Samsung presenteerde in augustus twee smartphones met vouwbaar scherm, waarvan deze Samsung Galaxy Z Flip3 de toegankelijkste smartphone is. Of de opvouwbare smartphone klaar is voor de massa lees je in deze Samsung Galaxy Z Flip3 review.

Samsung is pionier als het aankomt op smartphones met opvouwbaar scherm. Ondanks dat Samsung al jarenlang opvouwbare smartphones aanbiedt, weten deze helaas nog niet echt aan te slaan. Mogelijk vanwege kinderziektes in de technologie en de enorm hoge aanschafprijs. Met de introductie van de Galaxy Z Fold3 en deze Galaxy Z Flip3 wil Samsung aantonen dat de toestellen technisch klaar zijn voor de markt en toegankelijker zijn, door de adviesprijs te verlagen ten opzichte van de vorige generaties.

De Galaxy Z Fold3 is een smartphone met een volwaardig smartphonescherm aan de voorzijde en een tweede opvouwbaar scherm aan de binnenzijde die toegankelijk is zodra je deze horizontaal openklapt. Deze Flip3 klapt juist andersom open, als een ouderwetse clamshelltelefoon, om een langwerpig vouwbaar scherm naar buiten te klappen. Dit scherm is wat kleiner dan de Fold3, die echt een tabletformaat openklapt. Aan de buitenzijde zit een klein tweede schermpje, voornamelijk om in een korte oogopslag te zien wat de weersvoorspelling is, de tijd of de meldingen.

©PXimport

Stevige bouw en vouw

Samsung bewijst dat de Galaxy Z Flip3 klaar is voor het grote publiek, door de bouwkwaliteit nog beter aan te pakken. Dankzij het metalen frame voelt de smartphone stevig aan en ook het scharnier is goed in de behuizing verwerkt, zodat je je minder zorgen hoeft te maken over stof en zand. Het toestel is zelfs waterbestendig gemaakt, en dat is een hele prestatie. De Galaxy Z Flip3 is helaas wel te zwaar om met één hand open en dicht te klappen, zoals dat vroeger wel kon met de plastic clamshelltelefoons van onder andere Motorola.

Wanneer je de Galaxy Z Flip3 openklapt krijg je een langwerpig scherm voor je kiezen. Het scherm heeft een wat gekke beeldverhouding. Heerlijk om onderweg vanaf te lezen. Maar het is wel wat lastig om de bovenkant te bereiken met één hand. Ook is er een vouw zichtbaar en voelbaar in het scherm, wat vooralsnog onoverkomelijk is bij deze vouwbare schermtechnologie. Fraai is anders.

De vingerafdrukscanner zit bij de opvouwbare Samsung-smartphones niet achter het scherm verwerkt, maar in de aan-uitknop aan de zijkant van het toestel. Dat is wel zo prettig, aangezien deze fysieke vingerafdrukscanner sneller en accurater werkt. Ook zit in de bovenzijde van het grote scherm de frontcamera in een kleine scherminkeping verwerkt. Hierbij doet Samsung geen moeite om deze te camoufleren met een paar bovenliggende schermpixels zoals bij de Galaxy Fold3.

Ingeklapt is de smartphone bijzonder compact en een echte uitkomst voor wie niet continu op pad wil met een gevaarte van een smartphone. Het toestel past in de kleinste broekzakken.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Scherm

De vouwbare amoledschermen kunnen nog niet helemaal de beeldkwaliteit produceren die een regulier glazen scherm, zoals in de Galaxy S21. Qua helderheid lever je wat in, maar ook het plastic met vouw weegt hierin mee. Toch is de beeldkwaliteit goed, vooral de kleurweergave. Qua scherpte zit je met een Full-HD-resolutie ook goed.

Bovendien beschikt het scherm over een verversingssnelheid van maximaal 120 hertz. Dat komt de beleving ten goede. Maar of dit wel zo’n geschikt scherm is vraag ik me af.

Accuproblematiek

Het scherm is dankzij zijn formaat en met name verversingssnelheid een stroomvreter. En de capaciteit van de accu is opvallend laag. Even ter vergelijking: de meeste smartphones beschikken over een accucapaciteit van meer dan 4.000 mAh, waarbij toestellen rond de 5.000 mAh niet ongebruikelijk meer zijn. De Samsung Galaxy Z Flip3 beschikt over een accucapaciteit van slechts 3.300 mAh. Dat houdt in dat de accuduur gewoonweg tegenvalt. Afhankelijk van je gebruik natuurlijk, maar je moet op je gebruik letten om de dag door te komen. Ook accuslijtage speelt bij kleine accu’s een grote rol. De accu van de Flip3 zal snel slijten en daardoor vervangen moeten worden. Dat is zorgelijk en niet duurzaam, helemaal niet voor een smartphone met een vanafprijs van 1049 euro.

Samsung heeft waarschijnlijk deze concessie moeten doen om de smartphone in ingeklapte staat niet té dik te maken. Begrijpelijk. Maar het verhaal rondom de Flip3 rijmt hierdoor niet meer. In deze prijsklasse moet je kunnen verwachten dat je smartphone de hele dag mee gaat op een opgeladen accu en je niet na een jaar al met een accu zit die aan vervanging toe is in een toestel dat zich nauwelijks laat repareren. Functies zoals (draadloos) snelladen verzachten deze pijn niet.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Snelheid met OneUI

Samsung heeft zijn software uitstekend afgestemd voor gebruik met een opvouwbaar scherm. De Android-basis is met Samsung’s OneUI flink onder handen genomen. Leuk is dat de software ook zo is afgesteld dat je het toestel half-uitgeklapt ook gewoon kunt gebruiken. Zo kun je hem neerzetten bij het opnemen van een video of juist een video op YouTube bekijken wanneer je hem half-opengeklapt neerzet.

Minpuntjes zijn er ook, zoals de enorme hoeveelheid voorgeïnstalleerde apps van Samsung, Microsoft, Facebook en de onnodige McAfee-virusscanner (verscholen in de instellingen). Hierdoor houd je van de beschikbare 128GB opslagruimte slechts 100GB over. De mogelijkheid om een geheugenkaart te plaatsen heeft Samsung weggenomen. Dat zijn drie nadelen die leiden tot een gezamenlijk minpunt: de beschikbare opslag is karig, tenzij je meer betaalt voor de 256GB-uitvoering. Naast het ontbreken van een geheugenkaartslot moet je ook andere onnodige nadelen voor lief nemen: er is geen adapter en audiopoort aanwezig.

Samsung heeft de update-ondersteuning opgeschroefd, waarmee het vele andere fabrikanten het nakijken geeft. Je mag drie versie-updates verwachten en minstens vier jaar security updates. Dat gaat de goede kant op, maar er mag nog altijd een tandje bij.

De kans bestaat wel dat toekomstige versie-updates het toestel wat vertragen. Ondanks dat de Snapdragon 888-chipset genoeg rekenkracht (en 5G-ondersteuning) biedt om zo klaar te zijn voor de toekomst, houdt de 8GB aan werkgeheugen ook niet over. Tijdens het testen was het echter genoeg om de smartphone soepel te laten draaien, ook met meerdere apps geopend.

Camera

Een opvouwbare smartphone van Samsung beschikt over uitstekende camera’s, maar als je echt voorop wil lopen met cameraprestaties, kom je uit bij de Galaxy S21- of iPhone 12-lijnen. De Galaxy Z Flip3 beschikt over twee cameralenzen, die naast het kleine extra schermpje aan de buitenzijde van het toestel geplaatst zijn: een reguliere camera en groothoekcamera. Geen derde zoomlens dus, zoals die op veel andere Samsung-smartphones geplaatst is.

Wanneer je een foto of video maakt is de reguliere camera in staat het beeld het mooist vast te leggen. Vooral in lastigere lichtomstandigheden, zoals bij weinig licht of tegenlicht. Bij de groothoek merkte ik wat beeldvervorming op en heeft de camera zichtbaar meer moeite met lastig licht.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

De reguliere camera (links) en de groothoeklens (rechts).

Alternatieven voor de Samsung Galaxy Z Flip3

Ben je echt in de markt voor een opvouwbare smartphone, dan is Samsung je enige reële optie. Alternatieven van Huawei, Motorola of Royole zijn nog niet volwassen genoeg. Hierbij is het handig om te weten dat de Galaxy Z Fold3 een smartphone is die je uitklapt tot tablet en de Galaxy Z Flip3 is een klein kastje dat je uitklapt tot smartphone. Het loont echter om door te sparen voor de Fold-uitvoering, want waar ik in mijn eerdere review schreef dat de Fold3 bijna klaar is voor het grote publiek is dat minder het geval bij de Flip3. Dat heeft met name te maken met de te kleine accu. De schermtechnologie heeft ook nog zijn pijnpuntjes, met de vouwlijn die je ziet en voelt.

Als je in de markt bent voor een smartphone in deze prijsklasse ben je toch nog beter af met een Galaxy S21 of iPhone 12. Beide toestellen vallen in hun reguliere uitvoering nog relatief mee qua formaat - en zijn daarmee ook iets broekzakvriendelijker. Hoewel de Flip3 ingeklapt nog altijd een stuk kleiner is.

Conclusie: Samsung Galaxy Z Flip3 kopen?

De Samsung Galaxy Z Flip3 brengt de vouwbare schermtechnologie weer een stapje verder, waarbij het bijna klaar is voor de massa. Dat is het echter nog niet. De accu is gewoonweg te klein en de prijs nog veel te hoog. Ook heeft de technologie nog pijnpunten, zoals de zichtbare en voelbare vouwlijn. Desondanks is de Galaxy Z Flip3 een prachtige smartphone, met een solide bouw, goede software en natuurlijk een ontzettend gaaf vouwscherm.

LG blijft verbetert de oled-techniek nog veel verder en dat werpt dit jaar eindelijk zijn vruchten af. De LG OLED EVO 65G56LS is uitgerust met een nieuw type oled-paneel dat aanzienlijk meer piekhelderheid en kleurbereik levert. Daarnaast heeft LG webOS 25 uitgerust met een aantal AI-functies die het gebruiksgemak moeten verbeteren.

De nieuwe G-serie van LG is verkrijgbaar in twee versies. Een met een centrale voet in doos zoals ons testmodel, te herkennen aan de letters ‘LS’ achteraan en een model met een meegeleverde wandbeugel, die modellen hebben de letters ‘LW’ achteraan. De G-reeks mikt nog steeds in eerste instantie op wandmontage. Het toestel zelf is 24mm diep, dat lijkt misschien veel, maar die dikte heeft het wel over het hele oppervlak. Er is geen behuizing voor elektronica die verder uitsteekt. De rand is afgewerkt met een zilverkleurige strip, en dat geeft deze tv van opzij bekeken echt een premium look. De wandbeugel is verstelbaar, je kunt het toestel beperkt links en rechts draaien. De voet kun je monteren in twee posities, hoog en laag, in de hoge positie is er ruim plaats voor een soundbar. Het moet gezegd ook op een tv-meubel ziet hij er prima uit, wandmontage is zeker geen verplichting. 

Aansluitingen

De selectie aansluitingen die LG gebruikt is al enige tijd onveranderd gebleven, maar is dan ook erg goed. Met vier hdmi-poorten die allemaal de maximale hdmi 2.1-bandbreedte (48Gbps) leveren, zitten gamers in ieder geval gebeiteld. Verdere gamingfuncties zijn ALLM, 4K120 en VRR (AMD FreeSync en NVIDIA G-Sync). PC-gamers kunnen zelfs tot 4K165 gaan, dat is een duidelijke upgrade ten opzichte van vorig jaar. Input-lag is altijd een sterk punt geweest bij LG, dat is dit jaar niet anders, in 4K60 meten we 10,5ms, in 2K120 zelfs maar 5,5ms. Op poort 2 kan je ARC/eARC gebruiken, gamers die een soundbar willen aansluiten, houden nog steeds drie volwaardige HDMI-poorten over. 

Wil je de opstelling zo netjes mogelijk houden, altijd mooi bij een premium tv, dan kun je de bijgeleverde IR-blaster gebruiken om brontoestellen te besturen met de LG-afstandsbediening, ook als die apparaten bijvoorbeeld in een kast staan. De G5 ondersteunt het WiSA-protocol (Wireless Speaker and Audio Association), maar is beperkt tot 2.1-configuraties. Daarmee is jammer genoeg geen draadloze surroundopstelling mogelijk. Alle kabels kun je via twee clips en twee verzonken kanalen wegleiden naar de voet. 

Nieuw oled-paneel, nieuw record

Nieuwe ontwikkeling op vlak van oled-technologie zijn niet uitzonderlijk. Twee jaar geleden introduceerde LG bijvoorbeeld oled-panelen met een laag microlenzen die voor een mooie verbetering in helderheid zorgden. Die microlenzen zijn op de G5 echter niet meer aanwezig. In ruil gebruikt dit model een gloednieuw paneel dat een andere opbouw van de oled-materialen gebruikt. Onder de naam OLED evo Met Brightness Booster Ultimate belooft de G5 hogere piekhelderheid en een breder kleurbereik. En dat blijken geen loze beloftes. Op het 10%-venster haalt de G5 2409 nits, en op een volledig wit beeld zelfs 356 nits. 

Dat alles gemeten in de uitstekend gekalibreerde HDR Filmmaker mode. Ter verduidelijking, dat is een 50 procent verbetering tegenover de G4 van vorig jaar, en voldoende om de kop van het oled-peloton aan te voeren. Vooral de verbetering op het volledig wit veld is impressionant. Daardoor moet de G5 nu de helderheid veel minder laten dalen als het beeld veel wit bevat, iets wat op vorige generaties nog merkbaar was. Ook het kleurbereik is weer groter geworden, en met 99,9% P3 is de G5 perfect uitgerust voor prachtige HDR-beelden. Het paneel had een uitstekende uniformiteit en weert zeer goed reflecties. De kijkhoek is prima.

De Filmmaker Mode is er voor wie minimale beeldverwerking wil, en de mooiste beelden getrouw aan de intentie. In SDR laat dat prachtige resultaten zien, maar de echte pracht van de G5 komt tevoorschijn bij HDR-beelden. Ook hier is de kalibratie nagenoeg perfect met enorm veel witdetail, intense kleuren, en dankzij de hoge piekhelderheid tintelende lichtaccenten. Kleuren worden goed bewaard als ze zeer helder zijn, dat dankt de tv aan het nieuwe paneel. Enkel in de donkerste beelden laat de G5 wat steken vallen. Er is veel schaduwdetail, maar in sommige beelden merken we veel ruis die het beeld ruw maakt en detail verbergt. In een ander geval was er wat blokvorming en bandvorming zichtbaar. We hopen dat LG nog wat aan de software kan sleutelen. 

Prima beeldverwerking

De Alpha11 beeldprocessor is aan zijn tweede generatie toe, maar nieuwe features lijken er niet te zijn. De upscaling en ruisonderdrukking zijn erg goed. In deinterlacing van 1080i-beeld merkten we op een testpatroon opnieuw een foutje waardoor kamvorming zichtbaar was, al bleek dat bij de meeste content niet tot problemen te leiden. Kleurstroken in zachte gradiënten elimineer je met de Vloeiende Gradatie-instelling, maar activeer die enkel als je het echt nodig acht, en dan alleen in de laagste stand. In een van onze testclips veegde die instelling ook wolken uit de lucht. Ook de dynamische tonemapping waar we gebruikelijk erg tevreden over zijn, laat je op dit model beter uit inactief.

Die maakte het beeld te helder, waardoor het aan contrast en impact verliest. Bovendien levert de G5 ook zonder dynamische tonemapping knap beeld. Goede punten waren er voor de bewegingsscherpte. Het oled-paneel laat nauwelijks of geen dubbele rand optekenen rond bewegende voorwerpen. Wie in 24Hz-filmmateriaal te veel last heeft van judder bij snelle camerabewegingen, activeert best TruMotion, bijvoorbeeld in ‘Cinematografische Beweging’ als je minimale invloed wenst. Maar ook hogere instellingen leverden goede resultaten, en de G5 toonde erg weinig beeldfouten zelfs met TruMotion in de Vloeiend-stand. 

Geen DTS-ondersteuning meer

Het is jammer, maar de G5 ondersteunt alleen nog maar Dolby Atmos, geen DTS meer. Vooral voor mensen met een uitgebreide bibliotheek Blu-ray schijven is dat een tegenvaller. Streaming gebruikt overwegend Dolby Atmos, dus daar weegt dat gebrek minder. De 60 Watt 4.2 kanaalsoplossing leek ons onveranderd. De klank is goed gebalanceerd, met een warm karakter en duidelijke baslijn. Zelfs surround is goed hoorbaar. Voor veel mensen zal dit volstaan, maar voor echte bioscoop audio zal een soundbar toch vereist zijn. Nieuw dit jaar is de Personal Sound Wizard. Die laat je een aantal keer in groepen van vier fragmenten horen met verschillende geluidsinstellingen, jij duidt aan wat je het best vindt klinken. Na de test bepaalt de processor op basis van je keuzes je geprefereerde klankinstellingen. Iets gelijkaardig bestond vorig jaar al voor beeld, maar we vinden dat je daar beter voor Filmmaker Mode of Cinema beeldmode kiest. Bij audio mogen persoonlijke voorkeuren wat meer doorwegen. 

WebOS 25, AI als persoonlijk hulpje

Kunstmatige intelligentie moet de nieuwe troef zijn van webOS 25, maar al deze nieuwe functies bleken niet te werken in het Nederlands. Voice ID, waarbij de tv je herkent op basis van je stem is nog niet beschikbaar in Nederlands. Maar ook andere functies, zoals de AI Chatbot die je moet helpen bij eenvoudige vragen zoals het aanpassen van beeldkwaliteit of aanbevelingen geven voor content, leek zelden te weten wat hij met onze vragen moest doen. LG kondigde ook generatieve kunst aan die je kan gebruiken in de screensaver, maar ook dit was nog niet beschikbaar. Nu missen we die AI-functies wel niet, de G5 is zo ook gebruiksvriendelijk, maar we hopen toch dat dit via software updates verbeterd wordt. 

In dit overzichtsartikel vind je alle informatie over webOS. WebOS 25 is van uitzicht niet echt veranderd op wat details na. Zo kan je live tv en HDMI-ingangen nu als tegels toevoegen in de rij met apps op het Home-scherm. Apps en Quick Cards die je niet gebruikt, kan je verbergen. Het app-aanbod is erg ruim en de G5 ondersteunt Airplay2 en Google Cast. LG toont helaas reclame op het Home-scherm en in de screensaver, lees in dit artikel hoe je reclame verwijdert.

De ‘Magic Remote’ heeft een nieuw ontwerp gekregen. Een rechthoekige vorm met afgeronde hoeken, en vooral minder toetsen. Weg zijn de cijfer- en kleurtoetsen, de volume- en kanaaltoetsen zijn nu kanteltoetsen. De mute-toets is verdwenen, muten doe je door de volume knop lang naar beneden te duwen. De ingangen-toets is vervangen door een Home Hub-toets, maar wanneer je die lang indrukt, toont de tv de ingangen. De aanwijsfunctie is gebleven, je kan de cursor op het scherm besturen door de afstandsbediening te bewegen. De afstandsbediening oogt moderner, en het gebruiksgemak is prima, maar we zouden hem niet beter noemen dan de oude versie. 

Conclusie

LG toont met de G5 dat er nog flink wat vooruitgang geboekt kan worden in oled-technologie. Perfect is deze tv echter nog niet, vooral in heel donkere beelden moet LG de software nog aanpassen om ruis en zichtbare gradaties te vermijden.  De OLED65G56LS haalt uit het nieuwe oled-paneel echter wel een indrukwekkende piekhelderheid, en erg ruim kleurvolume. We durven bijna zover gaan om te zeggen dat hij de klassieke zwakke punten van oled elimineert. Samen met de uitstekende kalibratie geniet je zo in Filmmaker Mode van bijna referentie beeldkwaliteit.

De ingebouwde luidsprekers leveren een aangename klank, wel jammer dat LG DTS-ondersteuning geschrapt heeft. De nieuwe AI-features in webOS 25 moeten duidelijk nog verder rijpen, voorlopig leveren ze geen meerwaarde, maar webOS blijft wel erg gebruiksvriendelijk. De nieuwe afstandsbediening sluit aan bij de moderne trend met minder toetsen. Gamers tot slot vinden op de G5 alles wat ze maar kunnen wensen. Dit is een topmodel, met een bijhorend prijskaartje, maar hij is het zeker waard.

Het is misschien niet het eerste waar je aan denkt, maar ook Android heeft – net als Windows – een klembord. Daarmee kun je gemakkelijk tekst kopiëren van de ene app naar de andere. Maar hoe open je dat klembord eigenlijk? En waar vind je wat erop staat? Je leest het in dit artikel!

Tekst of afbeeldingen kopiëren en plakken: het is een van de basisfuncties van elk besturingssysteem. Ook Android ondersteunt dit natuurlijk. Je kunt iets kopiëren in de ene app en het vervolgens plakken in een andere. Maar het Android-klembord kan meer dan alleen dat. Alles wat je kopieert, wordt daar namelijk tijdelijk opgeslagen. Handig als je per ongeluk iets hebt weggehaald, iets wilt terugvinden of gewoon even wilt kijken wat je allemaal hebt gekopieerd.

Let wel: hoe je precies bij het klembord komt, hangt af van je toestel en de Android-versie die je gebruikt. Zo hebben merken als Samsung en LG hun eigen klembordfunctie ingebouwd. Andere toestellen vereisen meestal een specifieke toetsenbord-app om het klembord te kunnen openen. In dit artikel leggen we je uit hoe je dat doet met zo’n toetsenbord-app.

Klembord binnen toetsenbord-apps

Om toegang te krijgen tot het klembord, heb je een toetsenbord-app nodig die die functie ondersteunt. Populaire keuzes zijn Gboard van Google en SwiftKey van Microsoft. Beide bieden vergelijkbare klembordfuncties, dus je kunt zelf kiezen welke je het prettigst vindt. Download en installeer de app, en stel deze daarna in als je standaard toetsenbord.

©PXimport

Met een ander toetsenbord in Android heb je meer mogelijkheden.

Dat instellen doe je via het instellingenmenu van je Android-telefoon. Gebruik het zoekveld bovenin het scherm en typ 'toetsenbord'. Je krijgt dan een lijst met resultaten. Kies de optie waarmee je het standaard toetsenbord kunt wijzigen en tik daarop.

Kies vervolgens de toetsenbord-app die je net hebt geïnstalleerd, zoals Gboard of SwiftKey. Let op: de vormgeving van de instellingen kan per toestel verschillen. Gebruik je liever een andere toetsenbord-app met klembordfunctie? Geen probleem – zolang je maar de juiste app selecteert bij het instellen.

Tekst kopiëren en plakken

Het klembord werkt meestal alleen met tekst. Wil je iets kopiëren naar een andere app? Selecteer dan een stuk tekst en kopieer het. Open bijvoorbeeld WhatsApp, ga naar een chat en houd het tekstveld even ingedrukt om de tekst direct te plakken. Soms zie je ook een klembordsymbooltje verschijnen, net boven het toetsenbord en onder het tekstveld. Tik daarop om het volledige klembord te openen.

Zie je dat symbooltje niet meteen? Dan krijg je waarschijnlijk eerst de suggestie om alleen de laatst gekopieerde tekst te plakken. Tik in dat geval op het witte rondje met het pijltje naar rechts – zo krijg je alle opties te zien.

Onder het kopje Recent zie je een lijstje met wat je als laatste hebt gekopieerd. Tik op een item om het direct in het tekstveld te plakken. Let wel: deze lijst wordt na een tijdje automatisch geleegd. Gebruik je vaak dezelfde tekst? Dan kun je die vastpinnen, zodat hij bewaard blijft. Zowel Gboard als SwiftKey ondersteunen deze functie: houd het item ingedrukt en kies voor Vastpinnen.

Klembord sinds Android 13

Sinds Android 13 is het klembord flink verbeterd. De basis is nog steeds hetzelfde: je kopieert tekst of een afbeelding in de ene app en plakt die in een andere. Maar de manier waarop je het klembord gebruikt, is een stuk handiger en overzichtelijker geworden. Dat maakt het werken met meerdere fragmenten tegelijk een stuk efficiënter.

Een van de grootste vernieuwingen is dat je nu meerdere items kunt bewaren – zowel tekst als afbeeldingen. Alles wat je kopieert, verschijnt in een nieuw klembordpaneel. Je opent dat paneel via het meldingscentrum of door een tekstveld lang ingedrukt te houden. Daar kun je door je gekopieerde items bladeren, kiezen wat je wilt plakken, en dingen die je niet meer nodig hebt, direct verwijderen. Je kunt zelfs een tekstfragment nog aanpassen voordat je het plakt.

Het klembordpaneel dat in Android 13 zijn intrede heeft gemaakt.

Met de komst van Android 13 werden er ook meteen een aantal nieuwe privacyfuncties voor het klembord geïntroduceerd. In eerdere versies konden apps op de achtergrond soms ongemerkt meelezen wat je had gekopieerd – met alle risico’s van dien. Nu heb je als gebruiker veel meer controle. Zo is er een nieuwe toestemmingsvraag voor klembordtoegang én krijg je een melding als een app probeert mee te kijken. Een stuk veiliger dus.