Met Nextcloud is het mogelijk om workflows aan te maken. Daardoor automatiseer je een hoop taken, en dat scheelt weer tijd. We duiken in onder andere in 'tags' en de optie om bestanden automatisch te laten verwijderen.

Lees eerst:Bestanden delen en beveiligen met wachtwoord op Nextcloud

Als we bestanden op een server opslaan, doen we vaak heel wat acties met de hand. Nextcloud biedt daarnaast enkele handige functies om acties op bestanden te automatiseren. Centraal daarin staan tags die je aan je bestanden toekent.

Een tag aan een bestand toekennen doe je door op de drie bolletjes naast het bestand te klikken en Details te kiezen. Vul dan in het tekstveld dat verschijnt een tag in. Bestaat de tag nog niet, dan typ je gewoon de hele tag in. Bestaande tags die aanvullen wat je intypt, verschijnen onder het tekstveld en selecteer je eenvoudig uit de lijst. Als je meerdere tags wilt toevoegen, druk je gewoon na elke tag op Enter.

Let op: de tags zijn systeemtags en worden dus gedeeld door alle gebruikers op je Nextcloud-server. Zet dus geen gevoelige of gênante informatie in de tags.

Automatische tags

Acties automatiseren op basis van de tags die je bestanden hebben, is leuk. Maar dan moet je wel telkens de juiste tags aan je bestanden toekennen. Kan dat niet automatisch? Gelukkig heeft Nextcloud daarvoor een app. Klik daarvoor bovenaan links (terwijl je als beheerder bent ingelogd) op het onderdeel dat actief is (bijvoorbeeld Bestanden) en kies in het menu dat dan verschijnt Apps. Zoek bij Niet ingeschakeld naar Files automated tagging en klik op Activeer. De configuratie daarvan vind je daarna in de beheerdersinstellingen bij Workflow.

Je voegt hier groepen van regels toe, die bepalen welke tags een bestand krijgt. Elke groep bestaat uit een of meer regels. Als aan alle regels is voldaan, is aan de groep voldaan. Als je een bestand uploadt, worden alle groepen geëvalueerd en worden de daarin gedefinieerde tags aan het bestand toegekend. Klik op Add rule group om een nieuwe groep regels aan te maken.

©PXimport

Voer links een beschrijving van de groep in en kies rechts de tags die je wilt toekennen. Klik op Add rule om een regel toe te voegen aan de groep. In elke regel kies je in de keuzemenu’s wat er wordt getest. Als je bijvoorbeeld aan pdf-bestanden de tag document wilt toekennen, kies je als eerste regel File mime type (upload) is application/pdf en klik je rechts op Save om de groep regels (van slechts één regel) op te slaan. Alle pdf-bestanden die je daarna uploadt, krijgen automatisch de tag document.

File Access Control in Nextcloud

Ook om te voorkomen dat je per ongeluk gevoelige bestanden deelt, heeft Nextcloud een interessante app. Standaard is die niet geïnstalleerd, dus zoek bij de niet ingeschakelde apps naar File access control. Na een klik op Activeer verschijnt in de beheerdersinstellingen een onderdeel File access control.

In deze app voeg je groepen regels toe, die bepalen of je toegang tot een bestand krijgt. Elke groep bestaat uit een of meer regels. Als aan alle regels is voldaan, is aan de groep voldaan. Als tenminste aan een van de groepen is voldaan, wordt de toegang tot het bestand geblokkeerd. Klik op Add rule group om een nieuwe groep regels aan te maken.

Daarna voer je een beschrijving van de groep in en klik je op Add rule om een regel toe te voegen aan de groep. In elke regel kies je in de keuzemenu’s wat er wordt getest. Als je bijvoorbeeld wilt voorkomen dat bestanden met de tag private op je Android-telefoon terechtkomen na synchronisatie met de app, kies je als eerste regel File system tag is tagged with private en als tweede regel (klik nog eens op Add rule) Request user agent is Android client. Klik tot slot rechts op Save om de groep regels op te slaan.

©PXimport

Met deze vorm van toegangscontrole stel je als beheerder van een Nextcloud-server heel precies in of gebruikers toegang tot bepaalde bestanden krijgen. Vooral de combinatie met het automatisch taggen is krachtig. Je tagt dan bijvoorbeeld automatisch bestanden die je niet op mobiele toestellen wilt zien met een tag private en stelt dan in een regel in dat gebruikers geen toegang tot die bestanden krijgen met een mobiele app.

Retention

Een eenvoudige vorm van automatisering is Retention, dat je in de vorm van de gelijknamige app activeert. Na activatie vind je Retention in de beheerdersinstellingen bij Additional settings. Je selecteert dan een tag en stelt in na hoeveel dagen, weken, maanden of jaren bestanden met die tag automatisch worden verwijderd. Het maakt daarbij niet uit of die tag handmatig of automatisch aan het bestand was toegekend.

Let op: de automatische verwijdering van bestanden betekent dat je je heel bewust moet zijn van welke tags je aan bestanden toekent. Als je per ongeluk de verkeerde tag toekent, wordt het bestand zonder dat je dat wilt automatisch verwijderd. Ga bij gebruik van Retention dus extra voorzichtig om met tags.

Nextcloud workflows

De workflowfunctionaliteit die ten grondslag ligt aan bovenstaande functies, is nog vrij nieuw in Nextcloud. In principe is er nog heel wat meer mogelijk, maar daarvoor moeten de ontwikkelaars nog apps maken. Zo zou je geüploade Word-documenten automatisch naar pdf kunnen converteren zodat ze gemakkelijker online zijn te bekijken met de in Nextcloud ingebouwde pdf-viewer. Of je zou geüploade bestanden in een specifieke directory of met een specifieke tag kunnen e-mailen naar een bepaalde persoon.

Binnenkort komen er naar verwachting apps beschikbaar die dit soort krachtige automatisering mogelijk maken. Zo werkt ontwikkelaar Joas Schilling voor Nextcloud 11 aan een app die de tags van Nextcloud voor afbeeldingen synchroniseert met IPTC-tags in de bestanden zelf en omgekeerd.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!

Bij ID.nl zijn we gek op producten waar je niet de hoofdprijs voor betaalt of die zijn voorzien van bijzondere eigenschappen. Met een robotstofzuiger wordt de vloer schoongehouden, terwijl je er niet bij hoeft te zijn. En stofzuigen is dan wel het minste dat ze kunnen, want ook dweilen is voor veel modellen geen proleem. We vonden vijf geavanceerde exemplaren.

Philips HomeRun 7000 Series XU7100/01

De Philips HomeRun 7000 Series XU7100/01 is ontworpen om grote ruimtes aan te kunnen. Het apparaat heeft een stofzak van 3 liter en een werktijd tot 180 minuten in de laagste stand. In tegenstelling tot veel kleinere robots is deze HomeRun uitgerust met een stille motor; de opgave van 66 dB maakt hem relatief stil.

Er zit een dweilfunctie in zodat je de robot na het stofzuigen ook direct kunt laten dweilen. Via de app kies je voor een van de modi of plan je een schoonmaakprogramma in. De robot kan zichzelf navigeren, obstakels omzeilen en keert na gebruik terug naar het laadstation. Omdat de opvangbak groot is hoef je niet vaak te legen en dankzij de Li‑ion‑accu is hij geschikt voor grotere woningen. Het apparaat is van recente datum en daarom nog volop verkrijgbaar.

Dreame L10s Pro Ultra Heat

Deze robot combineert een groot stofreservoir van 3,2 liter met een lange werktijd van ongeveer 220 minuten. Dankzij de geïntegreerde dweilfunctie verwijdert hij niet alleen stof maar kan hij ook nat reinigen. De L10s Pro Ultra Heat gebruikt een zak in het basisstation, waardoor je het reservoir minder vaak hoeft te legen.

De Dreame is voorzien van een Li‑ion‑batterij aanwezig en de robot keert automatisch terug naar het station voor opladen en legen. De sensortechnologie helpt bij het vermijden van obstakels en het nauwkeurig schoonmaken van zowel harde vloeren als tapijt. Dankzij de meegeleverde app stuur je de schoonmaak aan, stel je no‑go‑zones in of plan je een dweilrondje.

Philips HomeRun 3000 Series Aqua XU3100/01

Deze Philips‑robot is bedoeld voor wie minder vaak handmatig wil schoonmaken. Hij beschikt over een gecombineerde stofzuig‑ en dweilfunctie en kan zichzelf legen via het automatische station. Met een gebruiksduur tot 200 minuten in de laagste stand en een geluidsniveau van 66 dB kan hij urenlang zijn werk doen zonder al te veel herrie. De stofcontainer van 35 cl is kleiner dan bij de HomeRun 7000, maar door het automatische leegmechanisme is dat geen probleem.

Je bedient het apparaat via de app en kunt daar zowel een schema programmeren als zones instellen. De Aqua XU3100/01 is een model uit de recente 3000‑serie en doordat hij een mop‑pad heeft kan hij zowel droog als nat reinigen, wat handig is voor harde vloeren zoals tegels en laminaat.

iRobot Roomba Combo j9+

De Roomba Combo j9+ is een model dat je vloeren zowel kan stofzuigen als dweilen. De Combo j9 beschikt over een opvangbak van 31 cl en hij kan zelf zijn inhoud legen in het automatische basisstation dat bij de set hoort. De Li‑ion‑accu zorgt voor een lange gebruiksduur en de robot maakt een routeplanning zodat elke ruimte efficiënt wordt schoongemaakt.

Via de app kun je zones instellen waar de robot niet mag komen en het dweilelement in‑ of uitschakelen. In de basis maakt de Combo j9+ zelfstandig een kaart van je woning en keert terug naar het station wanneer de accu moet opladen of de stofcontainer vol is. De robot is bedoeld voor huishoudens die gemak belangrijk vinden en biedt naast stofzuigen ook een dweilfunctie voor hardere vloeren.

MOVA Tech P50 Ultra

De MOVA Tech P50 Ultra is een forse robotstofzuiger met een basisstation. Het apparaat heeft een stofreservoir van 30 cl en wordt geleverd met een basisstation waarin je het stof eenvoudig kunt verwijderen. De robot produceert een geluidsniveau van 74 dB, iets hoger dan de Philips‑modellen, en weegt inclusief station ruim 13 kg.

Hij kan uiteraard ook automatisch terugkeren naar het station om op te laden of te legen. In de specificaties staat dat de MOVA is voorzien van een Li‑ion‑batterij en dat hij zowel kan stofzuigen als dweilen. De meegeleverde app maakt het mogelijk om routes in te stellen en zones te blokkeren. Met een vermogen van 700 W is hij krachtig genoeg voor tapijten en harde vloeren. Het is geschikt voor mensen die een uitgebreid station met automatische functies willen.