De Playlist is de eerste draadloze speaker van JBL. Het van oorsprong Amerikaanse bedrijf maakt al langer draadloze speakers in de vorm van bluetooth-speakers, maar de JBL Playlist is de eerste speaker met een ingebouwde Chromecast. Is de JBL Playlist echt van alle markten thuis?

Ontwerp

De JBL Playlist heeft een vrij bepalend uiterlijk. De speaker lijkt door zijn afmetingen en vorm een beetje op een rugbybal en in sommige kleuren doet de JBL Playlist een beetje kinderlijk aan. Het feit dat de stoffen grill de hele voorkant bedekt maakt het vooraanzicht van de speaker wel mooi strak. De rest van de behuizing is van hard plastic en aan de onderkant zitten rubberen voetjes waardoor de speaker stevig blijft staan.

©PXimport

Opvallend is de open achterkant, waardoor de woofer alle ruimte heeft. De speaker lijkt hierdoor een beetje kwetsbaar, maar het belooft in ieder geval veel goeds qua lage tonen. Wat wel belangrijk is om te weten is dat de stroomkabel vrij kort is. Met iets meer dan een meter aan kabel wordt je gedwongen om de JBL Playlist dichtbij een stopcontact te plaatsen. De 2,5A 250V-kabel zit gelukkig niet vast aan de speaker, waardoor je deze altijd kan vervangen met een langer exemplaar.

Op de bovenkant vind je alle knoppen die je nodig hebt. De aan/uit-knop, volumeknoppen, play/pauze en een knop om over te schakelen naar bluetooth. De knoppen steken niet uit, maar zijn wel verlicht, waardoor je niet lang hoeft te zoeken. Onder het JBL-logo schijnt een wifi-logo ons tegemoet, waarmee JBL de speciale eigenschap van de speaker al adverteert.

©PXimport

Installeren

Nadat je de Playlist aanzet, kun op drie manieren muziek afspelen. Via een gewone koptelefooningang, met behulp van bluetooth en via de ingebouwde Chromecast. Om de Chromecast te gebruiken, moet je de speaker eerst koppelen met je thuisnetwerk. Dit doe je via de Google Home-app, waar je de JBL Playlist automatisch ziet verschijnen als je een nieuw apparaat toevoegt. De app begeleidt je door het proces en binnen de kortste keren is de ingebouwde Chromecast gekoppeld met je thuisnetwerk.

©PXimport

Streamen

Je kunt nu alle apps die Chromecast ondersteunen gebruiken om muziek via het thuisnetwerk naar de speaker te sturen. Gebruikers van Spotify zullen merken dat de JBL Playlist ook gelijk verschijnt in de lijst van Spotify Connect-apparaten. Het is overigens niet mogelijk om in Spotify te schakelen tussen Spotify Connect en Google Cast. Hoewel het qua geluidskwaliteit in het geval van Spotify niet uitmaakt, is wel een wezenlijk verschil tussen Spotify Connect en Google Cast. Ook gebruikers van diensten als TIDAL en Pandora kunnen gewoon met behulp van Google Cast de muziek naar de JBL Playlist sturen.

Dankzij de Chromecast is het ook mogelijk om de JBL Playlist te koppelen met andere speakers met Chromecast en losstaande Chromecast Audio-apparaten die je kunt verbinden met reguliere speakers. In de app Google Home kun je verschillende Chromecast-apparaten koppelen en groeperen. Deze groepen zie je gelijk terug in apps als Spotify in de lijst van beschikbare apparaten. Doordat je speakers alleen kunt koppelen via de Chromecast, zal je de groep ook alleen van geluid kunnen voorzien met behulp van Google Cast. Diensten als Spotify Connect kunnen deze groep niet detecteren.

©CIDimport

Geluid

De JBL Playlist heeft het geluidsbeeld wat we inmiddels gewend zijn van JBL: groots met een flinke bas. De 2.0-speaker heeft ook een breed geluidsbeeld en door de aanwezige bas kun je een gemiddelde woonkamer goed met een vol geluid vullen. Er gaan wel wat details uit het middengebied verloren, maar het kan per genre en gebruiker verschillen hoe erg dit is. Het geluid van de JBL Playlist is heel aanwezig, waardoor de speaker al snel te hard staat in ruimtes waar ook gesprekken worden gevoerd.

Voor feestjes met voornamelijk elektronische muziek kun je om diezelfde reden genoeg hebben aan een JBL Playlist om een flinke groep van goed geluid te voorzien. In combinatie met nog een JBL Playlist of een andere speaker is het feest al snel compleet. De subwoofer aan de achterkant van de speaker gaat heerlijk tekeer en als je de speaker met de rug richting de wand zet kunnen de buren al snel meegenieten met de baslijn. De JBL Playlist heeft in zijn front-end speaker een vermogen van 20 Watt, maar klinkt (mede door de aanwezige subwoofer) aanweziger dan veel andere speakers met hetzelfde aantal of zelfs meer Watt.

Conclusie

Met de komst van de betaalbare Chromecast Audio was het slechts een kwestie van tijd voordat fabrikanten de strijd aan zouden gaan met de bekende en vaak prijzige multiroom-systemen. Wanneer je geen fortuin wil uitgeven aan een multiroom-systeem, is het zeker de moeite waard om de markt rondom Chromecast-speakers in de gaten te houden. JBL slaat met de Playlist dan ook zeker niet de plank mis. Het geluid is dusdanig goed dat de speaker zijn verkoopprijs al waard zou zijn zonder ingebouwde Chromecast en ook de audiopoort en de aanwezigheid van bluetooth zijn prettige eigenschappen.

Staat het ontwerp van de JBL Playlist je niet tegen en zoek je nog een speaker met veel geluid waarmee je volledig draadloos gebruik kunt maken van je favoriete streamingdienst? Dan is de JBL Playlist zeker de moeite waard.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.