Een muis is niet altijd even handig. Wordt het bij u bijvoorbeeld ook zo'n knoeiboel wanneer u met de muis foto's probeert te bewerken? Een tekentablet is daarvoor veel praktischer; met de pen kunt u heel precies werken, en het is ook nog eens een goed hulpmiddel tegen rsi.

Zo langzamerhand wordt de tekentablet – of grafisch tablet – een toegankelijk product. Waren de eerste tablets schreeuwend duur en werden ze derhalve alleen door professionals gebruikt, tegenwoordig hoeft u er niet meer uw hele spaarvarken voor om te keren. Al voor minder dan € 100 hebt u een prima tablet in handen. De lagere prijs en het toenemende aanbod – niet alleen van nieuwkomers op de markt maar ook van Wacom, producent van het eerste uur – maken de tablet tot een geschikt alternatief voor de muis. Vindt u het moeilijk om compleet afscheid te nemen van uw muis? Dat hoeft niet; veel producenten hebben naast de pen namelijk ook een draadloze muis die u op hetzelfde tablet kunt gebruiken – handig voor wie ook nog wil gamen. Soorten en maten Tablets zijn er van ca. A6- tot A3-formaat. Voor nauwkeurig illustratiewerk is een groot tablet handig, maar doet u dat slechts incidenteel of gebruikt u de pen als alternatief voor de muis, dan volstaat een klein tablet. Druk- en oriëntatiegevoeligheid zijn belangrijk voor grafisch werk. Wilt u alleen fotobewerken, dan is de eerste voldoende. Wilt u digitaal schilderen, dan is de tweede mooi meegenomen. Daarnaast spelen nauwkeurigheid en leessnelheid een rol, maar ook deze eigenschappen zijn vooral belangrijk bij grafisch werk. Overigens is een hoge nauwkeurigheid in lines per inch niet zaligmakend, omdat veel afhangt van de kwaliteit van de gebruikte techniek. Om de kwaliteit van een tablet te beoordelen, kijken we dan ook vooral naar hoe goed hij in de praktijk op een pen en muis reageert. Behalve technische specificaties zijn nog andere zaken van belang. Hoe soepel verloopt bijvoorbeeld de installatie? Hoe prettig liggen pen en muis in de hand? Hoe is de meegeleverde software? In de tabel leest u voor welk percentage de verschillende testonderdelen meetellen voor het eindresultaat. Wij testen de tablets op een pc met Windows XP Home. Aiptek HyperPen 12000U Aiptek levert met de 12000U een full-size tekentablet (actief oppervlak: 304 x 228 mm!) voor een spotprijs. De installatie verloopt probleemloos: usb-kabel inprikken, stuurprogramma installeren en klaar! De pen heeft nog een AAA-batterij nodig, dit staat keurig in de handleiding. Dat er ook een in de muis moet, ontbreekt in het boekje. De batterijen worden verondersteld een jaar mee te gaan, maar Wacom (zie verderop) bewijst dat het best zonder kan. Het ontwerp van het tablet en zijn accessoires zijn duidelijk afgekeken van Apple. De tweeknops-pen zonder aparte gum ligt mede door de batterij qua gewicht goed in de hand maar is wat dun. Hij voelt aan als een reclamebalpen. De drieknops-muis is klein en een scrollwieltje ontbreekt. Eventueel kunt u de middelste knop programmeren om schuifbalken te bewegen. Zelfs met batterij is de muis vederlicht en voelt daardoor goedkoop aan. Laten we de muis ongemoeid, dan beweegt de cursor toch nerveus millimeters heen en weer, wat bij het spelen van games desastreus kan uitpakken – slordig. Het tablet geeft de pen-positie uitstekend door maar op de 512 drukniveaus valt wel wat aan te merken. Welke instellingen we ook kiezen voor de gevoeligheid, we blijven gedwongen vrij hard te drukken. Afgezien daarvan is het een prima tablet met de nodige handige extra's zoals programmeerbare functietoetsen (aanklikbare vakjes op het oppervlak) en een stevig transparant folie waaronder we een foto kunnen leggen om over te tekenen. De meegeleverde software voor handschriftherkenning en het maken van handtekeningen is vooral een gimmick en ook het programma Art Dabbler van Corel is weinig spectaculair. Conceptronic FreeDraw De Conceptronic voelt voor een budgettablet solide aan. De installatie verloopt soepel. Ook hier vereist de pen een batterij. De handleiding vermeldt geen te verwachten levensduur, dus een batterij achter de hand houden is verstandig. Van het bescheiden actieve oppervlak hebben we absoluut geen last. De pen ligt redelijk in de hand en reageert vlot. De drukgevoeligheid kunnen we goed instellen en daarna tekent het heerlijk met deze pen. Overtrekken kan door voorbeelden onder het transparante vel van het tablet te leggen. De schakelaar op de pen programmeert u desgewenst als gum, maar een afzonderlijke gum aan de bovenzijde van de pen werkt prettiger. Hoewel u met de pen best uw pc of Mac kunt bedienen, is een muis in veel situaties toch handiger. Deze zit echter niet in het pakket, dus moet u uw bestaande muis aan de pc laten hangen, wat onnodig veel extra ruimte in beslag neemt. In de meegeleverde software vinden we naast het stuurprogramma alleen het wat karige Corel Art Dabbler. Qware 3D Graphic Tablet Het tablet van Qware is ongeveer even groot als dat van Conceptronic. Hij voelt wat minder solide aan, maar daar staat tegenover dat u er wel een muis bij krijgt. De installatie verloopt niet zo soepel doordat pen en muis in eerste instantie niet worden herkend. Opnieuw de usb-kabel inpluggen terwijl de pc al aan staat doet wonderen voor de pen, maar de muis blijft zwijgen. Omdat volgens de documentatie zowel pen als muis van een batterij zijn voorzien, willen we de batterij uit de pen in de muis zetten. Van die batterij weten we immers dat hij werkt. Wanneer we de pen proberen open te maken treffen we niets aan van wat de tekening in de handleiding belooft. Onvergeeflijk, want nu vallen er allerlei onderdelen uit, maar geen batterij! Met veel moeite zetten we de pen weer in elkaar, hopend dat we geen onherstelbare schade hebben aangericht. Uiteindelijk halen we de batterij uit de muis, plaatsten hem terug en hij doet het weer. Na de installatieperikelen laat de pen zich eenvoudig configureren. Hij ligt vrij prettig in de hand en werkt redelijk goed. De drieknops-muis is wat klein, maar reageert goed. Helaas valt hij steeds uit, terwijl de batterij goed is. We missen het muiswieltje. Het tablet heeft een transparant met een rooster – handig bij het overtrekken van foto's. Rondom het tekengebied staan functievakjes. De software bestaat uit een paar handschrifttooltjes, het aardige Ulead PhotoImpact 7SE en een proefversie van Corel Painter 8. Dat pakket laat u zien wat er allemaal mogelijk is met een pen en tablet. Wilt u het na de proefperiode blijven gebruiken, dan kost u dat € 399 – heel wat meer dan het tablet. Wacom Cintiq 18SX Een buitenbeentje in deze test is de Wacom Cintiq 18SX, een beeldscherm en tablet in één. Voor de graficus is dat natuurlijk erg prettig, want die ziet het werk onder zijn vingers ontstaan. De installatie van de Cintiq verloopt in een paar probleemloze stappen. We plaatsen het beeldscherm in de gepatenteerde standaard. Hiermee kunnen we het scherm traploos draaien en kantelen in elke positie tussen 13 en 70 graden. Is 13 graden u nog niet plat genoeg dan neemt u het scherm gemakkelijk uit de standaard om ermee op schoot te werken. Er ligt dan wel bijna 8 kg op uw knieën. Vervolgens configureren we het beeldscherm. Dit kunt u aansluiten op een digitale (dvi-i of dvi-d) videokaart of op een gewone vga-kaart, als hoofdbeeldscherm of als secundair beeldscherm. Tot slot sluiten we de usb-kabel voor het tablet aan en installeren we Wacoms tablet management-programma. De kijkhoek van het scherm is dik in orde en de scherpte van het beeld is in alle resoluties (tot 1280 x 1024) fenomenaal. De kleuren zijn briljant en de helderheid is prima. Wacoms befaamde grip-pen ligt heerlijk in de hand en reageert vlot. Vooral wanneer we het scherm plat leggen is het een genot om er mee te werken. Probleem is dan natuurlijk wel: waar laat je het toetsenbord dat bij veel grafische programma's onmisbaar is? Werkt u met het scherm rechtop dan is de pen als invoerapparaat niet geschikt; u moet dan namelijk al het klik- en sleepwerk met opgeheven arm. Voor het gewone werk moet u dus uw oude muis blijven gebruiken. De Cintiq is een duur maar fraai apparaat dat de beste diensten bewijst in een dual-monitor-systeem waarbij het tablet plat naast uw toetsenbord en muismat ligt. Wacom Graphire 3 Classic Met de Graphire-serie van Wacom komen we in de wat professionelere regionen. Tablet, pen en muis voelen dan ook solide aan en liggen lekker in de hand. De installatie is – zoals met alle Wacom-producten – kinderspel. Zowel de pen als de wielmuis presteren subliem. Beide zijn uiterst snel en nauwkeurig. De pen heeft een gummetje, wat bij het tekenen heel prettig werkt. Het tablet is als enige voorzien van een plastic klepje waaronder u een zelf te printen vel (sjablonen meegeleverd) onder kunt leggen. Er kan natuurlijk ook een foto onder om over te trekken. Dat we met de Graphire min of meer te maken hebben met een budget-versie van topmodel Intuos2 blijkt uit allerlei kleine dingen, zoals de afwezigheid van reserve-onderdelen en een goedkope plastic penhouder. Het meegeleverde Painter Classic laat u zien wat er met een pen en tablet allemaal kan. Wacom Intuos2 Platinum Edition A5 De Intuos2-serie van Wacom hoort bij de absolute top. Na een probleemloze installatie kunnen we ons A5-model configureren. Van alle geteste tablets heeft de Intuos2 de meeste configuratiemogelijkheden. Logisch, want het apparaat biedt de grootste drukgevoeligheid (1024 niveaus) en is ook nog eens oriëntatiegevoelig. Wanneer de configuratie naar wens is laten we de pen los op een aantal grafische pakketten, zoals Painter 8 en Photoshop CS en vanaf dat moment zijn we verkocht. Dit apparaat is een genot om mee te werken. De tweeknops-pen met gummetje is voorzien van een rubberen greep en ligt heerlijk in de hand. Elke positie-, druk- en oriëntatiewijziging zien we direct en nauwkeurig terug in ons werk. Met de drieknops-wielmuis heb je echt iets in handen. De vorm is perfect en hij reageert subliem. Het tablet is voorzien van een transparant vel en biedt de nodige functievakken. De meegeleverde software is zeer nuttig. Naast het al eerder genoemde Painter Classic vinden we in de bundel het programma PenPalette. Dit is een collectie Photoshop-filters die niet op een complete afbeelding worden toegepast maar die we er met de pen plaatselijk op kunnen schilderen. Tot slot bevat de bundel Dfine; filters om ruis uit digitale foto's te halen. Wacom PenPartner Deze dwerg onder de tablets is een buitenbeentje omdat hij niet echt als tekentablet bedoeld is. De PenPartner is gemaakt voor wie regelmatig met een notebook werkt en niet goed uit de voeten kan met het touchpad – handig dus als alternatief invoerapparaat. Het tablet zou met 512 drukniveaus werken, maar we merken er niets van. Wel reageert hij vlot. De batterijloze pen is licht, maar ligt redelijk in de hand. Het tablet is extreem klein maar voor het bedoelde gebruik is dat geen probleem. Anders wordt dat wanneer we aan de slag willen met de meegeleverde software. Het programma JustwriteOffice is bedoeld om documenten in Microsoft Office van geschreven commentaar en handtekeningen te voorzien. Nog afgezien van de vraag hoe zinvol dat is werkt het schrijven op zo'n klein tablet gewoon niet lekker. Als alternatief en handzaam invoerapparaat voldoet de PenPartner echter uitstekend. Wacom Volito De Volito is Wacoms antwoord op alle budgetproducten. De bundel biedt een tablet, pen, muis en veel leuke software voor een prettige prijs. De Volito is duidelijk de goedkope uitvoering van de Graphire en de Intuos. Dat betekent een minder solide tablet, een nogal rudimentaire tweeknops-muis zonder wieltje en een zeer lichte eenknops-pen zonder gum. Nu zou dat allemaal niet zo erg zijn als het tablet soepel zou reageren, maar dat valt helaas wat tegen. De positionering is dik in orde maar de drukgevoeligheid minder. De marges tussen hard en zacht drukken zijn smal. De meegeleverde software maakt echter een hoop goed. U krijgt hetzelfde JustwriteOffice als bij de PenPartner, Painter Classic (een enigszins beperkte variant van Painter van Corel) en twee leuke fotoprogramma's: Funhouse en PhotoImpression 4. Tot slot is er zelfs een spel dat u met de pen moet spelen. Als bundel is de Volito dan ook niet te versmaden. Conclusie Van alle geteste producten vallen de PenPartner en de Cintiq enigszins buiten de boot omdat ze niet te vergelijken zijn met de overige producten. Van de reguliere tablets heeft de Aiptek een indrukwekkende afmeting maar de nauwkeurigheid valt wat tegen. Iets beter is het gesteld met het tablet van Qware en zeker met de Volito, hoewel die laatste vooral door de softwarebundel en het installatiegemak goed scoort. De kwaliteit van de Graphire en de Intuos torent op alle fronten ruim boven de concurrentie uit. De Intuos gaat er dan ook vandoor met het predikaat Beste Product de Graphire benoemen we tot Beste Koop. Had de Conceptronic FreeDraw een muis gehad, dan had hij ongetwijfeld (ook) het predikaat Beste Koop gekregen. Wilt u uw oude muis blijven gebruiken, dan zit u met dit tablet echter goed. Hoe werkt een tablet? Het basisprincipe van een tekentablet is kinderlijk eenvoudig. Het apparaat bevat een rooster van sensoren die nauwkeurig registreren waar de penpunt zich bevindt. Deze informatie wordt in de vorm van muiscursor-coördinaten aan de pc doorgegeven. De huidige generatie tabletten registreert daarnaast de hoeveelheid druk die de pen uitoefent. Tekensoftware die daarmee uit de voeten kan maakt het mogelijk om op natuurlijke wijze dikkere en dunnere lijnen te tekenen. Meestal herkent een tablet 512 verschillende drukniveaus. Het meest geavanceerde tablet uit de test registreert zelfs de oriëntatie van de pen. Het apparaat houdt dus rekening met de hoek die de pen met het tablet maakt. Tekensoftware die deze eigenschap gebruikt verwerkt die informatie om bijvoorbeeld het effect van een schuin gehouden penseel realistisch weer te geven. De pen heeft een knop waarmee u op één of twee contactpunten kunt drukken. Deze kan bijvoorbeeld gebruikt worden als rechtermuisknop en om te dubbelklikken. Dat laatste kan meestal ook door een tikje (of dubbeltikje) met de penpunt op het tablet te geven. De luxere exemplaren van Wacom bieden aan de bovenzijde van de pen ook een knop die als gummetje werkt.

De laatste paar maanden verschijnen er steeds potentere midrange smartphones. Nu zit je met de Motorola Edge 60 Pro wel aan de bovenste kant van die markt, maar dat neemt niet weg dat je nog steeds veel waar voor je geld kunt krijgen.

De Motorola Edge 60 Pro ligt in de winkels voor een adviesprijs van 599,99 euro. Voor dat geld krijg je een royale 12 GB werkgeheugen en 512 GB opslagruimte – een uitstekende deal dus. De prijs is gelijk gebleven aan die van zijn voorganger, maar onder de motorkap is er wel het nodige veranderd. De nieuwe Edge heeft een snellere processor, een krachtiger accu, een volledig vernieuwd camerasysteem en – opvallend – een flinke upgrade van het oplaadvermogen.

Net als eerdere modellen is de Edge 60 Pro slank, licht en compact, met een luxe uitstraling dankzij de aflopende schermranden. Met een gewicht van 186 gram ligt het toestel prettig in de hand. De achterkant is bekleed met veganistisch leer, wat niet alleen zorgt voor extra grip, maar ook voorkomt dat je last hebt van vingerafdrukken. En met zowel een IP68- als IP69-certificering is de smartphone uitstekend bestand tegen water en stof.

©Wesley Akkerman

Duurzaam en prachtig display

Terwijl veel andere fabrikanten de gebogen schermranden inmiddels links laten liggen, gaat Motorola er juist vol voor. Het geeft de Edge 60 Pro een premium uitstraling, maar brengt ook een klein nadeel met zich mee: in fel licht kunnen de randen reflecteren, iets waar je bij een plat scherm geen last van hebt. Storend is het niet direct, maar het valt wel op. Gelukkig maakt het p-oledscherm veel goed. Kleuren spatten van het display, het contrast is uitstekend en content kijken is dan ook een genot.

De vingerafdrukscanner zit netjes in het scherm verwerkt en reageert snel. Het display zelf biedt een scherpe resolutie van 2712 bij 1220 pixels en een verversingssnelheid tot 120 Hertz, wat zorgt voor soepele beelden. Ook de helderheid is dik in orde, zelfs op zonnige dagen. Mooi meegenomen is de keuze voor het stevige Gorilla Glass 7i aan de voorkant, een krasbestendige laag die tegen een stootje kan en het scherm goed beschermt bij dagelijks gebruik.

©Wesley Akkerman

Capabele processor voor gaming

De Motorola Edge 60 Pro draait op de Mediatek Dimensity 8350 Extreme, en dat is een flinke stap vooruit ten opzichte van de Edge 50 Pro. Vooral voor wie graag games op zijn smartphone speelt, is dit goed nieuws. Maar ook bij alledaags gebruik – van appen en mailen tot bellen, browsen en foto's maken – draait het toestel soepel. Tijdens het testen zijn we geen haperingen, vertragingen of andere storende zaken tegengekomen.

Ben je van plan om te gamen op de Edge 60 Pro, houd er dan wel rekening mee dat het toestel bij intensief gebruik warm kan worden. Dat gebeurt niet snel, maar bij grafisch zware 3D-games kan de temperatuur merkbaar oplopen, wat de prestaties wel iets kan beïnvloeden. De meeste casual games draaien probleemloos, maar bij zwaardere titels uit de Play Store speel je doorgaans op medium instellingen. Dat is niet ongebruikelijk in deze prijsklasse, en het toestel houdt zich daar prima staande.

©Wesley Akkerman

Meer energie, iets langere laadtijd

Een van de grootste veranderingen ten opzichte van het vorige model is de accu. Die heeft nu een indrukwekkende capaciteit van 6000 mAh, terwijl de voorganger met 4500 mAh al prima presteerde. Met de Edge 60 Pro haal je moeiteloos het einde van dag twee, zelfs als je af en toe een potje gamet. Die extra accuduur komt echter met een kleine keerzijde: de oplaadsnelheid is verlaagd van 125 naar 90 watt. Nog steeds snel, maar wel een stapje terug.

In de praktijk merk je daar weinig van. Tenzij je de Edge 60 Pro direct naast zijn voorganger legt, zul je het verschil nauwelijks opmerken. Opladen van 0 naar 100 procent duurt minder dan 50 minuten, en met een halfuurtje zit je vaak al rond de 75 procent. Draadloos laden is wél flink afgeremd: dat gaat nu met maximaal 15 watt, terwijl dat bij het vorige model nog 50 watt was. Een duidelijke concessie, al zal het voor veel gebruikers geen breekpunt zijn.

©Wesley Akkerman

De software was altijd zo goed…

Op softwaregebied heeft Motorola een aantal veranderingen doorgevoerd die niet voor iedereen positief zullen uitpakken. Zo staan er nu meer vooraf geïnstalleerde apps op het toestel, en is er een nieuwe AI-omgeving toegevoegd, ontwikkeld in samenwerking met Perplexity AI. Net als bij de Nothing Phone 3a krijg je daar via een aparte knop snel toegang toe. Daarmee kun je bijvoorbeeld meldingen laten samenvatten of informatie opvragen.

Leuk in theorie, maar in de praktijk werkt dat nog niet met alle apps. Toch zitten er handige functies tussen: zo kun je de assistent vragen om iets voor je te onthouden, zoals een foto of screenshot, die je later eenvoudig kunt terugvinden. Een duidelijke beperking is echter dat deze AI-functies alleen in het Engels werken. En hoewel we in Nederland vaak prima overweg kunnen met die taal, gaat dat ongetwijfeld ten koste van de toegankelijkheid voor sommige gebruikers.

©Wesley Akkerman

50x

Veel AI-opties

Een andere nieuwe functie is Playlist Studio. Daarmee kun je een afspeellijst laten samenstellen op basis van je eigen prompt. Klinkt veelbelovend, maar er zit een flinke beperking aan: het werkt alleen met Amazon Music, en dan ook nog uitsluitend als je een actief abonnement hebt. Daardoor zal deze functie voor veel gebruikers nauwelijks bruikbaar zijn. Image Studio – eveneens in samenwerking met Perplexity – is wél geslaagd. Hiermee maak je eenvoudig achtergronden, stickers en andere visuals, precies zoals je zou verwachten.

Daarnaast kun je rekenen op de kracht van Google Gemini, die je activeert door de powerknop ingedrukt te houden. Daarmee stel je vragen of geef je opdrachten, net als bij Google Assistant. Ook Circle to Search is aanwezig, een handige manier om snel informatie op te vragen over elementen uit foto's of screenshots. De nieuwe Moto AI-knop aan de linkerkant van het toestel is speciaal bedoeld voor deze AI-functies, maar is helaas niet aanpasbaar. Zonde, vooral voor wie weinig gebruikmaakt van Motorola's eigen AI-platform.

3x

2x

Veel dataverzameling

Opvallend is dat Motorola twee verschillende nieuwsoverzichten in zijn software-omgeving aanbiedt. Veeg je op het thuisscherm naar rechts, dan verschijnt de vertrouwde Google-feed – al kun je die eventueel uitschakelen. Daarnaast is er binnen het app-overzicht nóg een nieuwsoverzicht, afkomstig van een andere aanbieder. Het maakt duidelijk dat er veel gebeurt op het gebied van dataverzameling en -verwerking. Dat is op zich niets nieuws, maar Motorola zet het nu opvallend zichtbaar neer.

De Edge 60 Pro draait op Android 15 en krijgt drie jaar lang software-upgrades en vier jaar beveiligingsupdates. Daarmee loopt Motorola duidelijk achter op merken als Samsung en Google, die ruimere termijnen hanteren. Volgens Motorola sluit dit beleid echter aan op het werkelijke gebruik van hun toestellen. Intern onderzoek zou uitwijzen dat gebruikers hier tevreden mee zijn – reden genoeg voor het bedrijf om daar niets aan te veranderen. Toch voelt het als een gemiste kans: het drukt de langetermijnwaarde van een verder prima smartphone.

1x

0,5x

Solide camera’s, maar…

Het camerasysteem van de Motorola Edge 60 Pro levert over het algemeen degelijke fotoprestaties. De hoofdcamera heeft een resolutie van 50 megapixel, net als de ultragroothoeklens die ook dienstdoet als macrocamera. Daarnaast is er een telelens van 10 megapixel, goed voor 3x optische zoom en tot 50 keer digitale zoom. Aan de voorkant vind je een selfiecamera van eveneens 50 megapixel, met een lichtsensor die zorgt voor betere belichting en witbalans.

De lenzen produceren heldere, scherpe foto's, en dankzij de samenwerking met Pantone ogen kleuren meestal natuurlijk en accuraat, ook bij beweging of in lastige lichtomstandigheden. De HDR-prestaties zijn sterk, met veel detail in zowel lichte als donkere delen. Een minpunt is de neiging tot overbewerking: sommige foto's worden te sterk verscherpt, waardoor ze kunstmatig aanvoelen. Dat doet wat denken aan de beeldverwerking van sommige Samsung-toestellen.

0,5x

1x

Problemen in het donker

De hoofdcamera doet het prima bij daglicht, maar zodra het donker wordt, levert hij zichtbaar in op scherpte en detail. De ultragroothoeklens schiet bij goed licht acceptabele foto's, al vertaalt de sensor-upgrade zich niet altijd in betere beeldkwaliteit. In situaties met weinig licht vallen de prestaties flink tegen. De grootste tegenvaller is de telelens. Door de kleine sensor heeft die moeite met helderheid en dynamisch bereik, en de digitale zoom kun je sowieso beter links laten liggen.

De selfiecamera scoort daarentegen wél punten, met realistische huidtinten en scherpe beelden. Het bokeh-effect – waarbij de achtergrond onscherp wordt – is wisselend, en ook kun je kleurverschillen opmerken tussen de verschillende lenzen. Het zwakste punt van de Edge 60 Pro is echter de videokwaliteit. De beeldstabilisatie schiet tekort, waardoor video's al snel schokkerig aanvoelen. Onbruikbaar is het niet, maar op dit prijsniveau had Motorola meer mogen bieden.

2x

3x

Motorola Edge 60 Pro kopen?

De Motorola Edge 60 Pro scoort op hardwarevlak overtuigend, met een krachtige processor, een indrukwekkende accuduur en een helder, prettig scherm. Toch wordt de gebruikerservaring flink geremd door de software. Waar Motorola vroeger bekendstond om zijn schone Android-ervaring, oogt de Edge 60 Pro rommeliger dan ooit. De hoeveelheid voorgeïnstalleerde apps is toegenomen, en de AI-integratie voelt onaf – zeker omdat ondersteuning voor de Nederlandse taal ontbreekt.

De niet-aanpasbare AI-knop, de dubbele nieuwsfeeds met bijbehorende dataverzameling en het magere updatebeleid van drie jaar werpen een flinke schaduw over de solide hardwarebasis. Deze softwarematige concessies zorgen ervoor dat het toestel niet de verfijnde, toegankelijke ervaring biedt die je van Motorola zou verwachten. Zonder alle onvolwassen AI-toeters en bellen – en ondanks de wisselende camerakwaliteit – hadden we de Edge 60 Pro met gemak kunnen aanraden. Maar nu blijft er vooral een gevoel van gemiste kansen hangen.

Een oven wordt flink heet tijdens het gebruik, en ook in een magnetron met grill- of ovenfunctie kan de temperatuur behoorlijk oplopen. Daardoor verdampt vet of spettert eten sneller tegen de binnenkant van de deur. Zelfs bij een gewone magnetron kunnen spetters en condens zich ophopen op het ruitje. Na een tijdje is het glas zo vettig of bruin dat je nauwelijks nog naar binnen kunt kijken. Niet gevaarlijk, wél vervelend. Gelukkig is het schoonmaken van die ruit minder lastig dan je denkt!

Lees ook: Magnetron kopen? Dit is waar je op moet letten

Hoe ontstaat die vettige aanslag eigenlijk?

Tijdens het verwarmen van eten verdampt vet. In een oven branden die vetdruppeltjes langzaam in op het glas, zeker bij temperaturen boven de 180 graden. Ook etensresten die over de rand borrelen of spetteren kunnen tegen het ruitje aankomen. In een magnetron gebeurt min of meer hetzelfde, al speelt condens daar ook een rol. Het resultaat is een doffe waas die met alleen een vaatdoekje niet meer weggaat.

Wat heb je nodig?

Met een paar alledaagse schoonmaakmiddelen kun je die bruine aanslag al te lijf gaan:

🞐 Warm water
🞐 Scheutje afwasmiddel
🞐 Zachte doek (liefst microvezel)
🞐 Oude tandenborstel
🞐 Klein beetje baking soda
🞐 Schoonmaakazijn of citroensap
🞐 Eventueel een plastic schrapertje (géén metaal)

Let op: laat de oven of magnetron altijd goed afkoelen voor je begint.

Stap voor stap schoonmaken

Begin met de buitenkant van de ruit. Maak een lauwwarm sopje met afwasmiddel en veeg het glas schoon met een microvezeldoek. Hardnekkige plekken? Maak een dik papje van baking soda en een beetje water. Smeer dit op de vlekken en laat het tien minuten zitten. Daarna veeg je het eenvoudig weg met een vochtige doek.

Voor de binnenkant helpt het om vet eerst los te weken. Maak een doek nat met heet water en een flinke scheut azijn of citroensap. Houd deze een paar minuten tegen de binnenkant van het ruitje aan – of leg de doek er voorzichtig op, als dat lukt. De warmte en het zuur helpen om het vet los te weken. Gebruik daarna een tandenborstel om voorzichtig langs de randjes te schrobben.

Sommige ovens hebben een dubbele glasplaat. In veel gevallen kun je die losmaken om ook daar tussen schoon te maken. Kijk hiervoor in de handleiding van je oven: vaak zitten er klemmetjes of schroeven aan de bovenrand van de ovendeur. Wees voorzichtig en zorg dat je alles stevig terugplaatst.

©Андрей Журавлев

Let op bij zelfreinigende ovens

Heb je een zelfreinigende oven? Dan werkt het schoonmaken net even anders. Sommige ovens hebben een pyrolysefunctie: hierbij wordt de oven verhit tot zo'n 500 graden, waardoor vet en vuil veranderen in as. Dat kun je daarna eenvoudig opvegen met een doek. Andere modellen gebruiken katalyse of stoomreiniging. In al deze gevallen geldt: gebruik géén agressieve middelen op de wanden of het glas, want daarmee kun je de speciale coating beschadigen.

Ook belangrijk: de ruit kan tijdens zo'n reinigingsprogramma flink heet worden. Wacht dus altijd tot de oven volledig is afgekoeld voor je eraan begint. En poets het glas alleen met zachte doeken en neutrale middelen, zoals lauw water met een druppeltje afwasmiddel. Baking soda of citroen kun je in dit geval beter vermijden, tenzij je zeker weet dat jouw oven geen speciale coating heeft.

Wat moet je níet doen?

Gebruik geen schuursponsjes of staalwol. Ook ovenreiniger en agressieve sprays zijn geen goed idee op glas: ze kunnen het ruitje beschadigen of dof maken. Gebruik bij voorkeur ook geen mesjes of metalen schrapers – hoe verleidelijk dat soms ook is. Krassen zijn snel gemaakt en vrijwel niet meer weg te werken.

En daarna? Zo houd je het ruitje schoon

Veeg de ruit na elk gebruik even kort na met een vochtige doek, vooral als je ziet dat er gespetterd is. Dat kost je amper tijd en voorkomt dat vuil zich opbouwt. Gebruik je ovenschalen die kunnen overkoken? Zet er een lekbak onder. En voor magnetrons werkt een eenvoudig spatdekseltje echt verrassend goed – die vangt het meeste op.