ID.nl logo
Review: De Intel Compute Stick is klein maar fijn
© Reshift Digital
Huis

Review: De Intel Compute Stick is klein maar fijn

Computers worden ieder jaar weer kleiner en compacter, maar zo klein als de Compute Stick van Intel zie je ze niet vaak. Dat is namelijk een piepkleine hdmi-stick waar een volwaardige versie van Windows op draait. Is dat de moeite waard?

De Compute Stick is zeker niet de eerste computer van dergelijk formaat, en ook zeker niet de eerste computer die zichzelf als ‘mini-pc’ bestempelt. Het grote verschil met de Computer Stick en andere mini-computers is dat de eerste krachtig genoeg is om Windows te draaien. De Compute Stick draait op Windows 8.1, en handig als we zijn probeerden we ook direct Windows 10 op de pc te draaien.

Uiterlijk

De Compute Stick is een simpele hdmi-stick, een rechthoek met een usb-aansluiting en een aan-/uitknop.

Aan de binnenkant heeft het apparaat 32 GB aan opslaggeheugen, en zitten er wifi en bluetooth aan boord zodat je verder geen kabels meer nodig hebt voor het apparaat.

Eenvoudig aan te sluiten

Het aansluiten van de Compute Stick is kinderlijk eenvoudig, en een van de belangrijkste aspecten van de stick. Je plugt het apparaat in een vrije hdmi-poort en voorziet het ding van stroom met de meegeleverde micro-usb-kabel. Al zodra je op de aan-knop drukt, start de computer direct op en kun je al aan de gang.

Micro-sd en opslag

De Compute Stick heeft een micro-sd-opening, waar je een besturingssysteem van kan booten of dat je kun gebruiken als externe opslag. Van zichzelf heeft het apparaat 32 GB aan interne opslag, meer dan genoeg om flink wat documenten of zelfs muziek op kwijt te kunnen. Let wel op dat daar met de Windows-installatie praktisch nog maar 21 GB van bruikbaar is.

De sd-opening is dan ook vooral interessant wanneer je een ander besturingssysteem zoals Windows 10 of Linux wil installeren.

Eén usb-poort

Dat is nodig, met name vanwege het grootste nadeel van de Compute Stick: Die heeft maar één usb-poort, en dat werkt in de praktijk best irritant.

Het begint bijvoorbeeld al bij het instellen van het apparaat. Wanneer je Windows configureert, heb je eigenlijk wel een toetsenbord EN een muis nodig - al is het theoretisch mogelijk je met de TAB-toets en de pijltjes door het menu te wurmen. Bovendien is de usb-poort een 2.0-poort in plaats van het meer gangbare usb 3.0, maar dat is vergeeflijk door de stroom die het daarmee uitspaart.

Overigens is dat euvel makkelijk op te lossen door een simpele usb-dongle te kopen - dat kost hooguit een paar euro. Maar je moet er wel rekening mee houden.

Geen zware apps

Het mag duidelijk zijn dat een mini-pc als deze niet geschikt is om veelvuldig op te gamen of om zware applicaties te draaien. Dat gaat je ook niet lukken, vanwege de relatief lage specificaties. De Compute Stick heeft een Intel Atom-processor en 2 GB aan werkgeheugen, wat wel meer dan genoeg is voor simpele taken als het schrijven van documenten of het browsen op internet.

Ook tijdens het gebruiken van de Verkenner loopt de Compute Stick tegen weinig problemen aan - perfect geschikt om bestanden te bewerken of te verplaatsen.

Warm en lawaaiig

Je merkt echter wel duidelijk wanneer de Compute Stick overuren draait. De kleine ventilatoren in het stickje maken namelijk behoorlijk wat lawaai, een beetje als een 2 jaar oude laptop waarbij veel stof in de ventilatoren is gekropen. Ook wordt het apparaat vrij warm, zelfs als je het apparaat nog maar kort en niet erg intensief gebruikt.

Doelgroep (?)

De vraag rest wel waarvoor de Compute Stick nou eigenlijk bedoeld is. Het is niet krachtig genoeg als vervanger voor je laptop of computer, maar ook niet mobiel genoeg om er je tablet voor uit de deur te doen.

Knutselaars zullen de Compute Stick best handig vinden. Het apparaat is krachtiger dan een Raspberry Pi of een Arduino, en door Windows 8 (of Ubuntu- of Mint-linux) ook makkelijker te bedienen.

Conclusie

De Compute Stick van Intel is een verbazingwekkend kleine en krachtige hdmi-stick die van ieder scherm een kleine computer kan maken. Dat is geen krachtige computer, maar wel een die met normale toepassingen heel degelijk blijft draaien. Het grote gemis is dat er slechts EEN usb-poort op het apparaat zit, maar dat is met een usb-dongle makkelijk te overkomen. De prijs van 150 is wat aan de hoge kant als je een domotica-computertje zoekt, maar voor een goedkope computer een heel redelijke prijs.

▼ Volgende artikel
Waarom je tv-beeld onnatuurlijk oogt (en hoe je dat oplost)
© DC Studio
Huis

Waarom je tv-beeld onnatuurlijk oogt (en hoe je dat oplost)

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check
Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

▼ Volgende artikel
Chrome Remote Desktop: ideaal voor ondersteuning op afstand
© ER | ID.nl
Huis

Chrome Remote Desktop: ideaal voor ondersteuning op afstand

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Degene die support geeft, gebruikt het onderste vak.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Wie support krijgt, moet de code via een berichtje of telefoontje doorgeven.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.

Gebruiker A krijgt het volledige scherm van B in een Chrome-venster te zien.