In navolging van de Google Home-speakers, heeft Google nu ook een grotere variant uitgebracht waarbij de nadruk (naast de Google Assistent) meer op het afspelen van muziek komt te liggen. Ook krijgen de slimme speakers Google’s Nest-stempel, dat op alle domotica van Google geplakt wordt: Google Nest Audio.

Google is op een missie om z’n spraakassistent overal ingebouwd te krijgen. Smartphones, koptelefoons, horloges… en ook iedere kamer in huis. Dat gebeurde eerst met onder andere de betaalbare Google Home en Google Home Mini-speakers. Nu met deze Google Nest Audio speakers. Het idee is simpel, de Google Home-speakers zijn leuk om bijvoorbeeld radio op te beluisteren. Maar het geluid blijft wat blikkerig. Door de Google Home te voorzien van iets beter geluid en een verwarrendere naam omdat het Nest-stempeltje klaarblijkelijk op alle smart home-artikelen van Google moet staan, verwacht de techgigant dat de spraakassistent zijn weg vindt naar nog meer kamers en huishoudens. Het concept van een multiroom-speaker met ingebouwde assistent is overigens niet nieuw, fabrikanten als Sonos en Denon zien spraakbesturing en -assistenten als de volgende stap voor hun speakers.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Compacte speakertjes

De Nest Audio speakers zijn compacter dan je zou denken, slechts (18 bij 12 bij 8 centimeter). De buitenkant van de speakers is mooi afgewerkt met textiel, waar je achter vandaan een viertal lichtjes ziet als je de speaker bedient. De speakers verbinden via wifi. Wat logisch is, want de spraakassistent heeft een actieve internetverbinding nodig om te werken. Bluetooth is wel aanwezig, maar wordt gebruikt om de apparaten te installeren, niet voor het afspelen. Dat is een pluspunt: wifi is in staat hogere audiokwaliteit te waarborgen. Aan de achterkant van de speaker zit een schuifknopje waarmee je de spraakassistent desgewenst uitzet en een adapter-aansluiting om de speaker van stroom te voorzien. Het is jammer dat dit geen usb-c is, maar een eigen aansluiting. Ook is het gek dat in Nederland alleen de witte en donkergrijze uitvoering verkrijgbaar zijn.

Kijk je onder de stoffen behuizing, dan is daar een 19mm tweeter te vinden en een 75mm midwoofer. Dat is wel iets minder dan bijvoorbeeld de Sonos One, maar dat is ook de prijs. Net als het genoemde Sonos-voorbeeld kun je twee Nest Audio’s aan elkaar koppelen voor een stereopaar.

Naast de Google Assistent kun je muziek afspelen via de ingebouwde cast-functionaliteit. Dit bedien je bijvoorbeeld met je smartphone of tablet (iOS, Android... maakt niet uit). Je kunt je muziek vanuit meerdere streamingbronnen, zoals Spotify of Apple Music. Overigens kun je de muziek ook bedienen door verborgen tiptoetsen aan de bovenkant van het apparaat.

"Nee Google"

Waar je een Google Assistent voor kunt gebruiken, hebben we al veel aandacht aan besteed. Deze functionaliteit is natuurlijk niet anders dan de Google Home en Google Home Mini-speakers die al een tijdje op de markt zijn. De functionaliteit van de Google Assistent ligt hier meer op muziekbediening. Het testen van de bediening van deze speakers met de spraakassistent moet hilarisch zijn geweest voor bezoek en buren. Want, dit was een zeer bedroevende ervaring. Vooral bij het opzoeken van eigen playlists of starten van albums van wat minder bekende artiesten werd ik vaak verkeerd verstaan. De resulteerde in moedeloos-klinkende spraakcommando’s, waarbij ik de Assistent moest onderbreken terwijl deze een Wikipedia-pagina aan het voorlezen was over een verkeerd-verstaan onderwerp.

De Assistent is prima voor simpele muziekbesturing. Hee Google, speel de Foo Fighters. Hee Google, shuffle. Hee Google, stop de muziek. Maar toch greep ik meer terug op de bediening via Spotify op het scherm van mijn pc of smartphone. Sneller en handiger. Bovendien werkt het continu meeluisteren van de spraakassistent me ernstig op de zenuwen wanneer deze ergens in een gesprek of van de tv een geluid verkeerd oppikt als spraakcommando. Al met al ben ik persoonlijk niet overtuigd van de Google Assistent op een speaker. Maar deze ervaring kan dus verschillen voor mensen die de Assistent regelmatig voor andere doeleinden gebruiken of muziek willen starten waar Google beter bekend mee is. In dat geval is de Nest Audio geschikt voor jou en wellicht meerdere kamers in je huis. Twijfel je ook over het nut van de Google Assistent op je wifi-speaker, dan kun je ook kijken naar de IKEA Symfonisk-speaker. Deze valt grofweg in dezelfde prijsklasse en komt zonder spraakbediening en -assistent.

©PXimport

©PXimport

Nest Audio of IKEA Symfonisk?

Het blikkerige geluid van de Google Home, daar is absoluut geen sprake van op de Google Nest Audio. Dat is niet gek natuurlijk. Het bassgeluid is aardig vol en de speakers kunnen flink hard blazen. Wanneer je twee speakers in audio-opstelling hebt, merk je wel een veel prettiger, voller geluid. Voor de prijs is de geluidskwaliteit absoluut niet gek, maar de liefhebber zal toch wel moeite hebben met het feit dat wat details wegvallen. De muziekkwaliteit kan niet tippen aan bijvoorbeeld de Sonos One. Maar ook de IKEA Symfonisk-speaker maakt meer indruk met zijn geluidskwaliteit.

Conclusie: Google Nest Audio kopen?

Heb je een Google Home in huis, maar zou je die eigenlijk wat meer willen gebruiken voor muziek? Dan is de Nest Audio een enorme stap vooruit qua geluidsbeleving. Met zijn prijskaartje van zo’n 90 euro is de Nest Audio toegankelijk geprijsd en absoluut geen miskoop, ook niet als je er twee voor een stereopaar aanschaft. De Sonos One is een betere, maar duurdere keuze als je op zoek bent naar betere geluidskwaliteit. Ben je niet overtuigd of niet gediend van de spraakbesturing, dan is de IKEA Symfonisk een betere optie.

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!