T-apparatuur automatisch ook geschikt is voor 2.5- of 5GBASE-T, er moet echt ondersteuning zijn voor de lagere snelheden. Zo ondersteunt ASUS z’n vorig jaar geïntroduceerde 10GBASE-T-switch XG-U2008 geen 2.5- of 5GBASE-T, terwijl de tegelijkertijd geïntroduceerde netwerkadapter XG-C100C weer wél geschikt is voor 2.5- en 5GBASE-T. Daarnaast zijn er ook netwerkadapters te koop die wel geschikt zijn voor 2.5- en 5GBASE-T, maar geen ondersteuning hebben voor 10GBASE-T.

De toekomst

De toekomst na 2.5- en 5GBASE-T is uiteraard een beetje vreemd verhaal, want de standaard is juist een opzettelijk langzamere variant van het al langer bestaande en snellere 10GBASE-T. Dat is overigens niet de limiet van koper, want snellere ethernetstandaarden over koper zijn al ontwikkeld in de vorm van 25GBASE-T en 40GBASE-T, terwijl ook 50 Gbit/s mogelijk moet worden.

Voor beide snelle ethernetstandaarden is Cat8-bekabeling noodzakelijk en dan is er alsnog een limiet van dertig meter kabel. Cat 8 is dan ook enkel ontworpen voor gebruik in datacenters en is niet bedoeld om te gebruiken in kantoren of huizen.

De echte toekomst van nog sneller ethernet in kantoren en thuis zit waarschijnlijk niet meer in koper, maar net als in het datacenter in glas. We durven echter geen voorspelling te doen wanneer hogere snelheden dan 10 Gbit/s thuis bereikbaar wordt. Daarbij is dan uiteraard alsnog een vervanging van de infrastructuur noodzakelijk.

Hartstikke leuk als je betaalbare smartphone er prachtig uitziet en heel veel kan, maar je hebt er weinig meer aan als hij (te) snel beschadigd raakt door een val of water. Oppo ziet een gat in de markt van budgettoestellen: de 279 euro kostende Oppo A5 Pro 5G kan tegen een stootje en is waterdicht. In deze review lees je hoe de telefoon bevalt.

De propositie van de Oppo A5 Pro is interessant. Robuuste, waterdichte smartphones zijn doorgaans óf prijzig óf komen lomp over. De A5 Pro is geen van beide. Het toestel oogt en voelt als een reguliere betaalbare smartphone en weegt met 194 gram ook niet bovengemiddeld zwaar. Sterker nog, het gewicht valt alleszins mee als je weet dat de A5 Pro een accucapaciteit heeft die groter is dan gebruikelijk. Waar veel toestellen over een 5000 mAh-accu beschikken, zit er in dit Oppo-toestel een 5800 mAh-accu. Waarover zo meteen meer.

De behuizing van de A5 Pro is IP66-, IP68- en IP69-gecertificeerd. Dat wil zeggen dat het toestel geen schade oploopt als je hem onderdompelt of onder een waterstraal houdt. Stof vormt ook geen probleem. Extra prettig is dat het toestel geen klepje nodig heeft voor zijn usb-c-poort. Oppo schermt ook met extra stevig glas, al merken we dat niet direct. Volgens de fabrikant kan de A5 Pro ook overweg met extreme temperaturen, wat in Nederland lastig te testen is maar een fijne gedachte kan zijn als je naar een heel warm land op vakantie gaat.

©Rens Blom

Beter te testen is Oppo's belofte dat het scherm te bedienen is met natte handen, vette vingers en de meeste (motor)handschoenen. Dat lukt alle drie inderdaad. De techniek van Oppo herkennen we uit verschillende OnePlus-smartphones. Oppo en OnePlus zijn dan ook zusterbedrijven.

De valbestendigheid testen is altijd wat spannend met een door de fabrikant uitgeleende smartphone, maar gelet op Oppo's claims hebben we de A5 Pro dan maar een paar keer expres vanaf borsthoogte laten vallen op een houten vloer en vlonderplanken op het dakterras. Dat leverde geen zichtbare schade op. Volgens Oppo is de smartphone zo ontwikkeld dat de binnenkant – voor ons onzichtbaar – ook minder schadegevoelig is dan andere smartphones.

©Rens Blom

De Oppo A5 Pro is valbestendig.

Prima specificaties

De stevige behuizing maakt de Oppo A5 Pro interessant voor wie onhandig is (of genoemd wordt) of veel buiten ontspant of werkt. Maar in al die gevallen wil je niet alleen een robuuste telefoon, maar ook een fijne telefoon. Dat is de Oppo A5 Pro op veel vlakken. Bijster snel is 'ie niet, maar gelet op de prijs kunnen we niet klagen over de prestaties. Het grote werkgeheugen (8 GB) zal helpen. Complimenten aan Oppo voor de ruime opslagcapaciteit van 256 GB; dat zien we nog niet vaak in dit prijssegment.

De 50 megapixel-camera is prima, maar niet bijzonder. De tweede camera is een portretsensor waar je niet veel aan hebt. Het 6,67inch-LCD-scherm is buiten goed afleesbaar, maar oogt met zijn resolutie van 1604 bij 720 pixels minder scherp dan we graag zien. Veel andere toestellen hebben een Full-HD-scherm.

©Rens Blom

Het scherm van de Oppo A5 Pro 5G kan lekker fel, maar oogt niet zo scherp.

Lange accuduur

Door de lagere schermresolutie verbruikt de Oppo A5 Pro wel minder stroom dan concurrerende smartphones. Dat gegeven plus de grotere accucapaciteit resulteert in een uitstekende accuduur. Wij kunnen de Oppo-telefoon bijna twee volle dagen gebruiken. Accustress hebben we daarom niet ervaren. Opladen kan het toestel lekker snel, namelijk met maximaal 45 watt. Je dient wel zelf de juiste adapter te kopen, want in de doos zit alleen een usb-c-kabel.

Zes jaar updates

De tijd dat een betaalbare smartphone maar heel kort updates kreeg, is gelukkig voorbij. Ook Oppo hanteert een prima updatebeleid. De A5 Pro kan rekenen op drie Android-upgrades en zes jaar beveiligingsupdates. De Oppo-software oogt wat druk en promoot wel heel graag commerciële apps en games, maar er valt mee te werken.

©Rens Blom

Oppo stopt de software vol commerciële apps en games.

Conclusie: Oppo A5 Pro kopen?

De Oppo A5 Pro is een vreemde eend in de bijt, maar op een positieve manier. Voor een sympathieke prijs koop je een smartphone die tegen een stootje én tegen water kan en erg lang meegaat op een accuduur. Op de specificaties ligt minder nadruk, maar ook die zijn – los van de schermresolutie – prima. Een lang updatebeleid maakt de prettige gebruikerservaring compleet.

Je borden, bekers, bestek, zelfs je houten spatels zijn kurkdroog als de vaatwasser zijn programma heeft afgewerkt. Alleen dat vermaledijde plastic bakje is nog helemaal nat. Lastig, helemaal als je het even bent vergeten en een flinke plens waswater over de onderste lade kiepert. Waarom blijft plastic altijd zo lang nat in de vaatwasser, en wat kun je eraan doen?

Lees ook: Hoe maakt een vaatwasser de vaat eigenlijk droog? Alle technieken uitgelegd

Waarom droogt plastic zo slecht? 

Dat plastic zo slecht droogt, heeft alles te maken met temperatuur. Kunststof is bijzonder slecht in het vasthouden van warmte. Dat is handig als je je prakje snel wilt invriezen, maar een stuk minder als je het aan de lucht wilt laten drogen. Je hebt ongetwijfeld weleens gemerkt dat glazen en borden nog een hele tijd warm blijven nadat de deur van de vaatwasser open gaat. Dat helpt bij het verdampen van het overtollige water. Plastic is binnen een mum van tijd weer op kamertemperatuur, dus dat warmte-effect is er vrijwel niet. 

Gelukkig zijn er een paar dingen die je kunt doen om het probleem iets kleiner te maken. 

Zet de deur open

De meeste vaatwassers zetten de deur automatisch op een klein kiertje als ze klaar zijn. Binnenin blijft het nog een hele tijd warm (dat is goed) en vochtig (dat is niet goed), waardoor het water op het plastic nog steeds niet goed droogt. Gooi de deur meteen lekker ver open, zodat de warme, vochtige lucht uit de vaatwasser kan ontsnappen en het water op het plastic sneller verdampt.

©Miele

Gooi die deur lekker open als het programma klaar is.

Extra dry

Nee, we hebben het niet per se over je gin-glazen: veel vaatwassers hebben een Extra Dry-programma, of iets met een soortgelijke naam. Bij die programma's wordt het drooggedeelte van het programma verlengd. Dat geeft het plastic de kans wat langer warm te blijven en meer water aan de lucht af te geven, zodat het droger is als de deur eenmaal open gaat. 

Zeoliet

Sommige moderne vaatwassers gebruiken zeolietkorrels. Zeoliet is een mineraal dat warmte afgeeft zodra het in aanraking komt met water. Het klinkt een beetje als een marketingbabbel, maar het zeoliet onttrekt continu vocht uit de lucht, waardoor er juist warme, droge lucht overblijft – een beetje zoals in je wasdroger. Het gevolg: plastic komt er een stuk droger uit. Vaatwassers die zeoliet gebruiken zijn doorgaans wel een stukje duurder. 

Glansspoelen

Glansspoelmiddel zorgt er niet alleen voor dat je glazen en kopjes er mooi uitzien, het helpt ook bij het drogen. Het laat het water makkelijker van het servies aflopen, waardoor er minder achterblijft. Gebruik je los glansspoelmiddel? Controleer dan regelmatig of het reservoir nog gevuld is. En als je merkt dat plastic toch slecht droogt, probeer dan eens een ander merk — het effect kan per middel verschillen.

©photopixel

Glansspoelmiddel is niet alleen handig voor glazen, het helpt ook tegen nat plastic.

Theedoek

Hoe fijn een vaatwasser ook is, soms gaat er niets boven de goede oude theedoek. Vooral plastic met een vreemde vorm, zoals diepe bakjes, deksels met clips of aparte drinkflessen, kan lang vocht vasthouden. Neem die er eerst even uit als je langs de vaatwasser loopt en haal de theedoek er even langs, dat scheelt je bij het uitruimen van de vaatwasser een hoop irritatie. 

Conclusie

Het is nooit lekker om de bovenste lade van de vaatwasser open te trekken en een hele plons water over je schone, droge vaat te zien stromen, alleen omdat er een plastic dekseltje nog vol water stond. Dat plastic snel afkoelt en water daardoor niet zo makkelijk verdampt is nu eenmaal zo, maar met een extra lang droogprogramma, genoeg tijd en voldoende glansspoelmiddel zorg je er wel voor dat kunststof zo snel mogelijk droogt. En anders zijn er altijd nog vaatwassers met zeolietkorrels – en theedoeken, natuurlijk.