Bij het woord ‘Tivoli’ denk je misschien aan een muziekgebouw of dat bekende pretpark in Kopenhagen. Vanaf vandaag kunnen we een derde optie aan dat woord toevoegen: een schitterend multiroomsysteem. Is de Tivoli Art-serie een gevalletje vorm boven functie, of klinkt en werkt het systeem net zo goed als het eruitziet?

Tivoli Audio is vooral bekend door zijn stijlvolle radio’s. Tivoli steekt de vertrouwde radio in een retro jasje en voegt de nodige functies toe die je in de 21ste eeuw zou verwachten zoals bluetooth, DAB+ en sinds kort ook een multiroom-functie. Voor deze laatste functie is onlangs een aparte lijn opgezet, genaamd Tivoli Art. Tijdens IFA 2017 mochten we de volledige set al bewonderen - met de nieuw toegevoegde Model Sub.

Retro en Scandinavisch

De set van Tivoli Art die we mochten testen ziet er geweldig uit. De Model One oogt retro en heeft de meeste knoppen voor een eenvoudige bediening, terwijl de Cube weer een vrij Scandinavisch ontwerp heeft – een beetje VTwonen. Zelfs de subwoofer heeft een herkenbaar stukje stof op op de behuizing.

©PXimport

©PXimport

Twee kampen

Nadat je de speakers van stroom hebt voorzien – dit kan via kabel of apart verkrijgbare accu – stel je het systeem in met de app van Tivoli Audio. Je drukt op de Setup-knop, maakt via de app verbinding met de speaker en geeft deze een naam. Een kind kan de was doen. Dit proces is echter niet altijd even overzichtelijk, afhankelijk van wat voor smartphone je gebruikt.

De app is onlangs in positieve zin flink op de schop gegaan, maar deze nieuwe versie is op het moment van schrijven alleen nog voor iOS beschikbaar. Op een iPhone of iPad is het instellen en gebruiken van de Tivoli Art-serie dan ook een fluitje van een cent. De strakke witte interface met duidelijke knoppen laat je meteen zien welke speaker wat afspeelt. Met één druk op de knop schakel je over naar Party-modus, waarbij alle speakers hetzelfde afspelen.

©PXimport

©PXimport

Heb je een Android-smartphone? Dan moet je het doen met een wat zakelijkere donkere variant van de app, die lang niet zo overzichtelijk is en nogal vervelende knoppen heeft. Tivoli gaf aan dat de nieuwe app ook naar Android komt, waardoor het gebruiksgemak op beide mobiele besturingssystemen binnenkort dik voor mekaar zal zijn.

©PXimport

Minimalistisch

Ondanks het formaat hebben de Model One en Cube dezelfde interne speaker, waardoor er geen verschil is in volume. Het verschil zit ‘m dan ook in de bediening en de aanwezigheid van een scherm. De Model One heeft een volumedraaiknop en handige display aan de voorkant. Andere knoppen zoals de Setup-knop en de Source-knop zitten aan de achterkant. Bij de Cube en Model Sub zitten ook de volumeknoppen aan de achterkant, waardoor je op de tast het volume moet aanpassen als je niet de app gebruikt. Deze knoppen voelen hetzelfde aan als alle andere knoppen, waardoor het even wennen is. Wel heeft de Cube een aanraakgevoelige bovenkant, waardoor je eenvoudig de muziek kunt pauzeren en afspelen. Het ontwerp zonder opvallende knoppen maakt het systeem een strak geheel, maar maken fysieke bediening wel lastiger. Een goed werkende app compenseert dit, wat gelukkig sinds kort het geval is voor iOS.

©PXimport

Tivoli Art verdient complimenten voor zijn connectiviteit. Je speelt muziek af via bluetooth, 3,5mm koptelefooningang en WiFi voor bijvoorbeeld Spotify, Deezer en TIDAL. Handig: je kunt ook Spotify Connect gebruiken om rechtsreeks vanuit Spotify de speakers te gebruiken. De Model One heeft naast deze opties ook nog een DAB/DAB+/FM-tuner. Genoeg opties dus.

Geluid

De kleine speakers hebben niet bijzonder veel in hun mars als het op geluid aankomt - daar is het formaat ook naar. Het geluid gedetailleerd en helder, maar niet altijd even vol, vooral wanneer de speaker in het midden van de ruimte staat. Met de subwoofer kun je het geluid iets meer body geven, wat vooral op hogere volumes en in grotere ruimtes goed merkbaar is. Maar: bouw je niet elke dag een feestje of woon je niet enorm groot? Dan kan een Art-systeem met enkel gewone speakers zeker voldoende zijn – die subwoofer kun je altijd nog toevoegen.

©PXimport

Conclusie

Tivoli Art ziet er mooier uit dan het klinkt, maar dat is helemaal niet erg. Er zijn namelijk genoeg consumenten die het belangrijk vinden dat een speaker opgaat in het interieur en waarbij volume en toeters en bellen minder hoog op het verlanglijstje staan. In onze optiek moet de app nog wel verbeterd worden, maar gezien de enorme sprongen van vooruitgang die Tivoli onlangs maakte met de iOS-app, zal dat niet lang duren.

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!