Vanavond bracht Motorola voor het eerst de Moto X naar buiten. Samen met The Verge, dat de uitzending verzorgde, werd er gesproken over de nieuwe smartphone van het bedrijf dat door Google werd overgenomen. Het toestel is in elk geval in vele kleuren verkrijgbaar.

'Customization' was wel een beetje het toverwoord van de laatste maanden, het toestel moest aan te passen zijn aan de smaak van de consument. Motorola heeft een grote fabriek in Texas geopend waar ongeveer 2000 mensen vanaf eind augustus de op maat bestelde Moto X'en gaan maken.

Inderdaad op maat besteld, de gebruikers die in de Verenigde Staten wonen kunnen straks gebruik maken van de Moto Maker. Dit is een online platform waar de klant zijn toestel zelf kan gaan samenstellen, en dan hebben we het niet over de keuze uit drie tot vijf kleuren. Nee, de keuze is reuze.

In totaal zijn er 504 verschillende modellen die je kunt maken met de beschikbare keuzes in de webwinkel. Ten eerste kun je kiezen uit twee kleuren voor de voorzijde, te weten wit en zwart. Daarna kun je de knoppen en de ring rond de camera ook een andere kleur geven, daarbij heb je de keuze uit 7 verschillende kleuren. Als laatste kun je de achterplaat in 18 verschillende kleuren krijgen. Overigens is er maar één provider in de Verenigde Staten waarbij je het toestel in andere kleuren kunt bestellen en dat is AT&T. 

Om aan het aantal van 504 te komen, laat Motorola je ook nog kiezen tussen twee opslagmogelijkheden 16GB en 32GB. En om het beslissingsproces nog moeilijker te maken, kun je ook nog eens de achterzijde laten graveren. Wanneer je een beetje smaak hebt (of juist niet) zul je heel veel mensen met een Moto X moeten ontmoeten om een gelijke tegen te komen.

'Get more data'

Motorola Mobility is eigendom van Google en toen de eerste schetsen en ideeën voor de Moto X werden gepresenteerd was Google nog niet helemaal happy, het antwoord was "get more data", in goed Nederlands "zorg dat je nog meer informatie krijgt".

Motorola heeft duizenden mensen gevraagd naar hun voorkeuren en wensen wat betreft een mobiele telefoon. Ze hebben vele scans gemaakt van handen om het juiste design voor de achterzijde te vinden en er zijn honderden focus-groups geweest waarin Motorola heeft geluisterd naar de mening van de gebruiker. 

Al deze data heeft er toe geleid dat men bepaalde opvallende keuzes heeft gemaakt in de software maar ook in de hardware. 

Materiaal

De Moto X is gemaakt van plastic en dat is helemaal niet erg, want als we op de review van The Verge mogen geloven ligt de Moto X ontzettend lekker in de hand en voelt de telefoon stevig aan. Dat laatste is belangrijk, wanneer een telefoon uit meerdere onderdelen bestaat dan heb je de kans dat er speling in de behuizing zit en dat is niet fijn.

De achterzijde heeft een bolling en dat zorgt ervoor dat de telefoon heel fijn en stevig in de hand ligt. Het 4,7 inch scherm is even groot als op de Nexus 4 en kan makkelijk met een hand bediend worden, ook al zo iets belangrijks voor de gebruiker.

Overigens heeft de voorzijde van het toestel geen enkel opschrift of logo van Motorola, Google of een provider, wat een heerlijk clean en strak gevoel geeft.

Moto maker

Het op maat bestellen van je Moto X doe je online. Je kunt online of in de winkel een Moto X bestellen en hem daarna helemaal volgens de bovengenoemde kleurencombinaties samenstellen. Omdat alles in de Verenigde Staten wordt samengesteld kunnen gebruikers vier dagen na de bestelling al je toestel in huis verwachten. Gebruikers die de kleuren toch maar niets vinden, kunnen het toestel binnen twee weken terugsturen. 

Software

De Moto X brengt een aantal belangrijke verbeteringen op het gebied van software. We weten inmiddels dat Google Motorola geen voorrang geeft op het gebied van Android. Dat wordt misschien direct duidelijk als we vertellen dat de Moto X niet op Android 4.3 draait, de vorige week aangekondigde versie van Android, maar op Android 4.2.2.

Google mag Motorola dan wel geen exclusieve toegang geven tot nieuwe software, het is wel duidelijk dat men een nieuwe weg is ingeslagen bij Motorola op het gebied van software. Wanneer je een screenshot ziet van de Moto X, zal je misschien opvallen dat het grootste gedeelte van de gebruikersinterface die we kennen van Android 4.0 intact is gelaten. Er zijn vooral nuttige functies toegevoegd door Motorola in plaats van het reproduceren van al bestaande functionaliteit.

Goed, er is dus gekozen voor een bijna-standaard-Android-ervaring op het gebied van software. Daarbij maakt Motorola handig gebruik van functies die al standaard in (Google's versie van) Android aanwezig zijn. Daarbij kun je denken aan het nieuwe notificatiesysteem. Door het AMOLED-scherm van de Moto X is het mogelijk om een heel beperkt gedeelte van het scherm van de Moto X op te laten lichten. In tegenstelling tot normale LCD-schermen is het namelijk mogelijk om bij AMOLED-schermen de individuele pixels in- en uit te schakelen. Motorola maakt daar handig gebruik van door, in plaats van het traditionele LED-notificatielampje, een notificatie direct op het scherm weer te geven. Daarbij heeft Motorola niet eerst Android helemaal aan moeten passen: er wordt gebruik volgens Motorola gemaakt van het notificatiesysteem dat al in Android te vinden is. Grappig om nog even te noemen is dat de Moto X weet wanneer hij in de broekzak zit of wanneer hij op de kop ligt, waardoor het scherm niet aangaat bij nieuwe notificaties.

Touchless control

Een andere functie waar we nog veel over gaan horen, is de 'touchless control'-mogelijkheden van de Moto X. De meesten van ons kennen inmiddels Google Voice Search en Google Now. Inmiddels lijken beide synoniemen geworden te zijn, dus zullen wij het hier ook over 'Google Now' hebben. Met deze zoekapplicatie kun je eenvoudig zoeken door middel van spraakinvoer: spreek een zoekopdracht in en Google geeft je alle resultaten. Wanneer je telefoon in het Engels staat ingesteld, heb je nog veel meer mogelijkheden: je kunt je wekker zetten, je krijgt direct (gesproken) antwoord op je vragen, kunt berichten dicteren en hebt nog veel meer bedieningsmogelijkheden. Motorola heeft Google Now, of eigenlijk dus Google Voice Search, flink uitgebreid met de zogenaamde 'touchless control'-modus.

Wat is 'touchless control' nu precies? Eigenlijk een verlengstuk van Google Now, zo vertelt directeur van Motorola Dennis Woodside. Motorola gebruikt in de Moto X een eigen chipset en deze heeft een speciale, energiezuinige chip die niets anders doet dan luisteren naar wat de gebruiker zegt. Wanneer je tegen de telefoon zegt: "OK Google Now, give me the weather report for New York", dan krijg je direct het weerbericht voor New York te voorschijn. Je telefoon hoeft niet eens ontgrendeld te zijn. De 'touchless control'-mogelijkheden werken ook prima in de auto: er wordt gedetecteerd dat je onderweg bent en de automodus wordt direct ingeschakeld.

Contextueel

Op softwaregebied zitten er nog meer slimme functies in de Moto X. Het toestel is erg 'contextueel bewust', de telefoon weet wat er gebeurt. We hadden al genoemd dat de telefoon het weet wanneer hij in je broekzak zit of wanneer hij op de kop ligt. De software weet bijvoorbeeld ook, uit je agenda, wanneer je in een vergadering zit. Je telefoon zal dan, indien je dat ingesteld hebt, automatisch op stil worden gezet. Wanneer één van je ingestelde contactpersonen twee keer binnen een paar minuten belt, wordt het volume wel weer hoger gezet. Ook kun je instellen dat, wanneer je slaapt, de telefoon automatisch op stil gezet moet worden.

De camerafuncties blijken in de praktijk volgens de mensen van The Verge, die het toestel al een paar dagen in gebruik hebben, wat tegen te vallen. Niet alleen is de camerasoftware volgens hen te basaal, ook werken de speciale bewegingen voor de camera-app niet. Deze moet namelijk op te starten zijn, ook als de telefoon vergrendeld is, door twee keer met je pols te draaien. Hoe dan ook kan er, blijkbaar, nog wel het een en ander verbeterd worden op het gebied van de camerasoftware. 

Hardware

Wanneer je in eerste instantie kijkt naar de specificaties van de Moto X, dan zul je als techliefhebber misschien, of eigenlijk zeker weten wel, teleurgesteld zijn. De motorola heeft geen full HD-scherm en heeft slechts een dual-core-processor. Dat is zeker niet wat we verwachten van een toptoestel of vlaggenschip en dat is juist wél wat de Moto X moet worden. Zeker voor de prijs van het toestel, $200 met een abonnement, waarschijnlijk $600 zonder abonnement en waarschijnlijk rond de €600 mocht het toestel hier uitkomen, lijken de specificaties ronduit slecht.

Scherm

Laten we beginnen bij het scherm. Motorola heeft gekozen voor een AMOLED-scherm en daar zijn een aantal varianten in te vinden. Het belangrijkste verschil tussen de twee voornaamste AMOLED-varianten is de pixel-lay-out. Dit klinkt misschien wat ingewikkeld, maar het komt er uiteindelijk op neer dat er meer of minder subpixels (de kleuren rood, groen en blauw die een pixel zijn kleur vinden) te vinden zijn. De zogenaamde PenTile-lay-out wordt door velen gehaat vanwege het lage aantal subpixels, maar volgens The Verge is het scherm van de Moto X niet voorzien van deze PenTile-pixels. Wél geven ze aan dat de schermen van de HTC One en Samsung Galaxy S4 een stuk beter zijn, waarschijnlijk vanwege de (veel) hogere resolutie.

Motorola geeft zelf aan dat ze een afweging hebben gemaakt en er uiteindelijk voor hebben gekozen om een lagere resolutie te kiezen, omdat het verschil niet groot genoeg was. De keuze voor AMOLED werd, zoals we hierboven in het softwaregedeelte hebben besproken, gemaakt vanwege de mogelijkheid om slechts een klein gedeelte van het scherm te verlichten.

Chipset

Motorola gebruikt een eigen chipset, wat erg interessant is. De eigenlijke processor is daarentegen helemaal niet zo exotisch: de processor is een dual-core Snapdragon-processor met een kloksnelheid van 1,7 GHz. Daarnaast is een Adreno 320-grafische chip te vinden en een tweetal eigen processoren. Deze processoren worden gebruik voor specifieke doeleinden, zoals de processor die sensoren aanstuurt voor het contextuele bewustzijn en een processor die zorgt voor de verwerking van de spraakinvoer voor de 'touchless control'.

De twee Motorola-eigen processoren staan volgens Motorola volledig los van de rest van de (Qualcomm)chipset en zijn volgens het bedrijf dus ook met andere chipsets te gebruiken. Dat zorgt er voor dat het bedrijf op dit gebied onafhankelijk blijft van Qualcomm. Het interessante aan de twee processoren is dat ze eigenlijk hele vernuftige functies aansturen, die normaal gesproken behoorlijk wat van de accu-capaciteit zouden opslurpen.

Ars Technica vergeleek de chipsets van de Moto X met die van een aantal andere Androidtoestellen: de Galaxy S4, de Galaxy S III en de Nexus 4. Ten eerste merken ze op dat de Moto X een dual-core Qualcomm-processor gebruikt, maar dat de grafische chip wel afkomstig is uit de quad-core-versie van de Qualcomm-chipset. Dit zorgt er voor dat de Moto X bij de benchmarktests voor de grafische chip zelfs beter scoort dan de andere toestellen. Overigens zijn de gebruikte benchmarkresultaten als het goed is redelijk betrouwbaar: de manipulatie van benchmarkresultaten door verschillende fabrikanten had geen betrekking op deze benchmarks. Daarnaast is de processor ook behoorlijk snel, een stuk sneller dan je zou verwachten van een dual-core-chipset. Nee, de prestaties op het gebied van processorkracht zijn bijvoorbeeld minder dan die van de Galaxy S4, maar toch komt de Moto X behoorlijk goed mee. 

Accu

In de Moto X zit een 2200 MAh-accu. Indrukwekkend? Nee, niet op het eerste gezicht. Er zijn toestellen die veel meer accucapaciteit hebben, maar Motorola blijkt een troef achter de hand te hebben. Mede door de eigen processoren en geoptimaliseerde chipset, claimt Motorola een accuduur (in de praktijk!) van 24 uur. Dat is nogal wat: onze gemiddelde smartphone gaat bij matig gebruik met een beetje geluk maximaal 10 uur mee!

Hoe krijgt Motorola dat nu voor elkaar om de smartphone zo lang te laten doen op één acculading? Ten eerste speelt het scherm mee: een scherm met een resolutie van 720p gebruikt minder stroom dan een scherm met een resolutie van 1080p. Ten tweede zijn de speciale processoren ook belangrijk: ze zorgen voor geavanceerde functies zonder dat daar veel stroom voor nodig is. Daarnaast heeft Motorola al jaren ervaring met het optimaliseren van toestellen om het stroomgebruik te verminderen. Ook de keuze voor een erg snelle dual-core-processor in plaats van een quad-core-processor is waarschijnlijk genomen omdat de betere prestaties niet opwegen tegen de langere accuduur.

Camera

The Verge was dus niet echt te spreken over de camerasoftware, vooral omdat het te lastig zou zijn om ingewikkeldere zaken te doen. Bij Slashgear lijken ze het daar niet mee eens. De video hieronder laat wat van de cameramogelijkheden zien. 

De camera van de Moto X maakt volgens Motorola gebruik van wat ze daar Clear Pixel noemen. Er is naast een sensor voor rood, groen en blauw licht ook een sensor die de lichtintensiteit meet. Dit zou voor 75% meer lichtopbrengst moeten zorgen ten opzichte van normale smartphonecamera's. Hoe de prestaties van de UltraPixel-technologie van HTC (onder andere in de HTC One) ten opzichte van deze Clear Pixel-technologie zijn, is nog maar even afwachten. Voor de fotografieliefhebbers hebben we nog wel wat andere specs: de camera heeft een maximale opnameresolutie van 10 megapixel en een f/2.4-apature-lens. Interessant is ook de mogelijkheid om slow-motion-video's op te nemen: er worden dan 60 beeldjes per seconde opgenomen en dan opgeslagen in een video met 30 beeldjes per seconde. Je kunt zien hoe goed deze mogelijkheid werkt in de video hierboven. 

Conclusie

Het is meteen duidelijk dat de Motorola Moto X bedoeld is als toptoestel. Dat zien we aan de prijs, aan de afwerking en aan de aandacht die het bedrijf aan het toestel schenkt. Wanneer we naar de specificaties kijken is dat niet onmiddellijk duidelijk. Zeker wanneer we de specificaties naast die van de Sony Xperia Z, Samsung Galaxy S4 en HTC One leggen lijkt de Moto X meer in het middensegment te vallen. 

Is een (mocht het toestel hier ooit uitkomen) aankoop van de Moto X dan wel te rechtvaardigen? Je betaalt namelijk een premiumprijs, maar krijgt er op het oog slechts mid-end-specs voor terug namelijk. Het antwoord daarop lijkt 'ja' te zijn. Motorola heeft het toestel volgestopt met interessante snufjes, zoals touchless control en alle sensoren die interessant zijn voor de high end-gebruiker. Het toestel lijkt echter meer gericht te zijn op de 'gemiddelde gebruiker'. De gemiddelde gebruiker zal zich er niet druk om maken dat er geen full HD-scherm in het toestel zit of een state-of-the-art quad-core-chipset. Waar de gemiddelde gebruiker wél om geeft, is dat het toestel snel aanvoelt (en dat doet het volgens de eerste indrukken die we overal kunnen lezen, dat het toestel er goed uitziet (ja, het is plastic, maar zo voelt het absoluut niet aan volgens de eerste reviews), dat het toestel mooie foto's maakt (de cameratechniek lijkt goed in orde) en dat het toestel een volledige dag meekan op één acculading (en dat overtreft de Moto X volgens Motorola). 

Het is nog maar de vraag hoe goed de Moto X gaat aanslaan. Veel van de meer technisch onderlegde smartphonegebruikers zullen de Moto X vanwege de mindere chipset en het mindere scherm direct afwijzen, ondanks dat de prestaties van de chipset behoorlijk goed lijken te zijn. 

Motorola heeft ook voor de andere gebruikers wat vreemde keuzes gemaakt. Zo is het bizar dat de veel-gehypete aanpassingsmogelijkheden maar bij één provider te krijgen zijn, wordt het toestel alleen mét abonnement verkocht én ligt de prijs behoorlijk hoog voor een toestel dat de gemiddelde gebruiker moet aanspreken. 

Beschikbaarheid

Motorola richt zich voor nu helemaal op Amerika en zal de Moto X via alle grote providers gaan verkopen. Voorlopig zul je alleen bij AT&T een eigen Moto X kunnen samenstellen in de online Moto Maker, overigens een hele vreemde keuze van Motorola. De andere providers zullen waarschijnlijk alleen de keuze hebben uit zwart en wit.

Of het toestel naar de Benelux komt, is nog onduidelijk: het bedrijf heeft niets losgelaten over internationale beschikbaarheid. Wel werd duidelijk dat er ook een Google Edition van de Moto X zal uitkomen en dat toestel zal direct via de Google Play Store verkocht gaan worden. 

Diensten als iCloud-foto’s en Google Foto’s zijn handig om je foto’s te back-uppen, beheren en delen. Alleen is de online opslagruimte beperkt. Ook je kijkt naar je privacy, zijn deze oplossingen niet altijd ideaal. Er zijn gelukkig gratis tools waarmee je bijna dezelfde ervaring hebt als bij deze online diensten. Je zet je foto’s niet in de cloud, maar gewoon op je eigen pc of NAS.

Er is weinig mis met de gespecialiseerde cloudopslagdiensten van Apple, Google, Microsoft (OneDrive) en Dropbox. Je kunt hiermee prima foto’s bewaren en delen. De tools zijn voor dit gebruik zelfs uitstekend, maar de opslagruimte is vaak beperkt en het blijven cloudoplossingen. Je bestanden staan dus ergens anders opgeslagen.

Overweeg je een alternatief om foto’s te synchroniseren zonder cloudopslag, dan zijn er meerdere opties, zoals Nextcloud (met de Photos-app), PhotoPrism, digiKam en Piwigo. Wij zijn gecharmeerd van de opensource-dienst Immich en Synology Photos, die je specifiek voor de Synology-NAS kunt gebruiken. Beide tools bieden functies als automatische fotoback-ups, album- en gebruikersbeheer, gezichtsherkenning, tijdlijnweergave, tagging, locatiegebaseerd zoeken, delen, raw-bestanden en toegang via een webinterface. Kortom, er is weinig in de cloudoplossingen dat je bij deze gratis tools niet vindt. We maken eerst kennis met Immich (uitgesproken als het Engelse ‘image’) en daarna met Synology Photos. We focussen ons hierbij op de installatie, de initiële configuratie en het basisgebruik.

Immich

Docker-installatie

Immich wordt frequent geüpdatet en is beschikbaar voor meerdere platformen. Wij gaan aan de slag met de installatie onder Windows. Dit doen we via het gratis Docker Desktop. Docker Desktop beheert containers, een soort lichte, afgescheiden virtuele omgevingen met alle benodigde apps, services en instellingen. Installeer de app met enkele muisklikken en start deze op (de eerste keer kun je op Accept en tweemaal op Skip klikken). Minimaliseer vervolgens het venster, maar laat de app actief.

Goed om te weten: je kunt Immich via Docker ook op je NAS installeren, wat hier ook wel Container Manager (Synology) of Container Station (QNAP) genoemd. In dit artikel gaan we hier alleen niet verder op in.

Docker Desktop heb je met een paar muisklikken geïnstalleerd en opgestart.

Voorbereiding

Immich installeren we dus als Docker-container. Eerst voer je enkele voorbereidingen uit. Open de verkenner en ga naar de map Linux (onderaan). Open vervolgens de submap docker-desktop en dan Home. Maak hier een map met jouw naam en daarbinnen de submap Docker. Binnen deze docker-map maak je de map Immich-app aan. Het pad wordt dus: \\wsl.localhost\docker-desktop\home\<je_naam>\docker\immich-app.

Creëer nu twee submappen in een andere map op een schijf met genoeg opslagruimte: Library en Postgres (bijvoorbeeld C:\Users\<je_accountnaam>\Docker\Immich\library).

Navigeer nu in de verkenner naar de map Immich-app. Houd de Shift-toets ingedrukt, klik met rechts op een lege plek en kies PowerShell-venster hier openen. Houd de verkenner geopend en ga via deze pagina naar de downloadsite. Klik bij Get docker-compose.yml file op het documenten-pictogram (Copy), plak dit in PowerShell met Ctrl+V en druk op Enter om het yml-bestand te downloaden. Herhaal dit voor het commando bij Get .env file, zodat zowel het yml-bestand als het env-bestand in de map Immich-app staan.

Open het env-bestand in een teksteditor, bijvoorbeeld Notepad++ of Kladblok, en pas de volgende variabelen aan:

Zorg ervoor dat de paden kloppen met jouw situatie en sla het aangepaste bestand op.

Voordat je de container installeert, moet je eerst enkele variabelen aanpassen in het env-bestand.

Installatie

Alles is nu klaar om de Docker-container met Immich te draaien. Ga terug naar de map Immich-app en voer het commando docker-compose up -d uit. Dit zorgt ervoor dat alle benodigde onderdelen worden gedownload en uitgevoerd. Na enkele minuten zie je in het Docker Desktop-venster, bij Containers, dat de vier Immich-onderdelen actief zijn. Test dit direct door Localhost:2283 op de adresbalk van je browser in te vullen. Dit is de standaardpoort waarop Immich draait; dit zie je bij Immich_server in het Docker-containeroverzicht. Als het nodig is, kun je het poortnummer aanpassen in het yml-bestand. Klik in de webinterface op Aan de slag om daadwerkelijk met Immich te starten.

Je kunt de containers op elk moment stoppen en starten vanuit Docker Desktop. Dit doe je in de rubriek Containers: selecteer Immich en druk op Stop of Start.

De vier containers zijn gestart en Immich is nu bereikbaar vanuit de webinterface.

Configuratie

Je begint met het aanmaken van een beheerdersaccount. Vul de gevraagde gegevens in en bevestig met Registreren. Log daarna in met het opgegeven e-mailadres en wachtwoord.

Klik in het welkomstvenster op Thema, kies Licht of Donker, en ga naar Privacy. Hier kun je de kaartfunctie inschakelen (om foto’s via coördinaten op een kaart te tonen) en de versiecontrole activeren (voor het ontvangen van updates).

Ga vervolgens naar Opslagtemplate en bepaal of je fotobestanden automatisch wilt ordenen op basis van metadata. Als dit ingeschakeld is, kun je bij Voorinstelling een structuur kiezen met een sjabloon. Kies bijvoorbeeld voor {{y}}-{{MMMM}}-{{dd}}/{{filename}}. Bevestig met Klaar.

Je kunt via een sjabloon je foto’s bewaren op basis van bepaalde metadata.

Basisgebruik

Links in de webinterface zie je een venster met onderdelen als Foto’s, Verkennen, Kaart, Delen, Favorieten, Albums en Gereedschap. Open Foto’s, klik op de plusknop en selecteer de gewenste fotobestanden. De geüploade foto’s verschijnen als miniaturen in een tijdlijn. Bovenaan zie je een zoekbalk met rechts een filterknop om media te selecteren op onder meer naam, plaats, camera, datum en type. Gebruik Uploaden (rechtsboven) om extra foto’s toe te voegen.

Selecteer een of meer foto’s. Rechtsboven verschijnen meerdere knoppen, zoals Toevoegen aan favorieten (voor de rubriek Favorieten) en een menu om de selectie te downloaden, archiveren, verwijderen, de datum of locatie te wijzigen, of miniaturen en metadata te vernieuwen.

Via Toevoegen aan kun je foto’s aan een album toevoegen. Klik op +Nieuw album om een album te maken dat je terugvindt in de rubriek Albums. Gebruik Verkennen in het linkervenster om foto’s gegroepeerd te zien op tijd, locatie of – via AI – op herkenbare objecten, gezichten of thema’s, zoals berglandschappen.

De webinterface van Immich heeft wel wat weg van Google Foto’s.

Back-ups en delen

Je vindt in de webinterface ook de optie Delen. Klik hierop, voeg een beschrijving toe en eventueel een wachtwoord. Geef aan of de ontvanger foto’s mag downloaden en/of uploaden. Stel hiervoor een verloopdatum in, bijvoorbeeld over 1 dag. Klik op Link maken om een link te genereren. Deze link is mogelijk http://localhost<…>, maar je kunt dit aanpassen naar het interne ip-adres van je Immich-server, of een extern adres dat vanaf internet bereikbaar is (zie tekstkader ‘Vanaf het internet’).

Wil je media delen met specifieke personen? Klik hiervoor rechtsboven op je accountpictogram en kies Beheer. Ga naar Gebruikers, klik op Gebruiker aanmaken, vul de gegevens in en bevestig. Bij het openen van een fotoselectie of album kun je dan via de deelknop direct de gewenste gebruiker(s) selecteren, zodat de media in hun webomgeving beschikbaar zijn.

Voor Android en iOS kun je de mobiele Immich-app installeren. Vul het ip-adres van je Immich-server in en meld je aan. Tik op de upload-knop, geef Immich de nodige machtigingen en kies Selecteer om aan te geven welke fotoalbums de app moet back-uppen naar je server. Zet Albums synchroniseren aan om dit te automatiseren en bevestig met Back-up uitvoeren.

Immich is ook beschikbaar als mobiele app, wat handig is voor (automatische) mediaback-ups.

Synology Photos

Voorbereiding

We gaan uit van een Synology-NAS (Network Attached Storage) die via een webinterface toegankelijk is. Verbind via je browser met de webinterface van DSM, het Synology-besturingssysteem.

Open nu eerst het Configuratiescherm, kies Gebruiker en groep, ga naar Geavanceerd en zorg dat Gebruiker basismap inschakelen is ingeschakeld (op het gewenste volume). Bevestig met Toepassen. Open daarna de app File Station, waar je ziet dat de mappen Home en Homes (met persoonlijke submappen voor elke NAS-gebruiker) zijn aangemaakt.

Ga vervolgens naar Package Center in het hoofdmenu. Als de app Synology Photos nog niet is geïnstalleerd, zoek dan naar de naam van deze app. Klik vervolgens op Installeren en daarna op Openen. Klik rechtsboven op je profielicoon, kies Instellingen en open het tabblad Gedeelde ruimte. Schakel eventueel Gedeelde ruimte in en bevestig met Opslaan. Gedeelde media worden nu standaard opgeslagen in de map \photo.

Het is even wennen, maar je persoonlijke media en je gedeelde media belanden voortaan in de daarvoor bestemde mappen.

Gedeelde media

Als je nu foto’s met bijvoorbeeld familieleden wilt delen die toegang hebben tot je NAS, volg dan deze stappen. Ga naar Configuratiescherm / Gebruiker en groep, open het tabblad Groep en klik op Maken. Geef een groepsnaam op (bijvoorbeeld Familie) en druk op Volgende. Selecteer de gewenste leden, druk drie keer op Volgende en vink Synology Photos in de kolom Toestaan aan. Bevestig met Volgende (tweemaal) en met Voltooid.

Open vervolgens de app Synology Photos. Bij Instellingen / Gedeelde ruimte klik je op Toegangsmachtigingen instellen. Selecteer de groep (Familie) en kies Volledige toegang in de uitklapmenu’s. Bevestig met de plusknop en klik op Opslaan. Zet daarna op het tabblad Gedeelde ruimte een vinkje bij zowel Gezichtsherkenning inschakelen in Gedeelde ruimte als Onderwerpherkenning inschakelen in Gedeelde ruimte. Bevestig met Opslaan.

Test de instellingen door een gebruiker uit de groep aan te melden op je NAS, bijvoorbeeld via een incognito-tabblad in je browser. Zodra deze gebruiker Synology Photos opent, kan ook hij media uploaden in zowel de persoonlijke ruimte als de gedeelde ruimte. Links bovenaan in het applicatievenster kun je tussen deze ruimtes schakelen. De inhoud van deze ruimtes kun je overigens ook op bestandsniveau beheren via de overeenkomstige mappen in File Station (althans als administrator).

Als lid van de groep Familie krijgt deze gebruiker meteen ook toegang tot de gedeelde ruimte.

Basisgebruik

We laten nu zien hoe je met fotoalbums werkt. Gebruik eerst de knop Filter tonen (rechtsboven) om filters te activeren en snel de gewenste foto’s te vinden. Selecteer vervolgens een reeks foto’s; er verschijnt een rode balk. Klik hier op de plus-knop Toevoegen aan album, kies +Nieuw album, vul een naam in en druk op OK. Ga naar Albums (tweede knop) in het applicatievenster. Hier kun je foto’s opvragen volgens Recent toegevoegd, Labels en Locaties en, indien eerder ingeschakeld, volgens Mensen (gezichtsherkenning) en Onderwerpen (objectherkenning). Je albums vind je hier ook. Met de plus-knop rechtsboven kun je hier nieuwe albums maken.

Ga met de muisaanwijzer boven een album staan; er verschijnt een knop met drie puntjes. Klik op Delen. Schakel Koppeling delen in en stel bij Privacy-instellingen in of het album Privé of Openbaar is (eventueel met downloadmachtiging). Bij Privé selecteer je bij Lijst van genodigden de gewenste gebruiker(s) of groep(en) en geef je de machtigingen aan: Weergave, Downloaden of Provider (beheerder). Je kunt ook een wachtwoord en vervaldatum instellen. Kopieer de link en bevestig met Opslaan.

Klik op Delen (derde knop) in het applicatievenster en kies Fotoverzoek. Klik op Fotoverzoek maken, vul een onderwerpsregel in, selecteer een bestemmingsmap en bevestig met Verzoek maken. Je hoeft nu alleen maar de link te sturen naar de mensen van wie je graag foto’s wilt ontvangen voor je collectie.

Goed om te weten: er is ook een mobiele app voor Android en iOS van Synology Photos met de functie Photo Backup. Daarmee synchroniseer je opgeslagen foto’s en video’s.

Je kiest zelf met wie je albums deelt en met welke machtigingen je dat doet.

De Denon AH-C500W-oortjes beloven vanwege de open pasvorm comfort en omgevingsbewustzijn. In de praktijk pakt dit concept echter minder goed uit. Het ontbreken van rubber oortips resulteert in een pasvorm die niet echt aansluit op de gehoorgang.

Het ontwerp van de Denon AH-C500W is volgens de fabrikant gericht op comfort; daarvoor heeft de fabrikant een zogenaamde 'open pasvorm' in het leven geroepen die niet diep in je gehoorgang zit. Hierdoor voelen de oordopjes licht aan en kun je ze lang zonder enige irritatie dragen. Bovendien blijf je goed in verbinding met je omgeving, omdat er geen ruisonderdrukking is en de dopjes zelf niets tegenhouden. Dat zijn allemaal mooie manieren van omdenken. De AH-C500W-dopjes hebben dan ook geen rubber tips die in je oren gaan en de boel afsluiten, maar vallen bij bewegingen daardoor ook makkelijk uit je oren.

De oordopjes beschikken over moderne technologie zoals bluetooth 5.3 met multipoint-connectiviteit, waardoor je met twee apparaten tegelijk kunt verbinden. De totale batterijduur bedraagt 24 uur, inclusief de oplaadcase. Dankzij de IPX4-classificatie zijn ze bestand tegen zweet en spatwater, maar gezien de vorm zijn ze niet echt geschikt voor sporters. De bediening verloopt via gevoelige aanraakoppervlakken op de oordopjes of via de gratis app. Verder hebben ze microfoons met beamforming voor heldere telefoongesprekken.

©Wesley Akkerman

Gladde oortjes

Aan de functionaliteit ligt het dus zeker niet. Denon zet daarmee in op een breed publiek. We vinden het alleen jammer dat de oortjes geen rubber tips hebben, want die helpen vaak bij het blijven zitten in de gehoorgang. We realiseren ons dat dit een persoonlijke voorkeur is; er zijn immers nog steeds mensen die liever gladde oordopjes hebben dan rubber of siliconen oortips die je dieper in je oor moet duwen. Maar als je lang haar hebt, je veel met je hoofd beweegt of de oordopjes met de hand (en niet via de app) bedient, is de kans groot dat je ze verplaatst of dat ze uit je oren vallen.

We vinden de bediening op de oortjes sowieso behoorlijk gevoelig, maar gelukkig kun je die uitschakelen via de gratis Denon Headphones-app. Dat hebben wij dan ook gedaan. We hebben ze regelmatig beter in onze oren moeten draaien, omdat ze niet bleven zitten, en hebben daardoor regelmatig onbedoeld functies geactiveerd. Bovendien beschikt de app over een vijfpunts equalizer. Heel handig, want daarmee verbeter je het geluid daadwerkelijk. Helaas kun je je eigen instellingen niet opslaan; als je terug wilt naar oude settings, dan moet je die handmatig invoeren.

©Wesley Akkerman

Het open karakter

Omdat de Denon AH-C500W een open karakter heeft, zijn ze lastig te vergelijken met oordopjes die wel beschikken over enige afsluiting. Maar dat is dan ook precies de bedoeling. Het is maar net wat je van een setje oortjes verlangt. En eerlijk is eerlijk: ze zijn zo licht dat je ze bijna niet voelt zitten. Door dit karakter klinkt de muziek heel helder, terwijl je ondertussen alles nog meekrijgt vanuit je omgeving. In het openbaar vervoer is dat een nachtmerrie, maar we denken niet dat Denon verwacht dat je ze overal gebruikt.

Verder is ons duidelijk dat de Denon AH-C500W flink wat kracht mist. Zonder equalizerinstellingen vallen de lagere tonen helemaal weg, waardoor je voornamelijk naar de vocalen en hogere segmenten luistert. Met de traditionele glimlachinstellingen van de equalizer (zie de screenshots verderop) trek je het middensegment verder weg van de audioweergave, maar geef je wel een flinke boost aan het onderste deel. Daardoor klinkt de muziek al wat aangenamer. Maar oordopjes met een betere afsluiting zullen in dit geval altijd beter klinken dan de AH-C500W.

©Wesley Akkerman

Open of gesloten?

Je zou de Denon AH-C500W daardoor beter kunnen vergelijken met oordopjes die je meer boven je gehoorgang plaatst – denk aan de Openfit 2+ van Shokz. Daar klinkt de soundstage daadwerkelijk warm, vol en gedetailleerd, en daar kunnen we de Denon-oortjes niet altijd op betrappen. Helemaal eerlijk is de vergelijking trouwens niet, omdat het producten uit twee technisch verschillende groepen zijn. Maar in onze beleving legt dit setje het af tegen oortjes met afsluiting en écht open oordoppen. Het is het net niet, zogezegd.

Daar speelt het ontwerp ook een grote rol in. De Denon AH-C500W's blijven minder goed zitten dan open modellen die je met een haakje om je oren bevestigt. Je bent ze bovendien voortdurend aan het bijdraaien om maar een goede pasvorm te vinden. Wellicht ligt dat deels aan de oren van ondergetekende, maar dat is nu eenmaal wel de ervaring. Ze doen bovendien sterk denken aan de AIrPods. En daardoor hebben we ook het idee dat Denon meer het Apple-publiek wil aanspreken. Een onbegonnen zaak, aangezien die mensen meestal al voorzien zijn.

©Wesley Akkerman

Denon AH-C500W kopen?

De Denon AH-C500W wil zichzelf met zijn open ontwerp neerzetten als een alternatieve keuze voor wie omgevingsbewust wil blijven. In de praktijk pakt dit concept echter minder goed uit. Het ontbreken van rubber oortips resulteert in een onrustige pasvorm, waardoor de oordopjes bij de minste beweging al dreigen uit te vallen. Deze constante noodzaak tot bijstellen leidt tot frustratie, mede door de overgevoelige aanraakbediening. Gelukkig kun je die via de app uitschakelen, maar dat verandert verder niets aan het idee dat ze niet echt lekker zitten.

Ook op audiogebied overtuigen de oortjes niet helemaal. Het open karakter levert een helder geluid op, maar de basweergave is ondermaats en vereist flinke aanpassingen via de equalizer, waarvan je de instellingen frustrerend genoeg niet kunt opslaan. De AH-C500W's vallen hierdoor in een lastig niemandsland: ze missen de geluidsisolatie en krachtige bas van afgesloten oordopjes en de stabiele pasvorm van échte open-ear modellen met oorhaken. Uiteindelijk voelen de oordopjes aan als een compromis dat op de belangrijkste vlakken helaas tekortschiet.