De Playlist is de eerste draadloze speaker van JBL. Het van oorsprong Amerikaanse bedrijf maakt al langer draadloze speakers in de vorm van bluetooth-speakers, maar de JBL Playlist is de eerste speaker met een ingebouwde Chromecast. Is de JBL Playlist echt van alle markten thuis?

Ontwerp

De JBL Playlist heeft een vrij bepalend uiterlijk. De speaker lijkt door zijn afmetingen en vorm een beetje op een rugbybal en in sommige kleuren doet de JBL Playlist een beetje kinderlijk aan. Het feit dat de stoffen grill de hele voorkant bedekt maakt het vooraanzicht van de speaker wel mooi strak. De rest van de behuizing is van hard plastic en aan de onderkant zitten rubberen voetjes waardoor de speaker stevig blijft staan.

©PXimport

Opvallend is de open achterkant, waardoor de woofer alle ruimte heeft. De speaker lijkt hierdoor een beetje kwetsbaar, maar het belooft in ieder geval veel goeds qua lage tonen. Wat wel belangrijk is om te weten is dat de stroomkabel vrij kort is. Met iets meer dan een meter aan kabel wordt je gedwongen om de JBL Playlist dichtbij een stopcontact te plaatsen. De 2,5A 250V-kabel zit gelukkig niet vast aan de speaker, waardoor je deze altijd kan vervangen met een langer exemplaar.

Op de bovenkant vind je alle knoppen die je nodig hebt. De aan/uit-knop, volumeknoppen, play/pauze en een knop om over te schakelen naar bluetooth. De knoppen steken niet uit, maar zijn wel verlicht, waardoor je niet lang hoeft te zoeken. Onder het JBL-logo schijnt een wifi-logo ons tegemoet, waarmee JBL de speciale eigenschap van de speaker al adverteert.

©PXimport

Installeren

Nadat je de Playlist aanzet, kun op drie manieren muziek afspelen. Via een gewone koptelefooningang, met behulp van bluetooth en via de ingebouwde Chromecast. Om de Chromecast te gebruiken, moet je de speaker eerst koppelen met je thuisnetwerk. Dit doe je via de Google Home-app, waar je de JBL Playlist automatisch ziet verschijnen als je een nieuw apparaat toevoegt. De app begeleidt je door het proces en binnen de kortste keren is de ingebouwde Chromecast gekoppeld met je thuisnetwerk.

©PXimport

Streamen

Je kunt nu alle apps die Chromecast ondersteunen gebruiken om muziek via het thuisnetwerk naar de speaker te sturen. Gebruikers van Spotify zullen merken dat de JBL Playlist ook gelijk verschijnt in de lijst van Spotify Connect-apparaten. Het is overigens niet mogelijk om in Spotify te schakelen tussen Spotify Connect en Google Cast. Hoewel het qua geluidskwaliteit in het geval van Spotify niet uitmaakt, is wel een wezenlijk verschil tussen Spotify Connect en Google Cast. Ook gebruikers van diensten als TIDAL en Pandora kunnen gewoon met behulp van Google Cast de muziek naar de JBL Playlist sturen.

Dankzij de Chromecast is het ook mogelijk om de JBL Playlist te koppelen met andere speakers met Chromecast en losstaande Chromecast Audio-apparaten die je kunt verbinden met reguliere speakers. In de app Google Home kun je verschillende Chromecast-apparaten koppelen en groeperen. Deze groepen zie je gelijk terug in apps als Spotify in de lijst van beschikbare apparaten. Doordat je speakers alleen kunt koppelen via de Chromecast, zal je de groep ook alleen van geluid kunnen voorzien met behulp van Google Cast. Diensten als Spotify Connect kunnen deze groep niet detecteren.

©CIDimport

Geluid

De JBL Playlist heeft het geluidsbeeld wat we inmiddels gewend zijn van JBL: groots met een flinke bas. De 2.0-speaker heeft ook een breed geluidsbeeld en door de aanwezige bas kun je een gemiddelde woonkamer goed met een vol geluid vullen. Er gaan wel wat details uit het middengebied verloren, maar het kan per genre en gebruiker verschillen hoe erg dit is. Het geluid van de JBL Playlist is heel aanwezig, waardoor de speaker al snel te hard staat in ruimtes waar ook gesprekken worden gevoerd.

Voor feestjes met voornamelijk elektronische muziek kun je om diezelfde reden genoeg hebben aan een JBL Playlist om een flinke groep van goed geluid te voorzien. In combinatie met nog een JBL Playlist of een andere speaker is het feest al snel compleet. De subwoofer aan de achterkant van de speaker gaat heerlijk tekeer en als je de speaker met de rug richting de wand zet kunnen de buren al snel meegenieten met de baslijn. De JBL Playlist heeft in zijn front-end speaker een vermogen van 20 Watt, maar klinkt (mede door de aanwezige subwoofer) aanweziger dan veel andere speakers met hetzelfde aantal of zelfs meer Watt.

Conclusie

Met de komst van de betaalbare Chromecast Audio was het slechts een kwestie van tijd voordat fabrikanten de strijd aan zouden gaan met de bekende en vaak prijzige multiroom-systemen. Wanneer je geen fortuin wil uitgeven aan een multiroom-systeem, is het zeker de moeite waard om de markt rondom Chromecast-speakers in de gaten te houden. JBL slaat met de Playlist dan ook zeker niet de plank mis. Het geluid is dusdanig goed dat de speaker zijn verkoopprijs al waard zou zijn zonder ingebouwde Chromecast en ook de audiopoort en de aanwezigheid van bluetooth zijn prettige eigenschappen.

Staat het ontwerp van de JBL Playlist je niet tegen en zoek je nog een speaker met veel geluid waarmee je volledig draadloos gebruik kunt maken van je favoriete streamingdienst? Dan is de JBL Playlist zeker de moeite waard.

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!