Adobe zegt dat Flash op de iPhone en iPad geen prioriteit is. Ondanks dat heeft het bedrijf wel de broncode van Flash gratis aangeboden aan Apple. Maar Apple bedankte.

Adobe zou graag Flash naar de iPhone en iPad brengen, maar het marktaandeel van Apple op de mobiele markt is relatief klein. "Er zijn 2 miljard mobiele telefoons in deze wereld en ik geloof dat er 70 miljoen iPhones zijn. Dat is gewoon een gigantisch klein marktaandeel", zegt Serge Jespers, platform evangelist van Adobe tegen Webwereld.

Flash draait al op ongeveer 1 miljard toestellen, benadrukt Adobe. Dat betreft dan de uitgeklede variant Flash Lite. Wel zegt Jespers dat Adobe de broncode van Flash gratis heeft aangeboden aan Apple. De iPhone-fabrikant heeft dat aanbod afgeslagen. De in februari door Adobe gevraagde ontwikkelhulp voor het optimaliseren van Flash voor de iPhone is er dus nooit gekomen.

Nieuwe mobiele Flash

Op het Mobile World Congres (van 15 tot 18 februari) laat Adobe de nieuwe versie van Flash voor mobiele telefoons zien. Flash 10.1 staat al meer dan een jaar op de planning. Ook tijdens het aankomende congres komt het niet definitief beschikbaar, maar de release ligt wel in de nabije toekomst, verzekert Adobe. "Ik ga er vanuit dat het binnen nu en enkele weken beschikbaar zal zijn voor het grote publiek", zegt Jespers.

Flash Player 10.1 is vooral sneller en minder belastend voor de batterijen van smartphones, die vaak al niet zo lang meegaan. Die belasting is een van de redenen dat Flash nog steeds niet op de iPhone, en ook niet op de iPad draait. Onlangs haalde Mozilla plots Flash uit de definitieve versie van zijn mobiele Firefox-browser. De reden hiervoor is dat de plugin niet aan de eisen van de browserbouwer voldoet.

Met Flash 10.1, de nieuwe mobiele versie, werkt 70 procent van de online Flash-applicaties ook op mobiele telefoons. Voorheen was dit lager. Jespers hoopt dat met versie 10.1 van Flash de problemen van Mozilla ook uit de weg zijn.

Html 5 videotag

Ook over de html 5 videotag maakt hij zich weinig zorgen. Volgens hem doet html 5 denken aan de oude tijden dat er nog voor elke site een aparte speler en codec moest worden gedownload. Dat videosites YouTube en Vimeo het mogelijk hebben gemaakt om video te kijken via html 5 is niet bedreigend voor Flash.

Jespers wijst erop dat de videotag niet in alle browsers wordt ondersteund, dat daarnaast Mozilla (Firefox), Apple (Safari) en Google (Chrome) het niet eens zijn over de te gebruiken codec. Mozilla gebruikt Ogg Theora, terwijl Apple en Google voor h.264 kiezen. Daarnaast staat de grootste speler op de browsermarkt, Microsoft, die voor zijn Internet Explorer (IE) helemaal niet van plan is html 5 te gaan ondersteunen.

Air-applicaties

Het grote publiek blijft wat de evangelist van Adobe betreft gewoon bij Flash. Ook producenten van video's zouden liever voor Flash kiezen omdat "iedereen het dan kan bekijken". Dat in tegenstelling tot een keuze voor de html 5 videotag, waarbij het 'kijkerspubliek' gefragmenteerd is.

Naast Flash gaat Adobe zich in de toekomst op het mobiele vlak toeleggen op Air-applicaties (Adobe Integrated Runtime). Deze manier om web-applicaties 'native', dus als applicatie op de mobiele telefoon te draaien, krijgt van de softwaremaker evenveel aandacht als de ontwikkeling van Flash voor mobiele toestellen.

Bron: Webwereld

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!