Sinds de introductie van de e-bike zijn fabrikanten op zoek naar de ideale plek in een fietsframe voor de accu. Van onder het zadel verhuisde de accu naar een plek onder de bagagedrager om vervolgens half of geheel in het frame te verdwijnen. Wat is de invloed van de accupositie voor gebruiksgemak en rijervaring?

Lees ook: De accu van je e-bike veilig opladen en veilig gebruiken: zo doe je dat!

Accu achter staande framebuis = betere rijeigenschappen

In de begindagen van de e-bike kreeg de accu altijd een plek achter de staande framebuis. De bekende Zwitserse fietsfabrikant Flyer heeft hier heel lang aan vastgehouden, simpelweg omdat een accubevestiging midden in het frame voor de beste rijeigenschappen zorgt dankzij een lager zwaartepunt. Hierdoor stuurt de fiets niet alleen beter, maar ervaar je onder alle omstandigheden ook meer stabiliteit.  

Toch vinden veel e-bike-kopers dit geen fraaie oplossing. Op zo’n moment wint design het toch van functionaliteit. Fietsmerk Koga heeft het oorspronkelijke ontwerp echter onlangs weer uit de kast gehaald en toegepast op het nieuwe model Vectro. Wel is het ontwerp van de accu onder het zadel in een nieuw jasje gestoken. De accu is slanker uitgevoerd en vormt nu meer één geheel met het frame.

©Hans de Looij

E-bike met accu achter staande framebuis.

Accu onder bagagedrager = gebruiksgemak

Vanaf 2012 kwamen er massaal e-bikes op de markt met de accu onder de bagagedrager. Daardoor oogde de e-bike niet alleen vlotter, maar werd het frame ook iets compacter. Maar nog belangrijker: de accu werd ineens beter toegankelijk en kon eenvoudig uit het frame gehaald en weer teruggeplaatst. Jaren later kwamen fabrikanten, maar ook consumenten erachter dat er toch nadelen kleven aan deze oplossing.

Aangezien de accu van ruim 3 kilogram vrij hoog en bovendien aan de achterzijde van de e-bike is ondergebracht, voelt de fiets al vrij snel instabiel aan. Heb je ook nog volle fietstassen of een kind achterop, dan zorgt het hoge zwaartepunt voor een onprettig weggedrag waarbij het stuur kan gaan trillen. Tot op de dag van vandaag worden er nog steeds e-bikes aangeboden waarbij de accu onder de bagagedrager is ondergebracht. Dit zijn overigens wel e-bikes in het lagere prijssegment. Wanneer je het punt van belading in de gaten houdt, valt er met dit e-bikemodel overigens prima te leven. En handig met het oog op diefstal: als je een dubbele fietstas op de bagagedrager bevestigt, ziet de buitenwereld niet eens dat je op een e-bike rijdt.

©Hans de Looij

Accu onder bagagedrager.

Semi-geïntegreerde accu = praktisch en sportief ogend

Als voorloper van de geheel geïntegreerde accu introduceerde veel Duitse fietsmerken een aantal jaren geleden een e-bike waarbij de accu half in het frame was weggewerkt. Bij deze oplossing wordt er in de liggende framebuis een uitsparing gecreëerd. Hierbij verdwijnt de accu dus voor de helft in het frame, maar blijft nog steeds makkelijk bereikbaar. Moet je je fiets een keer ergens anders dan thuis opladen? Het loshalen van de semi-geïntegreerde accu is een stuk eenvoudiger dan bij een accu die helemaal in het frame is verwerkt.

Ondanks dat een e-bike met een semi-geïntegreerde accu sportiever oogt dan een e-bike met een accu onder de bagagedrager is het qua design geen topper. Daar denkt de Nederlandse consument ook zo over, want dit type e-bike is hier nooit een doorslaand succes geworden.

©Hans de Looij

E-bike met semi-geïntegreerde accu.

Accu in het frame = fraaier uiterlijk

Stilistisch gezien is het onderbrengen van de accu in het frame de fraaiste oplossing. Toch is dit geen oplossing van de laatste tijd. Sparta introduceerde in 2003 al de ION met een accu in de framebuis. Als consument kon je die echter niet zelf uit het frame halen: dat kon alleen de fietsenmaker.

De huidige intube-accu kun je gelukkig wél zelf verwisselen, al moet gezegd worden dat dit niet altijd vlekkeloos verloopt. Aangezien de accu in een vrij krappe ruimte is ondergebracht, is het vaak lastig om de accu te ontgrendelen. Om ruimte voor de accu te creëren en toch stevigheid van het frame te garanderen, zijn de framebuizen vaak oversized uitgevoerd. Soms zijn deze buizen zo breed, dat het afbreuk doet aan het totaalplaatje.

Aandacht verdient ook de afdekplaat van de accubehuizing. Vaak zijn de accu en afdekplaat één geheel. Wanneer je de accu eraf haalt omdat je de e-bike mee wilt nemen op de fietsendrager van je auto, ligt de ruimte waarin de accu normaliter bevestigd is dus bloot. Weersinvloeden hebben dan vrij spel. Koop in zo’n geval een losse afdekking.

Het fraaie ontwerp van een intube e-bike heeft wel een keerzijde: de fiets is niet alleen zwaarder, maar ook een stuk duurder dan de conventionele e-bike.

©Hans de Looij

E-bike met accu in het frame (ook bekend als intube-accu).

Accu opgesloten in het frame = lastiger opladen

Er zijn e-bikefabrikanten die bewust kiezen voor een oplossing waarbij de accu opgesloten zit in een framebuis. Dat heeft niet alleen als voordeel dat het fietsontwerp er dan erg fraai en clean uitziet, maar ook dat de accu niet beschadigt of dat deze gestolen kan worden. Een groot nadeel is echter wel dat je de accu niet zelf kunt verwijderen. Voor het oplaadproces van de accu moet de e-bike in z’n geheel dicht bij een stopcontact staan. Even de accu meenemen naar een andere plek is er helaas niet bij.

Voordat je een nieuwe oven, koelkast of vaatwasser aanschaft, is één ding belangrijk: de juiste maten weten. Een paar millimeter kan het verschil maken tussen een strakke keuken of een dure miskoop. Hoe meet je de nis precies op? Hoeveel ventilatieruimte is nodig? En waar moet je rekening mee houden bij aansluitingen?

Ook interessant: Een inbouwkoelkast kopen: waar moet je op letten?

Bij het kiezen van inbouwapparatuur voor je keuken is precisie alles. Een afwijking van slechts een paar centimeter kan ervoor zorgen dat je nieuwe koelkast, oven, of vaatwasser onmogelijk in de daarvoor bestemde ruimte past. Of het nu gaat om een inbouwkoelkast, een espressomachine of een diepe oven: een haastig genomen maat is zelden een goed idee. Laten we daarom stap voor stap kijken hoe je dit voorkomt, zodat je straks geen verrassingen tegenkomt tijdens de installatie.

Algemene meetprincipes 

Voordat je begint met meten, is het slim om een paar basisregels aan te houden. Gebruik een precieze rolmaat en een digitale schuifmaat voor de beste resultaten. Meet niet alleen de buitenkant van je keukenkasten, maar focus op de binnenafmetingen van de nis: breedte, hoogte en diepte. Houd daarnaast rekening met de benodigde ventilatieruimte, meestal 2 tot 5 centimeter aan de achter- en zijkanten. Check ook waar stopcontacten, wateraansluitingen en doorvoeren voor kabels zitten. Deze details zijn minstens zo belangrijk als de afmetingen zelf.

©Andrey Sinenkiy

Hier let je op bij een:

Inbouwkoelkast of -vriezer 

Bij koelkasten en vriezers is de nishoogte een cruciale maat, die per model sterk kan verschillen. Veelvoorkomende hoogtes zijn 88, 140 en 178 centimeter, maar er zijn uitzonderingen. Let ook goed op het deursysteem: een sleepdeurmechanisme heeft doorgaans 1 tot 2 centimeter extra ruimte in de breedte nodig. Voor de diepte geldt dat 55 centimeter meestal volstaat, al kan dat oplopen tot 60 centimeter bij modellen met een ventilator aan de achterzijde.

Inbouwoven en -magnetron 

Hoewel deze toestellen op het eerste gezicht standaard lijken, kunnen de afmetingen verschillen. De nisbreedte is meestal 56 centimeter, terwijl de voorzijde van het toestel vaak 59,5 centimeter breed is. Dit zorgt ervoor dat het front mooi aansluit op de keukenkast. De hoogte is een belangrijk aandachtspunt: compacte ovens beginnen bij 45 centimeter, terwijl standaardmodellen 60 centimeter nodig hebben. Bij magnetrons is het slim om rekening te houden met bedieningspanelen die kunnen uitsteken en extra ruimte bovenin vragen.

Inbouwvaatwasser 

Bij vaatwassers draait het vooral om de hoogte. Die varieert tussen 81,5 en 87 centimeter, maar dankzij verstelbare poten heb je hier wel wat 'bewegingsruimte'. Minstens zo belangrijk is de plinthoogte: meet van de vloer tot de onderkant van de kast en niet alleen de zichtbare plint. Vergeet ook de waterslang niet—reken op zo'n 5 centimeter extra diepte om voldoende ruimte te houden voor de aansluiting.

Inbouw-espressomachine 

Espressomachines zijn compact, maar nauwkeurig meten blijft belangrijk. De standaardbreedte ligt meestal rond de 56 centimeter, maar de diepte kan variëren. Afhankelijk van het model neemt het waterreservoir aan de achterkant 40 tot 55 centimeter in beslag. Let ook op de kleppen: bij een machine die naar voren opent, is extra ruimte nodig om koffiebonen of cups eenvoudig te vervangen.

©Cristina Villar Martin | Ladanifer

Voorkom deze veelgemaakte fouten 

Een veelvoorkomend probleem is dat apparatuur nét niet past, ondanks zorgvuldig meten. Dit komt vaak doordat ventilatieruimte of aansluitingen over het hoofd worden gezien. Een handige tip: plak een stuk tape op de vloer op de plek waar de achterkant van het toestel komt en markeer daarop de positie van stekkers en leidingen. Controleer ook of de nis waterpas is, vooral bij koelkasten met schuiflades. Een scheve ondergrond kan voor problemen zorgen, dus stel de keukenkast indien nodig bij voordat je gaat installeren.

Bij renovaties spelen vaak afwijkende maten een rol. Oudere keukens kunnen dikkere kastwanden of ongewone nisdieptes hebben. Meet daarom niet alleen de huidige situatie, maar vergelijk deze met de afmetingen van het nieuwe toestel. Twijfel je? Overweeg dan advies van een keukenexpert, zeker bij complexe combinaties zoals een oven met een ingebouwde magnetron.

En dit moet je echt altijd als laatste doen...

Het klinkt als een open deur, maar het blijft de beste garantie op succes: meet alles minimaal twee keer. Schrijf de maten op en leg ze naast de technische specificaties van het apparaat. Let daarbij op details als verstelbare poten, een uitklapbaar bedieningspaneel of deuruitsparing. Zo voorkom je dat je keukenproject verandert in een puzzel met ontbrekende stukken. Want uiteindelijk draait het erom dat alles naadloos samenvalt – letterlijk én figuurlijk.

Het heeft even geduurd, maar de winter is eindelijk (zo goed als) voorbij. De zomertijd is ingegaan, 's morgens vroeg hoor je de vogels weer en de zon zien we ook steeds vaker. Tijd dus om lekker veel buiten te zijn om je tuin helemaal zomerklaar te maken. Dit zijn de tuinklusjes die je in april allemaal kunt doen.

📆Handig: onze tuinkluskalender voor heel het jaar rond

Planten afharden

Planten die je in de afgelopen maanden binnen hebt gehouden, kun je nu langzaam laten wennen aan de lagere buitentemperaturen. Begin in de tweede helft van april door ze overdag buiten te zetten en 's avonds weer naar binnen te halen, bijvoorbeeld in de schuur of garage. Hoewel de lente begonnen is, kunnen de nachten nog koud zijn, zeker omdat de IJsheiligen nog niet voorbij zijn. Sommige nachten kan het zelfs nog vriezen. Geef kuipplanten een meststof met langdurige werking, zodat ze voldoende voeding hebben voor de komende maanden. Bescherm eenjarige planten, jonge gewassen en bloesembomen tegen nachtvorst met een vliesdoek.

Rozen, bodembedekkers en zomerbollen planten

Heb je nog geen rozen of heesters geplant? Dan is dit het moment om dat alsnog te doen, zodat ze deze zomer in volle bloei staan. Is het lekker weer in april? Op zonnige dagen kun je ook heiligenbloem of lavendel in de grond zetten. Zorg er wel voor dat je eerst onkruid verwijdert en de bodem losmaakt.

Wil je borderplanten aanplanten? Begin dan met bodembedekkers. Dit is bovendien een ideaal moment om de beplanting een voedingsboost te geven met mest. Heb je in maart eenjarige, tweejarige of vaste planten binnen gezaaid? Dan kun je ze nu voorzichtig verpotten. Nog niet gezaaid? Dat kan nog steeds.

Vanaf half april is het ook een goed moment om zomerbollen te planten. Denk aan lelies, dahlia's, siergember, canna's en gladiolen. Bloembollen die meerdere jaren in de grond blijven, geef je extra voeding met organische mest en een laagje compost. Wil je direct meer kleur in de tuin? Zet dan bakken en potten vol met bloeiende planten. Die zijn nu volop verkrijgbaar bij tuincentra.

©Alexander Raths

Heggen en klimplanten

Haal de heggenschaar maar tevoorschijn, want dit is het moment om hagen zoals taxus, conifeer, liguster en leylandii te snoeien. Zo houd je ze in vorm en voorkom je dat ze te breed uitgroeien. Geef de hagen meteen een speciale haagmeststof en leg een laag bodembedekking, houtsnippers of mulch rondom de wortels. Dit helpt de grond vocht vast te houden in de zomer en verbetert de bodemstructuur. Bovendien remt het de groei van onkruid.

Dunne en dode takken in heesters kun je nu ook verwijderen. De hoofdtakken mag je flink terugsnoeien om de struik voller te laten groeien. Dit geldt ook voor winterjasmijn en forsythia, die na de bloei een snoeibeurt kunnen gebruiken. Winterbloeiende heide knip je eenvoudig terug met een heggenschaar. Vergeet niet om klimplanten, zoals clematis, goed vast te zetten. Het kan deze maand namelijk nog flink waaien.

Meeldauw voorkomen en bestrijden

Meeldauw is een plantenziekte die wordt veroorzaakt door een schimmel. Vooral bij warm en droog weer, in combinatie met vochtige nachten door dauw, kan deze ziekte zich snel verspreiden. De schimmel laat een wit, poederachtig laagje achter op de bladeren. Dit is niet alleen lelijk, maar ook schadelijk. De schimmel dringt diep door in het plantenweefsel en onttrekt voedingsstoffen, waardoor de plant minder goed groeit. Rozen, ridderspoor, kamperfoelie, begonia's, aardbeien, tomaten, komkommers, courgette en druiven zijn extra gevoelig voor meeldauw.

Om meeldauw te voorkomen is het belangrijk om bij droog weer extra water te geven en ervoor te zorgen dat er voldoende ruimte tussen de planten blijft. Aangetaste bladeren kun je het beste meteen wegknippen en in de vuilnisbak gooien, zodat de schimmel zich niet verder verspreidt. Gooi ze niet op de composthoop! Daarnaast is het verstandig om meeldauwgevoelige planten niet te plaatsen op plekken waar eerder meeldauw heeft gezeten. Mocht een plant toch helemaal onder deze schimmel zitten, dan is een bestrijdingsmiddel de beste oplossing.

©cocci65

Het gazon: maaien, bijzaaien en bemesten

Controleer of het gazon zieke of kale plekken heeft. Wil je die direct aanpakken? Steek de aangetaste plek dan in een vierkante vorm uit en leg er een nieuw, op maat gesneden grasmat in. Opnieuw inzaaien is natuurlijk ook een optie. Vanaf nu kun je het gras weer maandelijks maaien. Lang gras langs de randen werk je bij met een grastrimmer of kantenknipper, zodat het gazon er weer strak uitziet.

Bemesting is belangrijk voor een gezond gazon. Dit doe je in de periode van maart tot en met september minstens drie keer. Heb je in maart nog niet bemest? Dan is het nu de hoogste tijd. Sluit daarnaast de buitenkraan weer aan, zodat de sproeiers in de tuin klaar zijn voor gebruik.

Lees ook: Grasmaaien: fluitje van een cent met deze tips