Het ziet er naar uit dat media streamers beetje bij beetje uit het nerdhoekje komen en door weten te dringen bij de grote massa. Dat is vooral te wijten aan grotere merken als Conceptronic, die de apparaten relatief goedkoop aan de man brengen.

Ook Plextor bemoeit zich met de media streamer-markt. De PX-MX500L kan bestanden streamen via het netwerk, maar bevat tevens een harde schijf. Bestanden kunnen dus rechtstreeks op het apparaat worden opgeslagen. Plextor staat het ook toe opnames te maken vanaf tv naar de ingebouwde schijf.

Aan de achterzijde van het apparaat zien we een component-, composiet-, scart- en hdmi-aansluiting. Twee usb-poorten kunnen gebruikt worden om geheugensticks of externe harde schijven aan te sluiten. Ook is er een USB Type B-poort zodat de PX-MX500L direct op een notebook of pc kan worden aangesloten. Dit is meteen de snelste manier om de ingebouwde harde schijf te vullen. De PX-MX500L wordt actief gekoeld met een kleine fan, maar deze maakt zo weinig geluid dat dit niet snel als storend zal worden ervaren.

Een grote teleurstelling is het ontbreken van wifi, wat betekent dat u het apparaat aan uw router moet hangen of gebruik moet maken van powerline-stekkers. We geven ruiterlijk toe dat 802.11g niet de beste keuze is wanneer u high-definition materiaal wilt streamen, maar voor het weergeven van divx-films en audiobestanden was deze standaard snel genoeg geweest.

De installatieprocedure is eenvoudig, maar de harde schijf moet tijdens het proces nog wel geformatteerd worden. Vervolgens wordt de schijf opgedeeld in twee partities, één voor de opnames en één voor de opslag van mediabestanden. Deze partities kunnen vervolgens verder ingericht worden, zodat u voor elke mediasoort kunt aangeven hoeveel ruimte u wilt toewijzen. Deze procedure is uiterst ongebruikelijk en we zijn blij dat Plextor in een eenvoudige 'auto'-knop heeft voorzien, zodat beginners hier niet lang mee hoeven te stoeien.

In tegenstelling tot de meeste media streamers die gebruik maken van het UPnP-protocol en dus van Windows Media Player gebruik kunnen maken, gebruikt Plextor de standaard netwerkmapstructuur. Dit biedt een groot voordeel: u deelt de netwerkmappen met mediabestanden en het apparaat kan de bestanden onmiddelijk benaderen. Een minpunt: u ziet meteen alle andere gedeelde mappen op uw pc, zelfs al zijn deze niet relevant voor de PX-MX500L.

In gebruik bewijst het navigeren door de menu's zich als uiterst vermoeiend. Niet alleen zijn er door de mapstructuur veel te veel schermen waar u doorheen moet spitten, het navigeren gaat ook nog eens enorm traag. Vooral mappen vol videobestanden zijn een crime, omdat het apparaat voor elk filmbestand eerst probeert een preview te maken. Bij het benaderen van lokaal opgeslagen bestanden gaat het allemaal iets sneller, maar ideaal is het nog steeds niet. En omdat een scrollfunctie ontbreekt duurt het desondanks een eeuwigheid om door een flinke lijst van bestanden heen te werken.

Er zijn ook positieve punten te melden: Plextor maakt het mogelijk bestanden over het netwerk te kopiëren, van en naar de interne harde schijf. Het is jammer dat er geen gebruik gemaakt wordt van een voortgangsindicator, u heeft geen idee hoe lang de voortgang nog duurt. De ingebouwde harde schijf maakt het mogelijk tv-beelden op te nemen of te time-shiften. Een elektronische programmagids (epg) ontbreekt, zodat u geen opnames kunt inprogrammeren -- de enige manier om een opname te maken is de rec-knop in te drukken. Heeft u een camcorder, dan kunt u de filmbeelden rechtstreeks importeren en er beperkte bewerkingen op uitvoeren.

Wanneer we een oordeel moeten vellen over de beeldkwaliteit van de PX-MX500L dan valt er weinig te klagen. Standard-definition videobeelden zien er goed uit en ook hd-content doet het apparaat eer aan. Helaas kan de PX-MX500L geen 1080p-content afspelen en kan het niet overweg met wmv-videobestanden. Het audiogedeelte is van hoogwaardige kwaliteit en dankzij de analoge én digitale (coaxiaal en optisch) uitgangen is het een kleine moeite het apparaat op een versterker aan te sluiten. Helaas is het niet mogelijk playlists te maken of zelfs de muziek op shuffle te zetten.

PluspuntenMinpuntenConclusie

De PX-MX500L heeft zijn pluspunten, zoals de grote ingebouwde harde schijf en de fatsoenlijke hd-weergave, maar we zijn teleurgesteld in de gebruiksmogelijkheden en het gebrek aan features. Dankzij firmwareupdates zullen enkele van deze problemen opgelost worden, maar we verwachten geen wonderen. Wie per se een media streamer met ingebouwde harde schijf wil kan beter kijken naar de gloednieuwe Popcorn Hour A-110 of de producten van TViX.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.