Windows 10 bevat niet alleen een virusscanner, maar ook een firewall. Die is zo ingesteld dat ook niet-onderlegde gebruikers er weinig last van hebben, maar toch redelijk goed beschermd zijn. Wil je de Windows Firewall aanpassen, dan kan dat op verschillende manieren. We kijken naar twee tools: Evorim Free Firewall en Malwarebytes Windows Firewall Control.

Evorim Free Firewall

Geavanceerd firewallbeheer kan o.a. met behulp van externe firewall-uitbreidingen. We beginnen met Evorim Free Firewall. Na de installatie start je de tool op. De interfacetaal laat je op English ingesteld, omwille van het slecht vertaalde Nederlands. Met de knop Enabled start je de module. Je ziet hier hoeveel programma’s er gemonitord, geblokkeerd en toegelaten worden. Dat vergt enige toelichting en die krijg je in de rubriek Applications. Hier zie je namelijk welke machtigingen EFF aan alle gedetecteerde toepassingen heeft toegekend wat betreft het opzetten van een internetverbinding.

Wijzig Allow all bij bijvoorbeeld Google Chrome maar even in Ask for permission en herstart de browser. In een pop-upvenster vraagt EFF nu wat je met alle bijbehorende internetverbindingen wilt doen. Die kun je weliswaar afzonderlijk verbieden (Prohibit) of toelaten (Allow), maar je vindt het wellicht handiger om die voor de betreffende applicatie in één keer toe te staan (Allow all) dan wel te blokkeren (Deny all).

Handig is ook de rubriek Events. Die somt alle recente verbindingspogingen van je applicaties op. Ook van hieruit kun je die alsnog goed- of afkeuren, hetzij voor specifieke connecties hetzij voor allemaal tegelijk.

©PXimport

Regels en zones

Als gevorderde gebruiker wil je niet alleen afhankelijk zijn van de verbindingen die in pop-ups opduiken en wil je ook zelf specifieke firewallregels kunnen opstellen. Dat kan als volgt. Open nogmaals de rubriek Applications en klik op het pijlknopje naast de beoogde toepassing. Kies Edit rules, voorzie een regelnaam en klik op Add rule. Je kunt nu het domein, ip-adres van ip-bereik ingeven (iets als advertenties.com, 50.60.70.80 of 20.30.0..1/16 bijvoorbeeld) en Block in plaats van Allow selecteren. Bij Last rule leg je de regel vast die moet worden uitgevoerd als geen van de ingetikte domeinen of ip-adressen werden aangetroffen. Leg je wijzigingen vast met Save.

Op het tabblad Zones kun je regelsets toevoegen en die vervolgens aan verschillende applicaties koppelen. Dat kan handig zijn wanneer je dezelfde firewallregels voor meerdere toepassingen wilt inzetten. Klik eerst op Add Zone en voorzie een naam. Vervolgens voeg je met Add rule de gewenste regel(s) toe, evenals de Last rule. Bevestig je keuzes met Save. De zone met de regels wordt gemaakt en kun je nu aan de gewenste programma’s koppelen door die in het uitklapmenu van de optie Edit rules te selecteren.

©PXimport

Malwarebytes Windows Firewall Control

Ligt EFF je niet, dan is Malwarebytes Windows Firewall Control (WFC) een degelijk alternatief. Tijdens de installatie laat je het best de drie vinkjes staan: dat zorgt er onder meer voor dat al een reeks aangewezen firewallregels worden gecreëerd.

Na de installatie vind je WFC als pictogram in het Windows-systeemvak terug. Initieel kleurt dat oranje, wat betekent dat de beveiliging niet optimaal is ingesteld. Dat heb je echter snel verholpen: klik met rechts op het icoon en kies Main Panel, waarna je de rubriek Profiles opent.

Hier zie je vier profielen die het filterniveau aangeven. Selecteer je High Filtering, dan worden alle binnenkomende en uitgaande netwerkconnecties van je systeem meteen geblokkeerd (zwart icoon). Ongetwijfeld nuttig in noodgevallen. Kies je voor Medium filtering, dan worden alleen de verbindingen toegelaten waarvoor je een expliciete toelatingsregel hebt geconfigureerd, ook voor de uitgaande connecties. Dit is de aangewezen instelling (groen). Het profiel Low Filtering laat alle verbindingen toe behalve diegene die je met een expliciete regel hebt geblokkeerd (oranje). Met No Filtering ten slotte schakel je de Windows Firewall feitelijk uit (rood), wat ons geen goed idee lijkt.

©PXimport

Regels aanpassen

Een firewallregel in WFC maken, gaat het makkelijkste vanuit het notificatievenster: open de rubriek Notifications en selecteer de optie Display notifications. Er duikt nu een pop-upvenster op zodra een niet eerder door jou geautoriseerde toepassing een verbinding wil opzetten. Duiken er teveel pop-ups naar je zin op, dan kun je eventueel tijdelijk de optie Learning mode in plaats van Display notifications aanstippen. WFC zorgt er in deze modus voor dat alleen digitaal ondertekende toepassingen een uitgaande connectie mogen opzetten; in het andere geval verschijnt alsnog een pop-up.

In zo’n pop-up kom je wel heel wat informatie te weten, waaronder de applicatie, de ip-adressen en poorten. Klik hier zo nodig op Source en/of op Remote voor extra informatie.

Je kunt nu uit verschillende opties kiezen: Allow this program, Block this program en Block this program for now and ask me later. Eigenlijk is er nog een vierde optie: Customize this rule before creating it, waarmee je allerlei details kunt aanpassen, zoals het protocol, de richting of het netwerkprofiel. Heb je een fout gemaakt, kies dan Rules Panel in het contextmenu van het icoon en klik met rechts op de gewenste regel. Er komen nu diverse opties beschikbaar, waaronder Allow, Block, Disable of Delete.

Tot slot ook handig: via de knop Show Windows Firewall connections log (links onderaan) krijg je de meest recente toegestane en/of geblokkeerde verbindingen te zien en ook hier kun je vanuit het contextmenu nog allerlei wijzigingen aanbrengen.

©PXimport

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!

Bij ID.nl zijn we gek op producten waar je niet de hoofdprijs voor betaalt of die zijn voorzien van bijzondere eigenschappen. Met een robotstofzuiger wordt de vloer schoongehouden, terwijl je er niet bij hoeft te zijn. En stofzuigen is dan wel het minste dat ze kunnen, want ook dweilen is voor veel modellen geen proleem. We vonden vijf geavanceerde exemplaren.

Philips HomeRun 7000 Series XU7100/01

De Philips HomeRun 7000 Series XU7100/01 is ontworpen om grote ruimtes aan te kunnen. Het apparaat heeft een stofzak van 3 liter en een werktijd tot 180 minuten in de laagste stand. In tegenstelling tot veel kleinere robots is deze HomeRun uitgerust met een stille motor; de opgave van 66 dB maakt hem relatief stil.

Er zit een dweilfunctie in zodat je de robot na het stofzuigen ook direct kunt laten dweilen. Via de app kies je voor een van de modi of plan je een schoonmaakprogramma in. De robot kan zichzelf navigeren, obstakels omzeilen en keert na gebruik terug naar het laadstation. Omdat de opvangbak groot is hoef je niet vaak te legen en dankzij de Li‑ion‑accu is hij geschikt voor grotere woningen. Het apparaat is van recente datum en daarom nog volop verkrijgbaar.

Dreame L10s Pro Ultra Heat

Deze robot combineert een groot stofreservoir van 3,2 liter met een lange werktijd van ongeveer 220 minuten. Dankzij de geïntegreerde dweilfunctie verwijdert hij niet alleen stof maar kan hij ook nat reinigen. De L10s Pro Ultra Heat gebruikt een zak in het basisstation, waardoor je het reservoir minder vaak hoeft te legen.

De Dreame is voorzien van een Li‑ion‑batterij aanwezig en de robot keert automatisch terug naar het station voor opladen en legen. De sensortechnologie helpt bij het vermijden van obstakels en het nauwkeurig schoonmaken van zowel harde vloeren als tapijt. Dankzij de meegeleverde app stuur je de schoonmaak aan, stel je no‑go‑zones in of plan je een dweilrondje.

Philips HomeRun 3000 Series Aqua XU3100/01

Deze Philips‑robot is bedoeld voor wie minder vaak handmatig wil schoonmaken. Hij beschikt over een gecombineerde stofzuig‑ en dweilfunctie en kan zichzelf legen via het automatische station. Met een gebruiksduur tot 200 minuten in de laagste stand en een geluidsniveau van 66 dB kan hij urenlang zijn werk doen zonder al te veel herrie. De stofcontainer van 35 cl is kleiner dan bij de HomeRun 7000, maar door het automatische leegmechanisme is dat geen probleem.

Je bedient het apparaat via de app en kunt daar zowel een schema programmeren als zones instellen. De Aqua XU3100/01 is een model uit de recente 3000‑serie en doordat hij een mop‑pad heeft kan hij zowel droog als nat reinigen, wat handig is voor harde vloeren zoals tegels en laminaat.

iRobot Roomba Combo j9+

De Roomba Combo j9+ is een model dat je vloeren zowel kan stofzuigen als dweilen. De Combo j9 beschikt over een opvangbak van 31 cl en hij kan zelf zijn inhoud legen in het automatische basisstation dat bij de set hoort. De Li‑ion‑accu zorgt voor een lange gebruiksduur en de robot maakt een routeplanning zodat elke ruimte efficiënt wordt schoongemaakt.

Via de app kun je zones instellen waar de robot niet mag komen en het dweilelement in‑ of uitschakelen. In de basis maakt de Combo j9+ zelfstandig een kaart van je woning en keert terug naar het station wanneer de accu moet opladen of de stofcontainer vol is. De robot is bedoeld voor huishoudens die gemak belangrijk vinden en biedt naast stofzuigen ook een dweilfunctie voor hardere vloeren.

MOVA Tech P50 Ultra

De MOVA Tech P50 Ultra is een forse robotstofzuiger met een basisstation. Het apparaat heeft een stofreservoir van 30 cl en wordt geleverd met een basisstation waarin je het stof eenvoudig kunt verwijderen. De robot produceert een geluidsniveau van 74 dB, iets hoger dan de Philips‑modellen, en weegt inclusief station ruim 13 kg.

Hij kan uiteraard ook automatisch terugkeren naar het station om op te laden of te legen. In de specificaties staat dat de MOVA is voorzien van een Li‑ion‑batterij en dat hij zowel kan stofzuigen als dweilen. De meegeleverde app maakt het mogelijk om routes in te stellen en zones te blokkeren. Met een vermogen van 700 W is hij krachtig genoeg voor tapijten en harde vloeren. Het is geschikt voor mensen die een uitgebreid station met automatische functies willen.