ID.nl logo
Sitebuilder (1/3)
© Reshift Digital
Huis

Sitebuilder (1/3)

Had u vroeger nog dure software nodig om een aantrekkelijke en professioneel ogende website te bouwen, tegenwoordig is dat nergens meer voor nodig. Cloudgebaseerde in de browser draaiende ‘web-apps’ nemen de honneurs tegenwoordig waar. Welkom in de wereld van de sitebuilders!

Een online sitebuilder is feitelijk een uitgebreid webontwerp-pakket dat draait op de servers van uw hostingprovider. Hebt u eenmaal een hostingpakket aangeschaft, dan is het voor zowel beginnende als gevorderde websitebouwers zeer aanbevelenswaardig om voor vaak nog geen tientje per jaar ook een sitebuilder-pakket mee te bestellen. De software waar u dan de beschikking over krijgt doet in geen enkel opzicht meer onder voor lokaal op de pc te installeren soortgelijke programmatuur. Sterker nog: de sitebuilder die door uw hostingprovider geleverd wordt biedt een paar ontegenzeggelijke voordelen. Ten eerste is de app natuurlijk altijd bij de tijd; u hoeft zich geen zorgen te maken over updates, installatie, configuratie en ga zo maar door. Verder geldt dat zo’n sitebuilder ook perfect is toegespitst op de hosting-omgeving. Juist dat laatste maakt een moderne sitebuilder zo krachtig, want het integreren van extraatjes – van een diashow via forum tot betaalknop – is een kwestie van een paar keer met de muis klikken.

Sitebuilder Plus

In het eerste deel van deze workshop leert u de basisbeginselen van de Hosting2Go Sitebuilder Plus kennen. We gaan meteen voor de Plus-versie (iedereen die het Sitebuilder-pakket bestelt krijgt beschikking over zowel de standaard als Plus-versie), want daarmee haalt u uiteindelijk het onderste uit de kan qua mogelijkheden. De standaardversie is vooral bedoeld om in heel korte tijd een basissite op te bouwen, Plus zorgt voor een vrijer concept qua websitebouw. Na aanschaf van het Sitebuilder-pakket logt u in op uw Hosting2Go-account (voor zover u dat al niet gedaan had). Eenmaal op het ‘control panel’ aanbeland klikt u onder de kop Domeinen en Domeinnaam op uw webadres.

©CIDimport

Klik in het ‘control panel’ dat u direct na inloggen te zien krijgt op uw webadres (URL).

Activeren

In de nieuw geopende pagina vindt u onder de kop Diensten helemaal rechts een knop met de naam Sitebuilder Plus, klik hierop en – alleen de eerste keer – aansluitend op OK in het dialoogvenster dat de dienst is geactiveerd.

©CIDimport

Op naar de Sitebuilder Plus!

Kies een categorie

In een nieuwe browserpagina – waarschijnlijk ook keurig netjes op een nieuw tabblad geopend – kiest u een van de categorieën waar uw website waarschijnlijk het best bij past. U wilt wasmachines repareren? Prima, onder Diensten vindt u vast wel iets van uw gading! In dit eerste voorbeeld kiezen we ervoor om een website voor een sportclub op te zetten, altijd aardig. Klik daarvoor eerst in de kolom links op Sport en gezondheid en daarna in het paneel rechts op Nachtclub. 

©CIDimport

De sportclub die anno 2015 nog geen fatsoenlijke website heeft gaat het nog moeilijk krijgen.


Voor deel 2 van dit artikel, klik hier

▼ Volgende artikel
Waarom je tv-beeld onnatuurlijk oogt (en hoe je dat oplost)
© DC Studio
Huis

Waarom je tv-beeld onnatuurlijk oogt (en hoe je dat oplost)

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check
Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

▼ Volgende artikel
Chrome Remote Desktop: ideaal voor ondersteuning op afstand
© ER | ID.nl
Huis

Chrome Remote Desktop: ideaal voor ondersteuning op afstand

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Degene die support geeft, gebruikt het onderste vak.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Wie support krijgt, moet de code via een berichtje of telefoontje doorgeven.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.

Gebruiker A krijgt het volledige scherm van B in een Chrome-venster te zien.