ID.nl logo
Huis

Workflows aanmaken in Nextcloud, werken met tags

Met Nextcloud is het mogelijk om workflows aan te maken. Daardoor automatiseer je een hoop taken, en dat scheelt weer tijd. We duiken in onder andere in 'tags' en de optie om bestanden automatisch te laten verwijderen.

Lees eerst:Bestanden delen en beveiligen met wachtwoord op Nextcloud

Als we bestanden op een server opslaan, doen we vaak heel wat acties met de hand. Nextcloud biedt daarnaast enkele handige functies om acties op bestanden te automatiseren. Centraal daarin staan tags die je aan je bestanden toekent.

Een tag aan een bestand toekennen doe je door op de drie bolletjes naast het bestand te klikken en Details te kiezen. Vul dan in het tekstveld dat verschijnt een tag in. Bestaat de tag nog niet, dan typ je gewoon de hele tag in. Bestaande tags die aanvullen wat je intypt, verschijnen onder het tekstveld en selecteer je eenvoudig uit de lijst. Als je meerdere tags wilt toevoegen, druk je gewoon na elke tag op Enter.

Let op: de tags zijn systeemtags en worden dus gedeeld door alle gebruikers op je Nextcloud-server. Zet dus geen gevoelige of gênante informatie in de tags.

Automatische tags

Acties automatiseren op basis van de tags die je bestanden hebben, is leuk. Maar dan moet je wel telkens de juiste tags aan je bestanden toekennen. Kan dat niet automatisch? Gelukkig heeft Nextcloud daarvoor een app. Klik daarvoor bovenaan links (terwijl je als beheerder bent ingelogd) op het onderdeel dat actief is (bijvoorbeeld Bestanden) en kies in het menu dat dan verschijnt Apps. Zoek bij Niet ingeschakeld naar Files automated tagging en klik op Activeer. De configuratie daarvan vind je daarna in de beheerdersinstellingen bij Workflow.

Je voegt hier groepen van regels toe, die bepalen welke tags een bestand krijgt. Elke groep bestaat uit een of meer regels. Als aan alle regels is voldaan, is aan de groep voldaan. Als je een bestand uploadt, worden alle groepen geëvalueerd en worden de daarin gedefinieerde tags aan het bestand toegekend. Klik op Add rule group om een nieuwe groep regels aan te maken.

©PXimport

Voer links een beschrijving van de groep in en kies rechts de tags die je wilt toekennen. Klik op Add rule om een regel toe te voegen aan de groep. In elke regel kies je in de keuzemenu’s wat er wordt getest. Als je bijvoorbeeld aan pdf-bestanden de tag document wilt toekennen, kies je als eerste regel File mime type (upload) is application/pdf en klik je rechts op Save om de groep regels (van slechts één regel) op te slaan. Alle pdf-bestanden die je daarna uploadt, krijgen automatisch de tag document.

File Access Control in Nextcloud

Ook om te voorkomen dat je per ongeluk gevoelige bestanden deelt, heeft Nextcloud een interessante app. Standaard is die niet geïnstalleerd, dus zoek bij de niet ingeschakelde apps naar File access control. Na een klik op Activeer verschijnt in de beheerdersinstellingen een onderdeel File access control.

In deze app voeg je groepen regels toe, die bepalen of je toegang tot een bestand krijgt. Elke groep bestaat uit een of meer regels. Als aan alle regels is voldaan, is aan de groep voldaan. Als tenminste aan een van de groepen is voldaan, wordt de toegang tot het bestand geblokkeerd. Klik op Add rule group om een nieuwe groep regels aan te maken.

Daarna voer je een beschrijving van de groep in en klik je op Add rule om een regel toe te voegen aan de groep. In elke regel kies je in de keuzemenu’s wat er wordt getest. Als je bijvoorbeeld wilt voorkomen dat bestanden met de tag private op je Android-telefoon terechtkomen na synchronisatie met de app, kies je als eerste regel File system tag is tagged with private en als tweede regel (klik nog eens op Add rule) Request user agent is Android client. Klik tot slot rechts op Save om de groep regels op te slaan.

©PXimport

Met deze vorm van toegangscontrole stel je als beheerder van een Nextcloud-server heel precies in of gebruikers toegang tot bepaalde bestanden krijgen. Vooral de combinatie met het automatisch taggen is krachtig. Je tagt dan bijvoorbeeld automatisch bestanden die je niet op mobiele toestellen wilt zien met een tag private en stelt dan in een regel in dat gebruikers geen toegang tot die bestanden krijgen met een mobiele app.

Retention

Een eenvoudige vorm van automatisering is Retention, dat je in de vorm van de gelijknamige app activeert. Na activatie vind je Retention in de beheerdersinstellingen bij Additional settings. Je selecteert dan een tag en stelt in na hoeveel dagen, weken, maanden of jaren bestanden met die tag automatisch worden verwijderd. Het maakt daarbij niet uit of die tag handmatig of automatisch aan het bestand was toegekend.

Let op: de automatische verwijdering van bestanden betekent dat je je heel bewust moet zijn van welke tags je aan bestanden toekent. Als je per ongeluk de verkeerde tag toekent, wordt het bestand zonder dat je dat wilt automatisch verwijderd. Ga bij gebruik van Retention dus extra voorzichtig om met tags.

Nextcloud workflows

De workflowfunctionaliteit die ten grondslag ligt aan bovenstaande functies, is nog vrij nieuw in Nextcloud. In principe is er nog heel wat meer mogelijk, maar daarvoor moeten de ontwikkelaars nog apps maken. Zo zou je geüploade Word-documenten automatisch naar pdf kunnen converteren zodat ze gemakkelijker online zijn te bekijken met de in Nextcloud ingebouwde pdf-viewer. Of je zou geüploade bestanden in een specifieke directory of met een specifieke tag kunnen e-mailen naar een bepaalde persoon.

Binnenkort komen er naar verwachting apps beschikbaar die dit soort krachtige automatisering mogelijk maken. Zo werkt ontwikkelaar Joas Schilling voor Nextcloud 11 aan een app die de tags van Nextcloud voor afbeeldingen synchroniseert met IPTC-tags in de bestanden zelf en omgekeerd.

▼ Volgende artikel
Waarom je tv-beeld onnatuurlijk oogt (en hoe je dat oplost)
© DC Studio
Huis

Waarom je tv-beeld onnatuurlijk oogt (en hoe je dat oplost)

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check
Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

▼ Volgende artikel
Chrome Remote Desktop: ideaal voor ondersteuning op afstand
© ER | ID.nl
Huis

Chrome Remote Desktop: ideaal voor ondersteuning op afstand

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Degene die support geeft, gebruikt het onderste vak.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Wie support krijgt, moet de code via een berichtje of telefoontje doorgeven.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.

Gebruiker A krijgt het volledige scherm van B in een Chrome-venster te zien.